70 χρόνια από την απελευθέρωση του Βόλου από το φασισμό

Στις 21 Απριλίου του 1941 ο Βόλος νικήθηκε από τα  Γερμανικά στρατεύματα των Ναζί και γνώρισε την απεχθή φασιστική κατοχή με τα χαρακτηριστικά της:  πείνα, συσσίτια, μαύρη αγορά, λογοκρισία, δωσίλογοι. Η καπναποθήκη της Αμερικάνικης Εταιρίας Καπνού, γνωστή ως Κίτρινη Αποθήκη, χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς ως κρατητήριο και τόπος βασανιστηρίων, ενώ εκτελέσεις γίνονταν και σε δημόσιους χώρους, πολύ συχνά στη σημερινή πλατεία Ελευθερίας. Όπως σε όλες τις περιοχές της κατακτημένης Ελλάδας, και στο Βόλο οι κάτοικοι αντιστάθηκαν με το αντάρτικο αλλά και με μαζικούς αγώνες στις πόλεις, με μαζική αποκλειστική σχεδόν οργάνωση στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Στο Βόλο και στην ευρύτερη περιοχή του Πηλίου πρωταγωνιστικό ρόλο στην Αντίσταση διαδραμάτισε το 54ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ με έδρα την Άνω Κερασιά Πηλίου. Εκεί βρισκόταν και η έδρα του παράνομου τυπογραφείου, όπου εκδίδονταν η εφημερίδα Αναγέννηση, πανελλήνιας εμβέλειας.

Από τον Σεπτέμβριο του 1944, η εξέλιξη των γεγονότων ήταν δυσμενής για τους κατακτητές, οι οποίοι  άρχισαν να δρομολογούν την υποχώρηση – αποχώρησή τους, που για  όλες σχεδόν τις μονάδες τους  στη νότια Ελλάδα και τα νησιά γινόταν από το λιμάνι του Βόλου. Οι αντάρτες του 54ου Συντάγματος, όμως, είχαν καταλάβει τα περάσματα στις εξόδους της πόλης και προκαλούσαν πολύ μεγάλες δυσκολίες στους 12-15 χιλιάδες γερμανούς στρατιώτες που συνέρρεαν στην πόλη.  Παρά τις βολές του εχθρικού πυροβολικού από τη Γορίτσα, το Σωρό και τα Πευκάκια, οι αγωνιστές της Αντίστασης παρέμεναν στις θέσεις τους για να αποκρούσουν τον εχθρό και δίνουν άγριες μάχες. Πριν την αναχώρησή τους, οι Γερμανοί ανατίναξαν το λιμάνι, τον κυματοθραύστη, το τελωνείο, την παραλία και το τηλεφωνικό κέντρο της πόλης. Την καταστροφή ολοκλήρωσαν οι "συμμαχικοί" βομβαρδισμοί.

Στις 19 Οκτωβρίου του 1944 αποχώρησαν οι τελευταίοι Γερμανοί στρατιώτες και ο Βόλος κατόρθωσε να απελευθερωθεί από τη μισητή κατοχή του Χίτλερ. Η μέρα της απελευθέρωσης γιορτάστηκε από όλη την κοινωνία του Βόλου στην πλατεία Ελευθερίας, όπου το συγκεντρωμένο πλήθος  ζητωκραύγαζε και αποθέωνε τους αντάρτες.

