Του Αλέξανδρου Πραντούνα
Νικητής του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Αίγυπτο αναδείχθηκε ο υποψήφιος των Αδελφών Μουσουλμάνων, Μοχάμεντ Μόρσι.
Ο Μόρσι έλαβε το 51,73% των ψήφων, έναντι του αντιπάλου του Αχμέντ Σαφίκ, ο οποίος συγκέντρωσε ποσοστό 48,27%. Η συμμετοχή στον δεύτερο γύρο των εκλογών ήταν μικρή και ανήλθε στο 51,58%.
Ο Μόρσι δηλώνει «υπερασπιστής της Επανάστασης»
Ο Μόρσι, στις πρώτες του δηλώσεις ως πρόεδρος της χώρας απέτισε φόρο τιμής στους μάρτυρες της Επανάστασης ενάντια στον Μουμπάρακ και δήλωσε ότι η επανάσταση θα συνεχιστεί μέχρι να επιτευχθούν όλοι οι στόχοι της.
Η πραγματικότητα όμως είναι πώς όταν ξέσπασε η επανάσταση της 25ης Γενάρη του 2011, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στάθηκαν αρχικά ενάντια της και σύρθηκαν να συμμετάσχουν μόνο αφού πρώτα σημαντικά τμήματα της νεολαίας τους είχαν αγνοήσει την ηγεσία της οργάνωσης και πήραν ενεργά μέρος στην κατάληψη της πλατείας Ταχρίρ και των άλλων πλατειών.
Μετά την πτώση του Μουμπάρακ, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι συνεργάστηκαν με το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο (ΑΣΣ) μέχρι και τον περασμένο Νοέμβρη. Κάτω από την μεγάλη πίεση της βάσης τους αναγκάστηκαν να συμμετάσχουν σε μια διαδήλωση που καλέστηκε για τις 18 Νοέμβρη, αλλά συνέχισαν να αποφεύγουν την σύγκρουση με τους στρατηγούς.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι συνέχισαν να ακροβατούν ανάμεσα στην συνεργασία με το ΑΣΣ και την αντιπολίτευση, ανάλογα με τις πιέσεις που δέχονταν από την μια από τους στρατηγούς και από την άλλη από τις μάζες. Αντιτέθηκαν σθεναρά στην ανεξάρτητη δράση των λαϊκών στρωμάτων και του εργατικού κινήματος, ιδιαίτερα ενάντια στις απεργίες.
Στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύουν ένα τμήμα της άρχουσας τάξης που είχε αποκλειστεί από την πολιτική εξουσία επί του καθεστώτος Μουμπάρακ. Παρόλα αυτά, σημαντικό τμήμα των λαϊκών στρωμάτων τους στήριξε για να μην εκλεγεί ο Σαφίκ, εκλεκτός των στρατηγών, ο οποίος ήταν και ο τελευταίος πρωθυπουργός της διακυβέρνησης Μουμπάρακ.
Σαφίκ, ο εκλεκτός των στρατηγών
Ο Αχμέντ Σαφίκ είναι ο εκφραστής του παλιού καθεστώτος, της εποχής Μουμπάρακ. Η προεκλογική του εκστρατεία βασίστηκε στην υπόσχεση διασφάλισης του νόμου και της τάξης.
Η εκστρατεία του Σαφίκ υποστηρίχτηκε από μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία βλέπουν στο πρόσωπό του όχι μόνο έναν εγγυητή των συμφερόντων τους αλλά και έναν πολιτικό που μπορεί να ανακόψει τις επαναστατικές διαθέσεις του λαού. Με τη ρητορική του, υπέρ του νόμου και της τάξης, κατάφερε να πείσει κομμάτια των μεσαίων στρωμάτων και του μικρού κεφαλαίου που λόγω των επαναστατικών διεργασιών είδαν τα κέρδη τους να μειώνονται. Επίσης ο Σαφίκ άντλησε ψήφους κι από στρώματα της κοινωνίας που έχουν κουραστεί μετά από ενάμιση χρόνο επαναστατικών και αντεπαναστατικών περιόδων αλλά και από τη χριστιανική μειονότητα της Αιγύπτου, η οποία δεν επιθυμεί σε καμιά περίπτωση την επικράτηση των ισλαμιστών.
Οι στρατηγοί αυξάνουν τις εξουσίες τους
Λίγο μετά το κλείσιμο της κάλπης το ΑΣΣ έδωσε στον εαυτό του νέες, μεγαλύτερες εξουσίες μέσα από μια «συνταγματική διακήρυξη».
Οι στρατηγοί έχουν τώρα δικαίωμα να νομοθετούν, να ελέγχουν τον προϋπολογισμό, να διορίζουν την επιτροπή που θα συντάξει το νέο σύνταγμα, να αναβάλουν τις επόμενες βουλευτικές εκλογές μέχρι την έγκριση του συντάγματος, ενώ αφαιρούν από τον πρόεδρο κάθε εξουσία πάνω στον στρατό. Επισημοποιείται επίσης η δυνατότητα του στρατού να συλλαμβάνει πολίτες και να κατεβάζει τα στρατεύματα στους δρόμους σε περίπτωση «εσωτερικής αναταραχής».
