Ελένη Μακράκη, Κατιφένια Μακρή
Τον τελευταίο χρόνο οι 13.000 πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονταν στη Μυτιλήνη ήταν αναγκασμένοι να επιβιώνουν σε έναν χώρο που μπορούσε να αντέξει μόλις 3.000 άτομα. Οι συνθήκες στο κολαστήριο της Μόριας ήταν ασφυκτικές, ενώ παράλληλα οι άνθρωποι εκεί ήρθαν αντιμέτωποι με την κρατική αναλγησία και την επιθετικότητα πολλών κατοίκων του νησιού.
Η φωτιά που ξέσπασε στο ΚΥΤ της Μόριας της Μυτιλήνης το βράδυ της 8ης Σεπτεμβρίου έφερε με τον πιο άγριο τρόπο στο φως ένα πρόβλημα που όλοι ξέραμε ότι υπήρχε. Χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στον δρόμο, στα γκαράζ καταστημάτων ακόμη και σε νεκροταφεία, χωρίς καμία περίθαλψη.
Η κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος», με γρήγορα αντανακλαστικά, κατευθύνθηκε προς τη Μυτιλήνη, ώστε να στηρίξει άμεσα τους συνανθρώπους μας που είχαν ανάγκη, ενώ για την ενίσχυση της δράσης του «Άλλου Ανθρώπου», οργανώθηκαν πολλές δράσεις στην Αθήνα για τη συλλογή συγκεκριμένων τροφίμων, καθώς και βρεφικών ειδών.
Σαν Antinazizone συμμετείχαμε στις παραπάνω προσπάθειες και- χάρη στη μεγάλη συμμετοχή του κόσμου- καταφέραμε να συγκεντρώσουμε σε διάστημα τριών ημερών μεγάλες ποσότητες απαραίτητων ειδών στο χώρο Rosa Parks, που παραδόθηκαν στο στέκι του «Άλλου Ανθρώπου» στον Κεραμεικό, στις 20 Σεπτεμβρίου. Από εκεί θα μεταφερθούν σύντομα στο νέο στρατόπεδο στο Καρά Τεπέ. Η δομή αυτή όμως, είναι κλειστή και ο «Άλλος Άνθρωπος» δεν μπορεί να συνεχίσει το μαγείρεμα εκεί. Παρ’ όλα αυτά, οι προμήθειες θα φτάσουν στα χέρια των προσφύγων, ώστε να μπορέσουν οι ίδιοι να μαγειρέψουν.
Στα μάτια όσων είναι αναγκασμένοι να ζουν κάτω από αυτές τις συνθήκες, εμείς δεν μπορούμε να δούμε «λαθρομετανάστες» ή «πληρωμένους πρόσφυγες» αλλά ανθρώπους που στερούνται το δικαίωμα στη ζωή. Ο μόνος τρόπος για τη δημιουργία ενός κόσμου που θα μας χωρά όλους είναι η αλληλεγγύη, η οποία είναι εδώ, έτοιμη να απαντήσει σε κάθε ρατσιστικό παραλήρημα και να νικήσει το μίσος αλλά και οποιαδήποτε πολιτική προτάσσει το κέρδος έναντι της ανθρώπινης ζωής.
Θα θέλαμε, λοιπόν, να ευχαριστήσουμε θερμά όσους συμμετείχαν και να τονίσουμε ότι, στην βαρβαρότητα της εποχής, είναι σημαντικό να στεκόμαστε δίπλα στον «Άλλο Άνθρωπο», δίπλα σε κάθε άνθρωπο.
