Άρθρο της Σύνταξης, από το νέο τεύχος του «Ξ» (415) που κυκλοφορεί από αύριο
Ο Α. Τσίπρας και η κυβέρνησή του έκαναν τελικά αυτό που δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές της Αριστεράς, όχι μόνο εκτός ΣΥΡΙΖΑ αλλά και εντός ΣΥΡΙΖΑ φοβόντουσαν: υπόγραψε ένα καινούργιο Μνημόνιο.
Έτσι ξέχασε όλες τις προεκλογικές του υποσχέσεις, όλες τις αρχές, αξίες και διακηρύξεις της Αριστεράς. Γιατί το 3ο Μνημόνιο σημαίνει μια νέα εποχή λιτότητας. Σημαίνει μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και μάλιστα από έναν οργανισμό που ελέγχει απευθείας η Τρόικα. Σημαίνει νέα φτώχεια, μαζική ανεργία και εξαθλίωση. Σημαίνει ακόμα πως δεν μπορεί να περάσει νόμους που επιθυμεί αν δεν έχει την έγκριση της Τρόικα – τόση πολλή «εθνική ανεξαρτησία» λοιπόν.
Όταν η Αριστερά ξεκινά να εφαρμόζει τέτοιες πολιτικές, τότε, απλά, παύει να είναι πραγματικά Αριστερά! Έχει μπει στο δρόμο του να γίνει ένα κόμμα του συστήματος και του κατεστημένου.
Στον ΣΥΡΙΖΑ νίκησε η δεξιά πτέρυγα, το κομμάτι του κόμματος που ήταν συνειδητά προσηλωμένο στο να μην παρθούν μέτρα που να αμφισβητούν το καπιταλιστικό σύστημα, την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, ελληνικού και ξένου, που ήθελε πάση θυσία να μείνει στο ευρώ.
Συνολικά 39 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισαν το νέο μνημόνιο – 32 με αρνητική ψήφο και οι υπόλοιποι με λευκό ή απουσία. Και πώς απαντά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Απειλεί με εκλογές τον Σεπτέμβρη ή Οκτώβρη (δηλώσεις Ν. Βούτση, 16/7/15)! Τόσο δημοκράτες!
Καμία όμως έκπληξη! Από την πρώτη στιγμή το «Ξ» έγραψε ότι η ηγετική ομάδα γύρω από τον Α. Τσίπρα θα φανεί αδίσταχτη απέναντι σε όσους αριστερούς βουλευτές δεν ψηφίσουν υπέρ των προτάσεών της. Και, είχαμε γράψει, θα είναι ικανή να φτάσει μέχρι τις διαγραφές της αριστερής της πτέρυγας και τη συγκρότηση «εθνικής κυβέρνησης» με τους χτεσινούς εχθρούς της – το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ ακόμα και τη ΝΔ αν χρειαστεί!
Όμως, κύριοι της ηγεσίας, εσείς που παριστάνετε τους αριστερούς και που μαζί με τον Α. Τσίπρα, παίρνετε όλες τις αποφάσεις χωρίς ποτέ να ρωτάτε το κόμμα, ούτε την κοινοβουλευτική ομάδα, ούτε την Κεντρική Επιτροπή, ούτε την Πολιτική Γραμματεία (για την κομματική βάση δεν ρωτάμε… δεν ρωτιέται και δεν πρόκειται να ρωτηθεί) εσείς είσαστε αυτοί που είναι «εκτός γραμμής»!
Γιατί είναι η ηγεσία γύρω από τον Α. Τσίπρα, που έχει παραβιάσει τις αρχές και τις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί έχουν παραβιάσει τις προεκλογικές υποσχέσεις του κόμματος! Και την ίδια ώρα που αυτοί ψηφίζανε στη βουλή τις συμφωνίες του Τσίπρα με τους «εταίρους» του, 109 από τα 201 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος ψηφίζανε ενάντια στις θέσεις της ηγετικής ομάδας. Την ίδια στιγμή στην κομματική βάση γινόταν ένας χαμός με τη μία οργάνωση μελών (ΟΜ) μετά την άλλη να δηλώνει τη διαφωνία της!
Η ηγεσία του κόμματος, επομένως, καταστρατήγησε τις αποφάσεις όλων των οργάνων του κόμματος σε όλα τα επίπεδα! Αν υπήρχαν κάποιοι που θα έπρεπε να παραιτηθούν, λοιπόν θα έπρεπε να είναι αυτοί!
Δεν πρόκειται βέβαια να παραιτηθούν. Θα δώσουν τη μάχη μέχρι το τέλος ενάντια στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος. Σ’ αυτή τη μάχη θα έχουν μαζί τους την άρχουσα τάξη και τα ΜΜΕ. Κι έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ (εφόσον η σημερινή ηγεσία διατηρεί τον έλεγχο)θα βαδίζει σε όλο και πιο δεξιές κατευθύνσεις μέχρι την ολοκληρωτική του σύμπλευση με την άρχουσα τάξη και την μετατροπή του σε ένα καθαρά συστημικό κόμμα όπως έγινε με το ΠΑΣΟΚ.
Όμως η συνείδηση προχωράει!
Χιλιάδες αγωνιστές του εργατικού κινήματος, ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και οργανωμένα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, μετά το πρώτο σοκ, βγάζουν συμπεράσματα. Συμπεράσματα που αφορούν στο ότι δεν υπάρχει ομαλός και ειρηνικός δρόμος για την προάσπιση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων. Ότι απαιτείται σύγκρουση και η ότι σύγκρουση προϋποθέτει το σωστό πρόγραμμα.
Το σωστό πρόγραμμα δεν είναι και δεν ήταν ποτέ οι «αμοιβαία επωφελείς διαπραγματεύσεις» που φαντασιωνόταν ο Α. Τσίπρας και το «επιτελείο» του! Το σωστό πρόγραμμα έχει να κάνει με την αφαίρεση της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας από το μεγάλο κεφάλαιο και τη μεταφορά της στα εργατικά και λαϊκά στρώματα. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει! Στην πιο βαθιά κρίση του καπιταλιστικού συστήματος από τη δεκαετία του ’30, που είναι διεθνής και ακόμη συνεχίζεται (δείτε εξελίξεις στην Κίνα) υπάρχει μόνο μία απάντηση: η πάλη για μια σοσιαλιστική κοινωνία και ο διεθνισμός. Γι’ αυτή την Αριστερά παλεύουμε και αυτή θα χτίσουμε τελικά, κόντρα σε όλους τους αποστάτες και όλους τους συμβιβασμένους.
