Του Αλέξανδρου Πραντούνα
Περίπου 300 βρετανοί οικοδόμοι που δούλευαν στο διυλιστήριο Λίντσεϊ στο Λινκολνσάιρ της Αγγλίας ειδοποιήθηκαν στα μέσα του περασμένου Νοέμβρη πως σε 90 μέρες θα απολυθούν από την δουλειά τους. Οι εργαζόμενοι είχαν συμβόλαιο με την εταιρεία Shaw που τους υπενοικίαζε στο διυλιστήριο. Η μητρική εταιρεία αποφάσισε να χρησιμοποιήσει στην θέση τους Πορτογάλους και Ιταλούς εργάτες (που θα της προμήθευε η ιταλική εταιρεία IREM) προκειμένου να έχει μικρότερο κόστος και να διασπάσει ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους στο διυλιστήριο που δουλεύουν για λογαριασμό διαφορετικών εργοδοτών – υπεργολάβων. Η είδηση προκάλεσε αναταραχή σε όλους τους εργαζόμενους στο διυλιστήριο.
Στα τέλη Γενάρη, και ενώ γινόντουσαν διαδηλώσεις εργαζομένων από διάφορες εταιρείες έξω από την Στέιθορπ (εταιρεία ηλεκτρισμού που χρησιμοποιεί επίσης μετανάστες εργάτες με μειωμένα δικαιώματα), η διοίκηση της IREM ανακοίνωσε ότι δεν έχει σκοπό να προσλάβει κανέναν βρετανό εργαζόμενο και αποσύρθηκε από τις διαπραγματεύσεις. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το πότηρι. Την επόμενη μέρα όλοι οι εργάτες στο διυλιστήριο κατέβηκαν σε απεργία και πάνω από 1000 εργαζόμενοι (τόσο από το διυλιστήριο, όσο και από άλλες κατασκευαστικές εταιρείες της πόλης) έκαναν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία της διοίκησης. Μέσα σε δυο μέρες οι εργάτες στα διυλιστήρια και τις εταιρείες παραγωγής ηλεκτρισμού σε 22 πόλεις σε όλη την Αγγλία κατέβηκαν σε ανεπίσημη(!!) απεργία συμπαράστασης.
Στις αρχές Φλεβάρη η διοίκηση της Total (γαλλική εταιρεία στην οποία ανήκει το διυλιστήριο) συναντήθηκε με την απεργιακή επιτροπή. Αρχικά είχε σκοπό να συζητήσει μόνο με την διεφθαρμένη ηγεσία του συνδικάτου οικοδόμων όμως μέλη της απεργιακής επιτροπής εισέβαλλαν στο ξενοδοχείο (4 αστέρων) που βρισκόταν η ηγεσία του συνδικάτου και τους ανάγκασαν να αφήσουν την ίδια την επιτροπή να συζητήσει με την Total. Στην αρχή η εταιρεία δεν συζητούσε τίποτα αν δεν σταματούσε πρώτα η απεργία αλλά 48 ώρες μετά υπαναχώρησε. Προσπάθησε έπειτα να πείσει τους απεργούς να γυρίσουν στην δουλειά «προσφέροντας» κάποιες από τις θέσεις εργασίας και υποσχόμενη να τηρήσει την συλλογική σύμβαση και για τους ξένους εργάτες. Οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να μην υποχωρήσουν και τελικά στις 7 Φλεβάρη η εταιρεία υποχώρησε! Πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική νίκη για τους βρετανούς εργαζόμενους, μεταξύ άλλων γιατί οι εργοδότες δεν προχώρησαν στην απόλυση κανενός από τους εργαζόμενους από άλλες εταιρείες που κατέβηκαν σε απεργία συμπαράστασης (οι απεργίες συμπαράστασης απαγορεύονται στην Αγγλία).
Η παρέμβαση του Socialist Party (αδελφής οργάνωσης του Ξεκινήματος στην Αγγλία)
Οι σύντροφοι του SP έπαιξαν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της απεργίας. Ήταν μέλη του SP που διαμόρφωσαν τα αιτήματα της απεργίας και που επέμειναν οι εργάτες να μην σταματήσουν την απεργία μετά τις πρώτες υποχωρήσεις της εταιρείας. Οι σύντροφοι έπαιξαν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στο να μην πάρουν οι κινητοποιήσεις ρατσιστικό χαρακτήρα προβάλλοντας την ανάγκη να είναι γραμμένοι όλοι οι ξένοι εργάτες στα συνδικάτα και να έχουν ίσα δικαιώματα. Με δική μας πρωτοβουλία γράφτηκε και προκήρυξη στα ιταλικά για να μοιραστεί στους πρώτους 100 ιταλούς εργάτες που είχαν φτάσει στην χώρα.
Προσπάθεια του BNP (Βρετανικό Εθνικό Κόμμα) να εκμεταλλευτεί την κατάσταση
Οι νεοφασίστες του ΒΝΡ προσπάθησαν να δώσουν ρατσιστική χροιά στις κινητοποιήσεις και να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη. Όμως οι εργάτες τους απομόνωσαν. Δεν τους επέτρεψαν καν να μοιράσουν φυλλάδια στην συνέλευση των απεργών. Τα βρετανικά και τα ιταλικά ΜΜΕ προσπάθησαν βέβαια να προβάλουν την απεργία ως αντι-μεταναστευτική, όμως δεν τα κατάφεραν.
