Η πανελλαδική συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ, το Σαββατοκύριακο που πέρασε (18 – 19 Ιούλη) είχε όλα τα στοιχεία της κρίσης που μαστίζει τον χώρο. Είχε μικρή προσέλευση (με εξαίρεση τις ώρες που μιλούσε ο Αλαβάνος και ο Τσίπρας) παρότι αντί για «σύσκεψη συντονιστικού» καλέστηκε «ανοιχτή πανελλαδική συνάντηση»· το δε βασικό της χαρακτηριστικό ήταν το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να καταλήξει σε καμία απόφαση αφού η διάσταση απόψεων ήταν αγεφύρωτη. Αυτό ασφαλώς περιέχει και θετικά στοιχεία καθώς δείχνει ότι «σπάει» η απόλυτη κυριαρχία του ΣΥΝ που την προηγούμενη περίοδο (σε συνεργασία με κάποιες από τις συνιστώσες) επέβαλλε τις αποφάσεις. Από την άλλη όμως δείχνει πως η κρίση είναι πολύ βαθιά (όπως εξάλλου έχουμε γράψει ξανά).
Στο πολιτικό επίπεδο δεν υπήρξε καμία σοβαρή και ολοκληρωμένη προσπάθεια ανάλυσης για τις αιτίες της ήττας στις ευρωεκλογές από τα βασικά «κέντρα εξουσίας» στον ΣΥΡΙΖΑ και κανένα κοινό συμπέρασμα για το πώς προχωράμε.
Στο οργανωτικό επίπεδο επίσης δεν υπήρξε συμφωνία, όμως για πρώτη φορά όλες οι δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΝ, μιλούν για την αναγκαιότητα της οργανωτικής αναδιάταξης. Επίσης, με εξαίρεση τον ΣΥΝ, όλες οι άλλες δυνάμεις αποδέχονται κάποια μορφή της έννοιας του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο τέλος της πανελλαδικής συνάντησης δεν υπήρξε κοινά αποδεκτό κείμενο αλλά υπήρξαν τρία κείμενα. Το πρώτο ήταν το κείμενο της γραμματείας το οποίο ουσιαστικά ανέφερε το μόνο θέμα στο οποίο υπήρχε συμφωνία ότι δηλαδή τον Οκτώβρη ο ΣΥΡΙΖΑ πάει σε πανελλαδική συνάντηση για τα οργανωτικά. Για το ποιες θα είναι αυτές οι αποφάσεις δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη.
Πέρα από το επίσημο κείμενο της γραμματείας κατατέθηκαν δύο κείμενα με προτάσεις για την οργανωτική αναδιάταξη – το ένα με πρωτοβουλία του Κοκκινοπράσινου Δικτύου του ΣΥΝ και της Ρόζας και, το άλλο, εκ μέρους του 2ου κύματος. Το κείμενο του Κοκκινοπράσινου και της Ρόζας είναι υπογραμμένο από άτομα, αντιπροσωπευτικά της πλειοψηφίας των συνιστωσών, συμπεριλαμβανομένης της ΚΟΕ της ΚΕΔΑ της ΔΕΑ κλπ και βασικά στέκεται σε ένα σημείο: την ανάγκη να υπάρξουν μέλη ΣΥΡΙΖΑ.
Το 2ο κύμα κατέθεσε το δικό του κείμενο το οποίο καταπιάνεται, πέρα από το θέμα του μέλους, με ζητήματα δημοκρατίας, ελέγχου από τα κάτω, κλπ.
Το θέμα λοιπόν της οργανωτικής αναδιάταξης του ΣΥΡΙΖΑ μεταφέρεται στην πανελλαδική συνάντηση του Οκτώβρη. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική συνάντηση καθώς σ’ αυτήν θα δοθεί η μάχη για την έννοια του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ και τις δομές του. Η έκβασή της όμως παραμένει εντελώς ασαφής, από τη μια γιατί η ηγεσία του ΣΥΝ αρνείται οποιαδήποτε δέσμευση στο θέμα του μέλους, κι από την άλλη γιατί ο καθένας (και η κάθε συνιστώσα) «καταλαβαίνει» με διαφορετικό τρόπο την έννοια του μέλους και της αναδιάταξης. Μέχρι στιγμής το μόνο ρεύμα που κατέθεσε συνολική πρόταση για τα θέματα αυτά είναι το 2ο κύμα.
