«Δηλαδή αν παρουσιάζονται δυο ομοφυλόφιλοι πάνω στην σκηνή, εμείς θα το επιτρέψουμε αυτό;» λέει χωρίς ντροπή και εμείς τρελαινόμαστε, στη συνεδρίαση της οικονομικής επιτροπής του δήμου Μυτιλήνης της περασμένης Τέταρτης ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Μυτιλήνης Παναγιώτης Τσακύρης, όπου ήταν προγραμματισμένο να εκδοθεί ο κανονισμός λειτουργίας του Δημοτικού θεάτρου.
Στις τελικές διατάξεις, ο κανονισμός ανέφερε:
«η παραχώρηση ή εκμίσθωση του Δημοτικού Θεάτρου Μυτιλήνης ανήκει στη διακριτική ευχέρεια του Τμήματος Πολιτισμού (αρμόδιος αντιδήμαρχος Πολιτισμού) και σε κάθε περίπτωση διατηρεί το δικαίωμα να μην παραχωρεί ή εκμισθώνει σε φυσικά ή νόμιμα πρόσωπα, όταν το αντικείμενο της εκδήλωσης προσβάλλει τα χρηστά ήθη».
Όταν ρωτήθηκε ο αντιδήμαρχος από την δημοτική σύμβουλο Εριφύλη Χιωτέλλη τι είναι τα χρηστά ήθη και ποιος θα κρίνει αν μια θεατρική παράσταση τα προσβάλλει ο κ. Τσακύρης απάντησε «εγώ». «Δηλαδή αν παρουσιάζονται δύο ομοφυλόφιλοι, πάνω στη σκηνή, εμείς θα το επιτρέψουμε αυτό;» αναρωτήθηκε, δίνοντας ένα παράδειγμα τι είναι αυτό που «προσβάλλει τα χρηστά ήθη».
Θα αποφασίζει δηλαδή για το αν ένα θεατρικό έργο είναι αρκετά ηθικό για να ανεβεί στο δημοτικό θέατρο ένα και μόνο άτομο, ο αντιδήμαρχος!
Καμία έκπληξη…
Φυσικά δεν αποτελεί καμία έκπληξη το γεγονός πως πρόσφατα προσπάθησε να αρνηθεί την παραχώρηση του θεάτρου στην ομάδα εθελοντών υποστήριξης θηλασμού και μητρότητας Λέσβου λέγοντας ότι «ο δημόσιος θηλασμός δεν προάγει πολιτισμό». Μια ανθρώπινη φυσική λειτουργία που έχει πολλά οφέλη και για το μωρό αλλά και για την μητέρα που το θηλάζει. Τέτοιου είδους δράσεις θα έπρεπε να υποστηρίζονται και όχι να θεωρείται ότι δεν προάγουν πολιτισμό. Για ακόμη μια φορά βρώμικα μυαλά τον σεξουαλικοποιούν, λέγοντας πως μία γυναίκα που έχει έξω το στήθος της για να ταΐσει το μωρό της «προκαλεί» και τον απαγορεύουν.
Βλέπουμε λοιπόν, εκμεταλλευόμενο τη θέση εξουσίας του, τον κ. Τσακύρη να σπέρνει τον σκοταδισμό και να κατακρίνει την ομοφυλοφιλία, μεγεθύνοντας το στίγμα ακόμα περισσότερο. Ένας άνθρωπος υπεύθυνος για τα πολιτιστικά δρώμενα να λογοκρίνει την τέχνη με αυτόν τον τρόπο, και μάλιστα να τη λογοκρίνει βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού!
Αν ο συγκεκριμένος πιστεύει πως δύο ομοφυλόφιλοι προσβάλλουν τα χρηστά ήθη, ας δούμε κάποιους ομοφυλόφιλους που μας έχουν «προσβάλλει» στο πέρασμα της ιστορίας…
• Ο Φρέντι Μέρκιουρι που πρόσφερε όσο λίγοι στην ιστορία της μουσικής με τα τραγούδια των Queen να ακούγονται συνεχώς μέχρι και σήμερα, ένας άνθρωπος που δεν ντρεπόταν να «προκαλέσει» με τα ρούχα που φορούσε και τη στάση ζωής του.
• Ο Άλαν Τιούρινγκ που έσπασε τον κώδικα Enigma των Ναζί και έσωσε αμέτρητες ζωές κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Αντί όμως να τιμηθεί για το έργο του διώχθηκε και υποβλήθηκε σε εμβολιασμούς με οιστρογόνα που του προκάλεσαν γυναικομαστία και ψυχολογικά προβλήματα.
• Ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης, ένας μοναδικός Έλληνας καλλιτέχνης που με το ταλέντο του βραβεύτηκε από όλο τον κόσμο.
• Η Βιρτζίνια Γουλφ, με τα πρωτοπόρα και καινοτόμα μυθιστορήματα της τον 20ο αιώνα.
• Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι που έχει προσφέρει σε ζωγραφική, γλυπτική, εφευρέσεις, μαθηματικά και επιστήμες μέχρι και μουσική, είχε πολλές ομοφυλοφιλικές σχέσεις στη ζωή του. Μάλιστα κάποτε κατηγορήθηκε μαζί με άλλους 4 άντρες για σοδομία, που τιμωρούταν με θάνατο και έμεινε για λίγο καιρό στη φυλακή. Απελευθερώθηκε λόγω των διασυνδέσεων που είχε ο ένας από τους συγκατηγορούμενούς του.
Και άλλοι πολλοί που χάθηκαν μετά από το πέρασμα του χρόνου και την περιθωριοποίηση από την κοινωνία.
Και φυσικά δε γίνεται να μην αναφέρουμε το παράδοξο, να γίνεται όλη αυτή η συζήτηση στη Λέσβο, από όπου καταγόταν η Σαπφώ! Η σημαντικότερη λυρική ποιήτρια της αρχαιότητας που έγραφε με τόσο όμορφο τρόπο για την ομοφυλοφιλία και τον έρωτα.
Όσο μας φιμώνουν, τόσο μας πεισμώνουν!
Είναι απαράδεκτο σήμερα να πρέπει να συζητάμε ακόμα για το αν μας προσβάλλει ή μας «προκαλεί» η ομοφυλοφιλία και ο θηλασμός. Εμείς όμως θα απαντάμε και θα αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ* ατόμων και κάθε άλλης ευάλωτης κοινωνικής ομάδας, μέχρι να χτίσουμε άλλη κοινωνία, χωρίς διακρίσεις όπου καμία κοινωνική ομάδα δεν θα προσβάλλει κανένα «χρηστό ήθος» και δεν θα είναι στο στόχαστρο κανενός αντιδημάρχου και καμίας ναζιστικής οργάνωσης, σε καμία χώρα, σε καμία γειτονιά.
