Του Γιάννη Παπαϊωάννου-Μανδηλαρά
Μπορεί αυτή τη στιγμή το μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας να ασχολείται με το τι είδους κυβέρνηση θα σχηματιστεί και πως θα αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της επόμενης μέρας, αλλά τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής δεν μπορούν να προσπεραστούν εύκολα. Ούτε να «καταδικαστούν» με ένα απλό σχόλιο.
Βρισκόμαστε σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά τη δολοφονία του Πάυλου Φύσσα, ενάμιση σχεδόν χρόνο που τα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής είναι προφυλακισμένα και η Χρυσή Αυγή καταφέρνει να βγει τρίτο κόμμα με 6,28% και 388.447 ψήφους περνώντας, κατά 15.000 περίπου ψήφους, το κόμμα-καρικατούρα του Σταύρου Θεoδvράκη.
Τα μεγαλύτερα ποσοστά της Χρυσής Αυγής σημειώθηκαν στη Λακωνία όπου έφτασε το διψήφιο ποσοστό του 10,47%. Ακολουθούν η Αττική με 8,43%, το Κιλκίς με 8,6%, η Β’ Θεσσαλονίκης με 7,9% και η Καβάλα με 7,11%. Στον Δήμο Κερατσινίου, στις γειτονιές που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας, συγκέντρωσε 7,2% ενώ στις εργατογειτονιές του Περάματος 9%.
Από τον Ιούνη του 2012 (6.92% και 426.065 ψήφους) η Χρυσή Αυγή σημειώνει μία μείωση 37.500 ψήφων. Συγκριτικά με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του 2014 (9,4% και 536.910 ψήφους) η πτώση είναι μεγαλύτερη αλλά αυτό δεν μπορεί να προκαλεί αισιοδοξία στο αντιφασιστικό κίνημα παρά μόνο προβληματισμό.
Η Χρυσή Αυγή όντας προφυλακισμένη και χωρίς καμία προεκλογική παρουσία, καταφέρνει να διασωθεί, τη στιγμή που τον ενάμιση αυτό χρόνο βγαίνουν στη δημοσιότητα ανά τακτά χρονικά διαστήματα πληροφορίες για τη ναζιστική δράση της.
Για τη διάσωση αυτή ευθύνεται ασφαλώς πρωτίστως η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και η ελληνική «δικαιοσύνη» που δεν επισπεύσανε τη δίκη της. Η 18μηνη κράτηση των Νεοναζί χωρίς δίκη, δημιουργεί σίγουρα σε κάποια στρώματα της κοινωνίας συμπάθεια για τη Χρυσή Αυγή στη λογική του «αφού τους κυνηγούν αυτοί που πρόδωσαν και κατέστρεψαν τη χώρα, θα έχουν δίκιο». Οι δίκες θα έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί, για να μάθαιναν όλοι ότι δεν πρόκειται για «διωκόμενους πατριώτες» αλλά για Νεοναζί εγκληματίες.
Ευθύνες όμως έχουν και οι ηγεσίες των κομμάτων της Αριστεράς καθώς το θέμα της Χρυσής Αυγής έλειπε παντελώς από την προεκλογική τους φαρέτρα.
Στο λεκανοπέδιο (Α΄και Β’ Αθηνών, Α’ και Β’ Πειραιά και Υπόλοιπο Αττικής) που δραστηριοποιούνται οι περισσότερες αντιφασιστικές επιτροπές –όπου από τη δολοφονία του Φύσσα έχουν πραγματοποιηθεί μεγάλες αντιφασιστικές συναυλίες, πορείες, αλλά και η 3ήμερη πανευρωπαϊκή αντιφασιστική συνάντηση– η πτώση της Χρυσής Αυγής είναι 9,9% από τα αποτελέσματα του Ιουνίου του ’12. Αυτό είναι ένα καλύτερο αποτέλεσμα από την υπόλοιπη χώρα στην οποία η πτώση της είναι 8,3%. (Λεκανοπέδιο 130.017 ψήφους από 144.335 και υπόλοιπο χώρας 258.430 ψήφους από 281.690). Αυτό δείχνει και το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, ακόμα πιο αποφασιστικά, για την αντιμετώπιση των Νεοναζί.
Η κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ που προέκυψε από τις εκλογές σίγουρα μπορεί να τους χτυπήσει αν, πρώτα, κύρια και πάνω απ’ όλα, «συγκρουστεί» με τα προβλήματα που τροφοδοτούν το φασισμό. Αν περιοριστεί η ανθρωπιστική κρίση, αν χτυπηθεί η φτώχεια και η ανεργία τότε οι Νεοναζί θα χάσουν το έδαφος πάνω στο οποίο χτίζουν τα επιχειρήματα τους.
Όμως την ίδια στιγμή πρέπει άμεσα να ξεκινήσουν οι δίκες της Χρυσής Αυγής υπό το φως της δημοσιότητας ώστε να γίνουν καθαρά όλα τα εγκλήματα των Νεοναζί.
Πρέπει παράλληλα να ενισχυθούν ή να δημιουργηθούν όπου δεν υπάρχουν, αντιφασιστικές επιτροπές σε κάθε γωνιά της χώρας. Το επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο αφού θα αποφυλακιστεί η ηγεσία της Χρυσής Αυγής και θα επιστρέψει στο κοινοβούλιο καθώς και στις γειτονιές όπου τα τάγματα εφόδου το προηγούμενο διάστημα είχαν σιγήσει όντας ακέφαλα.
Την αμέσως επόμενη περίοδο πρέπει να ξεκινήσει μια μεγάλη μάχη απέναντι στο φασισμό που επειδή συμπίπτει με τις εργατικές και λαϊκές διεκδικήσεις που θα βγουν στο προσκήνιο, υπάρχει ο κίνδυνος να υποτιμηθεί.
Οι αντιφασιστικές επιτροπές και συλλογικότητες πρέπει να καταδείξουν τη σημασία της μάχης απέναντι στους Ναζί και να την συνδέσουν με τις ευρύτερες διεκδικήσεις του κινήματος.
