Του Νίκου Κοκκάλη
Η ανακοίνωση του θανάτου του 25χρονου Αφροαμερικανού Φρέντι Γκρέι, από τα χέρια των αστυνομικών που τον συνέλαβαν στις 19/4 αποτέλεσε την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους της πόλης. Όταν ο Γκρέι αφέθηκε ελεύθερος, διακομίστηκε επειγόντως σε νοσοκομείο, αφού έφερε σοβαρά τραύματα σε όλο του το σώμα, ανάμεσα στα οποία και τρία συντριπτικά κατάγματα στην σπονδυλική του στήλη. Εξαιτίας αυτών των τραυμάτων έπεσε σε κώμα και πέθανε εννιά μέρες μετά την διακομιδή του στο νοσοκομείο. Όπως αποδείχτηκε, την ώρα που οι αστυνομικοί έπαιρναν τα στοιχεία του και τον ανέκριναν, ταυτόχρονα των «σκότωναν στο ξύλο».
Σε απόσταση αναπνοής από την πρωτεύουσα των ΗΠΑ, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να δείξουν την οργή τους ενάντια σε μια ακόμη αναίτια δολοφονία μαύρου νέου από αστυνομικούς.
Από τη μεριά της η τοπική κυβέρνηση και οι αρχές αντέδρασαν με το μοναδικό τρόπο που δείχνουν να ξέρουν. Ακραία βία και καταστολή.
Έχουν κυκλοφορήσει πολλά βίντεο στα οποία φαίνονται πάνοπλοι αστυνομικοί και μέλη της Εθνοφρουράς (η πόλη κηρύχτηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης) να επιτίθενται βάναυσα σε ομάδες άοπλων στην πλειοψηφία τους διαδηλωτών, οι οποίοι προσπαθούν να αμυνθούν όπως μπορούν.
Φυσικά το βίαιο ξέσπασμα των φτωχών και των μαύρων κατοίκων της πόλης εξηγείται με πολύ απλό τρόπο, αφού βρίσκονται αντιμέτωποι με το ρατσισμό, τις καταρρέουσες κοινωνικές υπηρεσίες, την πρωτοφανών διαστάσεων ανισότητα και πλέον, τη διογκούμενη καταστολή απέναντι στις κινητοποιήσεις τους.
Επιπλέον, η δολοφονία του Γκρέι δεν ήταν κάτι καινούριο για την πόλη. Η αστυνομία της Βαλτιμόρης έχει δολοφονήσει 127 ανθρώπους στη διάρκεια δύο δεκαετιών, με πιο «παραγωγικές» χρονιές το 2007 και το 2008!
Στη Βαλτιμόρη της πλειοψηφίας των μαύρων κατοίκων, των υψηλών ποσοστών ανεργίας, των χιλιάδων άδειων κτιρίων και των χιλιάδων αστέγων, των γκέτο, των ναρκωτικών, της μικροπαραβατικότητας, η αστυνομική αυθαιρεσία και διαφθορά προκαλεί οργή στους κατοίκους. Και η οργή αυτή ξεχειλίζει όταν νέοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους αναίτια, θύματα του ρατσισμού και της ατιμωρησίας της αστυνομίας.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται η ανάγκη για την δημιουργία ενός μαζικού, μαχητικού κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα, στο οποίο λευκοί, μαύροι και λατίνοι φτωχοί θα μπορούν να συναντηθούν και να παλεύουν από κοινού ενάντια στο 1% που κατέχει τον πλούτο και την εξουσία στις ΗΠΑ.
