Σήμερα, Σάββατο 3 Οκτώβρη είναι προγραμματισμένη αντιφασιστική δράση στις Βρυξέλλες με αφορμή την κατάληξη της δίκης της Χρυσής Αυγής. Δημοσιεύουμε στη συνέχεια προκήρυξη του PSL (τμήμα της ISA στο Βέλγιο) για τις εξελίξεις με τη δίκη στην Ελλάδα αλλά και το Vlaams Belang στο Βέλγιο, που βγήκε εν όψει της κινητοποίησης.
Η δίκη της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα φτάνει στο τέλος της στις 7 Οκτώβρη στην Αθήνα: μια δίκη που κράτησε πάνω από 5 χρόνια και διαδραματίστηκε σε πάνω από 450 συνεδριάσεις. Πρόκειται αναμφίβολα για μια πάρα πολύ σημαντική δίκη, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς και για το αντιφασιστικό κίνημα σε όλο τον κόσμο: 68 άτομα κατηγορούνται ως φυσικοί αλλά και ηθικοί αυτουργοί για τα εγκλήματα που διέπραξαν, αλλά και ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης.
Η Χρυσή Αυγή κατηγορείται συνολικά σαν εγκληματική οργάνωση, εξαιτίας του χαρακτήρα και της δομής της που αντιγράφει το μοντέλο ενός ναζιστικού κόμματος. Κατά τη διάρκεια της δίκης, αποδείχθηκε ότι όλα τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν, ήταν προϊόν αποφάσεων οργανωμένων με λεπτομέρεια και ειλημμένων από συγκεκριμένες δομές που έφταναν ως την κορυφή. Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι τάγματα θανάτου ήταν ενεργά και εξασκούνταν με συγκροτημένο τρόπο.
Παρόλ’ αυτά, η οργάνωση έμεινε στο απυρόβλητο κριτικής και κατηγοριών από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις στο παρελθόν. Ακόμα και όταν μέλη της κατηγορήθηκαν για εγκληματικές πράξεις, πάντα ξέφευγαν με τις ελάχιστες ποινές και η οργάνωση δεν αγγίχτηκε ποτέ.
Αντιθέτως, κατά τα χρόνια της βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης στην Ελλάδα, η Χρυσή Αυγή κατάφερε να παρουσιάζεται σαν ένα φυσιολογικό δημοκρατικό κόμμα, με εκλεγμένους στο ελληνικό και ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, κάτι που της επέτρεψε να έχει πρόσβαση σε εκατομμύρια ευρώ κρατικής χρηματοδότησης. Η δολοφονία του πακιστανού μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν, οι βίαιες επιθέσεις σε συνδικαλιστές, αγωνιστές της αριστεράς και ΛΟΑΤΚΙ άτομα, οι ανοιχτά φασιστικές και ρατσιστικές δημόσιες τοποθετήσεις των στελεχών της Χρυσής Αυγής για πολλά χρόνια – τίποτα από όλα αυτά δεν αποτέλεσε επαρκή λόγο για να οδηγηθούν οι ναζί στο εδώλιο.
Αντιθέτως, η Χρυσή Αυγή κανονικοποιήθηκε, ενώ τα μέλη και οι βουλευτές της συχνά κοσμούσαν τα πάνελ της τηλεόρασης. Χρειάστηκε η δολοφονία του αντιφασίστα αγωνιστή και ράπερ, Παύλου Φύσσα, για να πάρει η κυβέρνηση της δεξιάς την απόφαση να ξεκινήσει τις διαδικασίες της δίκης το 2013.