Οι αιτίες της εκλογικής ήττας είναι κατ’ αρχήν πολιτικές
Όσο και αν το οργανωτικό ζήτημα είναι πάρα πολύ σημαντικό το μεγαλύτερο λάθος είναι να πιστέψει κανείς ότι τα πολιτικά προβλήματα λύνονται με οργανωτικούς τρόπους και μέτρα. Με άλλα λόγια το θετικό βήμα της απόφασης για την οργανωτική αναδιάταξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να αφεθεί να καλύψει την τεράστια αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να βγάλει συμπεράσματα από την ήττα των ευρωεκλογών.
Το «Ξ» έχει υποστηρίξει (και σε προηγούμενα γραπτά και στην ίδια την συνάντηση του σαββατοκύριακου που πέρασε) πως δεν πρόκειται απλά για μια εκλογική ήττα, αλλά για κάτι πιο μεγάλο: πρόκειται για το χάσιμο μιας μεγάλης ευκαιρίας. Ότι αυτή δεν ήταν η τελευταία ευκαιρία που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σίγουρο. Τέτοιες ευκαιρίες θα υπάρξουν ξανά – αλλά δεν θα είναι πολλές!! Γι’ αυτό – και πάνω απ’ όλα – αν δεν μπορέσει να βγάλει σε βάθος συμπεράσματα για την δραματική υποχώρηση των δυνάμεων του στη διάρκεια του προηγούμενου εξαμήνου και την ήττα στις εκλογές, τότε η πορεία και προοπτική του κινδυνεύει να είναι αυτή της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης στην Ιταλία – η ολοκληρωτική αποτυχία.
Το «Ξ» υποστήριξε στη συνάντηση του Σαββατοκύριακου, για μια ακόμη φορά, την άποψη του ότι η εκλογική ήττα ήταν βασικά αποτέλεσμα της γενικής δεξιόστροφης πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, από τον Δεκέμβρη και μετά, η οποία κατέληξε σε μια πολιτικά απαράδεκτη προεκλογική εκστρατεία με νερόβραστα συνθήματα και θέσεις που έκρυβαν αντί να αναδεικνύουν τα πιο μαχητικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ. Κι ότι αυτή η θλιβερή εικόνα και πορεία ήταν αποτέλεσμα της πίεσης της δεξιάς-ανανεωτικής τάσης του ΣΥΝ και της υποχωρητικότητας της αριστερής πλειοψηφίας του ΣΥΝ.
Για μια ακόμη φορά νοιώθουμε την ανάγκη να «προειδοποιήσουμε» (όπως κάναμε και όλη την προηγούμενη περίοδο – βλ. http://www.syriza.xekinima.org) :
– αν δεν υπάρξει στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς τα αριστερά στη βάση ενός καθαρού αντικαπιταλιστικού προγράμματος και
– ένας σοβαρός σχεδιασμός για την δραστήρια και μαχητική παρέμβαση του μέσα στο εργατικό – κύρια – κίνημα, που αποτελεί βασική του αδυναμία,
– με ταξικά αιτήματα και προτάσεις μάχης,
ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καταδικασμένος να αποτύχει.
Τσίπρας
Ιδιαίτερη σημασία στα πλαίσια αυτής της συζήτησης έχει να αναφερθούμε στις παρεμβάσεις των δύο σημαντικότερων φυσιογνωμιών στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέκου Αλαβάνου και του Αλέξη Τσίπρα.
Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε εξηγώντας πως ο κόσμος θέλει από μας πολιτικές απαντήσεις και όχι διαμάχες, το οποίο είναι βέβαια απόλυτα σωστό. Σε ότι αφορά όμως στο περιεχόμενο της τοποθέτησής του ο σύντροφος Τσίπρας δεν πρόσφερε αυτές τις πολιτικές απαντήσεις. Έκανε μια εκτενή τοποθέτηση για την ανάγκη παρέμβασης στα μαζικά κινήματα με ιδιαίτερη έμφαση στο συνδικαλιστικό κίνημα και το μεταναστευτικό (στάθηκε ιδιαίτερα στην ενίσχυση της ακροδεξιάς και στους κινδύνους από αυτό). Αυτά είναι απόλυτα σωστά! Όμως δεν ανέλυσε τις αιτίες της εκλογικής ήττας. Αυτό αποτελεί τεράστιο έλλειμμα. Είναι αδιανόητο μετά από τέτοιο πλήγμα να μην επιχειρείς να τοποθετηθείς διεξοδικά για τις αιτίες.
Οι δε προτάσεις του για δυνάμωμα της παρέμβασής του ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα και ιδιαίτερα στο συνδικαλιστικό είχαν την αδυναμία ότι δεν ήταν συγκεκριμένες. Δηλαδή, δεν φτάνει να λες ότι χρειάζεται παρέμβαση στο εργατικό κίνημα – πρέπει να εξηγήσεις ποιο είναι το πρόβλημα σήμερα, ποιες αδυναμίες υπάρχουν, γιατί υπάρχουν και, επίσης, πώς θα διορθωθούν.
Ενώ το σκεπτικό της ενίσχυσης της παρέμβασης στα κινήματα και ιδιαίτερα στο εργατικό είναι απόλυτα σωστό, η πρόταση ήταν ελλιπής γιατί δεν εξηγούσε το πώς – γι αυτό διατηρούμε όλες τις επιφυλάξεις μας για το αν θα μπορέσει να γίνει πραγματικότητα. (Για τις προτάσεις του «Ξ», συνοπτικά, βλ: «Συμβολή στη συζήτηση της πρώτης πανελλαδικής συνάντησης του 2ου κύματος», http://www.syriza.xekinima.org 5/7/2009)
Αλαβάνος
Ο Αλέκος Αλαβάνος από τη μεριά του αναφέρθηκε σε δέκα σημεία, οργανωτικά και πολιτικά, αρκετά από το οποία αποτελούσαν προσπάθεια ερμηνείας του εκλογικού αποτελέσματος. Μερικά απ’ αυτά τα σημεία ήταν η «ανεπάρκεια της εκλογικής επιτροπής», η «αδυναμία να δοθεί πολιτική συνέχεια στον Δεκέμβρη» και το γεγονός ότι «τα οφέλη από τον Δεκέμβρη τα καρπώθηκε ο αντιεξουσιαστικός χώρος». Αναφέρθηκε επίσης στην (διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ στην) ΠΟΣΔΕΠ λέγοντας πως έγινε σοβαρό λάθος εκεί, στάθηκε στα θέμα των μεταναστών και των προσφύγων υποστηρίζοντας ανυποχώρητα τα δικαιώματά τους, στους κινδύνους από την άνοδο του ΛΑΟΣ, χαρακτήρισε την πορεία προς τις εκλογές αυτοκαταστροφική, κοκ.
Δεν υπήρξε όμως ούτε από τη μεριά του Α. Αλαβάνου μια ολοκληρωμένη τοποθέτηση για τις αιτίες της εκλογικής ήττας. Στάθηκε μεν σε συγκεκριμένες αδυναμίες ή προβλήματα πολλά από τα οποία ήταν σωστά, αλλά η καθοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και το εκλογικό αποτέλεσμα δεν μπορούν να ερμηνευτούν με επιμέρους λάθη!! Είναι θέμα της συνολικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ! Ο Α. Αλαβάνος δεν επιχείρησε καθόλου να αγγίξει αυτό το θέμα, να το δει απ’ αυτή την οπτική γωνία.
Βασικό χαρακτηριστικό της τοποθέτησης του για τις αιτίες της εκλογικής ήττας ήταν το να αποθέσει όλες σχεδόν τις ευθύνες γι’ αυτό σε μία συνιστώσα, τον ΣΥΝ – πράγμα βέβαια που μεταφράζεται σε ευθεία επίθεση στην νέα ηγετική ομάδα υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι ξεκάθαρο ότι ανάμεσα στις δύο «κορυφές» ο διάλογος έχει τελειώσει και τώρα συσπειρώνουν τα στρατόπεδά τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύντομα μετά τον Α. Αλαβάνο μίλησε ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ιστορικό στέλεχος του ΣΥΝ και του αριστερού ρεύματος, ο οποίος απάντησε, σχεδόν σημείο προς σημείο, στην τοποθέτηση Αλαβάνου.
