Array

Απεργία στον κλάδο Βιβλίου και Χάρτου

Του Κωνσταντίνου Νατσάλου

Στις 17 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε η απεργία στο κλάδο του Βιβλίου και Χάρτου, όπως είχε εξαγγελθεί από τον Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου και Χάρτου Αττικής και Θεσσαλονίκης.

Αυτή την περίοδο ο κλάδος μας ξεκινάει την διαπραγμάτευση με τους εργοδότες για τη νέα Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (Κ.Σ.Σ.Ε.) και η απεργία είχε τον χαρακτήρα της πίεσης προς αυτούς. Η συμμετοχή στην απεργία είχε σαν στόχο να δώσει το απαιτούμενο κύρος που χρειάζεται ο Σύλλογος μας, όχι μόνο για την διαπραγμάτευση της (Κ.Σ.Σ.Ε.) αλλά και για τις υπόλοιπες μάχες που δίνουμε (απολύσεις, απλήρωτες υπερωρίες, σπαστά ωράρια, εξοντωτικές συνθήκες δουλείας, εργοδοτική τρομοκρατία κ.α).

Αιτήματα που δεν συσπειρώνουν

Σε προηγούμενο τεύχος της εφημερίδας Ξ (τευχ.305) αναφερθήκαμε στα ποια αιτήματα μπορούν να συσπειρώσουν τους εργαζόμενους του κλάδου. Γράφαμε τον Δεκέμβρη:

«Το Δ.Σ. επιμένει στην υιοθέτηση αιτημάτων όπως ‘1400 ευρώ το μήνα’ (δηλαδή αύξηση του βασικού μισθού κατά 100%) τα οποία κανένας και πρώτα απ’ όλα τα ίδιο το ΔΣ δεν πιστεύει ότι μπορούμε να κερδίσουμε. Παρόλα αυτά επιμένει (το ΔΣ) διότι τα αιτήματα πρέπει να είναι ‘αξιωτικού’ (;) και ‘παιδευτικού’ χαρακτήρα, για να μάθουν οι εργαζόμενοι να διεκδικούν το κοινωνικό αναγκαίο’.

Ελάχιστοι εργαζόμενοι χάνουν το μεροκάματο τους ή συγκρούονται με το αφεντικό τους για αιτήματα ‘αξιωτικού’ και ‘παιδευτικού’ χαρακτήρα».

Δυστυχώς η εκτίμησή μας αυτή δικαιώθηκε.

Περιορισμένη συμμετοχή

Η απεργία του κλάδου μας δεν μπορεί να θεωρηθεί πετυχημένη.

Την στιγμή που γράφεται το άρθρο (12 μέρες μετά την απεργία) το Δ.Σ. του Συλλόγου δεν έχει ανακοινώσει στοιχεία για τη συμμετοχή στην απεργία. Μια βόλτα όμως στο κέντρο της Αθήνας την ημέρα της απεργίας ήταν ικανή για να σχηματίσεις άποψη: σχεδόν κανένα από τα μεγάλα κεντρικά βιβλιοπωλεία δεν έκλεισε και κανένας εκδοτικός οίκος.

Επίσης η συμμετοχή στην πορεία ήταν μικρότερη από την προηγούμενη φορά. Ήμασταν γύρω στους 100 συναδέλφους ενώ το 2006 ήμασταν 200 – 250.

Αποφασιστικότητα και συμπεράσματα – όχι απογοήτευση

Η παραπάνω εικόνα δεν μας απογοητεύει, το αντίθετο μας πεισμώνει. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο μόνος δρόμος για να βελτιώσουμε το βιοτικό μας επίπεδο είναι ο δρόμος της συνδικαλιστικής δράσης. Χρειαζόμαστε μαζικά – δυνατά σωματεία. Να χτίσουμε σωματεία εκεί που δεν υπάρχουν και επιτροπές εργαζομένων εκεί που δεν μπορούν να γίνουν σωματεία.

Σωματεία με ανιδιοτελείς αγωνιστές συνδικαλιστές απέναντι στον γραφειοκρατικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, συνδικαλιστές που να εκφράζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι των κομματικών μηχανισμών.

Στον Σύλλογο μας, ομολογουμένως, οι συνάδελφοι του Δ.Σ. και ανιδιοτελείς είναι και αγωνιστές. Ο Σύλλογος μας είναι από τους πιο δραστήριους συλλόγους σε κλαδικό επίπεδο. Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Χρειάζεται αλλαγή πλεύσης.

