Του Πάρη Μακρίδη, Θεσσαλονίκη
Από τις 25 Μαΐου, χιλιάδες πολίτες μαζεύονται καθημερινά στο Λευκό Πύργο, συζητώντας για τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Η μαζικότητα του κινήματος ήταν από την αρχή μεγάλη, και διατηρείται ακόμα. Την πρώτη μέρα μαζεύτηκαν πάνω από 10.000 Θεσσαλονικείς, ενώ και την υπόλοιπη εβδομάδα είχε σταθερά 3-4.000 κάθε μέρα.
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία αυτών παρακολουθεί τις διαδικασίες της συνέλευσης ενώ πολλοί είναι οι ομιλητές, πράγμα που δείχνει αφενός τη μεγάλη οργή που υπάρχει και αφετέρου τη διάθεση για συμμετοχή.
Η συζήτηση περιστρέφεται όχι μόνο γύρω από την περιγραφή των προβλημάτων αλλά και από την αναζήτηση λύσεων και προτάσεων για το πώς το κίνημά μας θα μεγαλώσει. Η συνέλευση που γίνεται καθημερινά παίρνει όλο και περισσότερο πολιτικά χαρακτηριστικά σε αντίθεση με τις πρώτες μέρες όταν οι τοποθετήσεις εξέφραζαν βασικά την προσωπική αγανάκτηση του καθενός.
Οι συζητήσεις
Έντονη είναι η δυσαρέσκεια με το σύνολο του πολιτικού συστήματος ενώ το αίτημα «να φύγουν» αποτελεί κοινή επιθυμία. Το ζήτημα του χρέους είναι από τα κεντρικά. Πολλοί ζητάνε τη διαγραφή του χρέους ενώ κάποιοι προκρίνουν τη λύση της δημιουργίας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου. Κοινός τόπος είναι πάντως ότι το χρέος αυτό δεν είναι δικό μας και δεν πρέπει να το πληρώσουμε. Ένα πολιτικό αίτημα που συσπειρώνει πολύ κόσμο είναι η άρση της βουλευτικής ασυλίας ενώ αρκετοί έχουν προτείνει το να υπάρχουν κληρωτοί βουλευτές. Ενδεικτικό της αναζήτησης είναι ότι πολλοί αναφέρουν την ανάγκη δημοψηφίσματος ή δημοψηφισμάτων, χωρίς όμως να ξεκαθαρίζεται το περιεχόμενό τους.
Πολύ σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι το κίνημα έχει αντιρατσιστικό χαρακτήρα. Στο ψήφισμα της συνέλευσης (31/5) γίνεται ρητό κάλεσμα σε μετανάστες να έρθουν μαζί μας, ενώ γενικά επικρατεί η άποψη ότι είμαστε όλοι άνθρωποι και ότι εδώ δεν είμαστε σαν Έλληνες αλλά σαν πολίτες που μας ενώνουν τα κοινά μας προβλήματα ανεξάρτητα από χρώμα και φυλή. Η διαδικασία της συνέλευσης είναι αρκετά δημοκρατική καθώς όλες οι προτάσεις τίθενται σε ψηφοφορία ενώ θετικό είναι το γεγονός ότι ήδη γίνονται αρκετές εξορμήσεις σε γειτονιές όπου καλούμε τον κόσμο να κατέβει στο Λευκό Πύργο και να συμμετέχει στο κίνημα. Οι οργανωτικές και θεματικές επιτροπές έχουν παίξει σημαντικό ρόλο σε αυτό.
Αδυναμίες
Παράλληλα όμως με τα θετικά χαρακτηριστικά του κινήματος υπάρχουν και κάποια αρνητικά που αντανακλούν και τις αντιφάσεις του. Η καταδίκη όλου του πολιτικού συστήματος έχει οδηγήσει στην εναντίωση όχι μόνο απέναντι σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα αλλά και σε κάθε οργανωμένη δύναμη της κοινωνίας. Αρχικά μάλιστα υπήρχε μια διάχυτη καχυποψία ακόμα και απέναντι σε κάθε οργανωτική προσπάθεια εντός του κινήματος, μια καχυποψία που μειώνεται μέρα με τη μέρα. Χαρακτηριστική είναι η αντιπαράθεση που υπάρχει πάνω στο αν θέλουμε τα σωματεία να έρθουν μαζί μας στο Λευκό Πύργο. Υπάρχει μια μερίδα πολιτών που δεν θέλει καθόλου τα σωματεία αλλά ζητάει από τα μέλη τους να ενταχθούν στο κίνημα ως άτομα ενώ άλλοι θέλουν τα σωματεία χωρίς όμως να φαίνεται ότι συμμετέχουν ως σωματεία. Η συζήτηση αυτή συνεχίζεται, παρά το γεγονός ότι στη συνέλευση της 31 Μαΐου μπήκε στο ψήφισμα κάλεσμα στα σωματεία να έρθουν στο Λευκό Πύργο.
Άλλο ένα ζήτημα στο οποίο φαίνονται οι αντιφάσεις του κινήματος είναι μια πρόταση για στήριξη των ελληνικών προϊόντων έναντι των ξένων. Γενικά υπάρχει σε έναν βαθμό η αντίληψη ότι για όλα φταίνε οι «ξένοι» (πχ η Γερμανία) που μας εκμεταλλεύονται, μια αντίληψη βέβαια που δεν παίρνει υπόψη της το γεγονός ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται ευνοούν και την ελληνική αστική τάξη.
Το κίνημα φαίνεται ότι κάνει βήματα προς τα μπρος, και χρειάζεται όλοι να συνεισφέρουμε στο να αποκτήσει συγκεκριμένους στόχους και κατεύθυνση.
