Οι εκλογικές αναμετρήσεις του 2023 προσφέρουν αρκετά συμπεράσματα τα οποία αξίζει να προσπαθούμε να αντλήσουμε έστω κι αν έχει περάσει αρκετός χρόνος από αυτές.
Το πιο σημαντικό στοιχείο των εκλογών ήταν η αποχή!
Τι συμπέρασμα βγάζουμε από αυτή την συμπεριφορά των λαϊκών μαζών; Εκφράζει μήπως την απόρριψη του κοινοβουλευτισμού σε αυτή την περίοδο; Ασφαλώς όχι. Εκφράζει, κύρια, τη βαθιά αηδία του κόσμου για τα κόμματα του κατεστημένου, την απογοήτευση από τον εκφυλισμό των πάλαι ποτέ «αριστερών» κομμάτων ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και την απέχθειά τους για το σταλινικό ΚΚΕ, που συνεχίζει να εξυμνεί και να στηρίζει τον καταρρεύσαντα ανύπαρκτο γραφειοκρατικό «σοσιαλισμό». Την ίδια στιγμή δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία και εμπιστοσύνη στην άμαζη και πολυδιασπασμένη εξωκοινοβουλευτκή αριστερά. Έτσι έχουν μπροστά τους μια κατάσταση αδιεξόδου!
Η Νέα Δημοκρατία πήρε πρωτιά και κυβέρνηση, αλλά έχασε ψήφους. Στην πραγματικότητα το ψηλό ποσοστό της σε σχέση με το σύνολο του εκλογικού σώματος είναι αρκετά χαμηλό! Αυτό φάνηκε πιο καθαρά στις δημοτικές εκλογές ιδιαίτερα στην Αθήνα. Βέβαια είχε πιο ψηλό ποσοστό συσπείρωσης απ’ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ασφαλώς και βρίσκεται σε πορεία φθοράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέγραψε καθοδική πορεία προοδευτικά και στις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Οι πιθανότητες για διάσπαση είναι πολύ μεγάλες, η αποχώρηση μελών και στελεχών βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Μετά τη διάσπαση θα πάει ακόμα πιο δεξιά – να μην εκπλαγούμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη καταλήξει σε συγκυβέρνηση με τη ΝΔ!
Το ΠΑΣΟΚ είχε μια σχετική άνοδο από την παλιννόστηση των απογοητευμένων από τον ΣΥΡΙΖΑ πρώην μελών του. Δεν έχει όμως πλέον τις δυνατότητές να γυρίσει στο πάλαι ποτέ ένδοξο παρελθόν του!
Το ΚΚΕ γνωρίζει μια σχετική οριακή άνοδο με αποκορύφωμα τους ψήφους που πήρε στις δημοτικές εκλογές. Η ιδιαιτερότητα των δημοτικών εκλογών όπου τα επικεφαλής πρόσωπα και οι τοπικοί ακτιβισμοί παίζουν σοβαρό ρόλο του έδωσε αυτή την δυνατότητα. Πάντως δεν έχει προοπτικές για υψηλά ποσοστά για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω.
Η Ακροδεξιά στις βουλευτικές ανέβηκε, ευτυχώς όχι σημαντικά, ωστόσο στις δημοτικές δεν εμφάνισε δυναμική, μάλιστα είχαμε το ευχάριστο γεγονός την σημαντική μείωση των ψήφων –σε σχέση με τις προηγούμενες δημοτικές– του φασίστα Κασιδιάρη.
Οι «Σπαρτιάτες» από την άλλη έχουν σοβαρά εσωτερικά προβλήματα που κάνουν αβέβαιη την επιβίωσή τους. Παρ’ όλα αυτά δεν πρέπει να εφησυχάζουμε γιατί η σαπίλα του πολιτικού κατεστημένου και η φανερή αδυναμία τις Αριστεράς να δώσει διέξοδο και προοπτικές στις λαϊκές μάζες, ιδιαίτερά το ΚΚΕ –δεν αναφέρουμε καν την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Αυτό φάνηκε από το γεγονός πως από το εκκατομύριο και πλέον ψήφων της αυξημένης αποχής δεν κατάφερε παρά να συγκεντρώσει μερικές χιλιάδες. Γεγονός που δεν πρέπει να υποτιμάται καθόλου, αλλά που δεν συνιστά μια ουσιαστική στροφή των λαϊκών μαζών προς τα αριστερά. Δημιουργεί ένα κενό που δεν μπορούμε μετά βεβαιότητας να προβλέψουμε από ποιόν θα καλυφθεί!
Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά εξακολουθεί να κινείται σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο ψήφων, μάλιστα στις δεύτερες βουλευτικές εκλογές οι ψήφοι της μειώθηκαν σε σχέση με τις πρώτες!
Ωστόσο είναι αλήθεια ότι στις δημοτικές είχε μικρές αλλά σημαντικές επιτυχίες, σ’ αυτό ρόλο έπαιξε η πρωτοποριακή συμμετοχή των αντικαπιταλιστικών σχημάτων στα κινήματα των τοπικών κοινωνιών και οπωσδήποτε ο ενωτικός και αμεσοδημοκρατικός χαρακτήρας των σχημάτων. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μήνυμα προς την πολυδιασπασμένη εξωκοινοβουλευτική αριστερά.
Για να δούμε τις προοπτικές, δεν είναι καθόλου απίθανο η παθητική αποχή των λαϊκών μαζών σε κάποια φάση, όχι στο άμεσο μέλλον, κάτω από την πίεση της ακρίβειας –200 ευρώ ο τενεκές το λάδι, που είναι βασική τροφή για τον Έλληνα – από την επίθεση της δεξιάς νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης –βλέπε τον πρόσφατο αντεργατικό νόμο– στις κατακτήσεις του κινήματος, να μεταστραφεί σε δυναμική αντίδραση περνώντας ακόμη και πάνω από το κεφάλι της αισχρά ρεφορμιστικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ!
Η σημερινή κατάσταση εγκυμονεί μια τέτοια εξέλιξη, ωστόσο γνωρίζουμε ότι δεν έχει αίσιο τέλος κάθε εγκυμοσύνη, εξ’ άλλου μπορεί και να μην συμβεί, όμως για να μην πιαστούμε στον ύπνο πρέπει να έχουμε στο νου μας μια τέτοια δυνατότητα, πράγμα που σημαίνει ότι θα χρειαστεί να προετοιμαστούμε για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Αν συμβεί είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ θα το εκφυλίσει και θα το απογοητεύσει. Άρα κενό!Το κενό θα καλυφθεί είναι νόμος καθολικός. Η εξωκοινοβουλευτική και ιδιαίτερα η επαναστατική αριστερά χρειάζεται να προετοιμαστεί για να καλύψει το κενό και να δώσει καθοδήγηση στο κίνημα.
Πρώτο βήμα η ενοποίηση είτε σε μετωπική, είτε σε ομοσπονδιακή βάση τύπου «Φεντερασιόν» αλλά πάνω στη βάση ενός επαναστατικού μεταβατικού προγράμματος.
Αν αυτό δεν συμβεί τότε ο κίνδυνος να καλυφθεί το κενό από ένα βοναπαρτιστικό αντιδραστικό σχήμα ή πρόσωπο θα είναι πραγματικός. Όπερ έδει δείξαι!
