Η τελική κατάληξη των 3ήμερων πυρετωδών διεργασιών στο ΣΥΡΙΖΑ με αποτέλεσμα τη διασφάλιση της συνέχειας του πιο σημαντικού ενωτικού εγχειρήματος της ελληνικής αριστεράς έφερε ένα αίσθημα ανακούφισης στα μέλη, τα στελέχη και τους φίλους του.
Η απόφαση για συλλογική ηγεσία χωρίς επικεφαλής, αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς ένα πιο συλλογικό και δημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ χωρίς διευθυντήρια, πεφωτισμένους ηγέτες και προσωπικές συσπειρώσεις γύρω από άτομα. Υπάρχει όμως ακόμα σημαντικός δρόμος για ένα πραγματικά και σε βάθος δημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ που να ανήκει στα μέλη του και να ελέγχεται από αυτά, στη βάση των ποσοστώσεων των συνιστωσών στα όργανα, της εναλλαγής των ηγετικών στελεχών, της εκλογής, ελέγχου και ανάκλησης τους. Αυτά θα πρέπει να αποτελέσουν θέματα συζήτησης στην ήδη αποφασισμένη οργανωτική πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ που θα γίνει μετά τις εκλογές.
Η τοποθέτηση του Α. Αλαβάνου να μην συμμετέχει στην εκλογική μάχη, παρότι συμφώνησε με την τελική έκβαση μιας διαμάχης που ο ίδιος σε μεγάλο βαθμό προκάλεσε, δεν βοηθάει την ανάγκη συστράτευσης όλων μπροστά σε μια δύσκολη μάχη.
Στην κοινωνία η εικόνα απαξίωσης του ΣΥΡΙΖΑ και η «αίσθηση μιας ανελέητης μάχης για την καρέκλα» συνεχίζει να υπάρχει, όπως αποτυπώνεται άλλωστε και στις δημοσκοπήσεις. Υπάρχει όμως αυτή τη στιγμή η δυνατότητα αυτή η εικόνα να αντιστραφεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μπει μπροστά στα μεγάλα προβλήματα και ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία και ειδικά τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά.
Οι εξαγγελίες Καραμανλή στη ΔΕΘ και οι ουσιαστικά ταυτόσημες απόψεις της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, προμηνύουν τη συνέχιση της ανελέητης επίθεσης στους εργαζόμενους, τους φτωχούς και μικρομεσαίους αγρότες και τη νεολαία, όποιο και αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα στις 4 Οκτώβρη. Η κοινωνία έχει ανάγκη από έναν πιο αριστερό, πιο συλλογικό, πιο δημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ που να είναι μπροστά στους αγώνες και στην πάλη για την ενότητα της αριστεράς. Η κρίση από την οποία έχει περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τον βοηθήσει στην εξαγωγή σωστών για το μέλλον του συμπερασμάτων.
Στις 4 βδομάδες που απομένουν μέχρι τις εκλογές πρέπει όλοι μαζί να δώσουμε τη μάχη μέσα από μια προεκλογική εκστρατεία που:
– Δεν θα περιλαμβάνει τα ασαφή και θολά πολιτικά συνθήματα των ευρωεκλογών του τύπου «για τις ανάγκες των πολλών» κτλ αλλά θα κινείται γύρω από τον κεντρικό άξονα: την κρίση να πληρώσουν αυτοί που την δημιούργησαν, το κεφάλαιο, οι τραπεζίτες, οι πολυεθνικές.
– Θα προβάλλει τα πιο μαχητικά και ταξικά αιτήματα των εργαζομένων (δραστικές αυξήσεις, πάλη ενάντια στις απολύσεις, εθνικοποιήσεις, εργατικός και κοινωνικός έλεγχος κοκ)
– Θα ξεκαθαρίσει με προσωπική δημόσια δέσμευση του κάθε υποψήφιου ότι σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, δεν πρόκειται να συμμετέχει ή να στηρίξει κυβερνητικό σχήμα με το ΠΑΣΟΚ.
– Θα εξασφαλίζει τις αποφάσεις για συλλογική ηγεσία στην πράξη και θα πάρει μέτρα για την πραγματικά πλουραλιστική εκπροσώπηση του εγχειρήματος τόσο στην διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας όσο και μετά.
Μετά τις εκλογές και την αποσαφήνιση του πολιτικού τοπίου ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από τις συλλογικές του διαδικασίες, θα πρέπει να προχωρήσει στην πανελλαδική συνδιάσκεψη και να θέσει σαν στόχο την «επανίδρυση» του, στη βάση της εμπειρίας που έχει συσσωρευτεί όλη την τελευταία περίοδο.
Αθήνα 7.9.09