Στο οργανωτικό επίπεδο ο Αλαβάνος μίλησε για κάρτα μέλους ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνοντας (ακόμα πιο εμφατικά) τη θέση που είχε ήδη εκφράσει στο τέλος της πανελλαδικής συνάντησης του περασμένου Απρίλη. Αυτή η τοποθέτηση μεγάλωνε το ρήγμα ανάμεσα στον Αλαβάνο και την ηγεσία του ΣΥΝ. Την ίδια στιγμή έσπρωχνε δυνάμεις που την προηγούμενη περίοδο ήταν εναντίον του «μέλους ΣΥΡΙΖΑ» (ΚΕΔΑ, ΔΕΑ, ΚΟΕ, κλπ) στο να αλλάξουν θέση.
Αλαβάνος και Τσίπρας: πλήρης κάλυψη στους Ανανεωτικούς
Εντυπωσιακή, στο πολιτικό σκέλος ήταν η απόλυτη κάλυψη και ενεργή υπεράσπιση της Ανανεωτικής τάσης του ΣΥΝ από τη μεριά του Αλέκου Αλαβάνου! Αφιέρωσε πολύ χρόνο στο ζήτημα αυτό, κι έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει ότι τα στελέχη της Ανανεωτικής τάσης στην κοινοβουλευτική ομάδα δεν κλήθηκαν να δώσουν τη μάχη των εκλογών με ευθύνη της εκλογικής ομάδας – δηλαδή με ευθύνη της ηγετικής ομάδας του Αλέξη Τσίπρα.
Κάλυψη στην Ανανεωτική τάση, χωρίς οποιαδήποτε αιχμή κριτικής έδωσε και ο Αλέξης Τσίπρας!
Με άλλα λόγια οι δυο βασικοί ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ διαφωνούσαν σχεδόν σε όλα, συμφωνούσαν όμως σε ένα σημείο: να μην αγγίξουν την Ανανεωτική τάση του ΣΥΝ, να της δώσουν κάλυψη χωρίς ίχνος κριτικής! Αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά πολιτικά σημεία όλης της διαδικασίας!
Ταύτιση Αλαβάνου με ΚΟΕ και ΚΕΔΑ
Στην τοποθέτηση του Αλέκου Αλαβάνου υπήρχε ένα ακόμα σημείο το οποίο προκάλεσε αίσθηση. Αυτό ήταν η απόλυτη ταύτιση του με τις οργανωτικές προτάσεις που την προηγούμενη περίοδο έκανε η ΚΟΕ και η ΚΕΔΑ.
Πρότεινε «εδώ και τώρα» γραφείο τύπου, το οποίο αποτελεί μεν πάγιο αίτημα συνολικά της κεντρικής γραμματείας αλλά αποτέλεσε «σήμα κατατεθέν» της ΚΟΕ την προηγούμενη περίοδο. (Η ΚΟΕ είχε αρνηθεί να αποδεχτεί τις πιέσεις για εναλλαγή του συντονιστή της κ. γραμματείας, με το δικαιολογητικό ότι δεν προχωρούσε το θέμα του γραφείου τύπου. Βλ. www.syriza.xekinima.org, ημερομηνίες 19/11/09, 30/3/09, 24/4/09). Ο Α. Αλαβάνος πρότεινε ολιγομελή Συντονιστική Επιτροπή η οποία να αντικαταστήσει την Κεντρική Γραμματεία υποστηρίζοντας πως δεν μπορεί να συνεδριάσει αποτελεσματικά ένα σώμα με 25 – 30 μέλη. Όμως ο τυπικός αριθμός της γραμματείας είναι 17 κι έχουν ήδη παραιτηθεί 4 «ανένταχτοι» σύντροφοι, ενώ κατά κανόνα υπάρχουν κάποιες απουσίες. Αυτήν ακριβώς την πρόταση, του ολιγομελούς συντονιστικού, έχουν θέσει οι ΚΟΕ και ΚΕΔΑ εδώ και πολλούς μήνες στην κεντρική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν υιοθετήθηκε ποτέ επειδή διαφωνούσε η πλειοψηφία της γραμματείας.
