To κείμενο σε pdf εδώ
Κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ έχουν σκοπό να μην αφήσουν τίποτε όρθιο. Το νέο μνημόνιο (το 3ο στη σειρά) δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρανόησης. Μετά από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και τις αυξήσεις στους φόρους του προηγούμενου εξαμήνου (που αντιστοιχούν σε μείωση του βιοτικού μας επιπέδου κατά 20 – 30%) σήμερα προχωρούν σ’ ένα πρόγραμμα που ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία: κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών, απολύσεις σε δημόσιο και ΔΕΚΟ, περαιτέρω μειώσεις μισθών παντού, κλείσιμο και συγχωνεύσεις νοσοκομείων και σχολείων… Η «μαύρη λίστα» δεν έχει τέλος!
Όλα αυτά συνοδευόμενα από τόνους λάσπης ενάντια στους εργαζόμενους! Και άπειρα ψέματα, ότι έτσι δήθεν θα «αναγεννηθεί» η χώρα! Η πραγματικότητα είναι μία: τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν αφήνει τίποτα όρθιο, προσφέρει σε ρευστό και εγγυήσεις 78 δις € στους Έλληνες τραπεζίτες!
Όλη αυτή η λαίλαπα έχει ένα σκοπό: να ξεπληρώσει τα δάνεια στους τοκογλύφους τραπεζίτες – Έλληνες, Γερμανούς, Γάλλους κλπ – που δανείζονταν με 1% από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και δάνειζαν το ελληνικό δημόσιο με επιτόκιο μέχρι και 7%!
Επείγουσα ανάγκη ο συντονισμός των αγώνων
Απέναντι σε όλα αυτά τη βδομάδα που διανύουμε έχει ξεσπάσει ένας γύρος σημαντικών απεργιακών κινητοποιήσεων με αποκορύφωμα τη Γενική Απεργία στις 15/12. Μία σειρά κλάδοι (συγκοινωνίες, τράπεζες, ΟΣΕ, ΔΕΚΟ, εργαζόμενοι στα ΜΜΕ κα) απαντούν στα σχέδια της κυβέρνησης με αγώνες, ενώ στο χώρο της παιδείας, γενικά, επικρατεί αναβρασμός. Η Γενική Απεργία στις 15 Δεκέμβρη την οποία ο Παναγόπουλος και η παρέα του την ήθελαν μια εθιμοτυπική τουφεκιά στον αέρα μετατρέπεται έτσι σε μια σημαντική κινητοποίηση που μπορεί να αποτελέσει την αρχή συντονισμού και κλιμάκωσης των αγώνων.
Παρά το δυναμισμό και τη μαχητικότητα τους όμως, οι αγώνες και οι απεργίες που γίνονται είναι ασυντόνιστοι. Η ευθύνη των συνδικαλιστικών ηγεσιών είναι τεράστια για το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα κέντρο που με σχέδιο να ενοποιεί τις αντιστάσεις και συντονίζει τους αγώνες στους διάφορους κλάδους.
Σχέδιο πάλης
Στη φάση που βρισκόμαστε σήμερα το εργατικό κίνημα έχει ανάγκη να από ένα καλά επεξεργασμένο σχέδιο δράσης. Ένα σχέδιο δράσης που να περιλαμβάνει:
- Κυλιόμενες κλαδικές απεργίες (πχ κάποιες μέρες οι συγκοινωνίες και οι μεταφορές, άλλες η ΔΕΗ και οι τράπεζες, άλλες η Παιδεία κι η Υγεία κοκ) ώστε οι εργαζόμενοι να μην εξοντώνονται οικονομικά από τη μια κι από την άλλη να προκαλείται γενική παραλυσία του κρατικού μηχανισμού και της οικονομίας.
- Κλιμάκωση με νέες επαναλαμβανόμενες γενικές απεργίες. Μία 24ώρη στη χάση και τη φέξη δεν είναι αρκετή. Έχουμε ανάγκη από 48ώρες και 3μερες γεν. απεργίες σε τακτά χρονικά διαστήματα, που να συμπληρώνουν και να κλιμακώνουν τις υπόλοιπες κινητοποιήσεις κλάδων και ομοσπονδιών.
