Γράφει η Χριστίνα Ζιάκα
Ιστορικό
25 Γενάρη: ξεκινά η απεργία πείνας των 300 στη Νομική Αθήνας και στο ΕΚΘ.
28 Γενάρη: έξοδος από τη Νομική και εγκατάσταση στην Υπατία.
2 Φλεβάρη: ο εισαγγελέας Σπ. Μουζακίτης καλεί 8 μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης σε έρευνα για τη Νομική.
3, 11, 18, 26 Φλεβάρη και 4 Μάρτη: μαζική συναυλία και βδομαδιάτικες πορείες για τους 300.
27 Φλεβάρη: πρώτες εισαγωγές στα νοσοκομεία.
4 Μάρτη: άκαρπη η πρώτη συνάντηση με την κυβέρνηση, η απεργία πείνας συνεχίζεται.
8 Μάρτη: περισσότεροι από 100 απεργοί νοσηλεύονται σε νοσοκομεία.
9 Μάρτη: η κυβέρνηση υποχωρεί, ανακοινώνεται η λήξη της απεργίας πείνας.
«Με όλα τα μέσα» ενάντια στους 300
Για πάνω από ένα μήνα η τακτική της κυβέρνησης θα μπορούσε να συνοψιστεί πίσω από τον τίτλο "με όλα τα μέσα για να ηττηθούν οι 300". Στην αρχή το κυβερνητικό μέτωπο ήταν αρραγές. Όταν όμως η απεργία πείνας ξεπέρασε τον ένα μήνα, αποδεικνύοντας πως οι πρωταγωνιστές της παίρνουν πολύ σοβαρά τον αγώνα τους, εμφανίστηκαν οι πρώτες ρωγμές στο κυβερνητικό μέτωπο.
Όλα τα βέλη από την φαρέτρα της κυβερνητικής προπαγάνδας αχρηστεύονταν μέρα με την μέρα.
Το επιχείρημα περί "βανδάλων της Νομικής" μπήκε στο περιθώριο σε ελάχιστες μέρες μετά την εγκατάσταση στην Υπατία.
* Η απόπειρα ποινικοποίησης της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης προκάλεσε οργή και κλιμάκωση.
* Η προσδοκία για την κοινωνική απομόνωση των 300 διαψεύστηκε παταγωδώς.
* Το ψέμα για την διασπορά επιδημιών -του Α.Λοβέρδου- είχε κοντά ποδάρια.
* Η προσπάθεια να σπιλωθούν οι 300 ως αποβλέποντες σε "ρουσφέτι" -έτσι χαρακτήριζε ο ανεκδιήγητος Γ.Ραγκούσης τις διεκδικήσεις τους- έπεσε στο κενό.
Και οι θεωρίες περί "ανεύθυνων υποκινητών" ή "θανατολάγνων αλληλέγγυων" διακινούνταν από τους Θ.Πάγκαλο, Γ.Ραγκούση και Γ.Πεταλωτή, λίγες μέρες πριν την υποχώρηση της κυβέρνησης. Ακόμα κι αν αγνοήσουμε τον ρατσιστικό πυρήνα αυτών των θεωριών, ότι δηλ. οι 300 μετανάστες ως …κατώτεροι ήταν αγόμενοι και φερόμενοι από παντοδύναμους Έλληνες "καθοδηγητές", και πάλι δεν άντεχαν στην κοινή λογική!
Ποιος στα αλήθεια θα μπορούσε να "υποκινήσει" 300 ανθρώπους να διακινδυνεύσουν την ζωή επί 1,5 μήνα; Με ποιο κίνητρο, με ποιο αντάλλαγμα; Κι αν υπάρχουν τέτοιοι …υπερφυσικοί "υποκινητές" γιατί αρκέστηκαν στους 300, γιατί δεν "υποκινούν" εξίσου και τα εκατομμύρια των ελλήνων, ώστε να πετύχουν πλήγματα στην κυβέρνηση και τις πολιτικές της ή ακόμα και την ανατροπή της;;
Κι ακόμα ποιοι ήταν αυτοί οι "θανατολάγνοι" αλήθεια; Η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, ή οι εκατοντάδες άνθρωποι της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης που στάθηκαν στο πλευρό τους σεβόμενοι τις επιλογές του αγώνα τους; Δηλ. όσοι πάλεψαν για την δικαίωση των 300, ακριβώς γιατί τους θέλανε στην ζωή, στη ζωή όμως που διάλεξαν οι ίδιοι, σε μια ζωή με δικαιώματα.