Τι χρειάζεται

– Χρειάζονται αιτήματα που οι συνάδελφοι θα πιστεύουν ότι μπορούμε να τα κερδίσουμε. Ότι αξίζει το κόπο να συγκρουστούν με την εργοδοσία και αξίζει το κόπο να χάσουν ένα ή και περισσότερα μεροκάματα για να κερδισθούν τα αιτήματα. Αιτήματα που να συνδέουν την σημερινή πραγματικότητα με μεγαλύτερους στόχους του κινήματος.

– Χρειάζονται επιχειρησιακά σωματεία. Ο κάθε εργαζόμενος ξεκινάει από το άμεσο καθημερινό του πρόβλημα. Και η πρακτική λύση σ΄ αυτό είναι η συνδικαλιστική δράση με τους άμεσα συναδέλφους του.

– Όπου δεν μπορεί να γίνει επιχειρησιακό σωματείο να γίνουν επιτροπές εργαζομένων.

Για τον έλεγχο από τους εργαζόμενους

Θα επανέλθουμε αναλυτικότερα στη χρησιμότητα των επιχειρησιακών σωματείων. Εδώ θα αρκεστούμε σε ένα παράδειγμα που υποστηρίζει όλο το παραπάνω σκεπτικό. Στην κλαδική σύμβαση που θα υπογραφεί, όπως και στην προηγούμενη, τίθεται το ζήτημα πώς ελέγχουμε το αν οι εργοδότες πράγματι εφαρμόζουν τα συμφωνηθέντα. Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας λεει μεταξύ άλλων:

«Η πάλη για την ΣΣΕ πρέπει να μεταφερθεί σε όλους τους χώρους δουλειάς, με διεκδικήσεις σε κάθε επιχείρηση. Κάθε συνάδελφος πρέπει να παίζει το ρόλο του «επόπτη», ώστε να τηρείται η κλαδική ΣΣΕ και κανείς να μην εργάζεται με χειρότερους όρους απ’ ότι αυτή ορίζει» («Κακέκτυπο», έκδοση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής, τεύχος 1 – Μάιος 2007).

Δηλαδή αν δεν εφαρμόζεται η κλαδική σύμβαση θα φταινε οι συνάδελφοι που δεν έπαιξαν τον ρόλο του «επόπτη»; Αυτή η θέση πρώτον είναι επικίνδυνη, διότι αν ο κάθε συνάδελφος πάρει σοβαρά την προτροπή του Δ.Σ. θα απολυθεί και δεύτερον η θέση αυτή παραγνωρίζει τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στον ιδιωτικό τομέα.

Οργάνωση – Συλλογικότητα

Η δικιά μας θέση; Επιχειρησιακά σωματεία ή επιτροπές στα πλαίσια του κλαδικού Σωματείου/Συλλόγου. Γιατί αυτά, την ίδια στιγμή που εξασφαλίζουν περισσότερη προστασία στον συνάδελφο/ισσα, από συνδικαλιστικές διώξεις, για να επιβάλει την κλαδική σύμβαση στην επιχείρηση του, επιτρέπουν, πάνω απ’ όλα, τη στενή επαφή ανάμεσα στους εργαζόμενους, τη συλλογικότητα, το κάλεσμα γενικών συνελεύσεων και την άμεση δράση, όποτε προκύπτει οτιδήποτε σε οποιοδήποτε εργασιακό χώρο. Γιατί οι μάχες που έχουμε μπροστά μας απαιτούν μαζικότητα και συλλογικότητα. Αυτά είναι η πραγματική μας δύναμη – οι υπερ-ήρωες, οι Ζορό και οι Σούπερμαν υπάρχουν μόνο στα παραμύθια.

_______________

Ακολουθήστε το «Ξ» στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία άρθρα μας.

Μπορείτε επίσης να βρείτε αναρτήσεις, φωτογραφίες, γραφικά, βίντεο και ηχητικά μας σε facebook, twitter, instagram, youtube, spotify.

Ενισχύστε οικονομικά το xekinima.org

διαβάστε επίσης:

7,243ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,002ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
1,118ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
426ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής

Επίκαιρες θεματικές

Πρόσφατα άρθρα