Του Νίκου Αναστασιάδη
Κοντά στις 15.000 άτομα παρακολούθησαν την συναυλία ενάντια στην εξόρυξη χρυσού-χαλκού που έγινε στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή 30 Σεπτέμβρη. Το συμπέρασμα για όποιον παρακολουθεί την υπόθεση από κοντά είναι προφανές: παρά τα μπερδέματα και τα πισωγυρίσματα ο κόσμος συνεχίζει να στηρίζει το κίνημα, και όποτε καλείται δίνει το παρόν όπως μπορεί.
Ειδικά στη Θεσσαλονίκη, όσες συναυλίες και πορείες έχουν γίνει είναι πολύ μαζικές, αλλά και στην καθημερινότητα συναντάς ανθρώπους με τα μπλουζάκια SOS Χαλκιδική, και όταν γίνεται κάποια δράση πολλοί είναι αυτοί που δηλώνουν τη στήριξη τους.
Βέβαια, σε πολύ κόσμο υπάρχει ένα μπέρδεμα: τι γίνεται με την εξόρυξη; Ξεκίνησε, σταμάτησε, τι κάνει η κυβέρνηση, τι απαντάει η εταιρεία; Όλο αυτό το μπέρδεμα φυσικά οφείλεται από τη μια στον επικοινωνιακό πόλεμο που κάνει διαρκώς η εταιρεία με κινήσεις εντυπωσιασμού και ψέματα, αλλά, κι από την άλλη, στην πολιτική της κυβέρνησης που είναι γεμάτη παλινδρομήσεις και υποχωρήσεις.
Υπήρχαν διαφορές
Ίσως κάποιοι δεν το αντιλήφθηκαν, αλλά αυτή η συναυλία είχε κάποιες διαφορές από τις προηγούμενες. Κατ’ αρχήν την αφίσα υπέγραφε μόνο το Συντονιστικό Ιερισσού ενάντια στην εξόρυξη και όχι όλες οι Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης όπως γινόταν μέχρι τώρα. Το σύνθημα στην αφίσα ήταν ένα γενικόλογο «για το δίκιο ενός τόπου», οι ενημερωτικές ανακοινώσεις κατά τη διάρκεια της συναυλίας λίγες και φτωχές, ενώ στο κείμενο του καλέσματος υπήρχε μια απαλή σαν χάδι κριτική στην κυβέρνηση που «δεν πρέπει να εγκλωβιστεί», «να μην συμβιβαστεί» και να «μην διευκολύνει» την εταιρεία.
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή αφού η κυβέρνηση φέρει την ευθύνη για το γεγονός ότι τα έργα συνεχίζονται. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ είχαν υποσχεθεί ότι θα σταματήσουν την εξόρυξη, αλλά μετά όπως σε όλες τις βασικές τους υποσχέσεις έκαναν κωλοτούμπα, κι έτσι, παρά τις αψιμαχίες που γίνονται κατά καιρούς, τα έργα συνεχίζονται, αδειοδοτήσεις δίνονται και υποτίθεται ότι ψάχνουν για έναν «έντιμο συμβιβασμό» ο οποίος όμως μόνο άτιμος μπορεί να θεωρηθεί από το κίνημα.
Η φιλοκυβερνητική στάση λοιπόν των διοργανωτών «διευκόλυνε» την εμφάνιση της μνημονιακής βουλευτού Κ. Ιγγλέζη, ενώ επέτρεψε στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, Μ. Φάμελλο, να κάνει δηλώσεις μπροστά στην κάμερα και να μας λέει ότι «το κίνημα συνεχίζεται»!!!. Επέτρεψε ακόμα στον δήμαρχο Αριστοτέλη, Γ. Ζουμπά, να κάνει και αυτός δηλώσεις… Ένας δήμαρχος που ήταν υποτίθεται «κινηματικός» και κρύβεται διαρκώς πίσω από την «νομιμότητα που είναι αναγκασμένος να εφαρμόζει».
Κάποιος πρέπει να του πει για δύο δημάρχους που αγνόησαν την «νομιμότητα» προκειμένου να μείνουν πιστοί στους δημότες τους, τον Κ. Πελετίδη στην Πάτρα που διώκεται επειδή δεν διευκόλυνε την Χρυσή Αυγή και τον Σ. Ρούσσο στο Χαλάνδρι που διώκεται γιατί δεν βοήθησε στην υποτιθέμενη «αξιολόγηση» των δημοτικών υπαλλήλων. Αλλά που τέτοια κότσια…
Ο «κυβερνητισμός» της ηγετικής ομάδας της διοργάνωσης βέβαια χαρακτηρίζει μόνο τους εαυτούς τους και όχι τον κόσμο που βοήθησε ή συμμετείχε με καλές προθέσεις στη συναυλία. Με ένα παράδειγμα θα βοηθήσουμε να γίνει αυτό καλύτερα κατανοητό: η ΓΣΕΕ καλεί κατά καιρούς απεργίες για να επιβεβαιώσει την ύπαρξή της – τις απεργίες όμως αυτές δεν τις κάνει πράξη η ηγετική της ομάδα αλλά ο απλός εργαζόμενος. Και πολλές φορές η δυναμική του κόσμου από κάτω ξεπερνάει τις προθέσεις των ηγετικών κλιμακίων για «ελεγχόμενη αντίσταση»
Δεν είναι νέο
Είναι εδώ και καιρό γνωστό ότι στο κίνημα ήδη ακόμα από πριν τις δημοτικές εκλογές του 2014 είχε αρχίσει να αναπτύσσεται μια συζήτηση περί «στρατηγικής». Εν συντομία, ένα κομμάτι υποστήριζε ότι ο μόνος τρόπος να νικήσουμε είναι να δώσουμε όλη την ενέργεια μας να εκλέξουμε δήμαρχο και κυβέρνηση φιλική προς το κίνημα. Ένα άλλο κομμάτι υποστήριζε ότι ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσουμε την νίκη είναι μέσα από τον δικό μας αγώνα.
