Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών με το «ναυάγιο» των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές, αποδεικνύουν πως η περίφημη «έξοδος από τα μνημόνια» δεν ήταν παρά ένα μεγάλο ψέμα. Το «success story» δεν ακούγεται πια παρά μόνο σαν ένα πολύ κακόγουστο αστείο.
Σφαλιάρα πρώτου μεγέθους
Η κυβέρνηση πήγε στις διαπραγματεύσεις ελπίζοντας πως ελλείψει άμεσου χρηματοδοτικού κενού θα αποσπάσει συμφωνία για μη εφαρμογή επιπλέον μέτρων μέχρι τουλάχιστον τις προεδρικές εκλογές. Όμως οι δανειστές ήταν απολύτως ανυποχώρητοι ζητώντας επιπλέον μέτρα (μείωση συντάξεων, νέους φόρους κοκ.).
Η στάση τους ήταν τέτοια που οδήγησε τον υπ. Οικονομικών, Γ. Χαρδούβελη, να «κλαψουρίσει» στα ΜΜΕ εξερχόμενος από το Μέγαρο Μαξίμου πως: «δεν κάνουν βήμα πίσω και δεν τους ενδιαφέρει ποιος είναι στην εξουσία και αν θα έχουμε εκλογές το Μάρτιο».
Πρόκειται για «σφαλιάρα» πρώτου μεγέθους, της Τρόικας προς την κυβέρνηση!
Χρήσιμα συμπεράσματα για τον ΣΥΡΙΖΑ
Την ίδια στιγμή που αυτή η «σφαλιάρα» αποδεικνύει το πόσο ψευδή ήταν τα περί «εξόδου από τα μνημόνια» της κυβέρνησης, δείχνει, ταυτόχρονα, και κάτι άλλο: το πόσο λαθεμένο είναι το να ελπίζει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πως θα μπορέσει να «διαπραγματευτεί» με τους δανειστές πετυχαίνοντας μια συμφωνία μαζί τους που να βάζει φραγμό στις διαρκείς επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων!
Κατ’ αρχήν η ανοικτή κόντρα με την Τρόικα, που άφησε τόσο εκτεθειμένη την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, δείχνει ότι το θέμα δεν έχει να κάνει με το απλοϊκό ότι «η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται».
Το βασικό επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο Σαμαράς δεν πιέζει («δεν διαπραγματεύεται») δεν ισχύει. Ο Σαμαράς πιέζει την Τρόικα, γιατί αν δεν του «δώσουν κάτι», αν δεν του προσφέρουν κάποιες παραχωρήσεις για να μπορεί να πει στον ελληνικό λαό «ζήτω, τα καταφέραμε», στις ερχόμενες εκλογές είναι τελειωμένος.
Η Τρόικα όμως αρνήθηκε να δώσει στον Σαμαρά το οτιδήποτε. Ούτε πόντο δεν υποχωρούν από την απαίτησή τους να εφαρμοστούν κατά γράμμα οι απαιτήσεις τους.
Τι παραπάνω έχει ο Αλέξης Τσίπρας, ποιο είναι το «κρυφό όπλο» που θα χρησιμοποιήσει και που θα του επιτρέψει να κάνει τη Μέρκελ να υποχωρήσει; Ποιες, ακριβώς και συγκεκριμένα, είναι οι διαπραγματεύσεις που θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας που δεν κάνει ο Σαμαράς; Μήπως η απειλή για έξοδο από το ευρώ; Μήπως η απειλή για έξοδο των πολυεθνικών και δη των γερμανικών; Μήπως η άρνηση αποπληρωμής του χρέους; Μα αυτά όλα, ακριβώς αυτά, αρνείται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας «εγγυητής» του ευρώ, των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, των καλών σχέσεων με το ξένο κεφάλαιο, κλπ, ξεκαθαρίζοντας την ίδια στιγμή πως δεν θα κάνει μονομερείς ενέργειες!