Η επόμενη μέρα
Η λήξη της απεργίας πείνας των 300 μεταναστών εργατών στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έγινε βάση γραπτού κειμένου το οποίο παρουσιάστηκε από τους υπουργούς της κυβέρνησης Γ. Ραγκούση, Α. Λοβέρδο, Χ.Παπουτσή και Αν. Νταλάρα στην εξαμελή αντιπροσωπεία των απεργών πείνας, την Τετάρτη 9 Μάρτη, στην 44η μέρα της απεργίας πείνας.
Το κείμενο αυτό περιλαμβάνει τα εξής:
1) Ως προς το καθεστώς ανοχής
«Κατ’ άτομο ειδική απόφαση αναβολής επιστροφής στην χώρα με ισχύ 6 μηνών και δυνατότητα ανανέωσης επ’ αόριστο έως ότου αποκτήσουν τις νόμιμες προϋποθέσεις για την χορήγηση άδειας παραμονής».
2) Ως προς τη δυνατότητα ταξιδιού
«Για τους κατόχους της σχετικής βεβαίωσης παραχωρείται δυνατότητα ταξιδιού στις χώρες καταγωγής τους για ανθρωπιστικούς λόγους χωρίς χρονικούς περιορισμούς».
3) Για την 8ετία ως αναγκαίο χρόνο νομιμοποίησης
«Η κυβέρνηση θα προβεί στην μείωση των ετών που απαιτούνται προκειμένου ένας μετανάστης να αιτηθεί την άδεια παραμονής από 12 σε 8 χρόνια».
Ως την στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, 24 ώρες μετά τη λήξη της απεργίας πείνας, αυτό το κείμενο δεν δόθηκε στην δημοσιότητα από την πλευρά της κυβέρνησης παρά μόνο από την πλευρά των απεργών πείνας.
Πέραν αυτού του κειμένου στο επίπεδο της ρητής δέσμευσης επιβεβαιώθηκε
§ η μείωση του συνολικού αριθμού των ενσήμων για την ανανέωση των αδειών παραμονής από 200 σε 120 ετήσια και από 80 σε 50 για την απλή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,
§ καθώς και η ρύθμιση «δεύτερης ευκαιρίας» για όσους νόμιμους μετανάστες έχασαν τα χαρτιά τους τα τελευταία 2 χρόνια λόγω της κρίσης, των απολύσεων και της ανεργίας (εκτιμώνται μεταξύ 150-200.000 από το Υπ.Εργασίας).
Αυτό αποτυπώθηκε και στην δήλωση της υφ .Αν. Νταλάρα:
«Προτείναμε λύση ασφάλειας για όλους τους πολίτες, Έλληνες και ξένους, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την αναστολή απομάκρυνσης, τη δυνατότητα ανανέωσης του καθεστώτος ανοχής, τη δυνατότητα μετακίνησης, τη μείωση των ενσήμων, στην οποία ήδη έχει προχωρήσει το Υπουργείο μας, καθώς και ρυθμίσεις για όσους έχουν εκπέσει της νομιμότητας» (www.in.gr, 9/3/2011)
Στην βάση αυτών των γραπτών και ρητών δεσμεύσεων οι απεργοί πείνας – σωστά καταρχήν θεώρησαν – πως η υποχώρηση της κυβέρνησης είναι τέτοια που τους έδινε τη δυνατότητα να μιλούν για μερική δικαίωση των αιτημάτων τους και για «νίκη». .
Την στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, μόλις μια μέρα μετά την λήξη της απεργίας πείνας, μεγάλο μέρος των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών δηλώσεων εκπροσώπων της κυβέρνησης, έχουν «εξαφανίσει» αυτή την γραπτή συμφωνία και μονότονα σχεδόν αποδομούν την ίδια την συμφωνία.
