Από το site της “Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής”, (CWI) στις ΗΠΑ http://www.socialistalternative.org/
Επιμέλεια Νίκος Κοκκάλης
Στις 4 Σεπτέμβρη, απεργίες και διαδηλώσεις οργανώθηκαν σε πάνω από 100 πόλεις των ΗΠΑ, με αίτημα τον τερματισμό των συνθηκών σκλαβιάς στη βιομηχανία φαστ φουντ και κυρίως τη θέσπιση ως κατώτατης αμοιβής τα 15 δολάρια την ώρα.
Αυτή ήταν η τελευταία μεγάλη δράση του κινήματος για αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, που κατέληξε στη σύλληψη 436 διαδηλωτών σε όλη τη χώρα, σε μια εξοργιστική αστυνομική επιχείρηση ενάντια στο στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα στη διαμαρτυρία.
Το κίνημα ξεκίνησε το 2012, όταν οι εργαζόμενοι στις αλυσίδες φαστφουντ της Νέας Υόρκης, κατέβηκαν σε απεργίες, απαιτώντας ανθρώπινους μισθούς, για να ακολουθήσουν αντίστοιχες κινητοποιήσεις σε ολόκληρη τη χώρα. Την περασμένη χρονιά, ο αγώνας μεταφέρθηκε στο Σιάτλ, όπου η «Σοσιαλιστική Εναλλακτική» (τμήμα της CWI στις ΗΠΑ) συμμετείχε στις εκλογές για το Διοικητικό Συμβούλιο της πόλης, με υποψήφια την Κσάμα Σγουάντ. Η μαχητική εκστρατεία της Κσάμα Σαγουάντ για το θέμα του κατώτατου μισθού των «15 δολ τώρα» («$ 15 now») ήταν ένας από τους λόγους που οδήγησαν την Κσάμα Σγουάντ, την πρώτη μαρξίστρια μετά από πάνω από 1 αιώνα, να εκλεγεί στο Συμβούλιο του Σιάτλ, με 95.000 περίπου ψήφους.
Κάτω από αυτή την πίεση και πριν περάσουν 6 μήνες από την εκλογή του, το νέο Δημοτικό Συμβούλιο του Σιάτλ, πέρασε νόμο με τον οποίο καθιέρωσε τα 15 δολάρια την ώρα σαν κατώτατο μισθό – η πρώτη πόλη στις ΗΠΑ που προχώρησε σ’ αυτό το μέτρο!
Το κίνημα επεκτείνεται
Ωστόσο, το Σιάτλ δεν είναι μόνο του! Σε μια σειρά Πολιτείες των ΗΠΑ, οι εργαζόμενοι οργανώνονται και διεκδικούν αυξήσεις, ειδικά μετά την άρνηση της κυβέρνησης Ομπάμα να αυξήσει τον κατώτατο μισθό ακόμη και στο μετριοπαθή στόχο που είχε θέσει (10,10 δολάρια την ώρα, από 7,25 που είναι σήμερα).
Σε πόλεις όπως το Σικάγο και το Σαν Φρανσίσκο, οι εργαζόμενοι ψηφίζουν μαζικά σε τοπικά δημοψηφίσματα υπέρ της αύξησης του κατώτατου μισθού, αναγκάζοντας τις τοπικές κυβερνήσεις να δεσμευτούν ότι σε βάθος μερικών χρόνων οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα θα αυξάνονται σταδιακά.
Στην Καλιφόρνια, το κίνημα διεκδικεί να γίνουν αντίστοιχα δημοψηφίσματα στο Λος Άντζελες. Στην Νέα Υόρκη, αν και ο δήμαρχος δεν έχει ακόμη κάνει κάποια σχετική κίνηση, ο κυβερνήτης της Πολιτείας, Μάριο Κουόμο, δήλωσε ότι θα αυξήσει τον βασικό μισθό στα 10,10 δολάρια την ώρα, αφήνοντας το ελεύθερο στους δήμους να ανεβάσουν τον κατώτατο μισθό έως και 30% σε σχέση με τον αντίστοιχο πολιτειακό.
Αυξανόμενη φτώχεια και πείνα
Στις ΗΠΑ ένας στους έξι εργαζόμενους δηλώνει πλέον ότι τουλάχιστον μια φορά το χρόνο μένει χωρίς τρόφιμα. Υπάρχουν 15.000 «κέντρα διανομής τροφίμων» στη χώρα, ενώ 48 εκατομμύρια Αμερικάνοι παίρνουν επιδόματα διατροφής που φτάνουν τα 130 δολάρια τον μήνα (αντιστοιχούν σε περίπου 100 €!). Εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν καθημερινά την αγωνία της εύρεσης τροφής, στην πιο πλούσια χώρα του πλανήτη.
Από αυτούς, οι περισσότεροι είναι χαμηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι, έχουν αυτοκίνητα, φαίνονται καλοντυμένοι, ενώ πολλές φορές είναι ακόμη και υπέρβαροι. Αυτό το «παράδοξο», έχει την εξήγησή του: σε μια χώρα όπου το δίκτυο συγκοινωνιών είναι ακριβό και αναποτελεσματικό, το αυτοκίνητο είναι ζωτικής σημασίας, αφού χωρίς αυτό σχεδόν κανείς δεν μπορεί να πάει στην εργασία του. Στο θέμα της διατροφής δε, η μόνη τροφή στην οποία έχουν πρόσβαση οι πιο φτωχοί είναι το φαστ φουντ και τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπη και ζάχαρη.
Η μόνη πρωτοβουλία της κυβέρνησης, είναι μια σειρά καμπάνιες υπέρ την υγιεινής διατροφής! Προτείνει δηλαδή στους εργαζόμενους να καταναλώνουν περισσότερα φρούτα και λαχανικά, χωρίς ωστόσο να παίρνει το παραμικρό μέτρο προκειμένου να περιοριστούν οι συνθήκες φτώχειας που δεν τους επιτρέπουν να τα αγοράσουν!
Η καμπάνια για τα 15 δολάρια δυναμώνει
Μετά τη νίκη στο Σιάτλ η καμπάνια επεκτείνεται, φτάνοντας σε κοινότητες σε όλα τα μήκη και πλάτη των ΗΠΑ, με σταθερή και επίμονη δουλειά μέσα στους εργασιακούς χώρους, που κορυφώνεται σε συγκεκριμένες «ημέρες Δράσης».
Τον Απρίλιο έγινε το πρώτο συνέδριο της καμπάνιας, η οποία μέχρι και σήμερα εξακολουθεί να χτίζει δημοκρατικές, μαχητικές δομές σε ολόκληρη τη χώρα.
