Ηλέκτρα Κλείτσα
Μόλις λίγους μήνες πριν, στις 8 Αυγούστου, πέρασε από τη βουλή ο πιο καταστροφικός για τα δάση της χώρας νόμος που τόλμησε ποτέ να διανοηθεί υπουργός Περιβάλλοντος, όσο αγαπημένος κι αν ήταν με τους εγχώριους και διεθνείς μεγαλοεργολάβους και καταπατητές[1].
Πραγματικά ελάχιστα πράγματα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση προκειμένου να «βελτιώσει» το τερατούργημα που πέρασε το καλοκαίρι, το οποίο προβλέπει τη δυνατότητα κάθε είδους καταστροφικής «επένδυσης» σε δάση και δασικές εκτάσεις σε ολόκληρη τη χώρα. Από ότι φαίνεται ωστόσο, έκρινε απαραίτητο να μην τελειώσει τη θητεία της έχοντας αφήσει έστω και αυτά τα ελάχιστα στην τύχη. Έτσι σήμερα, ψηφίζεται από τη βουλή το διαβόητο σχέδιο νόμου «Πράξεις εισφοράς σε γη και χρήμα – Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις».
Με τον τρόπο αυτό, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, η κυβέρνηση κλείνει το μάτι σε όλους όσους έχουν καταπατήσει δασικές εκτάσεις προκειμένου να τις μετατρέψουν σε καλλιεργήσιμες από το 1975 (!) αφού όπως θα δούμε παρακάτω η νομιμοποίηση της μετατροπής δάσους σε χωράφι μπορεί να… επιβάλλεται για λόγους δημόσιου συμφέροντος!
«Για λόγους δημοσίου συμφέροντος εκτάσεις δασικού χαρακτήρα […] που εκχερσώθηκαν για γεωργική εκμετάλλευση χωρίς άδεια της αρμόδιας δασικής αρχής, μετά τη θέση σε ισχύ του Συντάγματος του 1975 και έως την 7η Μαρτίου 2007 […] μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για γεωργική ή δενδροκομική καλλιέργεια και εκμετάλλευση».
Η κυβέρνηση, έτσι, εξυπηρετεί παράλληλα δύο πολύ σημαντικούς («εθνικούς», σίγουρα) σκοπούς. Από τη μια εξασφαλίζει μερικές ακόμη ψήφους… προκειμένου να μην πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού. Και από την άλλη, με την εφαρμογή του νόμου εξασφαλίζονται οι απαραίτητοι πόροι για τη διενέργεια αναδασώσεων! Γιατί, όπως είναι εξάλλου γνωστό, το περιβάλλον παραμένει ύψιστη προτεραιότητα για τους κυβερνώντες! Διαβάστε, αν έχετε αμφιβολίες:
«Οι κάτοχοι των εκτάσεων […] υποχρεούνται στην καταβολή χρηματικού ανταλλάγματος για την απώλεια φυσικού αγαθού από την αλλαγή χρήσης της έκτασης, για να αναδασωθεί ή να δασωθεί αντίστοιχη έκταση […] Το ανωτέρω αντάλλαγμα δύναται να καταβάλλεται και σε μηνιαίες δόσεις…»
Ναι, δεχόμαστε και δόσεις σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς! Διότι, όπως επίσης είναι γνωστό τοις πάσι, η κυβέρνηση «μας» είναι κοινωνικά ευαίσθητη.
Δυστυχώς όμως, υπάρχει πάντα η περίπτωση οι αναδασώσεις να μην πετύχουν. Τι να κάνουμε; Να αφήσουμε τις αναδασωτέες εκτάσεις να χορταριάζουν; Άσε που τελικά μετά από πολλά χρόνια μπορεί το παμπόνηρο δάσος να ξαναφυτρώσει από μόνο του! Προκειμένου να αποφευχθεί αυτό το καταστροφικό για τις θυσίες του ελληνικού λαού σενάριο, η κυβέρνηση τα έχει προβλέψει όλα:
«Επιτρέπεται […] η άρσις της αναδασώσεως εκτάσεως, εφόσον μετά την πάροδο πενταετίας από της κηρύξεως αυτής αποδεικνύεται το ανέφικτον της πραγματοποιήσεως της αναδασώσεως.
Να ενημερώσουμε τους ευσυνείδητους καταπατητές που επιθυμούν να συμβάλουν στο θεάρεστο έργο της κυβέρνησης ότι μπορούν να το κάνουν με διάφορους τρόπους: Φροντίζουμε από δω και στο εξής να σιγουρεύουμε ότι καμία κατεστραμμένη δασική έκταση δε θα τολμήσει να αναγεννηθεί. Αν μέσα σε πέντε χρόνια εμφανιστεί δεντράκι να πρασινίζει, σιγουρευόμαστε ότι το έχουμε πατήσει καλά (κατά προτίμηση και με τα δύο πόδια) πριν προχωρήσουμε στο επόμενο. Αν το δεντράκι αυτό εμφανίζει πεισματικές αντιστάσεις κι επιμένει να ορθώνει το ανάστημά του, είναι καλό να έχουμε μαζί μας και κάποιο μικρό τσαπί.
Και βέβαια, αν εκτός από αγροτικές εργασίες ασχολούμαστε και με την κτηνοτροφία, μπορούμε να θέσουμε τα κοπάδια μας στην υπηρεσία του εθνικού συμφέροντος, αφού ως γνωστόν, τίποτα δεν εξαφανίζει τη φυσική αναδάσωση καλύτερα από μια ορδή από πεινασμένα κατσίκια. Τα αφήνουμε λοιπόν να χορτάσουν σε καμένες εκτάσεις, εξασφαλίζοντας έτσι από τη μια αύξηση της κτηνοτροφικής παραγωγής και από την άλλη βάζοντας φρένο στην εξάπλωση της πράσινης λαίλαπας!
_____________________
