Δημοσιεύουμε άρθρο που μας έστειλε ο τακτικός αναγνώστης και συνεργάτης της ιστοσελίδας μας, σύντροφος Γιάννης Ανδρουλιδάκης, εκπαιδευτικός στο 3ο Γυμνάσιο Καλαμάτας.
41 χρόνια μετά στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία και μάλιστα στην καλύτερη και γνησιότερη μορφή της, η λαϊκή βούληση εκφράστηκε άμεσα ξανά με το δημοψήφισμα και έστειλε μηνύματα με πολλαπλούς αποδέκτες. Το 61,5% του ΟΧΙ αποτελεί ένα ακόμη βήμα του ελληνικού λαού προς τη χειραφέτηση του και δεν πρέπει κανείς να το καπηλεύεται. Ερμηνεύεται ως μια μεγάλη απάντηση σε εκείνους, μέσα και έξω από τη χώρα, που όλο το προηγούμενο διάστημα επιχείρησαν να εμποδίσουν τη δημοκρατική αυτή διαδικασία, να εκβιάσουν τον λαό, να τον τρομοκρατήσουν και να τον δέσουν χειροπόδαρα οδηγώντας τον στο ΝΑΙ. Είναι μια ηχηρή απόρριψη του παλιού, σάπιου και διεφθαρμένο πολιτικού συστήματος, το οποίο πίστεψε ότι του δόθηκε μια χρυσή ευκαιρία παλινόρθωσης. Ο ελληνικός λαός έδειξε το μπόι του σε εκείνους που παρενέβησαν με πρωτοφανή τρόπο στα εσωτερικά της χώρας, σε όσους σιώπησαν μπροστά σε αυτήν την ανάμειξη και σε αυτούς που πρόβαραν το κοστούμι του επόμενου πρωθυπουργού. Οι πολίτες με τη συμμετοχή και την ψήφο τους έδωσαν μαθήματα δημοκρατίας στην Ευρώπη της συντήρησης και της καταχνιάς.
Οι Έλληνες κάτω από πολύ δύσκολες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, με τις τράπεζες κλειστές και τα ΜΜΕ να εξαπολύουν από το πρωί ως το βράδυ αισχρή προπαγάνδα, δεν υπέκυψαν στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή, με το οποίο η αντιπολίτευση προσπάθησε να πάρει ρεβάνς για την ήττα της το προηγούμενο Ιανουάριο. Έτσι απέτυχε η στρατηγική των κκ. Σαμαρά , Θεοδωράκη και της κας Γεννηματά. Ως πολιτικοί που εκπροσωπούν το ντόπιο και ξένο κατεστημένο ταυτίστηκαν με τους πιο ακραίους κύκλους της Ευρώπης.
Ειπώθηκε (και δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα) ότι οι καλύτεροι πρεσβευτές του ΟΧΙ ήταν οι επώνυμοι υποστηρικτές του ΝΑΙ… Η ψήφος του ελληνικού λαού δίνει ένα δυνατό ράπισμα στην πολιτική της λιτότητας και του αυταρχισμού και ανοίγει άλλους δρόμους δημοκρατικών εξελίξεων. Είναι παράδειγμα για το πώς θα έπρεπε να λειτουργεί η Ευρώπη του Διαφωτισμού, των μεγάλων επαναστάσεων και των αγώνων για τη δημοκρατία Το βέβαιο είναι ότι τα πράγματα δε θα είναι πια ίδια στη χώρα μας, αλλά και στην Γηραιά Ήπειρο. Όσοι αγνοούν αυτή τη διάσταση αργά η γρήγορα θα υποχρεωθούν από τις εξελίξεις να την αποδεχτούν.
Ο ελληνικός λαός, επιπλέον, γύρισε την πλάτη στο ΚΚΕ και σε όσους από την Αριστερά τον παρότρυναν να ρίξει άκυρο στην κάλπη για να διατηρήσουν την καθαρότητα τους. Αυτό αποτελεί, κατά την άποψη μου, άλλο ένα ιστορικό λάθος, το οποίο, πιθανώς, στο μέλλον να αναγνωριστεί ως τέτοιο, όπως άλλωστε έχει συμβεί και άλλες φορές, αλλά δε θα έχει πια καμιά σημασία. Υποστηρίζω ότι η κυβέρνηση έκανε σοβαρές παραλείψεις κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και κανείς αριστερός, πιστεύω, με την ψήφο του δε θέλησε να της δώσει άφεση αμαρτιών. Απλώς η νίκη του ΟΧΙ αποτελεί ένα μικρό ή μεγάλο χτύπημα στη συντηρητική Ευρώπη. Και σε μια προσπάθεια δημιουργίας τέτοιου ρήγματος ιστορικά τμήματα της αριστεράς δεν θα έπρεπε να είναι απόντα.
Οι παρίες της Ευρώπης μίλησαν, λοιπόν. Η περηφάνια και η αξιοπρέπεια ενός λαού με παράδοση στα ΟΧΙ θριάμβευσε και έδωσε πέντε μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και προσωπικά στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Η αριστερή παρένθεση, στην οποία κάποιοι είχαν επενδύσει, δεν επιβεβαιώθηκε. Ας μην παρασυρθεί, όμως, κανείς και θεωρήσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ως λευκή επιταγή. Η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλη. Πρέπει να φανεί αντάξιος αυτού του εκκωφαντικού ΟΧΙ και να μην απογοητεύσει τον κόσμο. Γιατί κάποια στιγμή η ανοχή και η υπομονή τελειώνουν και στη θέση τους έρχεται το ξέσπασμα και η οργή. Να τιμήσει την ψήφο των πολιτών με μια βιώσιμη συμφωνία η οποία να περιέχει τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και το τέλος της λιτότητας, δηλαδή μια συμφωνία καλύτερη από αυτήν που απέρριψε ο ελληνικός λαός με συντριπτικό ποσοστό. Διαφορετικά το κεφάλαιο δημοψήφισμα εξανεμίζεται. Δεν χρειάζονται, όμως, και αυταπάτες. Οι δανειστές τοκογλύφοι δε θα υποχωρήσουν εύκολα και θα συνεχίσουν την επιχείρηση τιμωρίας και στραγγαλισμού του ελληνικού λαού. Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση πρέπει να μείνει πιστή στην εντολή των πολιτών. Με σύμμαχο την δύναμη του κόσμου, αναβαπτισμένη στη λαϊκή ετυμηγορία να τολμήσει και το επόμενο ΟΧΙ, αν χρειαστεί, για να προστατεύσει τα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας που την εμπιστεύτηκε.
