Tου Παναγιώτη Βογιατζή
Αν θέλουμε να καταλάβουμε με τον καλύτερο τρόπο πώς εννοεί η κυβέρνηση και το κεφάλαιο την οικονομική ανάπτυξη, δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά στα τελευταία νέα για την ύπαρξη σπάνιων γαιών[*] στο ελληνικό υπέδαφος.
Μάθαμε λοιπόν πρόσφατα, χάρη σ’ ένα διεθνές συνέδριο στη Μήλο, πως στην Ελλάδα υπάρχουν τέτοια κοιτάσματα αξίας 40 δισ. ευρώ. Κοιτάσματα για τα οποία ήδη έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η Κίνα, που θέλει λέει «να συνεργαστεί» με την Ελλάδα στον τομέα της εξόρυξης και της «αξιοποίησης» των κοιτασμάτων αυτών. Αρχίσατε να μπαίνετε στο νόημα φαντάζομαι…
Οι οικονομικές στήλες σε σάιτς κι εφημερίδες επιχαίρουν για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας και για τον εξορυκτικό κλάδο της χώρας, όπου έχουν πλέον απομείνει μόνο ιδιωτικές εταιρίες, ο οποίος είναι λέει «δυναμικός και πολύ έντονα εξωστρεφής, αφού το 70% περίπου των ορυκτών που παράγονται κατευθύνονται σε εξαγωγές»(!!). Ίσως ξεχνούν οι «δημοσιογράφοι» που μας μεταφέρουν τέτοιες ειδήσεις, ότι υπάρχουν άλλες χώρες με πολύ πιο «εξωστρεφείς» εξορυκτικούς κλάδους: Το Κονγκό, η Σιέρα Λεόνε, η Νιγηρία…
Περί αυτού πρόκειται! Μια χώρα η οποία αφήνει το μεγάλο κεφάλαιο ν’ «αξιοποιήσει» τον ορυκτό της πλούτο, χωρίς την δημόσια ιδιοκτησία του, χωρίς σχέδιο, χωρίς την κατεύθυνση δημιουργίας βιομηχανίας που θα τον απορροφήσει, δεν μπορεί παρά με μαθηματική ακρίβεια να οδηγηθεί σε μια «ανάπτυξη» τύπου Αφρικής.
Μα μήπως είστε υπερβολικοί; θα ρωτήσει κάποιος. Στο κάτω κάτω, παρ’ όλη την κρίση, η Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει μια ευρωπαϊκή χώρα. Τι σχέση μπορεί να έχει με την υποανάπτυκτη Αφρική; Λυπούμαστε, αλλά ίσως έχει μεγαλύτερη σχέση απ’ αυτή που φαντάζονται ή ελπίζουν κάποιοι.
Βλέπετε, ταυτόχρονα με τα πιο πάνω, είδαν το φως της δημοσιότητας και κάποιες άλλες ειδήσεις και στοιχεία.
Το πιο αποκαρδιωτικό απ’ αυτά τα στοιχεία είναι ότι οι Έλληνες επιστήμονες που έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα, στην πλειοψηφία τους νέοι, έφτασαν τις 150.000. Σ’ αυτούς πρέπει να προστεθούν άλλοι 50.000 που σπουδάζουν αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό, με ελάχιστες πιθανότητες επιστροφής.
Την ίδια ώρα, η Ελλάδα διαθέτει για την επιστημονική έρευνα το απίστευτα χαμηλό 0,6% του ΑΕΠ της, τέσσερις φορές χαμηλότερο απ’ τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, χαμηλότερο κι απ’ το ποσοστό χωρών όπως η Τουρκία ή η Μαλαισία.
Για ν’ ανακεφαλαιώσουμε: Μια χώρα που στερείται του βασικότερου πλούτου της, που είναι το μορφωμένο ανθρώπινο δυναμικό, που θεωρεί την έρευνα κάτι άχρηστο, αφού δεν αποφέρει άμεσα κέρδη και που αφήνει ν’ αποψιλωθεί από τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, αφήνοντάς τις βορά στο μεγάλο κεφάλαιο, ελληνικό ή ξένο, δεν μπορεί να ελπίζει στη σύγκλιση με την προηγμένη Ευρώπη και φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να γίνει «Δανία του Νότου». Πολύ πιο πιθανό είναι να καταντήσει Κονγκό του Βορρά.
__________