Ο Α. Αλαβάνος δεν είπε λέξη ούτε για «εναλλαγή», ούτε για «ανακλητότητα» για να μην αναφέρουμε «ποσοστώσεις» κλπ, στη νέα οργανωτική δομή. Ανέλαβε έτσι την ευθύνη να υπερασπίσει τις απόψεις της μειοψηφίας της κ. γραμματείας ενάντια στην πλειοψηφία και να ταυτιστεί εντελώς και απόλυτα με την ΚΟΕ και την ΚΕΔΑ! Κι αυτό τη στιγμή που όλη την προηγούμενη περίοδο οι ΚΟΕ και ΚΕΔΑ αποτελούσαν το κόκκινο πανί για την πλειοψηφία των μελών της κ. γραμματείας κατηγορούμενες για παρασκηνιακές συμφωνίες, αντιδημοκρατική λειτουργία και διευθυντήριο.
Όσοι είμαστε έξω από τα παιγνίδια εξουσίας στον ΣΥΡΙΖΑ είδαμε έτσι να κυοφορείται η νέα ηγετική ομάδα που θα λύνει και θα δένει στον ΣΥΡΙΖΑ – αυτή τη φορά με την πλήρη υποστήριξη του Α. Αλαβάνου. Είναι η ίδια η προηγούμενη ηγετική ομάδα! Αυτή που έχει μεγάλες ευθύνες για την πρόσφατη αρνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ! Στόχος αυτή τη φορά είναι να έχει επίσημη έγκριση και να είναι επικυρωμένη και με τις «κάρτες μέλους»!
Συνοψίζοντας την αντιπαράθεση
Διαμορφώνεται έτσι, στην αντιπαράθεση για τα οργανωτικά ζητήματα η εξής εικόνα. Πριν την ήττα των ευρωεκλογών το μόνο ρεύμα το οποίο έθετε το θέμα της οργανωτικής αναδιάταξης και του «μέλους ΣΥΡΙΖΑ» ήταν το 2ο κύμα. Για την «τόλμη» του αυτή το 2ο κύμα κατηγορήθηκε για «διασπαστές», για «παρασυναγωγή», ότι «ψαρεύει σε θολά νερά» κοκ. Μετά τις ευρωεκλογές όμως έχουμε στροφή καταρχήν της ΚΟΕ και στη συνέχεια της ΚΕΔΑ και άλλων συνιστωσών (με πολλά μπρος – πίσω). Οι σ. αυτοί, μαζί με τον Α. Αλαβάνο, μιλούν πια για «μέλος ΣΥΡΙΖΑ» και για οργανωτική αναδιάταξη, αλλά δεν κάνουν καμία αναφορά στο θέμα της εναλλαγής, στο θέμα της ανακλητότητας, στο θέμα της εκλογής και του ελέγχου των οργάνων από τα κάτω, στο θέμα των μέτρων (ποσοστώσεις) για να μην υπάρχει καπέλωμα του ΣΥΡΙΖΑ από καμία συνιστώσα ή δύναμη. Τα ζητήματα αυτά δεν είναι καθόλου δευτερεύοντα. Αυτά θα κάνουν τη διαφορά αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πραγματικά των μελών ή αν θα έχουμε ενίσχυση των γραφειοκρατικών τάσεων που αναπτύσσονται από την προηγούμενη περίοδο.
Αυτή τη στιγμή όλες σχεδόν οι συνιστώσες εκτός του επίσημου ΣΥΝ, μαζί και με το Κοκκινοπράσινο Δίκτυο και την Αριστερή Ανασύνθεση που αποτελούν τάσεις του ΣΥΝ, υποστηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον «ΣΥΡΙΖΑ των μελών». Αυτό θα δημιουργήσει ελπίδες σε πολύ κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα στους «ανένταχτους» ότι επίκειται μια μεγάλη ανατροπή στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ που θα δώσει επιτέλους το λόγο στη βάση.
