Την εφημερίδα των αγωνιστών απεργών «Αδέσμευτη Γνώμη» μπορείτε να την δείτε, να την κατεβάσετε και να την προωθήσετε, στην ακόλουθη διεύθυνση
Φωτογραφίες από την έκδοση και την πανηγυρική υποδοχή του φύλλου, στα γραφεία και το προαύλιο της ΕΡΤ, εδώ http://left.gr/news/i-adesmeyti-gnomi-stin-ert-fotoreportaz
Φωτογραφίες από την έκδοση και την πανηγυρική υποδοχή του φύλλου, στα γραφεία και το προαύλιο της ΕΡΤ, εδώ http://left.gr/news/i-adesmeyti-gnomi-stin-ert-fotoreportaz
Των Χάρη Σαββίδη και Ανδρέα Παγιάτσου
Η απεργία στα ΜΜΕ γράφει ήδη ιστορία. Με τη μαχητικότητα της και με το παράδειγμα που δίνει! Με την εκπληκτική συμπαράσταση της κοινωνίας, με τις δεκάδες χιλιάδες που κάθε βράδυ δηλώνουν παρών στο ραδιομέγαρο δίπλα στους απεργούς και τις εκατοντάδες χιλιάδες συνολικά. Με την τρικομματική κυβέρνηση να κλονίζεται κάτω από την πίεση της κοινωνίας. Με τη Μέρκελ και τους άλλους της Τρόικας να αναγκάζονται να καταδικάσουν τον αγαπημένο τους μαθητή. Με το Συμβούλιο της Επικρατείας να μην μπορεί απ’ ότι φαίνεται να βρει τρόπο να τον στηρίξει.
Ο Σαμαράς υποτίμησε το ελληνικό εργατικό και λαϊκό κίνημα. Ένα κίνημα που έδειξε, για μια ακόμη φορά ότι παρά τις ήττες και παρά τα κτυπήματα της τελευταίας περιόδου, παρά τις απανωτές επιστρατεύσεις των τελευταίων μηνών, μπορεί να σταθεί στα πόδια του, μπορεί να δώσει νέες μεγαλειώδεις μάχες, μπορεί να γράψει ξανά ιστορία.
Ο Σαμαράς υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του. Στην πραγματικότητα νόμισε ότι επειδή νίκησε το κίνημα στις προηγούμενες αναμετρήσεις μαζί του, μπορούσε να πάρει ένα οδοστρωτήρα και να ισοπεδώσει τα πάντα. Ένα πράγμα δεν έχει καταλάβει: στις μάχες των προηγούμενων τριών χρόνων δεν είναι αυτός (και οι όμοιοί του) που κέρδισαν το εργατικό κίνημα. Δεν είναι ούτε η Μέρκελ, ούτε η Τρόικα, που κέρδισε τους απανωτούς γύρους των ταξικών συγκρούσεων. Το εργατικό κίνημα ηττήθηκε από τα μέσα: από τις προδοτικές συνδικαλιστικές του ηγεσίες και από τα ελλείμματα και τα όρια των κομμάτων της Αριστεράς.
***
Όμως αυτή η απεργία (ανεξάρτητα από την τελική έκβαση της μάχης) θα περάσει στην ιστορία για ένα ακόμη λόγο: για την έκδοση του απεργιακού φύλλου της «Αδέσμευτης Γνώμης». Η κυκλοφορία του απεργιακού αυτού φύλλου δένει το νήμα με την ιστορία της μεγαλύτερης στη μεταπολίτευση απεργίας στο χώρο των ΜΜΕ, το 1975, όταν για πρώτη φορά εκδόθηκε η εφημερίδα των απεργών «Αδέσμευτη Γνώμη». Δένοντας ξανά το νήμα με τις περήφανες ταξικές παραδόσεις του κλάδου τους, οι απεργοί του 2013 τυπώνουν ξανά απεργιακό φύλλο με το ίδιο όνομα.