- Καταλήψεις στους χώρους δουλειάς και σε δημόσια κτήρια, μπλόκα σε δρόμους και εθνικές οδούς.
- Συντονισμός με το κίνημα της νεολαίας με στόχο να δυναμώσουν οι καταλήψεις στα πανεπιστήμια και «να μπουν στο χορό» και οι μαθητές με καταλήψεις των σχολείων τους.
- Συντονισμός των ΔΕΚΟ: από τη στιγμή που οι κεντρικές συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν πρόκειται να εκπονήσουν ένα σοβαρό σχέδιο αντίστασης του κινήματος, η ευθύνη πέφτει στις ομοσπονδίες που δέχονται την επίθεση και ιδιαίτερα στις ΔΕΚΟ. Στις σημερινές συνθήκες, ο συντονισμός των αστικών συγκοινωνιών, με τον ΟΣΕ, με τη ΔΕΗ, με τους εργαζόμενους στην ΕΥΔΑΠ και τα ΕΛΤΑ, με την Παιδεία, τους τραπεζοϋπάλληλους κλπ, έχει κρίσιμη σημασία. Σ’ αυτό θα παιχτεί η νίκη ή η ήττα του κινήματος!
- Σπάσιμο των αγωνιστικών τμημάτων της ΠΑΣΚΕ με το ΠΑΣΟΚ και τον υποταγμένο κυβερνητικό συνδικαλισμό. Τα τμήματα της ΠΑΣΚΕ, που θέλουν να παλέψουν σοβαρά ενάντια στις πολιτικές του μνημονίου έχουν ευθύνη, απέναντι στους εργαζόμενους που εκπροσωπούν και απέναντι στην κοινωνία, για ανοικτό και οριστικό σπάσιμο με το κυβερνητικό κόμμα, για να χτιστεί ένα μαζικό κίνημα αντίστασης που να θέσει τις βάσεις για μια άλλη πολιτική και για μια άλλη κυβερνητική εξουσία, που να σέβεται και να υπηρετεί τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
- Οι αγώνες στα χέρια των εργαζομένων. Χρειάζεται σε κάθε χώρο δουλειάς να οργανωθούν γενικές συνελεύσεις που δημοκρατικά θα εκλέξουν απεργιακές επιτροπές και επιτροπές αγώνα που θα έχουν την ευθύνη των κινητοποιήσεων.
Διεθνισμός – πανευρωπαϊκή δράση
Η ίδια επίθεση εξαπολύεται σε όλη την Ευρώπη από τις κυβερνήσεις και την ΕΕ. Η είσοδος και της Ιρλανδίας (του πάλαι ποτέ «κέλτικου τίγρη») στο μηχανισμό «στήριξης» ΕΕ–ΔΝΤ–ΕΚΤ αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι το μέλλον που ετοιμάζουν για τους εργαζόμενους στην Ευρώπη είναι κοινό.
Η βασική θέση που πρέπει να αποτελεί οδηγό όλων μας, είναι πως απέναντι στη συντονισμένη επίθεση των καπιταλιστών και των κυβερνήσεών τους το ίδιο συντονισμένη πρέπει να είναι και η απάντηση των εργαζομένων. Έτσι σήμερα είναι αναγκαίος όσο ποτέ ο πανευρωπαϊκός συντονισμός των αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας. Κορυφαίο όπλο στα χέρια των εργαζομένων η πανευρωπαϊκή Γενική Απεργία που θα στείλει ένα σαφές μήνυμα αντίστασης σε όλη την Ευρώπη. Οι δυνατότητες υπάρχουν, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν θέλουν!
Οι εργαζόμενοι μπορούν. Οι ηγεσίες θέλουν;
Ας μην μας απαντήσουν, διάφοροι, πως το κίνημα δεν θα ανταποκριθεί σε τέτοια καλέσματα.
Οι εργαζόμενοι θα χάνουν 2 και 3 μισθούς, κάθε χρόνο, από τώρα και στο εξής, αν περάσουν όλα τα μέτρα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Είναι σίγουρα διατεθειμένοι να χάσουν και 5 και 10 και 15 μεροκάματα – κι όσα τελικά χρειάζονται – αν είναι να παλέψουν σοβαρά για να ανατρέψουν αυτή την επίθεση.
