Άρθρο του Αλέξανδρου Πραντούνα
Η ΔΕΑ, μέσα από άρθρο του σ. Αντώνη Νταβανέλου (Εργατική Αριστερά, τ.227, 15/9/10) ξεσπά σε μια μετωπική επίθεση ενάντια στο «Ξ» με αφορμή την κρίση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και την διάσπαση των δυνάμεων του μπροστά στις περιφερειακές εκλογές.
Ο σ. Νταβανέλος και η ΔΕΑ καταφέρονται ενάντια στο «Ξ» με βαριές εκφράσεις για «προσφορά καλών υπηρεσιών στην ηγεσία του ΣΥΝ», για «δήθεν» και «τάχα» ενωτικές προτάσεις, για «προφανείς σκοπιμότητες» και «κρύψιμο» πίσω από την πρόταση υποψηφιότητας του σ. Δρίτσα που λειτούργησε ως «φύλλο συκής».
Οι κατηγορίες της ΔΕΑ είναι (για άλλη μια φορά) πολύ βαριές για να μείνουν αναπάντητες. Πόσο μάλλον που τα όσα γράφει απέχουν πολύ από την αλήθεια.
Ποιοι είναι οι «φίλοι» του ΣΥΝ;
Ο σ. Νταβανέλος προσπαθεί να παρουσιάσει λίγο-πολύ το «Ξ» σαν «συμπληρωματική» δύναμη του ΣΥΝ. Δεν τολμά βέβαια να κατηγορήσει το «Ξ» πως δεν ασκεί κριτική στον ΣΥΝ. Το μόνο που του μένει είναι να ισχυριστεί πως ασκούμε δυσανάλογη κριτική στις δυνάμεις του Μετώπου επιρρίπτοντας του την αποκλειστική ευθύνη για την πρόσφατη κρίση. «Δυσανάλογη κριτική» λοιπόν…
Ακόμα κι αυτή η φτωχή κριτική από τη μεριά της ΔΕΑ όμως, δεν ανταποκρίνεται καθόλου στην αλήθεια! Το «Ξ» πάντα υποστήριζε πως την μεγαλύτερη ευθύνη για την αρνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ την είχαν οι δυνάμεις του ΣΥΝ. Όπως γράφαμε σε ένα από τα πιο πρόσφατα άρθρα μας για τις βαθύτερες αιτίες της κρίσης στον ΣΥΡΙΖΑ,
«…οι μεγαλύτερες ευθύνες ανήκουν πάντα στον ΣΥΝ (όχι μόνο της εποχής Τσίπρα, αλλά και Αλαβάνου) με την έννοια ότι είναι η κύρια δύναμη και η πιο μαζική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.» («Πίσω από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ – οι βαθύτερες αιτίες», www.xekinima.org, 13/9/10)
Αυτό ισχύει φυσικά και στην πρόσφατη κρίση σε σχέση με τις περιφερειακές εκλογές. Γι’ αυτό άλλωστε το «Ξ», ήδη από τα τέλη Αυγούστου και καθώς άρχιζαν οι διεργασίες για τις τοπικές εκλογές είχε ασκήσει έντονη κριτική στις δυνάμεις του ΣΥΝ για την τακτική τους τόσο στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης και την απαράδεκτη συμμετοχή τους στο «Διαπαραταξιακό», (Δημοτικές εκλογές και ΣΥΡΙΖΑ: το χάος της Θεσσαλονίκης. Ανάγκη για άμεσες πρωτοβουλίες, www.xekinima.org, 25/8/10) όσο και στην Πετρούπολη, όπου, ο τοπικός ΣΥΝ συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ (Το Ξεκίνημα Πετρούπολης για την στήριξη της υποψηφιότητας Βλάχου από τον τοπικό ΣΥΝ, www.xekinima.org, 9/9/10).
