Άρθρο της Σύνταξης, από το τ.396 (17/9-1/10) του «Ξ»
Παρά τις αδυναμίες, παρά τη συσσωρευμένη «κούραση», τα κινήματα συνεχίζουν να δίνουν μάχες απέναντι στην κυβέρνηση των γκάνγκστερ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η οποία έχει ξεκάθαρο στόχο να μην αφήσει τίποτα όρθιο από όσα κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα.
Οι Σκουριές κρατάνε – και στις 27 Σεπτεμβρίου οργανώνουν μια μεγάλη συναυλία αντίστασης στην Ιερισσό.
Οι καθαρίστριες κρατάνε – την στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο βρίσκονται στο Στρασβούργο προσπαθώντας να δώσουν στην μάχη τους ευρωπαϊκή διάσταση.
Ο ΙΜΑΝΤΑΣ μαζί με το ΣΥΡΜΑ, παραρτήματα και τα δύο εργοστάσια μιας κερδοφόρας πολυεθνικής, μπαίνουν σε μια σκληρή απεργία διαρκείας.
Η ΕΡΤ κρατάει, παρά τις δυσκολίες. Η ΒΙΟΜΕ το ίδιο.
Την ίδια στιγμή αναπτύσσεται ένα πολύ σημαντικό αντιφασιστικό κίνημα που ξεκινάει από τις 18 Σεπτέμβρη και τελειώνει στις 8 Νοέμβρη. 18 Σεπτέμβρη είναι η ημερομηνία της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα και 9 Νοέμβρη η ημερομηνία της «νύκτας των κρυστάλλων» όταν οι Γερμανοί Ναζί εξαπέλυσαν το πρώτο πογκρόμ ενάντια στους Εβραίους το 1938. Η έκταση του κινήματος αυτού δείχνει πως υπάρχει πλήρης κατανόηση ότι η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έχει οποιαδήποτε διάθεση να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την απειλή του φασισμού.
Οι γκάνγκστερ που κυβερνούν δίνουν διαρκώς δείγματα αξεπέραστης υποκρισίας, γελοιότητας και καταστροφικής μανίας.
Ο πρωθυπουργός Σαμαράς έχει το ανατριχιαστικό θράσος να δηλώνει ότι η Ελλάδα είναι υπόδειγμα δημοκρατίας – την ίδια στιγμή που η ΝΕΡΙΤ «κόβει» την ομιλία Τσίπρα στην ΔΕΘ οδηγώντας σε παραίτηση τον πρόεδρο και τον διευ/ντα σύμβουλο του καναλιού, δηλαδή τους ίδιους τους ανθρώπους της κυβέρνησης!
Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ έδωσε μια λίστα με πάνω από δύο χιλιάδες Έλληνες φοροφυγάδες και η ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό (τσέκαρε 24 περιπτώσεις)! Η Λανγκάρντ δήλωσε δημόσια, στην εφημερίδα Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, μια δήλωση που έκανε τον γύρο του κόσμου, ότι, όταν κατάγγειλε τους Έλληνες πλούσιους για φοροδιαφυγή δέχτηκε απειλές κατά της ζωής της, αλλά στην κυβέρνηση δεν συγκινήθηκε κανείς! [*]
Στον ΟΗΕ συζητήθηκε το θέμα της ανάγκης προστασίας των υπερχρεωμένων χωρών από τους γύπες των αγορών (ονομάζονται και επενδυτικά funds…). Η πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη ψήφισε υπέρ της πρότασης, αλλά η κυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου απείχε από την ψηφοφορία!
Την ίδια στιγμή, δια μέσω του ακροδεξιού υπουργού Βορίδη, η κυβέρνηση παίρνει το ΕΣΥ και το «προσφέρει στο πιάτο» σε μια ιδιωτική κερδοσκοπική επιχείρηση, την ΕΣΑΝ, για να διαχειρίζεται το σύνολο των κονδυλίων του.
Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πέσει.
Η Αριστερά, το σύνολο της Αριστεράς, έχει υποχρέωση να δει συνολικά και συλλογικά, μαζί με τα κινήματα αυτό το καθήκον! Η Αριστερά που δεν μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτή την ανάγκη θα προσπεραστεί από την κοινωνία! Το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που επιλέγουν να «κάθονται στη γωνία», να μην μπαίνουν σ’ αυτή τη μάχη και να επενδύουν στην αποτυχία και την ήττα μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, προδικάζουν τη δική τους αποτυχία και την δική τους ήττα.
Αυτό που έπρεπε να κάνουν, το καθήκον τους σαν Αριστερά που μιλά στο όνομα της επανάστασης και του σοσιαλισμού, θα ήταν να ασκούν έντονη κριτική από τα αριστερά στον ΣΥΡΙΖΑ, να εμπλακούν στα κινήματα για να αναπτύξουν αριστερή δυναμική στην κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα να δουλέψουν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί αντικειμενικά το κύριο κόμμα της Αριστεράς, για την πτώση της κυβέρνησης της Τρόικα.
Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης επιχείρησε να περιγράψει το κυβερνητικό πρόγραμμα μιας μελλοντικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. «Υποσχέθηκε» πολλά και ωραία στους εργαζόμενους, για μισθούς, για συντάξεις, για κοινωνικό κράτος (υγεία, παιδεία κ.λπ.) για κατάργηση των Μνημονίων, κατάργηση των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων και πολλά άλλα, με τα οποία κανένας εργαζόμενος δεν θα διαφωνούσε! Όμως επιχείρησε να δείξει ότι αυτά θα μπορούσαν να εφαρμοστούν μέσα στα πλαίσια του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος, χωρίς, στην ουσία, ανατροπή της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου και χωρίς μετωπική σύγκρουση με τη γραφειοκρατία της Ε.Ε.
Αυτό αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Αν αυτό δεν αλλάξει, θα οδηγήσει σε τέλμα την κυβέρνηση της Αριστεράς και το κόστος θα είναι τεράστιο!
Όμως πέρα απ’ αυτά, πέρα από την σκληρή κριτική που μπορεί και πρέπει να ασκηθεί απέναντι στο πρόγραμμα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, η άνοδος μιας κυβέρνησης της Αριστεράς θα δώσει μια τεράστια ώθηση στα κοινωνικά κινήματα και ιδιαίτερα στο εργατικό κίνημα, για να προσπαθήσει να πάρει πίσω αυτά που έχει χάσει. «Χρειαζόμαστε» μια κυβέρνηση της Αριστεράς την επόμενη περίοδο. Αυτός είναι ένας κρίσιμος παράγοντας για να μπορέσει το κίνημα να μπει σε αντεπίθεση.
Αυτό δεν έχει να κάνει με το πρόγραμμα ή τις προθέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει να κάνει με την αντικειμενική πραγματικότητα: για να μπορέσει το κίνημα να πάρει ανάσα, να σηκώσει κεφάλι και να αντεπιτεθεί, πρέπει να φύγουν οι γκάνγκστερ που κυβερνούν. Σ’ αυτή τη μάχη η επαναστατική Αριστερά πρέπει να είναι παρούσα. Με την έντονη κριτική της στα ελλείμματα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, ταυτόχρονα, με την έντονη παρέμβαση της στα κινήματα και στην κοινωνία, και μαζί με την αριστερή βάση του ΣΥΡΙΖΑ, για να ξεπεραστούν από τα κάτω τα όρια της ηγεσίας του.