Ενεργό το αντιφασιστικό κίνημα ενάντια στην αθωωτική πρόταση της Εισαγγελέως
Και όμως, η εισαγγελέας της έδρας πρότεινε πριν από μερικούς μήνες, την απαλλαγή της οργάνωσης από την κατηγορία του εγκληματικού χαρακτήρα και την καταδίκη μόνο των φυσικών αυτουργών. Το ελληνικό αντιφασιστικό κίνημα, που ήταν σε εγρήγορση όλα αυτά τα χρόνια, και του οποίου οι αγωνιστές ήταν οι μόνοι που δημοσιοποιούσαν τα τεκταινόμενα στην αίθουσα του δικαστηρίου, που κρατούσαν το θέμα στην επικαιρότητα και τις κινητοποιήσεις ζωντανές – αυτό το αντιφασιστικό κίνημα είχε καλά αντανακλαστικά για ακόμα μια φορά. Δράσεις οργανώθηκαν αμέσως μετά την ανακοίνωση της εισαγγελικής πρότασης, αλλά δυστυχώς χρειάστηκε να αναβληθούν εξαιτίας της καραντίνας του CoVid19. Τις τελευταίες εβδομάδες πριν την τελική απόφαση, το κίνημα είναι πολύ ενεργό και δηλώνει ευθαρσώς:
Δεν είναι αθώοι – Οι ναζί στη φυλακή
Να μην αφήσουμε την αντιπολίτευση στα χέρια της άκρας δεξιάς. Να οργανωθεί το αντιφασιστικό κίνημα!
Την περασμένη Κυριακή (27 Σεπτεμβρίου), η αυτοκινητοπορεία του Vlaams Belang (VB) πραγματικά εντυπωσίασε (1[1]). Για τους αντιφασίστες, αποτελεί μια σημαντική προειδοποίηση: δεν μπορούμε να αφήσουμε την αντιπολίτευση στο κατεστημένο, στα χέρια της άκρας δεξιάς!
Η ακροδεξιά έχει ούριο άνεμο: στις δημοσκοπήσεις, το Vlaams Belang είναι πλέον πρώτο κόμμα στη Φλάνδρα, εξαιτίας της μαζικής μετακίνησης της πρόθεσης ψήφου από το N-VA προς το VB. Στη Φλάνδρα, οι πολιτικοί των παραδοσιακών κομμάτων κρύβουν όλο και περισσότερο την αποτυχία της κοινωνικής πολιτικής τους πίσω από μια ρατσιστική ρητορική, οριακά καλυμμένη, κάτι που αυτόματα κανονικοποιεί το ρατσισμό. Η εμπιστοσύνη στα καθεστωτικά κόμματα υποχωρεί συνεχώς. Έτσι, αυξάνεται το πρόσφορο έδαφος το οποίο τρέφει την ακροδεξιά.
Η αντιπολίτευση του VB είναι ξεκάθαρα υποκριτική. Το κόμμα αυτό παρουσιάζει την κυβέρνηση “Vivaldi” σαν τάχα αριστερή, μολονότι με εξαίρεση το N-VA, όλα τα κόμματα που συνεργάστηκαν στην “σουηδική” (2)[2] συμμετέχουν και σε αυτή τη νέα κυβέρνηση. Στην κριτική που άσκησε το VB στη φλαμανδική κυβέρνηση του Jan Jambon (N-VA), δήλωσε ότι η μοναδική αποδεκτή αυξηση κονδυλίων για δημόσιες δαπάνες στον προϋπολογισμό, αφορά τη χρηματοδότηση του τομέα της υγείας.