Ο σ. Νταβανέλος φαίνεται πως δεν διάβασε τις ανακοινώσεις και τα κείμενα μας, τόσο όσον αφορά τα προβλήματα και τις ελλείψεις (κατά πρώτο λόγο πολιτικές, αλλά και οργανωτικές) του ΣΥΡΙΖΑ διαχρονικά, όσο και για την (νέα) κρίση που ξέσπασε στο εγχείρημα με αφορμή τις περιφερειακές εκλογές στην Αττική. Έτσι η κριτική του κάθε άλλο παρά υπεύθυνη είναι.
Δεν διάβασε ή δεν ασχολήθηκε να καταλάβει, για παράδειγμα, τη θέση μας για την πρόταση του ΣΥΝ για τον Α. Μητρόπουλο. Ο σ. Νταβανέλος ήταν παρών στις συνεδριάσεις της γραμματείας όπου το «Ξ», με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, επέμεινε πως η πρόταση για τον Α. Μητρόπουλο, ήταν απαράδεκτη. Πέρα από αυτό, η στάση μας απέναντι στην υποψηφιότητα Μητρόπουλου ήταν απόλυτα ξεκάθαρη και στην ανακοίνωση που εκδώσαμε στις 9/9, ημέρα ανακήρυξης της υποψηφιότητας του σ. Αλαβάνου, όπου αναφέραμε πως:
«… Ο Αλέξης Μητρόπουλος, που υποστηρίχτηκε από τον ΣΥΝ δεν ήταν ποτέ δυνατόν να παίξει ενοποιητικό ρόλο για τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω των διαφορετικών του πολιτικών καταβολών, της διαφορετικής του πολιτικής πορείας, του γεγονότος ότι δεν εκπροσωπούσε μια συγκεκριμένη αριστερή δύναμη απόσχισης από το ΠΑΣΟΚ και τέλος λόγω του ανύπαρκτου στην ουσία πολιτικού του προγράμματος. Η υποψηφιότητα Μητρόπουλου υποστηριζόταν στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ αποκλειστικά και μόνο από τον ΣΥΝ! Παρόλα αυτά ο ΣΥΝ επέμενε μέχρι τέλος στην άποψη του! Καίριο λάθος!»…
Σε περίπτωση που οι τοποθετήσεις μας στην γραμματεία δεν είναι αρκετές για να πείσουν τον σ. Νταβανέλο, του προτείνουμε να διαβάσει το άρθρο μας «Η υποψηφιότητα του Α. Μητρόπουλου – πραξικόπημα του ΣΥΝ ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ» (www.xekinima.org, 16/9/2010) που γράφτηκε μια ημέρα πριν την έκδοση της εφημερίδας της ΔΕΑ και στο οποίο εξηγούμε πως:
«…Η απόφαση της ηγεσίας του ΣΥΝ να στηρίξει την υποψηφιότητα του Αλέξη Μητρόπουλου για την περιφέρεια Αττικής προκαλεί τεράστια έκπληξη για την πολιτική μυωπία σε συνδυασμό με την ανευθυνότητα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ που την χαρακτηρίζει…»
και επιπλέον
«…Η πολιτική μυωπία όμως μετατρέπεται και σε πισώπλατη μαχαιριά στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο ΣΥΝ αποφάσισε να προχωρήσει στην υπερψήφιση του Α. Μητρόπουλου ενάντια σε όλα ανεξαίρετα τα υπόλοιπα μέλη της κεντρικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ (ακόμα κι ενάντια σε τμήματα του ίδιου του ΣΥΝ όπως το Αρ. Ρεύμα και τη νεολαία του κόμματος). Παρά τις πολλές έντονες συζητήσεις και τις ξεκάθαρες διαφωνίες, ο ΣΥΝ επέμενε μέχρι τέλους, κάνοντας τελικά το δικό του!Για ποια δημοκρατία, για ποια ισοτιμία, για ποιο σεβασμό στη διαφορετική άποψη για ποιο σεβασμό στο κοινό εγχείρημα μπορεί πια να μιλά ο ΣΥΝ; Ότι και να πει πια δεν έχει κανένα νόημα! Η κίνηση αυτή του ΣΥΝ ανοίγει διάπλατα την πόρτα στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ!…»
Η διάσπαση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ
Το να αναγνωρίζει όμως κανείς τις τεράστιες ευθύνες του ΣΥΝ, δεν πρέπει να τον οδηγεί στο να ξεχνά τις εξίσου μεγάλες ευθύνες του Μετώπου του Α. Αλαβάνου και των συνεργατών του – για το οποίο ο σ. Νταβανέλος δεν έχει ούτε μία λέξη κριτικής να αρθρώσει!