Εμείς νοιώθουμε την υποχρέωση να «προειδοποιήσουμε» για τον κίνδυνο, τον Οκτώβρη, στην πανελλαδική συνάντηση, αντί για τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών και της δημοκρατίας να επέλθει ένας ακόμη συμβιβασμός ο οποίος να δίνει κάποια μικρά δικαιώματα στην «βάση» αλλά να μην αναιρεί καθόλου τη γραφειοκρατική δομή του ΣΥΡΙΖΑ και τις εξουσίες της νέας ηγετικής ομάδας που ετοιμάζεται στο παρασκήνιο, αντίθετα να τις ενισχύει. Και όχι μόνο να μην αναιρεί αλλά να εδραιώνει την πορεία των διαρκών συμβιβασμών προς τα «δεξιά» πράγμα που αν δεν αποτραπεί οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ στον γκρεμό.
Η μάχη του Οκτώβρη
Μ’ αυτή την έννοια η οργανωτική συνδιάσκεψη του Οκτώβρη αποτελεί μια μεγάλη μάχη. Όλος ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ που την προηγούμενη περίοδο ασφυκτιούσε έχει σημασία να μπει δραστήρια στη μάχη.
Υπάρχει η δυνατότητα για ένα μεγάλο μέτωπο ανάμεσα στους ανένταχτους συντρόφους και συντρόφισσες ένα μεγάλο αριθμό συνιστωσών και ένα μεγάλο κομμάτι της βάσης του ΣΥΝ. Λέγοντας αυτό, σημειώνουμε ότι δεν πετάμε και στα σύννεφα. Είναι ξεκάθαρο πως η αποστράτευση μεγάλων αριθμών αγωνιστών, απογοητευμένων από την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, αποδυναμώνει αυτή τη μάχη. Όμως η μάχη πρέπει να δοθεί. Είναι μια μάχη ενάντια στους μηχανισμούς κι απαιτεί τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ, στις συνελεύσεις, στις κλαδικές και τις θεματικές επιτροπές.
Το 2ο κύμα, στο οποίο συμμετέχει το «Ξ», θα είναι μπροστά, καθώς αυτό πρώτο έθεσε το θέμα της οργανωτικής αναδιάταξης, απευθυνόμενο στον κόσμο της βάσης κι όχι σε παζαρέματα κορυφών. Εξηγώντας πως δεν φτάνει μόνο το θέμα του «μέλους», καθώς μπορεί κάλλιστα ένας μηχανισμός με «μέλη» να είναι γραφειοκρατικός (όλη η ιστορία της αριστεράς το αποδεικνύει άλλωστε). Και πως, γι’ αυτό, παράλληλα με τη μάχη για τον «ΣΥΡΙΖΑ των μελών», χρειάζεται η πάλη για τις άλλες προϋποθέσεις που έθεσε το 2ο κύμα και που εξασφαλίζουν την δημοκρατία και ισοτιμία: τις ποσοστώσεις, την εκλογή και τον έλεγχο των οργάνων από τα κάτω, την αυτονομία των τοπικών και κλαδικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ, την εναλλαγή στα ηγετικά πόστα, την ανακλητότητα, κοκ. (βλ: http://www.2okyma.gr/organotika).
Αν η έκβαση της μάχης του Οκτώβρη είναι επιτυχής αυτό θα δημιουργήσει ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για τη σταδιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ταξικό-αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης. Θα δημιουργήσει ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για την στροφή σε μια ενεργητική παρέμβαση στα μαζικά κινήματα ειδικά το εργατικό – που αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του ΣΥΡΙΖΑ. Όλα αυτά αποτελούν απαραίτητους όρους για να ξεπεράσει ο ΣΥΡΙΖΑ την κρίση του και για να θέσει ξανά στην ημερήσια διάταξη τους στόχους που την προηγούμενη περίοδο έδωσαν προοπτική και ενθουσίασαν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και νέους: τους στόχους της κοινωνικής και πολιτικής ανατροπής.
Ανδρέας Παγιάτσος