Παρόλ’αυτά, η αύξηση αυτή δεν είναι παρά η υλοποίηση ενός ομοσπονδιακού μέτρου σε επίπεδο Φλάνδρας. Επιπλέον, η αύξηση της χρηματοδότησης του τομέα της υγείας δεν προέκυψε παρά χάρη στις εντυπωσιακές κινητοποιήσεις στο χώρο της υγείας (3)[3], και της ευρείας αλληλεγγύης απολαμβάνουν – ομολογουμένως κατά κύριο λόγο από την “αριστερά”. Το προεκλογικό πρόγραμμα του VB το 2019 δεν προέβλεπε καθόλου αύξηση του προϋπολογισμού για την υγεία. Ακριβώς όπως το N-VA, έτσι και το VB αναγκάζεται να υιοθετήσει μια πιο γενναιόδωρη στάση σε αυτο το θέμα. Όλες οι προσπάθειές τους να παρουσιαστούν σαν “ευαίσθητη κοινωνικά” αντιπολίτευση, είναι τεχνητές και διόλου πειστικές. Όταν οι εργαζόμενοι κινητοποιούνταν για να υπερασπιστούν τους μισθούς και τις συντάξεις τους, το 2014, απαντώντας στο κύμα σκληρής λιτότητας που η τότε κυβέρνηση είχε εξαπολύσει, το VB είχε τοποθετηθεί ξεκάθαρα απέναντι στα συνδικάτα, πιστό στο σύνθημά του “Werken baat, schaadt schaadt” (μτφρ. “ Η δουλειά παράγει, η απεργία βλάπτει”).
Με σχεδόν 10.000 συμμετέχοντες στην αυτοκινητοπορεία, το VB κατάφερε να κινητοποιήσει πολύ περισσότερο κόσμο από τα μέλη του. Η συγκέντρωση ήταν σαφώς πολυπληθέστερη από ό,τι μια συνηθισμένη κινητοποίηση του VB. Φυσικά, πρόκειται ακόμα για μια σχετικά περιθωριακή δράση: τα τελευταία χρόνια, πολύ μεγαλύτερος αριθμό ανθρώπων κατέβηκε στους δρόμους για την κλιματική αλλαγή, ή για εργατικές και συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες. Είναι όμως επικίνδυνο που η ακροδεξιά καταφέρνει να κινητοποιήσει ευρύτερο κόσμο. Αυτό θα ανοίξει την όρεξη για δράσεις στη βάση της, πιθανά και για βίαιες πράξεις ενάντια σε οποιονδήποτε είναι διαφορετικός ή σκέφτεται διαφορετικά από τους ίδιους.
Μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο, δεν πρέπει να περιοριζόμαστε σε νομικά επιχειρήματα. Ούτε πρέπει να βασιζόμαστε στα παραδοσιακά κόμματα: είναι η δικές τους πολιτικές που οδήγησαν στην αύξηση των ανισοτήτων και και στις κοινωνικές εντάσεις που προκύπτουν από αυτές. Ο καλύτερος τρόπος για να για να τελειώνουμε με το ρατσισμό και τις άλλες μορφές διακρίσεων που υπάρχουν στην κοινωνία, είναι η συλλογική δράση γύρω από διεκδικήσεις σχετικές με την υγεία, τις αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας, την αγοραστική δύναμη, τις δημόσιες υπηρεσίες.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πέσουν στην παγίδα των πολιτικών οικογενειών τους (4)[4] που συμμετέχουν στην κυβέρνηση Vivaldi. Η παραχώρηση της αντιπολίτευσης στην ακροδεξιά θα ανοίξει το δρόμο στο μίσος και τη βία. Καθώς, η κοινωνική εμπιστοσύνη στα μέλη του VB και τις νεοφασιστικές δυνάμεις που βρίσκονται στο περιθώριο του VB ενισχύεται, θα υπάρξουν σίγουρα συνέπειες. Δε μπορούμε να μείνουμε απλοί παρατηρητές των εξελίξεων. Οι αντιφασιστικές δυνάμεις πρέπει να οργανωθούν άμεσα. Το εργατικό κίνημα οφείλει να εκφραστεί δημόσια και να αναβιώσει την ελπίδα για κοινωνική αλλαγή προς όφελος της πλειοψηφίας του πληθυσμού, ώστε να μην αποκτήσει μεγαλύτερο ακροατήριο η ακροδεξιά, και να μη μπορέσει να κινητοποιήσει δυνάμεις προς όφελος των αντιλήψεών της που οδηγούν μόνο στην απελπισία.