Πόσο μάλλον που τα δυο τωρινά αντίπαλα στρατόπεδα, λειτουργούσαν σαν ένα ενιαίο μπλοκ μέχρι πριν 15 μήνες. H απόπειρα της ΔΕΑ να παρουσιάσει το «Ξ» σαν «υποστηρικτική» δύναμη του ΣΥΝ, δεν είναι μόνο ερασιτεχνική και άγαρμπη, αλλά προϋποθέτει και πολύ θράσος. Ιδιαίτερα όταν αυτή προέρχεται από μια από τις δυνάμεις στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με την ΚΟΕ, την ΚΕΔΑ και τον «ανένταχτο» Δ. Τσακνιά) που ήδη από την ανασύσταση του ΣΥΡΙΖΑ το 2007 και μέχρι τις ευρωεκλογές του 2009, «έλυναν και έδεναν» μέσα στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρη συνεννόηση και συνεργασία με την ηγεσία του ΣΥΝ (τόσο του σ. Τσίπρα, όσο και του σ. Αλαβάνου) επιβάλλοντας στην ουσία τις αποφάσεις και τις κατευθύνσεις που εκείνοι ήθελαν στην πλειοψηφία της γραμματείας, παρουσιαζόμενοι ως «μπλοκ» σε όλα τα σημαντικά ζητήματα (όπως, πάνω απ’ όλα αυτό του προγράμματος στο οποίο θα σταθούμε αναλυτικά παρακάτω) και μοιράζοντας μεταξύ τους τα διάφορα «οφίτσια» καταπώς τους βόλευε.
Για παράδειγμα, ο σ. Ρινάλντι από την ΚΟΕ, παρέμεινε, κατά παράβαση κάθε συλλογικής απόφασης αλλά και της βούλησης της συντριπτικής πλειοψηφίας της γραμματείας, συντονιστής του οργάνου για 18 ολόκληρους μήνες (!) με την πλήρη, εμφατική, απροκάλυπτη και πεισματώδη υποστήριξη της ΔΕΑ, της ΚΕΔΑ και του Δ. Τσακνιά, και βέβαια με τις «πλάτες» του ΣΥΝ, που απέφευγε επιμελώς να πάρει θέση.
Πότε άρχισε η περίφημη «σύγκρουση» της ΔΕΑ με τον ΣΥΝ;
Η ΔΕΑ προσπαθεί να παρουσιάσει τον εαυτό της σαν την δύναμη που «αταλάντευτα» πάλευε και παλεύει τον ηγεμονισμό του ΣΥΝ. Στην πραγματικότητα, όπως αναφέρουμε και παραπάνω, όλη της η «διαπάλη» αφορούσε την προσπάθεια να καταφέρει με οργανωτικούς όρους (και σε συνεννόηση με την ηγεσία του ΣΥΝ) να ενισχύσει την θέση της μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ και να προσκομίσει οφέλη.