Όλα αυτά έρχονται αμέσως μετά την απόφαση του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου (στο οποίο κυριαρχούν οι πρώην υποστηρικτές του Μουμπάρακ) που ανακήρυξε αντισυνταγματικές τις βουλευτικές εκλογές που έγιναν νωρίτερα αυτή την χρονιά, απόφαση που οδήγησε στην διάλυση του ελεγχόμενου από τους Ισλαμιστές κοινοβουλίου. Στις 18 Ιουνίου, στρατιώτες απαγόρευσαν την είσοδο των βουλευτών στο κοινοβούλιο.
Αυτές οι κινήσεις των στρατηγών και του Ανώτατου Δικαστηρίου σηματοδοτούν την εντατικοποίηση της διαμάχης εξουσίας μεταξύ του παλιού καθεστώτος και της ανερχόμενης δύναμης των Αδελφών Μουσουλμάνων. Πολύ δε περισσότερο όμως, αποτελούν άλλη μια επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και τις δυνάμεις της επανάστασης.
Από το ξέσπασμα της επανάστασης της 25ης Γενάρη, πάνω από 1.200 διαδηλωτές έχουν δολοφονηθεί από το καθεστώς, 8.000 έχουν ακρωτηριαστεί και 16.000 έχουν καταδικαστεί από τα στρατοδικεία. Χιλιάδες ακόμα βρίσκονται σε στρατιωτικές φυλακές, με πολλούς από αυτούς να πραγματοποιούν απεργία πείνας.
Η επόμενη μέρα
Το ΑΣΣ στηρίζεται στην καταστολή και τον εκφοβισμό, καθώς και στην διάχυτη κούραση και την ανάγκη για σταθερότητα που νιώθουν μεγάλα κομμάτια της αιγυπτιακής κοινωνίας. Η υποτιθέμενη περίοδος της «δημοκρατικής μετάβασης» κάτω από τον έλεγχο του ΑΣΣ έχει αποκαλυφθεί στα μάτια των μαζών σαν μια πλήρης απάτη.
Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών και τις πραξικοπηματικές κινήσεις του ΑΣΣ είναι πιθανό να κυριαρχήσουν αισθήματα απογοήτευσης ανάμεσα σε τμήματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Την ίδια στιγμή όμως, σε άλλα τμήματα, η ωμή παρέμβαση των στρατηγών και των δικαστών θα προκαλεί νέες μαζικές διαδηλώσεις.
Περίπου 50.000 διαδηλωτές, κυρίως υποστηρικτές των Αδελφών Μουσουλμάνων, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο στις 19 Ιούνη διαμαρτυρόμενοι για τις νέες υπερεξουσίες των στρατηγών. Διαδηλώσεις έλαβαν χώρα και στην Αλεξάνδρεια.
Ανάγκη για μια δεύτερη επανάσταση
Η επανάσταση της 25ης Γενάρη του 2011 σηματοδότησε την είσοδο των μαζών στην ιστορία και οδήγησε στην ανατροπή του Μουμπάρακ. Όμως η εξουσία της άρχουσας τάξης των καπιταλιστών και των στρατηγών συνεχίζει.
Μια δεύτερη επανάσταση είναι στην πραγματικότητα απαραίτητη για να αλλάξει η κοινωνία. Μια επανάσταση στην οποία η εργατική τάξη μαζί με όλους τους καταπιεσμένους θα πάρουν την εξουσία από τους τραπεζίτες, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους στρατηγούς – μια σοσιαλιστική επανάσταση. Ένα μαζικό κίνημα με σοσιαλιστικό πρόγραμμα θα μπορούσε να πάρει με το μέρος του την βάση του στρατεύματος, τους απλούς φαντάρους, ενάντια στους στρατηγούς.
Το πιο σημαντικό έργο που έχουν μπροστά τους οι επαναστάτες εργαζόμενοι και νεολαίοι είναι το χτίσιμο ανεξάρτητων συνδικάτων και ενός μαζικού πολιτικού φορέα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, που να μπορέσει να ενώσει την εργατική τάξη, τη νεολαία και τους φτωχούς σε μια κοινή πάλη για τα δικά τους συμφέροντα.
Οι επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους και οι απόπειρες να παρθούν πίσω τα δημοκρατικά δικαιώματα που κερδήθηκαν με αίμα αναπόφευκτα θα οδηγήσουν αργά ή γρήγορα στο ξέσπασμα νέων αγώνων. Είναι μέσα από αυτούς που οι πιο προχωρημένοι εργαζόμενοι και νεολαίοι θα βγάζουν τα αναγκαία συμπεράσματα για το πολιτικό πρόγραμμα και την μορφή οργάνωσης που είναι απαραίτητα για να ολοκληρώσουν την επανάστασή τους και να μεταμορφώσουν την αιγυπτιακή κοινωνία.
