Η βασική γραμμή πλεύσης που χαράζει η
κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός σε σχέση με την
αναθεώρηση του Συντάγματος ξεκαθαρίστηκε από
τις αρχές του νέου χρόνου. Ασαφείς
διατυπώσεις, καμία αναφορά ακόμη και σε
μέτρα αστικού εκσυγχρονισμού όπως η σχέση
κράτους – εκκλησίας και την ίδια στιγμή
συνταγματική θεσμοθέτηση των πιο
αντιδραστικών και νεοφιλελεύθερων μέτρων.
Μέχρι τώρα περίπου έχουν παρουσιαστεί 15
σημεία που προτίθεται να αλλάξει η
κυβέρνηση, μεταξύ των οποίων τα βασικότερα
είναι αυτά που αφορούν την ίδρυση μη
κρατικών πανεπιστημίων (δες παρακάτω άρθρο),
την κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο,
τη μη άρση της βουλευτικής ασυλίας και τον
αποχαρακτηρισμό μεγάλων δασικών εκτάσεων.
Άρση της μονιμότητας στο δημόσιο
Μέχρι σήμερα η μονιμότητα των εργαζομένων
στο δημόσιο τομέα ήταν κατοχυρωμένη
συνταγματικά.
Η καινούρια πρόβλεψη της κυβέρνησης,
παρόλη την ασάφειά της περιλαμβάνει
‘πρόβλεψη των όρων για την κάλυψη οργανικών
θέσεων από μη μόνιμους υπαλλήλους και
δυνατότητα εξέλιξης, όπως και για τους
μόνιμους’. Η πρόταση αυτή ουσιαστικά ανοίγει
το δρόμο για την άρση της μονιμοποίησης στο
δημόσιο μέσα από τη σταδιακή αντικατάσταση
των μόνιμων δημοσίων υπαλλήλων από
εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου χρόνου
αλλά και από συμβασιούχους ορισμένου χρόνου.
Έτσι, το μοντέλο που προβάλλεται από τη
σημερινή αλλά και την προηγούμενη κυβέρνηση
ότι η προσωρινή, ανασφαλής και κακοπληρωμένη
εργασία θα είναι το κλειδί της οικονομικής
εξυγίανσης των ΔΕΚΟ, αναμένεται να
κατοχυρωθεί και συνταγματικά.
Αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων
Η πρόταση της κυβέρνησης είναι η εξής:
‘…Η επείγουσα ανάγκη χωροταξικού
σχεδιασμού επιβάλλει σύνδεση της χρήσης των
δασικών εκτάσεων με το αντίστοιχο σχέδιο. Τα
αποδεικτικά στοιχεία για τον χαρακτηρισμό
των δασικών εκτάσεων θα πρέπει να ανάγονται
στο 1975…’. Ως προς αυτή την πρόταση ο
ίδιος ο υπουργός οικονομίας, Αλογοσκούφης,
είπε πως ‘η προστασία του περιβάλλοντος θα
εφαρμόζεται με ένα τρόπο φιλικό προς τις
επενδύσεις’.
Είναι φανερό πως στο στόχαστρο της
κυβέρνησης είναι ο αποχαρακτηρισμός
εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων. Ο
ορισμός του δάσους με βάση την καταγραφή των
δασών που έγινε το 1975 αποτελεί μια
τεράστια ανατροπή αφού μέχρι σήμερα
χρησιμοποιούνταν ως βάση οι καταγραφές του
1936 και 1945. Δηλαδή, όλες οι δασικές
εκτάσεις που εκχερσώθηκαν από το 1936 και
πέρα ‘παραγράφονται’. Και εκτός αυτού,
σύμφωνα με τον υπεύθυνο Τοπικής
Αυτοδιοίκησης του ΣΥΝ Ε.Αποστόλου, ‘η
σύνδεση των δασικών εκτάσεων με το σχέδιο’
ουσιαστικά σημαίνει τη νομιμοποίηση χιλιάδων
αυθαίρετων και την εκποίηση 40 εκατομμυρίων
στρεμμάτων.
Ήδη έχει ανοίξει η όρεξη πολλών
οικοδομικών συνεταιρισμών οι οποίοι είναι
έτοιμοι να διεκδικήσουν περισσότερα από
200.000 στρέμματα σε όλη την Ελλάδα.
Βουλευτική ασυλία
Η πρόταση της κυβέρνησης προβλέπει: ‘…η
άδεια άρσης της ασυλίας δεν θα δίνεται, μόνο
εάν διαπιστωθεί ότι ζητείται για πολιτικό
αδίκημα ή για πολιτικούς λόγους’.
Στην Ελλάδα, τα τελευταία 15 χρόνια μόλις
το 1% των αιτήσεων για άρση της βουλευτικής
ασυλίας έγιναν δεκτές. Και επίσης η Ελλάδα
είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης που
κατοχυρώνεται συνταγματικά το ποινικό
απυρόβλητο βουλευτών και υπουργών. Η πρόταση
της κυβέρνησης ενόψει της νέας συνταγματικής
αναθεώρησης, μπορεί να κάνει τη συγκεκριμένη
διάταξη αρκετά πιο ασαφή, ωστόσο δεν αγγίζει
το βασικό της στόχο που είναι η διευκόλυνση
της σχέσης των βουλευτών με το κεφάλαιο, τις
μίζες και τη διαφθορά.
Οι υπόλοιπες προτάσεις της κυβέρνησης
αφορούν ζητήματα όπως η ίδρυση Συνταγματικού
Δικαστηρίου, η αύξηση των βουλευτών
επικρατείας, η μη καταβολή αναδρομικών από
το κράτος κτλ. Μέχρι σήμερα το ζήτημα της
συνταγματικής αναθεώρησης πολύ λίγο έχει
αγγίξει πλατύτερα κομμάτια των εργαζομένων.
Η όλη συζήτηση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης
μέσω του τύπου κινείται στα πλαίσια των
‘χαμένων ευκαιριών’ των προηγούμενων
αναθεωρήσεων που έκαναν οι κυβερνήσεις του
ΠΑΣΟΚ (1986, 2001). Τι μπορεί να περιμένει
όμως ο κάθε εργαζόμενος ή νεολαίος από μια
αναθεώρηση του συντάγματος; Σήμερα το
δικαίωμα στην εργασία είναι κατοχυρωμένο
συνταγματικά και την ίδια ώρα η ανεργία στη
νεολαία κυρίως καλπάζει. Οι αλλαγές πάνω στο
Σύνταγμα δεν μπορούν να παίξουν κανένα άλλο
ρόλο πέρα από το να θεσμοθετούν με τον πιο
επίσημο τρόπο τις πολιτικές του
νεοφιλελευθερισμού που ήδη εφαρμόζονται και
χωρίς συνταγματική κατοχύρωση.
Κυριάκος
Χάλαρης