Έτσι, σε συνεννόηση με τον ΣΥΝ, την ΚΟΕ, την ΚΕΔΑ και τον Τσακνιά, και σε πλήρη αντίθεση με την πλειοψηφία των μελών της γραμματείας (ανάμεσα τους και το «Ξ») επέβαλαν την σύνθεση του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές του 2009. Όπως, δημόσια, τότε έγραφε το «Ξ» («Ευρωλίστα – άλλο σημείο αντιπαραθέσεων στον ΣΥΡΙΖΑ», www.xekinima.org, 30/3/09),
«Ο ΣΥΝ τελικά επέλεξε να προτείνει τη δεύτερη θέση στην ΚΟΕ προσφέροντας στη ΔΕΑ τη δεύτερη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας στις γενικές εκλογές. Μαζί με την ΚΕΔΑ, οι 4 αυτές συνιστώσες αποτελούν τη μία συσπείρωση…»
Μετά όμως την αποτυχία στις ευρωεκλογές και αφού δεν μπόρεσε να εκλεγεί η Ε. Σωτηρίου, όπως είχε «συμφωνηθεί» μεταξύ της ΚΟΕ, της ΔΕΑ, της ΚΕΔΑ, του ΣΥΝ και του Τσακνιά, ξεκίνησε η περίφημη «μάχη» ενάντια στον ΣΥΝ και τον ηγεμονισμό του από τις δυνάμεις που σήμερα αποτελούν το Μέτωπο σε μια προσπάθεια, στην ουσία, να απαλλαγούν από τις τεράστιες δικές τους πολιτικές ευθύνες για το αποτέλεσμα, φορτώνοντας τις ευθύνες στον χτεσινό σύμμαχο, ΣΥΝ!
Ακόμα και τότε όμως, η ΔΕΑ και οι υπόλοιποι σύμμαχοί της έδωσαν σ’ αυτή τη διαμάχη στρεβλά και προσωπικά χαρακτηριστικά (Αλαβάνος εναντίον Τσίπρα) και σε κανένα σημείο δεν πρόβαλαν πολιτικά ζητήματα και διαφορές. Πως θα μπορούσαν άλλωστε; Αφού ήταν οι ίδιοι που μαζί με την ηγεσία του ΣΥΝ (τόσο του Τσίπρα, όσο και του Αλαβάνου) προσυπέγραψαν με χέρια και με πόδια το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ λίγους μήνες πριν.
Για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ
Ο σ. Νταβανέλος μεταξύ άλλων μας κατηγορεί πως επιχειρούμε να φύγουμε
«από το έδαφος αυτής της πολιτικής αντιπαράθεσης και να παρουσιάσουν (σημ: εννοεί τις δυνάμεις που δεν στήριξαν ούτε Μητρόπουλο, ούτε Αλαβάνο) τη σύγκρουση ως αποτέλεσμα «ηγεμονισμών», «μηχανισμών», «προσωπικών στρατηγικών» κ.ο.κ»
Ξανά, εκφράζουμε την ειλικρινή μας απορία για το αν ο σ. Νταβανέλος μπήκε στον κόπο να διαβάσει τα κείμενα μας πριν εξαπολύσει τέτοιες κατηγορίες.
Σε πάμπολλα άρθρα και ανακοινώσεις μας, αλλά και σε 3 μπροσούρες που έχουμε εκδώσει, επιμένουμε πως κατά τη γνώμη μας, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κινηθεί αποφασιστικά προς τα αριστερά και δεν υιοθετήσει ένα πραγματικά ριζοσπαστικό, σοσιαλιστικό πρόγραμμα, προκειμένου να μπορέσει να δώσει απαντήσεις και προσανατολισμό στο εργατικό κίνημα και την κοινωνία συνολικά, τότε το κόστος θα είναι τεράστιο.
Αυτό επαναλαμβάνουμε και στο άρθρο «Πίσω από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ – οι βαθύτερες αιτίες» (www.xekinima.org, 13/9/10) όπου αναφέρουμε χαρακτηριστικά πως:
«…η βασική αιτία [της κρίσης] έχει να κάνει με την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ (κύρια του ΣΥΝ, αλλά όχι μόνο) να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία απαντήσεις, διέξοδο στην κρίση, προοπτική πάλης, όραμα! Αυτό το θέμα είναι πολιτικό, δεν είναι θέμα προσωπικών χαρισμάτων κάποιου «μεσσία» ο οποίος θα έρθει και θα φέρει τις μεγάλες ανατροπές!…»
Αυτή την μάχη, για την υιοθέτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ ενός πραγματικά ριζοσπαστικού, σοσιαλιστικού προγράμματος, την δίνει το «Ξ» με συνέπεια από την ένταξη του στον ΣΥΡΙΖΑ. Η ΔΕΑ δεν έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Αντίθετα, όποτε το «Ξ» έθετε ζητήματα που αφορούν ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα η θέση της ΔΕΑ ήταν στην αντίπαλη πλευρά.
