Είναι ίσως άσκοπο, πλέον, να μετράμε τις αυθαιρεσίες εργοδοτών στην «ελεύθερη» καπιταλιστική οικονομία μας! Οι παραβάσεις της εναπομένουσας εργατικής νομοθεσίας είναι καθημερινότητα στον ιδιωτικό τομέα.
Ορισμένοι, όμως, εργοδότες προχωρούν το τελευταίο διάστημα ένα βήμα παραπέρα. Χρησιμοποιούν πρακτικές που περισσότερο αρμόζουν σε «νονούς» της νύχτας και μαφιόζους της καμόρα! Και μιας που είπαμε «μαφιόζους» δε πέρασε πολύ καιρός που ο ιδιοκτήτης της πιτσαρίας «Μαφιόζο» στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης καταδικάστηκε σε 3 χρόνια φυλάκιση με αναστολή επειδή χτύπησε υπάλληλό του-διανομέα με σιδερογροθιά όταν μια μέρα ο τελευταίος ενημέρωσε πως δεν μπορεί να πάει στην δουλειά γιατί ήταν άρρωστος με γαστρεντερίτιδα. Οι αμέτρητες ιστορίες με τα δώρα Χριστουγέννων όπου τσαμπατζήδες εργοδότες ζητάνε από τους εργαζόμενους να τα επιστρέψουν είναι ενδεικτικές της ζούγκλας που επικρατεί στους εργασιακούς χώρους.
Επίθεση από μπράβους εν ώρα εργασίας
Το τελευταίο κρούσμα αυτής της νέας μαφιόζικης επιχειρηματικότητας που καταγγέλλεται δημόσια αφορά έναν ακόμη εργαζόμενο στο κλάδο του επισιτισμού.
Σύμφωνα με τη καταγγελία από τη Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στον Επισιτισμό-Τουρισμό (ΠΟΕΕΤ) «Ο SHAKIL CHAUDHRY MOHAMMAD εργαζόταν σε επισιτιστική επιχείρηση στο Περιστέρι ως διανομέας, υποασφαλισμένος σε σχέση με τη πραγματική απασχόληση (από 29/08/2017 έως 24/09/2018 και ωράριο εργασίας έξι ώρες το λιγότερο έως 12 ώρες το ανώτερο ημερησίως). Όταν διαπίστωσε ότι τα ελάχιστα ένσημα που τον ασφάλιζαν δεν επαρκούσαν για την ανανέωση της άδειας παραμονής κατέφυγε στην επιθεώρηση εργασίας και έκτοτε άρχισε ο Γολγοθάς του. Απολύθηκε από τον εργοδότη, αλλά και από την επόμενη επιχείρηση όταν “ενημερώθηκαν” ότι είχε καταγγείλει τον προηγούμενο. Δέχονταν απειλητικά μηνύματα να προσέλθει να υπογράψει ότι δήθεν εξοφλήθηκε και να αποσύρει την καταγγελία του. Κατάφερε να βρει μια ακόμη εργασία και τη Παρασκευή τη νύχτα τον έστειλαν με παραγγελία σε μια διεύθυνση που του επισημάνθηκε να μη χτυπήσει το κουδούνι και να πατήσει τη κόρνα του δικύκλου. Αντί για τους παραλήπτες της παραγγελίας βγήκαν από αυτοκίνητο δύο μπράβοι που του ζήτησαν να υπογράψει τις απαιτήσεις του αφεντικού, αρνήθηκε και αντί φιλοδωρήματος δέχθηκε ανηλεή χτυπήματα. Πέρασε τη νύχτα στο νοσοκομείο και έπεται η συνέχεια για την αναγκαία ποινική διαδικασία…»
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς! Την υποασφάλιση; Την ομηρία ενός μετανάστη εργάτη και την αγωνία του για τη παραμονή στη χώρα; Τις απολύσεις που «πέφτουν βροχή» όταν οι εργοδότες ενημερωθούν ότι ο εργαζόμενος/η διεκδικεί τα νόμιμα δικαιώματα του; Τη μαφιόζικη συμπεριφορά με τους μπράβους;
Αυτοί κρατάνε τα κλειδιά της οικονομίας;
Έχει γεμίσει ο τόπος από εργοδότες που όχι μόνο δε θα έπρεπε να έχουν επιχειρήσεις αλλά απ’ ότι φαίνεται είναι άνθρωποι του κοινού ποινικού!
Πέρα από το γενικό χάλι στο οποίο έχουν φέρει την οικονομία οι μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές, βιομήχανοι της χώρας, η κατάσταση στο επισιτισμό-τουρισμό δείχνει το πραγματικό πρόσωπο του «επιχειρείν». Ιδιοκτήτες επισιτιστικών επιχειρήσεων κάνουν κυριολεκτικά ότι θέλουν με τους εργαζόμενους λες και είναι αντικείμενά τους. Διανομείς, σερβιτόρες, καθαρίστριες, εργαζόμενοι και εργαζόμενες που δουλεύουν σαιζόν, θεωρούνται αναλώσιμοι, και αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα εκμετάλλευσης μέχρι να «τα φτύσουν». Και όλα αυτά την στιγμή που αυξάνουν συνεχώς την κερδοφορία τους.
Σε αυτή την ζούγκλα δεν έχει βάλει χέρι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά κάποιες θετικές κινήσεις από την πλευρά του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ). Η κατάσταση εργασιακής γαλέρας συνεχίζεται για δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, σε κοινή θέα, στον κλάδο που υποτίθεται είναι η «βιτρίνα» της ελληνικής οικονομίας.
Αν η κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να χτυπήσει τα φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας θα έκανε μαζικές προσλήψεις στους ελεγκτικούς μηχανισμούς ώστε να μπορούν να γίνονται συνεχείς έλεγχοι. Θα έβαζε πρόστιμα που θα ήταν τσουχτερά ώστε οι εργοδότες να μην τολμούσαν να παραβούν την νομοθεσία. Θα επανέφερε τα εργατικά δικαιώματα που καταργήθηκαν με τα Μνημόνια (αλήθεια τι την εμποδίζει τώρα που «βγήκαμε από τα Μνημόνια»;). Αλλά ως γνωστόν η κυβέρνηση τα έχει βρει με τους εκπροσώπους του κατεστημένου στη χώρα και δεν έχει καμία διάθεση να κάνει τέτοιες «τρέλες», εκτός ίσως από κάποιες προεκλογικές κινήσεις.
Για να μπει φρένο στην εργοδοτική αυθαιρεσία είναι απαραίτητο οι εργαζόμενοι να οργανωθούν σε όλους τους χώρους και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους. Διαφορετικά δεν θα δουν τα εργατικά στρώματα διέξοδο από την σημερινή κρίση.