Η σημασία όμως του απεργιακού φύλλου είναι κάτι πολύ περισσότερο και πολύ μεγαλύτερο από απλά συμβολική και ιστορική. Κρύβει μια ουσία με εκρηκτικό περιεχόμενο: κι αυτή είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν χρειάζονται αφεντικά για να υπάρχουν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Μπορούν να δημιουργήσουν τα δικά τους ΜΜΕ, που να μην αποτελούν προπαγανδιστικά όπλα στα χέρια των εργοδοτών, αλλά όπλα στα χέρια των εργαζομένων και της κοινωνίας. «Μέσα» που να λένε κατ’ αρχήν την αλήθεια, που να μην ασκούν προπαγάνδα υπέρ των συμφερόντων της άρχουσας τάξης που να είναι δημοκρατικά και ελεύθερα βήματα απόψεων και πληροφόρησης, χωρίς λογοκριτές.
Αν οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, είχαν την πολιτική βούληση για ένα «Μέσο Ενημέρωσης» κάτω από τον έλεγχο και στην υπηρεσία των εργαζομένων, η «εφημερίδα των εργαζομένων», η «τηλεόραση των εργαζομένων», το «ραδιόφωνο των εργαζομένων» θα ήταν ήδη γεγονός!
Επειδή δεν υπήρχε μια τέτοια βούληση, φτάνουμε στη σημερινή εικόνα όπου μια χούφτα εφοπλιστές, εργολάβοι και τραπεζίτες ελέγχουν τη πληροφόρηση – και αυτό θεωρείται φυσιολογικό! Κι όμως: με ποιο δικαίωμα, ποια λογική και ποια ηθική, εκχωρείται το πανίσχυρο όπλο της πληροφόρησης εργολαβικά; Με ποιο δικαίωμα ποια λογική και ποια ηθική, επιλέγουν αυτοί οι κύριοι να παρουσιάζουν τις ειδήσεις με τον τρόπο που θέλουν, να διαμορφώνουν αντιλήψεις και συνειδήσεις στην κοινωνία, να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις και να θέτουν την ενημέρωση στην υπηρεσία των δικών τους προσωπικών, επιχειρηματικών συμφερόντων;
Με ποιο δικαίωμα το μονοπώλιο της ενημέρωσης και της πληροφόρησης της κοινωνίας ανήκει σε άτομα και όχι σε δημοκρατικούς φορείς της κοινωνίας;
Και σαν συνέπεια όλων των πιο πάνω, με ποιο δικαίωμα η κυβέρνηση παρεμβαίνει και κλείνει τους τοπικούς αναμεταδότες της ΕΡΤ και της ΕΡΑ παρακάμπτοντας το αρμόδιο θεσμικό όργανο που είναι η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων(ΕΕΤΤ); Την ίδια στιγμή που οι μεγαλοκαναλάρχες συνεχίζουν πειρατικά να εκπέμπουν από τις συχνότητες που ανήκουν στον ελληνικό λαό με ευθύνη των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών…
***
Η εφημερίδα των απεργών δείχνει πώς οι εργαζόμενοι και η κοινωνία μπορούν και χωρίς αυτούς. Αυτό δίνει προοπτική, ηθικό και αυτοπεποίθηση στους εργαζόμενους – αποτελεί κατάκτηση για τους αγώνες που έρχονται και για το μέλλον. Μέχρι και την τελευταία στιγμή ένα μεγάλο κομμάτι των συνδικαλιστών στο χώρο έλεγε «πως αυτό δεν γίνεται – είναι πολύ δύσκολο». Πολλοί εργαζόμενοι όμως πίστεψαν ότι αυτό μπορεί να γίνει κι έτσι μέσα σε 30 μόνο ώρες από τη στιγμή που πάρθηκε η απόφαση από τα σωματεία των εργαζομένων, η «Αδέσμευτη Γνώμη» ήταν στην ΕΡΤ μέσα σε συνθήκες πανηγυρικής υποδοχής.
Χιλιάδες αγωνιστές-εθελοντές μοίρασαν σήμερα το πρωί, συνεχίζουν να μοιράζουν σήμερα το απόγευμα και θα μοιράσουν και αύριο το πρωί την Αδέσμευτη Γνώμη. Τα 100.000 φύλλα αποδείχτηκαν λίγα για να καλύψουν τις ανάγκες του κοινού το οποίο υποδέχτηκε με ενθουσιασμό και συχνά με συγκίνηση την εφημερίδα των αγωνιστών απεργών. Με την κυκλοφορία της εφημερίδας χέρι με χέρι οι απεργοί και οι εθελοντές απέδειξαν ότι μπορούν με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα να βάλουν μπροστά όλα τα γρανάζια της μηχανής από τη σύνταξη μέχρι και τον αναγνώστη.