Και για του λόγου το αληθές, θυμίζουμε τη μάχη για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, την άνοιξη του 2009. Το «Ξ» κατάγγειλε το πρόγραμμα αυτό σαν ένα «θολό» και «ασαφές» πρόγραμμα που δεν έδινε καμία απάντηση στα φλέγοντα ζητήματα της κρίσης και του εργατικού κινήματος. Γράφαμε χαρακτηριστικά:
«Αυτό το θολό και ασαφές πρόγραμμα, που όχι μόνο δεν έδινε καμία απάντηση και κατεύθυνση στο εργατικό κίνημα και τη νεολαία, αλλά σε κανένα σημείο δεν ξεκαθάριζε την στάση του ΣΥΡΙΖΑ ως προς την κεντροαριστερά (ούτε σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, ούτε σε κυβερνητικό επίπεδο) δεν περιείχε ούτε μια γραμμή κριτικής στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία, δεν ξεκαθάριζε καν πως η κρίση η οποία βιώνουμε δεν είναι απλά κρίση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου αλλά κρίση συνολικά του καπιταλιστικού συστήματος, αυτό το πρόγραμμα ανέλαβε η ΔΕΑ σε πλήρη συνεργασία με την ηγεσία του ΣΥΝ, την ΚΟΕ, την ΚΕΔΑ και τον Δ. Τσακνιά να προωθήσει ως πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. (Δες και: «Για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, Κριτική προσέγγιση από το ”Ξεκίνημα”», www.syriza.xekinima.org, 26/3/09)
Μήπως θυμούνται οι σ. της ΔΕΑ τη δική τους στάση; Να τους θυμίσουμε: πλήρης αποδοχή και υπερψήφιση, ούτε μία λέξη κριτικής (μαζί με τις συνήθεις καταγγελίες προς το «Ξ»)!
Αυτή η συζήτηση, περί προγράμματος, δεν είναι καθόλου αφηρημένη. Όχι μόνο γιατί ειδικά σήμερα, δεν είναι δυνατόν η Αριστερά να μην έχει ολοκληρωμένες απαντήσεις και εναλλακτικές προτάσεις απέναντι στην κρίση του καπιταλισμού, αλλά και γιατί, για παράδειγμα, είναι τέτοιου είδους προγράμματα που οδηγούν τελικά την Αριστερά να κατεβαίνει στις εκλογές με συνθήματα, όπως το αλήστου μνήμης «Για τις ανάγκες των πολλών», με τα γνωστά αποτελέσματα…
Για την διαμάχη σχετικά με τις περιφερειακές εκλογές
Κατηγορούμαστε ότι επιχειρήσαμε να «κρυφτούμε» πίσω από την «δήθεν» υποψηφιότητα του σ. Δρίτσα που σύμφωνα με τον σ. Νταβανέλο δεν ήταν παρά «…φύλλο συκής, που μόνο στόχο είχε να αποκρύψει ευθύνες και να κερδίσει χρόνο.»
Κατ’ αρχήν, να υπενθυμίσουμε στη ΔΕΑ, πως την ημέρα που ο Α. Αλαβάνος ανακοίνωνε την υποψηφιότητα του, στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα συζητιόντουσαν ονόματα όπως των σ. Λαφαζάνη και Δρίτσα σε μια ύστατη προσπάθεια να βρεθεί ενωτική διέξοδος και ο ΣΥΝ δεν είχε ανακοινώσει ακόμα την τελική του θέση για τον Μητρόπουλο.