Κάτω από την ρατσιστική και συντηρητική καταιγίδα της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης δεν επιχείρησαν απλά να υποβαθμίσουν επικοινωνιακά –όπως ήταν αναμενόμενο– την συμφωνία, αλλά σχεδόν να την «ακυρώσουν» εξαφανίζοντας τους όρους της.
Παραθέτουμε αυτούσια αποσπάσματα με δηλώσεις του Γ. Ραγκούση (www.in.gr, 10/3/2011):
«Ο Υπουργός Εσωτερικών χαρακτήρισε τους πανηγυρισμούς των απεργών πείνας ως ”προκλητική και ψεύτικη επικοινωνιακή συμπεριφορά” καθώς εκείνοι είναι που υποχώρησαν από το μοναδικό τους αίτημα.
»Τόνισε ότι ουδέποτε η κυβέρνηση δεσμεύθηκε ότι θα μειωθεί από 12 σε 8 χρόνια το περιθώριο παραμονής στη χώρα για την υποβολή αιτήματος για άδεια παραμονής. »Ο κ. Ραγκούσης σημείωσε ότι η κυβέρνηση δεν νομιμοποιεί σε καμιά περίπτωση τους 300 μετανάστες, παρά μόνο τους φέρνει σε επαφή με την ΕΛ.ΑΣ., η οποία είναι αποκλειστικά αρμόδια να δώσει, αφού εξετάσει κατά περίπτωση, το καθεστώς ανοχής».
Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση παίζει παιχνίδια…
Είναι εξωφρενικό να κατηγορεί κανείς την επιτροπή που συναντήθηκε με 3 υπουργούς και μία υφυπουργό ότι δεν κατάλαβε ή ότι φαντάστηκε, ή ότι λέει ψέματα. Κι ακόμα σημαντικότερο είναι εξωφρενικό να θεωρεί κανείς ότι οι απεργοί πείνας διακινδύνευσαν την ζωή τους για 44 μέρες για να αποδεχθούν να την σταματήσουν με «αν» και «δήθεν» από τα στόματα 3 παρόντων υπουργών στην τελική συνάντηση, που κατά τον Ραγκούση απλά υποσχέθηκαν να «τους φέρουν σε επαφή με την ΕΛΑΣ»!!
Ποιους προσπαθούν να πείσουν οι κυβερνώντες;; Τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ τους μόνιμους συνοδοιπόρους τους στις πολιτικές της Τρόικας και του Μνημονίου; Εκτός αν όντως οπισθοχωρούν πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, αυτή η κυβέρνηση σπέρνει ανέμους και το μόνο που θα καταφέρει είναι να θερίσει θύελλες…
Αλληλεγγύη χωρίς όρια και σύνορα
Η κυβέρνηση έκανε πως δεν έβλεπε, δεν άκουγε, δεν καταλάβαινε… Κι όμως η αλληλεγγύη στον αγώνα των 300 ήταν πρωτοφανής.
Το σύνολο της ελληνικής Αριστεράς -μαζικής και εξωκοινοβουλευτικής- στήριξε τους 300, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ πήραν και κεντρικές πολιτικές πρωτοβουλίες.
115 σωματεία και ομοσπονδίες -ανάμεσα τους η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ- και 134 συνδικαλιστές με κείμενο προσωπικών υπογραφών, διεκδίκησαν την δικαίωση των 300.
Κι ακολούθησαν 150 πανεπιστημιακοί καθηγητές, 31 φοιτητικά σχήματα, 27 αντιρατσιστικές και δικαιωματικές οργανώσεις, 12 μεταναστευτικές ενώσεις, 80 Έλληνες καλλιτέχνες, δεκάδες αυτοδιοικητικά σχήματα, πάνω από 10 δημοτικά συμβούλια ομόφωνα. Ανάμεσα τους και υποστηρικτές του κυβερνητικού κόμματος.
Αλλά κι έξω από τα σύνορα: 38 ευρωβουλευτές, πολλοί συνδικαλιστές και προσωπικότητες διεθνούς κύρους όπως Ντάριο Φο, Κεν Λόουτς, Νόαμ Τσόμσκι κ.α.
Και κυρίως οι χιλιάδες που στήριξαν τις πορείες, που επισκέπτονταν καθημερινά την Υπατία, που έδιναν κουράγιο στους 300 να συνεχίσουν.