Ένα απλό ερώτημα
Το απλό ερώτημα που προκύπτει είναι το ακόλουθο: για ποιο λόγο οι δανειστές, οι ίδιοι δανειστές που παρουσιάζονται απολύτως άτεγκτοι απέναντι σε μια κυβέρνηση που είναι «δικό τους παιδί», να κάνουν οποιουδήποτε είδους παραχώρηση σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς;
Δεν είναι λογικό να κάνουν ακριβώς το αντίθετο; Δηλαδή να δείξουν διατεθειμένοι να κάνουν παραχωρήσεις στα «δικά τους παιδιά», τους ομοϊδεάτες τους, τους πιστούς υπηρέτες του μεγάλου κεφαλαίου και υπέρμαχους του νεοφιλελευθερισμού, ακριβώς για να εμποδίσουν την άνοδο μιας κυβέρνησης της Αριστεράς; Μιας Αριστεράς η οποία τους καταγγέλλει σ’ όλους τους τόνους και απειλεί με ανατροπή των προγραμμάτων λιτότητας, που έχουν επιβάλει οι δανειστές για να διασφαλίζουν ότι θα πάρουν τα λεφτά τους;
Ο Βαρουφάκης βλέπει «δώρα»
Σύμφωνα με τον οικονομολόγο Γ. Βαρουφάκη[1] η Τρόικα έχει κάποια «δώρα» να προσφέρει (δηλαδή κάποιες παραχωρήσεις προς την ελληνική κυβέρνηση) όμως δεν προτίθεται να τα παραχωρήσει στην σημερινή κυβέρνηση γιατί την θεωρεί «τελειωμένη». Αυτά τα «δώρα» θα τα δώσει, σύμφωνα με το Γ. Βαρουφάκη, στην επόμενη κυβέρνηση – με τα σημερινά δεδομένα δηλαδή στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η τοποθέτηση αυτή δεν μπορεί παρά να προκαλέσει εντύπωση. Ο Γ. Βαρουφάκης μας λέει πως η Τρόικα θα βοηθήσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς η οποία δηλώνει ότι θέλει να καταργήσει συνολικά την πολιτική της λιτότητας που επιβάλλει αυτή η ίδια Τρόικα!
Αν οι δανειστές, κάνουν τέτοιου είδους «δώρα» στον Τσίπρα (εκτός αν τα «δώρα» είναι ψίχουλα με σκοπό τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, οπότε δεν θα έπρεπε καν να γίνεται αυτή τη συζήτηση) είναι σαν να στέλνουν μήνυμα σε όλες τις χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση χρέους, που θα λέει: «Εκλέξτε αριστερές κυβερνήσεις και η Τρόικα θα υποχωρήσει».
Αν η Τρόικα κάνει τέτοια «δώρα» στον Τσίπρα, τι θα σταματήσει τους Ισπανούς και τους Ιρλανδούς, όπου η Αριστερά δυναμώνει με άλματα τους τελευταίους μήνες, να ανατρέψουν τις πολιτικές της λιτότητας και στις δικές τους χώρες; Και, μετά, τι θα σταματήσει τους Πορτογάλους, τους Ιταλούς, και τελικά όλη την Ευρώπη που στενάζει κάτω από την λιτότητα που εκπορεύεται από την Μέρκελ και τις Βρυξέλλες;
Η «διαπραγμάτευση» με την Τρόικα αποτελεί αυταπάτη
Αν οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών αποδεικνύουν (για μια ακόμη φορά) κάτι, αυτό είναι πως δεν υπάρχουν περιθώρια «συνεννόησης», «συμβιβασμού» ή ουσιαστικής «διαπραγμάτευσης» με την Τρόικα.
Ο μόνος δρόμος για να σταματήσει η κοινωνική καταστροφή που βιώνουμε είναι η σύγκρουση με το μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους, σε κοινή πάλη με τους εργαζόμενους στην υπόλοιπη Ευρώπη για την εφαρμογή σοσιαλιστικών πολιτικών και με στόχο μια σοσιαλιστική κοινωνία. Άλλος δρόμος, αυτός της «συνεννόησης» με το κεφάλαιο και τις δυνάμεις του κατεστημένου, δεν υπάρχει.
Αν μια μελλοντική αριστερή κυβέρνηση επιδιώξει να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα θα αποτύχει και είτε θα αναγκαστεί να εφαρμόσει τις ίδιες ουσιαστικά πολιτικές που τώρα καταγγέλλει, είτε θα καταρρεύσει, οδηγώντας το εργατικό κίνημα, την Αριστερά, και συνολικά την ελληνική κοινωνία σε μια οδυνηρή ήττα.