Πριν λοιπόν, οριστικοποιηθεί η στήριξη του ΣΥΝ στον Α. Μητρόπουλο και ενώ υπήρχε ακόμη χρόνος να πιεστεί η ηγεσία του ΣΥΝ (που όντως, όπως σωστά αναφέρει το άρθρο αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει εσωτερικά προβλήματα γι’ αυτό το ζήτημα) για να υποχωρήσει, οι δυνάμεις του Μετώπου προχωρούσαν στην ανακήρυξη της υποψηφιότητας του Α. Αλαβάνου, θέτοντας τέλος σε κάθε προσπάθεια να βρεθεί κοινή λύση.
Γιατί; Σύμφωνα με τον σ. Νταβανέλο επειδή
«…Αν η απόφαση του ΣΥΝ για Μητρόπουλο στην Αττική έμενε αναπάντητη, το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ο μαρασμός και η οριστική διάσπαση…»
Πολύ σωστά! Το ζήτημα είναι όμως και τι είδους απάντηση δίνει ο καθένας. Ο σ. Νταβανέλος θα δικαιολογούνταν να κάνει τέτοιου είδους τοποθετήσεις αν απέναντι στην επιμονή της ηγεσίας του ΣΥΝ, η ΔΕΑ απαντούσε προσπαθώντας να έρθει σε συνεννόηση με τις υπόλοιπες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ – πλην ΣΥΝ – προκειμένου να καταλήξουμε όλοι μαζί σε μια κοινή πρόταση για να «στριμώξουμε» τον ΣΥΝ.
Όμως κάτι τέτοιο, καθόλου δεν ενδιέφερε την ηγεσία της ΔΕΑ και τις υπόλοιπες δυνάμεις του Μετώπου! Αντίθετα, επέμεναν από την αρχή στην υποψηφιότητα του σ. Αλαβάνου και δέχτηκαν να «υποχωρήσουν» μόνο στην περίπτωση που γινόταν από τους υπόλοιπους δεκτή η πρόταση για την Ν. Βαλαβάνη – δηλαδή για την υποψηφιότητα ενός προβεβλημένου στελέχους του Μετώπου!
Τα μόνα επιχειρήματα υπέρ της στήριξης του Α. Αλαβάνου που τέθηκαν από τις δυνάμεις του Μετώπου καθ’ όλη την διάρκεια των αλλεπάλληλων συνεδριάσεων αφορούσαν την «διεισδυτικότητα» του στην νεολαία και την «δυνατότητα» του να προσελκύσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους. Δεν υπήρξε ούτε για μια στιγμή, σε κανένα σημείο της διαμάχης προσπάθεια να επενδυθεί με πολιτικά επιχειρήματα η πρόταση για την υποψηφιότητα του σ. Αλαβάνου.
Εμάς λοιπόν σαν «Ξ», αυτή η κουβέντα περί «χαρισματικών ηγετών» δεν μας αφορά. Απλούστατα, γιατί θεωρούμε πως η βασική αιτία που η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω, δεν μπορεί να πείσει τους εργαζόμενους και τη νεολαία, είναι πολιτική και αφορά την ατολμία των δυνάμεων της Αριστεράς να προτείνουν ένα μαχητικό πρόγραμμα πάλης και να το συνδέσουν με την ανάγκη της ανατροπής του καπιταλισμού και του χτισίματος μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Αν συμφωνήσουμε σε αυτό, τότε τα κατάλληλα πρόσωπα θα βρεθούν πολύ εύκολα. Δεν είναι οι αγωνιστές με κύρος και αυταπάρνηση που λείπουν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Διαθέτουμε πολλούς, και μάλιστα από όλες τις τάσεις και τις οργανώσεις. Αυτό που μας λείπει είναι οι πολιτικές απαντήσεις. Και δυστυχώς, ούτε η πλευρά του ΣΥΝ, ούτε η πλευρά του Μετώπου δεν τις διαθέτουν.
Εμείς, παρά τις γνωστές σε όλους διαφωνίες μας, μπήκαμε στην διαδικασία, μαζί με άλλους συντρόφους, να κάνουμε προτάσεις που κρίναμε ότι υπήρχε η πιθανότητα να γίνουν αποδεκτές από τη μεγάλη πλειοψηφία κι έτσι να ξεπεραστεί – προσωρινά τουλάχιστον – η κρίση.