Για να το κάνουν αυτό όμως πρέπει να νοιώσουν πως υπάρχει σοβαρό σχέδιο αντίστασης, με προοπτική νίκης. Αυτό το σχέδιο μόνο οι ανιδιοτελείς αγωνιστές του συνδικαλιστικού κινήματος, οι αγωνιστές της βάσης και της αριστεράς, οργανωμένοι και μη, μπορούν να προτείνουν. Χρειάζεται να πουν μπροστά -με προτάσεις όπως τις πιο πάνω- να στείλουν μηνύματα μαχητικής αντίστασης, να δώσουν το παράδειγμα, να λειτουργήσουν σαν καταλύτης!
Ενωτικές δράσεις της αριστεράς.
Σε αυτές τις συνθήκες το καθήκον του κόσμου της αριστεράς σήμερα είναι να παίξει κεντρικό ρόλο στην οργάνωση του αγώνα και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με πρωτοβουλίες κοινής δράσης. Το μεγαλύτερο εμπόδιο σ’ αυτή την προσπάθεια είναι οι διασπαστική πρακτική του ΚΚΕ – ΠΑΜΕ που τσουβαλιάζει όποιον διαφωνεί μαζί του στους «ξεπουλημένους» και τους «εχθρούς του κινήματος». Έχει ξεπεραστεί κάθε όριο, όταν σ’ αυτές τις συνθήκες, με ευθύνη βασικά του ΚΚΕ, γίνονται 3 ή 4 διαφορετικές συγκεντρώσεις και πορείες για το ίδιο θέμα, την ίδια μέρα!
Η σκυτάλη επομένως περνά τους συνδικαλιστές της υπόλοιπης αριστεράς, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ανένταχτων κλπ, που χρειάζεται να επιδιώξουν τη μεταξύ τους συνεργασία και το χτίσιμο κοινού μετώπου πάλης με το κομμάτι εκείνο των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ που είναι διατεθειμένοι να συγκρουστούν δημόσια, μαχητικά και αποφασιστικά με την κυβέρνηση.
Πολιτική απάντηση στην κρίση
Χρειαζόμαστε ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης το οποίο, πέρα από το να λέει «όχι» στα μέτρα, να έχει προτάσεις για την έξοδο από την κρίση, στηριγμένο στη δύναμη των εργαζομένων και υποχρεώνοντας αυτούς που προκάλεσαν την κρίση, δηλαδή το κεφάλαιο και το σύστημα του κέρδους, να πληρώσουν γι’ αυτήν. Αυτό σημαίνει ένα πλαίσιο πολιτικών αιτημάτων, που να περιλαμβάνει:
- Άρνηση πληρωμής του χρέους στους ξένους και Έλληνες τραπεζίτες! (Αποζημίωση μόνο των ασφαλιστικών ταμείων που κατέχουν ελληνικά ομόλογα – αντιστοιχούν μόνο στο 2,5% του συνόλου).
- Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση! Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να αποκτήσει νόημα η θέση «την κρίση να πληρώσουν αυτοί που την δημιούργησαν»!
- Εθνικοποίηση των ιδιωτικοποιημένων ΔΕΚΟ και των στρατηγικών επιχειρήσεων της οικονομίας, κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση για να σπάσει η κυριαρχία του κέρδους πάνω στην οικονομία και την κοινωνία.
- Η κρίση, είναι κρίση του καπιταλισμού, βαθιά και καταστροφική και η αριστερά έχει υποχρέωση να προτείνει, συγκεκριμένα και καθαρά, την πάλη για την ανατροπή του συστήματος και την αντικατάστασή του από μια σοσιαλιστική κοινωνία στηριγμένη στην εργατική δημοκρατία – διαφορετικά θα αποδειχθεί για μια ακόμη φορά στην ιστορία ασυνεπής με τις αρχές και τις διακηρύξεις της!
Ξεκίνημα
12 Δεκ 2010
_______________________________________________________________________________________