Η συζήτηση αυτή δεν ήταν θεωρητική, ούτε έγινε στα πλαίσια του «γιατί μαλώνετε αφού είστε φίλοι;». Αντανακλούσε μια πραγματική μάχη ιδεών για το πως θα νικήσουμε.
Σχεδόν τρία χρόνια μετά την εκλογή «κινηματικού» δημάρχου και δύο χρόνια από την εκλογή «φιλικής» κυβέρνησης κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του. Η στρατηγική αυτή είναι φανερό ότι έχει αποτύχει, η λεγόμενη «ανάθεση» είναι εμφανές ότι έχει ρίξει το κίνημα και παρά τις εβδομαδιαίες περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις των υποστηρικτών της κυβέρνησης τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά.
Η αντίφαση μια «φιλοκυβερνητικής» στάσης σε μια συνθήκη που η κυβέρνηση έχει επιλέξει να είναι «απέναντι» στο κίνημα δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ.
Ήδη αυτό φαίνεται, κι όσο περνάει ο καιρός θα αποκαλύπτεται ακόμα περισσότερο ότι η λογική «Τσίπρα σώσε την Χαλκιδική» δεν ωφελεί σε τίποτα τον αγώνα. Το μέλλον του τόπου εξαρτάται από το αν η συνειδητοποίηση αυτή θα έλθει πριν ή μετά την οριστική καταστροφή της περιοχής από την Eldorado.
Η πορεία στον Κάκκαβο στις 23 Οκτώβρη ας είναι η αρχή μιας τέτοιας αλλαγής.
Υστερόγραφο:
Οι Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη έστειλαν ένα κείμενο στο Συντονιστικό Ιερισσού ζητώντας να διαβαστεί στη συναυλία, κάτι που οι διοργανωτές αρνήθηκαν να κάνουν. Διαβάστε το κείμενο παρακάτω:
«Οι επιτροπές αγώνα κατά της εξόρυξης καλούν όλον τον κόσμο, σε αυτήν την δύσκολη συγκυρία, να βγει στους δρόμους και να διεκδικήσει όσα του ανήκουν. Ο αέρας, το νερό μας, ο τόπος μας ξεπουλιούνται με τις υπογραφές μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης, που στο μόνο που διαφέρει από τις προηγούμενες είναι στο ότι δεν την ξεκίνησε την καταστροφή, αλλά την ολοκληρώνει.
Συνεχίζουν βέβαια να ψιθυρίζουν δικαιολογίες περί Αριστεράς και ηθικών πλεονεκτημάτων. Έχουμε όμως όλοι δει ότι δεν είναι παρά έμποροι της ελπίδας, που εκμεταλλεύτηκαν τα κινήματα για ψηφοθηρικούς λόγους και πολύ σύντομα αναδιπλώθηκαν.
Άνθρωποι που αναδείχθηκαν μέσα από τα κινήματα και τώρα είναι βουλευτές ξεπουλάνε ελαφρά τη καρδία και τολμάνε να κάνουν λόγο περί ανοχής της κοινωνίας.
Είναι υποχρέωση όλων μας να απαντήσουμε με αγώνες. Να μη τους δικαιώσουμε όλους αυτούς. Να μην αφήσουμε τις ζωές μας στα χέρια τους γιατί έχουν ήδη δείξει πόσο επικίνδυνοι είναι. Έχουμε ευθύνη γιατί πλέον δεν υπάρχει κανείς που δεν έχει δει, δεν ξέρει τι πραγματικά γίνεται. Έχουμε ευθύνη να μη δικαιώσουμε όσους μιλούν για ανοχή, αλλά να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να παλέψουμε μέχρι να δικαιωθούμε.
Στη Χαλκιδική παλεύουμε για τον τόπο μας και τους ανθρώπους που διώκονται. Όλοι οι κοινωνικοί αγώνες όμως έχουν κοινά χαρακτηριστικά και αποτελούν αγώνες της λογικής απέναντι στον παραλογισμό του κέρδους.
Ραντεβού στους δρόμους και στο βουνό λοιπόν».
Σημειώστε:
- Πορεία στις Σκουριές 23 Οκτωβρίου –
Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης κατά της εξόρυξης - Εκδήλωση του «Ξ»: Σκουριές, καρκινογόνος αμίαντος από την εξόρυξη
Σχετικά άρθρα:
- Σκουριές: Αλαζόνες αποικιοκράτες και υποταγμένες κυβερνήσεις – 23/09/2016
https://xekinima.org/skouries-alazones-apoikiokrates-kai/
- Τι σημαίνει η τελευταία απόφαση της κυβέρνησης για τις Σκουριές; – 19/07/2016
https://xekinima.org/ti-simainei-i-teleutaia-apofasi-tis-ku/
- Σκουριές: Η κυβέρνηση θέλει συμβιβασμό με την Eldorado. Εμείς πάλι, όχι! – 04/04/2016
https://xekinima.org/σκουριές-η-κυβέρνηση-θέλει-συμβιβασμ/ - Σκουριές: η τακτική της «νομιμότητας» καταρρέει! – 04/03/2016
https://xekinima.org/arthra/view/article/-fba011f99f/ - Συνέντευξη Τσιρώνη για Σκουριές: προς ένα «ανέντιμο συμβιβασμό»; – 16/02/2016
https://xekinima.org/arthra/view/article/synenteyksi-tsironi-gia-skoyries-pros-ena-anentimo-sy/