Όπως γράψαμε και σε σχετική ανακοίνωση μας («Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ – σύγκρουση χωρίς αρχές!», www.xekinima.org, 9/9/10)
«…H πρόταση για τον Θοδωρή Δρίτσα που υποστηριζόταν από την πλειοψηφία των μελών της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ (8 συνολικά) δεν έγινε δεκτή από τα δύο αντιμαχόμενα μπλοκ του Μετώπου και του ΣΥΝ. Παρότι ο ΣΥΝ δήλωσε έτοιμος να υποστηρίξει τον Θ. Δρίτσα αν συγκέντρωνε την υποστήριξη όλων των υπολοίπων, η κάθετη άρνηση του Μετώπου εμπόδιζε οποιαδήποτε συμφωνία…»
Δεν είχαμε βεβαίως καμία αυταπάτη πως αν η πρόταση γινόταν δεκτή και ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβαινε ενιαία στην Περιφέρεια Αττικής, τα προβλήματα του θα λυνόντουσαν ως δια μαγείας. Όμως είχαμε καθήκον να συμβάλλουμε στην προσπάθεια – στο βαθμό που μας αναλογεί – να βρεθεί μια λύση,
«…ώστε να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ενωμένος και να κερδηθεί ο χρόνος που χρειάζεται για την πολιτική συζήτηση για τη φυσιογνωμία της αριστεράς που χρειάζεται ο τόπος, η εποχή μας, η Ευρώπη…» («Πίσω από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ – οι βαθύτερες αιτίες», www.xekinima.org, 13/9/10).
Συμπερασματικά
Δυστυχώς, η προσπάθεια η δικιά μας και άλλων σ. στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ευοδώθηκε. Η επόμενη περίοδος θα είναι εξαιρετικά δύσκολη για τον ΣΥΡΙΖΑ που πλέον κινδυνεύει με διάλυση. Το σημαντικότερο είναι από αυτή την διαδικασία να εξαχθούν τα απαραίτητα συμπεράσματα. Κανένας νέος σχηματισμός ή φορέας της Αριστεράς δεν μπορεί να «ξεφύγει» από το καθήκον της ανεύρεσης πολιτικών απαντήσεων στα κρίσιμα ζητήματα της εποχής μας. Μιας εποχής κρίσης και διαρκών επιθέσεων του κεφαλαίου. Χωρίς μια ριζοσπαστική, σοσιαλιστική απάντηση στα ζητήματα του χρέους, των εθνικοποιήσεων των τραπεζών και του περάσματος στα χέρια των εργαζομένων και της κοινωνίας των χιλιάδων επιχειρήσεων που κλείνουν ή προχωρούν σε μαζικές απολύσεις, η Αριστερά δεν μπορεί να εμπνεύσει την κοινωνία, πόσο μάλλον να την οδηγήσει σε νίκες.
Χωρίς πλατιά συμμετοχή της βάσης και εσωτερική δημοκρατία, κανένας πολιτικός οργανισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με θετικό και ουσιαστικό τρόπο τις διαφωνίες που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα εμφανιστούν στο εσωτερικό του. Αντίθετα, θα οδηγηθεί σε μια «μάχη», με τα αντίπαλα «στρατόπεδα» να στρέφουν όλη τους την προσοχή στην εξόντωση του “αντιπάλου” με οργανωτικούς όρους. Αυτό δυστυχώς είδαμε να εξελίσσεται και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι γι’ αυτή την Αριστερά, με πραγματικά ριζοσπαστικό, σοσιαλιστικό πρόγραμμα και πλατιά δημοκρατία στο εσωτερικό της, που πάλεψε το «Ξ» στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σ’ αυτή την μάχη που καλούμε κάθε ταξικό αγωνιστή, μέσα ή έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη περίοδο. Μακάρι στην προσπάθεια για το χτίσιμο αυτής της Αριστεράς που χρειάζονται οι εργαζόμενοι και η νεολαία και απαιτούν οι καιροί να συναντηθούμε και με την ΔΕΑ…
