Του Νίκου Κοκκάλη
Περίπου εικοσιέξι χιλιάδες οικογένειες κινδυνεύουν με έξωση στην Μαδρίτη, παρά το γεγονός ότι μένουν σε «κοινωνικές κατοικίες»[1] μιας και δεν μπορούν να πληρώσουν τα ψηλά ενοίκια που επικρατούν στην αγορά στέγης. Πολλές απ’ αυτές τις οικογένειες είχαν χάσει τα σπίτια τους λόγω κατασχέσεων, καθώς αδυνατούσαν να πληρώσουν τις υποθήκες.
Πριν από ένα περίπου χρόνο, οι κοινωνικές κατοικίες που ανήκαν στον Δήμο και την τοπική κυβέρνηση της Μαδρίτης ιδιωτικοποιήθηκαν. Τις αγόρασε ένα επενδυτικό fund – «γύπας», το οποίο, μάλιστα, δεν έχασε χρόνο. Σχεδόν αμέσως τα ενοίκια αυξήθηκαν, ενώ άρχισαν και οι εξώσεις σε όσους χρωστούσαν. Μάλιστα, σε πολλές οικογένειες, αρνήθηκαν τις καθυστερημένες πληρωμές ενοικίων, έτσι ώστε να γίνουν πιο εύκολα οι εξώσεις! Σύμφωνα, μάλιστα, με την τοπική «Πλατφόρμα των Θυμάτων της Υποθήκης»[2] στο δεύτερο εξάμηνο του 2014 οι εξώσεις δικαιούχων κοινωνικής κατοικίας που χρωστούσαν ενοίκια, ξεπέρασαν αυτές των χρεωμένων νοικοκυριών για πρώτη φορά μετά την έκρηξη της κρίσης.
Την ίδια στιγμή οι τράπεζες αλλάζουν… τακτική απέναντι στους ιδιοκτήτες υποθηκευμένων σπιτιών. Έτσι, αντί να χρησιμοποιούν δικαστικούς κλητήρες και την αστυνομία, αντί να σπάνε τις πόρτες υποθηκευμένων σπιτιών και διαμερισμάτων, κάνουν κάτι πιο απλό: τις ώρες που οι γονείς βρίσκονται στη δουλειά (ή ψάχνουν για δουλειά) και τα παιδιά βρίσκονται στο σχολείο, αλλάζουν τις κλειδαριές, κλειδώνοντας ουσιαστικά τις οικογένειες έξω από τα σπίτια τους.
Μια κοινωνία «ζωντανών νεκρών»
Ένα ακόμη από τα θύματα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών είναι η δημόσια υγεία. Στην Ισπανία του Ραχόι η κατάσταση της δημόσιας υγείας έχει φτάσει, κυριολεκτικά, στα άκρα. Οι δομές Ψυχικής Υγείας αδυνατούν πλέον να αντιμετωπίσουν την αύξηση σε περιστατικά που εκδηλώνονται με αφορμή την οικονομική κρίση, ενώ οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.
Αυτό όμως ωχριά μπροστά στα όσα συμβαίνουν με ιάσιμες υπό κανονικές συνθήκες ασθένειες. Στην Ισπανία το 2014, δώδεκα άνθρωποι την ημέρα πέθαιναν από Ηπατίτιδα C, γιατί δεν είχαν πρόσβαση στην κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή!
Η ισπανική κοινωνία βρίσκεται σε οριακό σημείο. Η ανέχεια και η φτώχεια βρίσκονται σε πρωτόγνωρα επίπεδα, με τις ουρές εκατοντάδων ανθρώπων έξω από συσσίτια, τράπεζες τροφίμων και κοινωνικά ιατρεία να έχουν γίνει πλέον σύνηθες φαινόμενο.
Ο Ραχόι.. στο δρόμο του Σαμαρά
Η απάντηση της κυβέρνησης Ραχόι σε όλα αυτά είναι η ακόμη σκληρότερη λιτότητα και καταστολή (πρόσφατα ποινικοποιήθηκαν οι διαδηλώσεις έξω από την βουλή), αλλά και ασυδοσία για τους ισχυρούς (πρόσφατα αποφυλακίστηκε ο Λουίς Μπαρθένας, ταμίας του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος και υπόδικος για σκάνδαλα διαφθοράς, με πιο γνωστό αυτό με τα μαύρα ταμεία του κόμματος).
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση Ραχόι βάλλεται κυριολεκτικά από παντού. Εν όψει των τοπικών εκλογών της Άνοιξης και των βουλευτικών εκλογών του Φθινόπωρου, το Podemos προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ενώ την 1η Φεβρουαρίου, 150.000 άνθρωποι συμμετείχαν στη διαδήλωση που κάλεσε στη Μαδρίτη. Μια διαδήλωση που απαίτησε με ηχηρό τρόπο να μπει τέλος στη λιτότητα της μισητής κυβέρνησης Ραχόι.
Και βέβαια δεν ήταν η πρώτη σημαντική κινητοποίηση ενάντια στις πολιτικές του Λαϊκού Κόμματος. Στις 20 Δεκεμβρίου εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανοί διαδήλωσαν σε 35 πόλεις ενάντια στο «Νόμο Φίμωτρο» της κυβέρνησης Ραχόι, που περιορίζει δραματικά την ελευθερία έκφρασης κάθε φωνής διαμαρτυρίας, προβλέποντας βαριές ποινές για τους παραβάτες.
Σε μια σειρά χωρών της Ευρώπης, το τελευταίο διάστημα τα κινήματα ξαναβγαίνουν στο προσκήνιο και διεκδικούν τον τερματισμό των βάρβαρων πολιτικών λιτότητας. Η αλληλεγγύη και ο συντονισμός ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους φτωχούς της ηπείρου, θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την έκβαση της μάχης!
_________________________
[1] Στην Ισπανία «κοινωνικές κατοικίες» ονομάζονται οι κατοικίες που ανήκουν στο κράτος και την τοπική αυτοδιοίκηση και νοικιάζονται με χαμηλά ενοίκια σε πολίτες με βάση εισοδηματικά και κοινωνικά κριτήρια.
[2] Κίνημα πολιτών για την αποτροπή των εξώσεων σε πολίτες που αδυνατούν να πληρώσουν για την υποθήκη του σπιτιού τους.
