Του Τάκη Γιαννόπουλου
Πηγαίνοντας προς την εκδήλωση του Αντιφασιστικού Συντονισμού Συλλογικοτήτων στο Πέραμα στις 13 Σεπτέμβρη δεν μπορεί να μην σκεφτείς πως γίνεται μια γειτονιά με αυτή την ιστορία και αυτή την κοινωνική σύνθεση να έχει καταντήσει ένα από τα άβατα της Χρυσής Αυγής.
Συνθήματα χρυσαυγίτικα παντού. Ένα ενδεικτικό της νοητικής στάθμης και του πολιτικού επιπέδου αυτού που τα έγραψε λέει: «το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ είναι τέρατα – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ».
Όταν προχθές με τον Αντιφασιστικό Συντονισμό Αθήνας-Πειραιά κάναμε μαζική αφισοκόλληση και σβήναμε φασιστικά συνθήματα στους τοίχους στην περιοχή μια γιαγιά από ένα παράθυρο μας είπε: «μην λερώνετε τους τοίχους» ενώ οι τοίχοι ήταν ήδη λερωμένοι από τα συνθήματα των Ναζί. Όταν της εξηγήσαμε ότι καθαρίζουμε και δεν λερώνουμε τους τοίχους και ότι αυτοί που τους βρωμίζουν είναι οι χρυσαυγίτες μας απάντησε: «τουλάχιστον αυτοί είναι πατριώτες».
Φτάνοντας στο χώρο της εκδήλωσης στην Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη το μνημείο των νεκρών εργατών στην είσοδο δεν σε αφήνει να ξεχάσεις το που είσαι. Σε ένα χώρο ματοβαμμένο από το αίμα εργατών στο βωμό της ασυδοσίας των εφοπλιστών που τους επέβαλλαν να δουλεύουν σε πλοία φέρετρα και χωρίς καμία τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας.
Η Ζώνη με τους αγώνες των εργαζομένων, τα ισχυρά σωματεία, τους μεγάλους αγώνες σήμερα μοιάζει αχανής και άδεια. Τα μόνα πλοία που υπάρχουν είναι απλά παρατημένα και παρκαρισμένα. Τα γραφεία των σωματείων κλειστά και άδεια. Στο χώρο κυκλοφορούν μόνο κάτι περίεργοι τύποι. Σε αυτό τον χώρο η Χρυσή Αυγή ανακοίνωσε τον Αύγουστο την ίδρυση εθνικιστικού σωματείου με το όνομα Αγ. Νικόλαος. Η ανεργία του χώρου σημαδεύει όλη την περιοχή του Περάματος που μετά τις 9 το βράδυ μοιάζει με πόλη φάντασμα.
Η αντιφασιστική εκδήλωση είναι μια όαση, μια ανακούφιση. Επιτέλους στον χώρο υπάρχουν άνθρωποι, πανό, σημαίες, ομιλίες, αντιφασιστικά συνθήματα, τραπέζια με υλικό αντιφασιστικών και πολιτικών συλλογικοτήτων και μουσική.
Είναι η εναρκτήρια εκδήλωση του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη λίγες μέρες πριν την συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Π.Φύσσα. Περιλαμβάνει γκράφιτι, συζήτηση και συναυλία.
Στις 5.30 είναι όλα έτοιμα. Πρώτα ξεκινάει η ομάδα γκράφιτι να φτιάχνει όμορφα σχέδια με στένσιλ. Μετά ξεκινάει η συζήτηση που επειδή έχει πολύ κόσμο –πάνω από 150 άτομα- χρειάζεται μικρόφωνα. Συζητούν ο συγγραφέας Περικλής Κοροβέσης, η δημοσιογράφος Αντα Ψαρρά και ένας συνδικαλιστής εκπαιδευτικός της περιοχής. Συντόνισε ο Τάκης Καραγιαννάκης, συνδικαλιστής στην Ζώνη. Ακολουθεί συζήτηση που κρατάει πάνω από 2 ώρες. Μετά αρχίζει η συναυλία με 4 συγκροτήματα με ροκ και χιπ χοπ μουσική.
