Της Ηλέκτρας Κλείτσα
Η ανάδειξη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς όπως και η τοποθέτηση ενός «Οικολόγου – Πράσινου» στη θέση του αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος, θα περίμενε κανείς να σημάνει τεράστιες αλλαγές σε σχέση με τις πολιτικές σε περιβαλλοντικά θέματα. Ωστόσο, πολύ σύντομα, ο Γ. Τσιρώνης, σε συνέντευξη του στο «Βήμα» (15/2) έσπευσε να διαλύσει τις προσδοκίες.
Εργοστάσια στα δάση
Το περασμένο καλοκαίρι, η μνημονιακή και καθόλου πράσινη κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, φρόντισε να ικανοποιήσει (κάποιες από) τις ορέξεις των μεγαλοεργολάβων εργοδοτών της, ψηφίζοντας νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα δάση μπορούν ουσιαστικά να μετατραπούν σε «γιαπιά» κάθε είδους, προς όφελος της «εθνικής οικονομίας».[1]
Θα περίμενε κανείς, η κατάργηση του εν λόγω νόμου να είναι από τα πρώτα πράγματα που θα έκανε ο νέος υπουργός περιβάλλοντος. Αντί γι’ αυτό, δηλώνει ότι… θα τον εξετάσει, συμπληρώνοντας ότι δεν είναι απαραίτητα κακό να χτίζεις εργοστάσια σε δάση, όπως εξάλλου κάνουν και οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι…
«Ακόμη και ένα εργοστάσιο μπορεί να είναι χωροθετημένο μέσα σε ένα δάσος. Στην Αυστρία και στην Ελβετία υπάρχουν εργοστάσια, με ειδική δραστηριότητα, "φυτεμένα" μέσα στις Άλπεις. Ωραία εργοστάσια, νοικοκυρεμένα και καθαρά, και η δραστηριότητα είναι τέτοια που δεν ενοχλεί το δάσος. Τον συγκεκριμένο νόμο όμως θα τον εξετάσουμε γιατί είχε πολλές δασοκτόνες διατάξεις. Αν όμως κάποιες ρυθμίσεις έλυναν προβλήματα, προφανώς θα μπουν σε έναν νέο νόμο».
Ας πούμε ότι δεχόμαστε για χάρη της συζήτησης την άποψη ότι μπορεί να υπάρχει εργοστάσιο που να μην ενοχλεί το δάσος (δηλαδή να μην παράγει ρύπους, απόβλητα, θόρυβο, να μην είναι απαραίτητη η «απομάκρυνση» τμήματος του δάσους προκειμένου να «φυτευτεί» το εργοστάσιο στο εσωτερικό του, να μη διασπά τη φυσική του ενότητα κλπ). Που αποσκοπεί όμως μια τέτοια δήλωση από έναν «πράσινο» υπουργό, μιας κυβέρνησης που δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι θα συγκρουστεί με τα συμφέροντα; Εκτός αν ο κ. Τσιρώνης έχει κατά νου άλλου είδους οφέλη που μπορούν να προκύψουν από τη χωροθέτηση ενός εργοστασίου σε ένα δάσος…
«ΧΥΤΥ» στο Γραμματικό;
Πέρα όμως από τις αμφιλεγόμενες απόψεις του κ. Τσιρώνη για τα δάση, ερωτηματικά προκαλούν και οι θέσεις του σε σχέση με τη διαχείριση των απορριμμάτων. Αναφερόμενος στις ανεξέλεγκτες χωματερές (και εστιάζοντας σχεδόν αποκλειστικά στα πρόστιμα που προκύπτουν από αυτές) συνεχίζει προσπαθώντας να πείσει ότι μια καλή «προσωρινή» λύση θα ήταν η λειτουργία του «ΧΥΤΥ» στο Γραμματικό.
«Γενικότερα θα ακολουθήσουμε μια λογική απομείωσης των απορριμμάτων. Άρα τα μεγάλα έργα είναι έξω από τον προσανατολισμό μας. Από την άλλη, αν ένα έργο είναι ώριμο και μπορεί να υποδεχθεί, έστω και προσωρινά, απορρίμματα τα οποία σήμερα πετάγονται ανεξέλεγκτα, μπορεί για ένα διάστημα να λειτουργήσει …Το πιο ώριμο, από όσο γνωρίζω, είναι του Γραμματικού. Είναι ένας έτοιμος ΧΥΤΥ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων). Βέβαια η λογική μας δεν είναι πια οι ΧΥΤΥ. Αλλά προκειμένου να πετάγονται στις γειτονικές κοιλάδες, μπορούμε να πούμε ότι σε έναν ορίζοντα προσωρινό μπορεί να λειτουργεί».
Πέρα από το γεγονός ότι πρόκειται για άλλη μια περίπτωση πρώην δάσους, πέρα από τους σημαντικούς αγώνες που έχουν δώσει οι κάτοικοι της περιοχής ενάντια στη λειτουργία του, πέρα από την ανυπολόγιστη περιβαλλοντική επιβάρυνση που θα σημάνει σε μια (ακόμη) περιοχή της Αττικής, ας μείνουμε σε δύο μόνο ζητήματα…
Πρώτον, ακόμη και η «προσωρινή» λειτουργία ενός τέτοιου χώρου, δεν παίρνει μαζί της τις επιπτώσεις της στο περιβάλλον. Τα αποτελέσματά του θα συνεχίσουν να δηλητηριάζουν το έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής για πολλά χρόνια μετά την απομάκρυνσή του (αν υποθέσουμε ότι πράγματι θα απομακρυνθεί).
Δεύτερον, είναι τουλάχιστον κοροϊδία να μιλάει για «ΧΥΤΥ» (Χώρο Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων) αντί για «ΧΥΤΑ» (Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων) ένας υπουργός που ακόμη δεν έχει πει κουβέντα για το συνολικό ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Όταν μιλάμε για χώρους υποδοχής «υπολειμμάτων» και όχι «απορριμμάτων», αυτό προϋποθέτει ότι έχει σχεδιαστεί και λειτουργεί πραγματικά ο διαχωρισμός των παραγόμενων αποβλήτων (με αποτέλεσμα να συζητάμε πλέον για το που θα πάει το «υπόλειμμα», το τμήμα δηλαδή των σκουπιδιών που «περισσεύει» μετά το διαχωρισμό σε ανακυκλώσιμα, οργανικά, κλπ).
Στην Αττική (και συνολικά στην Ελλάδα) που βρίσκεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα των συμπιεσμένων σκουπιδόμπαλων, που περιλαμβάνουν από μπανανόφλουδες μέχρι βιομηχανικά απόβλητα, ο όρος «ΧΥΤΥ» είναι παραμύθι για μικρά παιδιά.
Τόσο σε ζητήματα περιβάλλοντος, όσο και συνολικά, πολλοί, για πολλά χρόνια, άλλοτε επιτυχώς άλλοτε όχι, προσπάθησαν να κοροϊδέψουν την ελληνική κοινωνία.
Είναι ώρα να σταματήσουμε να το ανεχόμαστε.
