Άντε μικρέ, προχώρα… στο δρόμο του μπαμπά σου

Δεν άντεξε και πολύ, ένα χρόνο και κάτι τι… Εκεί που ήτανε η τιμή και το καμάρι των καπιταλιστών του πλανήτη που τον παινεύανε και τον καμαρώνανε… Είχε κάνει και προόδους στις κοινωνικές επιστήμες, ανακάλυψε για παράδειγμα πως υπάρχουν και άνθρωποι εξαρτημένοι από το μισθό τους, εργαζόμενοι δηλαδή. Ακόμα, διόρθωσε κάποιες ιστορικές ανακρίβειες – μέσα στο Πολυτεχνείο υπήρχαν και δεξιοί, για όσους δεν το ξέρουν.

Ο λόγος για τον Κούλη, βέβαια.

Εκεί που όλα ήταν ωραία και γινόντουσαν ωραιότερα, ήρθε η απαγόρευση της συνάθροισης άνω των 3 ατόμων. Και ως συνήθως οι καβαλικεμένοι που κυβερνούν υποτιμούν το τι συμβαίνει στους από κάτω, κατ’ ακρίβεια δεν σκαμπάζουν γρι τι γίνεται με τους από κάτω και έβγαλε τον ακροδεξιό που είχε μέσα του, το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και χτύπησε συγκεντρώσεις που δεν αποτελούσαν την παραμικρή απειλή για την διασπορά του κορονοϊού.

17 Νοέμβρη 2020, μια μέρα σύμβολο για εκατομμύρια ανθρώπων και της παλιάς και της νέας γενιάς, που δεν ξεχνούν τους νεκρούς τους και επιμένουν να τους τιμούν. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχοντας δίπλα του τον Σωτήρη, μας εξήγησαν πριν μερικές μέρες πως το 86% των κρουσμάτων γίνονται σε κλειστούς χώρους. Με το 14% λοιπόν να γίνεται σε ανοικτούς χώρους ποιες πιθανότητες υπάρχουν για να διασπαρεί ο κορονοϊός σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην οποία οι άνθρωποι κρατάνε αποστάσεις και φοράνε μάσκες; Ότι αυτή ήταν η εικόνα το δείχνουν τα βίντεο και οι φωτογραφίες, δεν είναι θέμα κάποιας εκτίμησης. Η απάντηση είναι μηδαμινή αν όχι καμία.

Η Αστυνομία εγκλώβισε για ώρες διαδηλωτές στη Θ/νίκη σύμφωνα με επίσημη παραδοχή της.

Ο πρωθυπουργός εξαπέλυσε τα ΜΑΤ που χτύπησαν αλύπητα ειρηνικούς διαδηλωτές, τους φλόμωσαν στα χημικά, τους κυνήγησαν στα στενά, τους απέκλεισαν για ώρες μη επιτρέποντας τους να φύγουν για να πάνε στα σπίτια τους… Μπήκαν σε πολυκατοικίες ψάχνοντας διαδηλωτές που είχαν κρύψει απλοί άνθρωποι της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων… Χτύπησαν ολόκληρες οικογένειες, μικρά παιδιά, συλλάβανε ανθρώπους που πάθανε καρδιακή προσβολή και έχουν φρουρούς έξω από την πόρτα τους στο νοσοκομείο. Μας θύμισαν τις μέρες των άγριων επιθέσεων των λυσσασμένων σκυλιών της του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη» πίσω στο ’10, το ’11, το ’12, το ’13 κλπ.

Ευχαριστούμε Κούλη.

Σε ότι αφορά την κυβέρνηση, το συμπέρασμα είναι καθαρό: κύριοι δεν σας πέρασε. Με τούτο και μ’ εκείνο ο Κούλης παίρνει το δρόμο του μπαμπά του, του πατέρα Μητσοτάκη. Ο μπαμπάς Μητσοτάκης λοιπόν ήταν το άτομο απέναντι στο οποίο στεκόντουσαν κάποια εκατομμύρια Ελλήνων την περίοδο 1990-93 που ήταν πρωθυπουργός και φωνάζανε: «αέρα, αέρα, να φύγει η χολέρα». Και σείονταν το Σύνταγμα και έτρεμε η γη από το θυμό και την οργή των εκατομμυρίων. Ο μπαμπάς ήταν η χολέρα, όχι ο αέρας, για να μην έχουμε καμιά παρεξήγηση.

Ε, φαίνεται πως ο μικρός ζήλεψε τη δόξα του μπαμπά. Ίσως διάβαζε πολύ εφημερίδες… Όταν πέθανε ο μπαμπάς ο κόσμος έλεγε «κακό ψόφο βρωμόγερε»… Απαράδεκτο έτσι; Μα κανένας σεβασμός προς το νεκρό; Τέλος πάντων οι έγκριτοι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν είχαν πιάσει το κλίμα στην κοινωνία, όταν πέθανε ο μπαμπάς. Κοίτα παράξενα πράγματα… Και τον παρουσιάζανε σαν Μέγα. Βέβαια δεν ήταν μόνο ο μπαμπάς Μητσοτάκης μέγας, για να είμαστε ειλικρινείς κι ακριβολόγοι. Ήταν και ο Κωσταντίνος Καραμανλής ο παππούς, ήταν και ο Παπανδρέου ο Ανδρέας… και να δείτε που θα είναι μεγάλοι και ο Γιωργάκης (ο γιος του Ανδρέα και ας τον κοροϊδεύανε διάφοροι όταν ήταν πρωθυπουργός) και ο Κωστάκης (ο γιος του παππού) και ο Κούλης (ο γιος του μπαμπά).

Θα πει κανείς, μα όλοι συγγενείς είναι αυτοί οι μεγάλοι. Ασφαλώς, το μεγαλείο είναι συγγενικό, πάει από παππού σε γιο/κόρη, σε εγγόνι, κλπ. Διάβαζε λοιπόν ο Κούλης τις εφημερίδες των φίλων του μπαμπά του και θεώρησε ότι αυτός ήταν ο δρόμος της δόξας και του μεγαλείου… Τέλος πάντων τα πολλά λόγια είναι φτώχεια… Λοιπόν, μπράβο μικρέ… Προχώρα στο δρόμο που χάραξε ο μπαμπάς σου.

Αέρα, αέρα να φύγει η χολέρα…