Όταν ζητήσαμε από τον Μπάμπη από την Ανοιχτή Συνέλευση Περάματος και μέλος του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας-Πειραιά να μας κάνει μια αποτίμηση μας λέει:
«Είναι η πρώτη αντιφασιστική εκδήλωση στο χώρο. Κάναμε εξορμήσεις στα σχολεία της περιοχής, στην Ζώνη, στις γειτονιές. Μετά την πρώτη αφισοκόλληση οι χρυσαυγίτες βγήκαν και μας έσκισαν όλες τις αφίσες και τα πανό. Κάναμε και δεύτερη όπου είμασταν πάνω από 40 άτομα καλύπτοντας τους κεντρικούς δρόμους και σβήνοντας μεγάλο μέρος από τα συνθήματα των χρυσαυγιτών. Βοηθήσαμε μια ομάδα μαθητών να βρει χώρο έκφρασης. Από την εκδήλωση υπολογίζω ότι πέρασαν πάνω από 300 άτομα. Δεν θα μείνουμε εδώ, θα συνεχίσουμε.»
Η Ανοιχτή Συνέλευση Περάματος είναι η βασική κινηματική συλλογικότητα της περιοχής. Με στέκι, συνελεύσεις, πολύμορφες δράσεις και με ένα τμήμα της να έχει δημιουργήσει την Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Περάματος που ασχολείται αποκλειστικά με τον αγώνα κατά του φασισμού.
Μια λεπτομέρεια. Ο δήμος πρόσφατα πέρασε στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Ο νέος δήμαρχος παρότι του ζητήθηκε και παρότι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχουν στο εγχείρημα, δεν έδωσε την παραμικρή βοήθεια στην εκδήλωση.
Αυτή είναι περίπου και η ιστορία της Αριστεράς στην περιοχή. Εγκληματικά λάθη σε συνδικαλιστικό επίπεδο στην Ζώνη, απαράδεκτες πολιτικές σε αυτοδιοικητικό επίπεδο όταν τον δήμο τον είχε η Αριστερά, ανυπαρξία ουσιαστικής δράσης και απαντήσεων στα σημερινά προβλήματα του κόσμου και να πως η Χρυσή Αυγή και νταβατζήδες τύπου Γ. Λαγού βγάζουν διψήφια ποσοστά σε μια εργατογειτονιά που αν έλεγες 20 χρόνια πριν ότι οι Ναζί θα έπαιρναν ποσοστά πάνω από 10% στην περιοχή θα σε έβγαζαν τρελό.
Όπως μου εξήγησε ο υπάλληλος της οδικής βοήθειας που τον χρειάστηκα το ίδιο βράδυ βλέποντας το χώρο: «έχω δουλέψει εδώ μόνο για ένα μήνα πριν χρόνια. Το πρόβλημα είναι αυτά που ζητάγαν τα συνδικάτα και ανάγκασαν τους εφοπλιστές να πάνε τα πλοία τους αλλού… Δεν έχω πρόβλημα με τους ξένους αλλά έχουν περισσότερα δικαιώματα από εμάς. Στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, στα νοσοκομεία παντού…». Για όλα τα προβλήματα έφταιγαν τα σωματεία και οι ξένοι, ούτε οι κυβερνήσεις ούτε οι εφοπλιστές. Όταν τον ρώτησα μου είπε ότι δεν ψήφιζε Χρυσή Αυγή. Δεν μου είπε τι ψήφιζε. Δεν έχει και πολλή σημασία. Αυτό είναι το κοινό των χρυσαυγιτών και ο μέσος όρος των ψηφοφόρων της που δεν είναι Ναζί. Το ανατριχιαστικό είναι ότι ήταν ένας νορμάλ άνθρωπος. Από μικρός στο μεροκάματο με οικογένεια και 3 παιδιά. Μίλαγε ήρεμα, ευγενικά, έκανε χιούμορ, προσπαθούσε να έχει επιχειρήματα. Μου έφτιαξε και το αμάξι ενώ μέσα μου αναρωτιόμουν καχύποπτα μήπως το αχρηστέψει τελείως.
Φεύγοντας από το Πέραμα και βλέποντας τους συντρόφους του Αντιφασιστικού Συντονισμού χαρούμενους και ικανοποιημένους από την εκδήλωση σκεφτόμουν ότι αυτή η δουλειά που γίνεται από τις τοπικές συλλογικότητες και τις ενωτικές αντιφασιστικές πρωτοβουλίες είναι ανεκτίμητη. Είναι αυτό που θα έπρεπε να κάνουν οι ηγεσίες και τα μαζικά κόμματα της Αριστεράς και δεν κάνουν. Δουλειά στους χώρους, υπομονετική συζήτηση με τους ανθρώπους, τακτική παρουσία και δράσεις, δημοκρατική λειτουργία και ενωτική διάθεση.