Παρά τη συντριπτική ιστορική ήττα και χρεοκοπία του φασισμού τότε, σήμερα ο κίνδυνος της φασιστικής απειλής είναι και πάλι ορατός. Οι νοσταλγοί του Χίτλερ και των Ναζί,  οι απόγονοι των μαυραγοριτών και των ταγματασφαλιτών προσπαθούν να επαναφέρουν το φασισμό και να γυρίσουν την κοινωνία στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας.  Οι κύριοι εκπρόσωποι αυτής της θεωρίας, τα στελέχη και οι οπαδοί της Χρυσής Αυγής διατείνονται μεν πως είναι αντιμνημονιακοί και θέλουν να τιμωρήσουν τους πολιτικούς που ακολούθησαν αντιλαϊκή πολιτική και επέφεραν δυσβάστακτα δεινά στους πολίτες της χώρας, στην πραγματικότητα όμως είναι καθαρά υπέρμαχοι της πιο απεχθούς φασιστικής ιδεολογίας, του καπιταλιστικού  κοινωνικού και οικονομικού συστήματος που ευθύνεται για τη σημερινή δυστυχία και προστατεύουν με οποιοδήποτε τρόπο -και φυσικά εις βάρος των πολιτών των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων- τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και γενικά των των εκπροσώπων του πλούτου και της εκμετάλλευσης των λαϊκών μαζών. Με το λαϊκισμό και το υποκριτικό προσωπείο τους απεκδύονται το πραγματικό τους ένδυμα, που είναι ο φασισμός σε όλες τις εκφάνσεις του. Η Χρυσή Αυγή είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο μόρφωμα που δεν αντιμετωπίζεται μόνο με ποινικές διώξεις, αλλά με πολιτική απομόνωση και ιδεολογικό αφανισμό, με μαζικό αντιφασιστικό κίνημα και τελικά με γενικευμένη ταξική αναμέτρηση.

Η Αντιφασιστική Κίνηση Μαγνησίας καλεί τους πολίτες του Βόλου να αναλογιστούν τη χιτλερική κατοχή και να στείλουν στα αζήτητα τους νοσταλγούς της, δηλαδή τη Χρυσή Αυγή και κάθε άλλη φασιστική συμμορία. Το αντάρτικο εκδίωξε από τη χώρα το Χίτλερ και τους ναζί. Η αντίσταση των πολιτών σήμερα θα διαγράψει τους φασίστες και τους νέους ναζί. Η εικόνα τους είναι πια ξεκάθαρη. Τα εγκλήματα που διαπράττουν καθημερινά – πολιτικά, κοινωνικά, ρατσιστικά, οικονομικά – έχουν γίνει ξεκάθαρα στους έλληνες πολίτες. Δεν μπορούν να ξεγελάσουν πια κανένα και κανείς πια δεν μπορεί να ισχυριστεί πως έχει παραπλανηθεί. Έχουν αποδείξει και αποδεικνύουν καθημερινά πως δεν είναι τιμωροί της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος, αλλά σκληροί εκφραστές του ναζιστικού φασιστικού καθεστώτος, οι πιο συνεπείς υπηρέτες του κεφαλαίου και της ολιγαρχίας, και μόνο η βούληση και η αντίσταση του λαού μπορεί να τους αντιμετωπίσει και να τους διαλύσει. Ο αντιφασιστικός αγώνας δεν μπορεί να δοθεί σε συνεργασία με το αστικό πολιτικό σύστημα, και σ’ αυτό τα μαθήματα της ιστορίας είναι πικρά: η αστική πολιτική ηγεσία όχι μόνο σε μεγάλο βαθμό συνεργάστηκε με τους Γερμανούς κατακτητές το 41 αλλά και στη συνέχεια υποδούλωσε το κίνημα της απελευθέρωσης και αντικατέστησε τον φασιστικό ζυγό με τα βρετανικά τανκς και το μεταπολεμικό κράτος των διώξεων, των εξοριών και των εκτελέσεων.

Η Αντιφασιστική Κίνηση Μαγνησίας, με αφορμή την 70η επέτειο της απελευθέρωσης του Βόλου από τη ναζιστική γερμανική κατοχή, ανακαλεί τις μνήμες και οργανώνει προβολή του ντοκιμαντέρ του Φώτη Λαμπρινού "Άρης Βελουχιώτης – Το Δίλημμα" την Κυριακή 19/10, στις 19:00μμ, στο "Στέκι Μεταναστών – Χώρος Κινημάτων" (Ιωλκού 33) . Είσοδος ελεύθερη.