Τον Απρίλη η διοίκηση του ΙΜΑΝΤΑ ανακοίνωσε διαθεσιμότητες από τότε οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο είναι σε αναβρασμό. Τι έγινε ακριβώς;
Ο ΙΜΑΝΤΑΣ είναι ένα εργοστάσιο που λειτουργεί εδώ 35 χρόνια στο Βόλο. Σε συνδικαλιστικό επίπεδο όλα αυτά τα χρόνια βρίσκονταν σε καταστολή. Το σωματείο ήταν εντελώς εργοδοτικό, είχε μόνο ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο και υπηρετούσε κατά προκλητικό τρόπο τα συμφέροντα της εταιρίας. Απέλυε, έκανε προσλήψεις και ότι μπορείς να φανταστείς. Είχε αναλάβει εργολαβικά για την εταιρία να εξοντώσει κάθε φωνή που θα ήθελε να υψώσει τo επίπεδο των εργαζομένων λίγο παραπάνω. Αυτό άρχισε να αλλάζει στις τελευταίες εκλογές του Νοέμβρη του 2008 με την εκλογή δυο συναδέλφων που κινούμασταν σε ταξική κατεύθυνση. Έτσι στις αρχές του 2009, με σημαντική δική μας παρέμβαση, συνθέσαμε τα νέα αιτήματα του σωματείου. Ο εργοδότης αντί να δεχτεί αυτά τα δίκαια αιτήματα και με πρόσχημα την οικονομική κρίση μπήκε στην αντεπίθεση. Στόχος του ήταν το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων. Γενικά πιστεύω ότι οι εργοδότες στη Βιομηχανική Περιοχή Βόλου είδαν την κρίση σαν μια λαμπρή ευκαιρία να χτυπήσουν τις εργασιακές σχέσεις. Έτσι η απάντηση της εταιρίας στα δίκαια αιτήματά μας ήταν οι διαθεσιμότητες. Και αυτό έγινε χωρίς κανέναν πραγματικό λόγό γιατί αν κάποιος διαβάσει τον ισολογισμό του 2008 θα διαπιστώσω ότι η εταιρία αυτή κάθε άλλο παρά κρίση είχε αφού μοίρασε 16,5εκ ευρώ μέρισμα στους μετόχους!
Ποια ήταν τα βασικά σας αιτήματα;
Το πιο βασικό οικονομικό μας αίτημα ήταν να πάρουμε την αύξηση του 6,1% από την πρώτη μέρα της σύμβασης (1/1/2009).
Το δεύτερο που ζητούσαμε ήταν το εξής. Μέχρι σήμερα όσοι εργαζόμενοι έφταναν τα 25 χρόνια έμπαιναν σε καθεστώς υπαλλήλου με αποτέλεσμα σημαντική αύξηση της σύνταξης. Εμείς (και προηγούμενες διοικήσεις του σωματείου) διεκδικήσαμε τα 25 έτη σταδιακά να γίνουν 20. Η εργοδοσία όχι μόνο δεν το δέχτηκε αλλά κατάργησε και την 25ετία.
Σε θεσμικό επίπεδο ζητήσαμε να έρθει και να κάνει έλεγχο για τους ρύπους το Ελληνικό Ινστιτούτο Υγιεινής και Ασφάλειας γιατί ο ΙΜΑΝΤΑΣ είναι πρωταθλητής στα εργατικά ατυχήματα (12-15 κάθε χρόνο, από τύχη όχι θανατηφόρα) και καθημερινά αναπνέουμε τον καρκίνο. Η διοίκηση είχε φέρει το 2005 μια ιδιωτική εταιρία, την ΕΜΚΟ, και διενήργησε έλεγχο. Έβγαλε τον ΙΜΑΝΤΑ «τζάμι», πεντακάθαρο! Ποιος είναι ο κίνδυνος; Να ξανακάνει η εταιρία έναν τέτοιο έλεγχο το 2010 πχ, να ξαναβγεί καθαρή και να προσφύγει στην επιθεώρηση ζητώντας να μας ρίξει μια κλίμακα στα βαρέα και ανθυγιεινά. Αν αυτό γίνει μπορεί να σημαίνει και 5 χρόνια επιπλέον εργασία! Φυσικά η εργοδοσία αρνείται την είσοδο στο Ινστιτούτο.
Όταν ανακοινώθηκαν οι διαθεσιμότητες ποια η αντίδραση του σωματείου;
Ήρθαμε αμέσως σε επαφή με το Εργατικό Κέντρο Βόλου (ΕΚΒ). Πραγματοποιήθηκε 3μερής και εκεί ο εργοδότης, κάτω από την πίεση μας, πήρε πίσω τις διαθεσιμότητες αυτές. Αποδείχτηκε έτσι ότι δεν υπήρχε κανένας πραγματικός λόγος για διαθεσιμότητες αλλά ο πραγματικός στόχος ήταν το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων.
Οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν και μια μαζική γενική συνέλευση πρωτοφανή για την ιστορία του εργοστασίου.
Πράγματι έγινε μια πολύ μαζική γενική συνέλευση, με περισσότερους από 200 εργαζόμενους παρόντες, και μάλιστα σε αίθουσα του ΕΚΒ και όχι μέσα στο εργοστάσιο όπως γίνονταν μέχρι σήμερα. Εκεί δόθηκε στη διοίκηση του σωματείου μια εν λευκώ εξουσιοδότηση να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε αγωνιστική ενέργεια. Παράλληλα πιστεύω ότι στη συνέλευση αυτή οι συντηρητικές συνδικαλιστικές δυνάμεις υπέστησαν μια βαριά επικοινωνιακή ήττα. Και αυτό γιατί εκεί ακούστηκαν και εκφράστηκαν και οι απόψεις όλων των παρατάξεων του ΕΚΒ και άλλων συλλογικοτήτων της αριστεράς (του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δυνάμεων). Αυτό το γεγονός ενόχλησε αλλά είχε και ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα γιατί φόβισε την εταιρία. Χαρακτηριστικά από τότε ακούμε την εργοδοσία να λέει «δεν θέλω άλλα πρωτοσέλιδα».
Ποια ήταν η επόμενη κίνηση της εργοδοσίας;
Η εργοδοσία μετά έκανε αναδίπλωση και αποφάσισε αντί για διαθεσιμότητες να προχωρήσει σε μετακινήσεις κάποιων εργαζομένων του ΙΜΑΝΤΑ στο εργοστάσιο ΣΥΡΜΑ, που είναι θυγατρική του ΙΜΑΝΤΑ (οι εργαζόμενοι του συμμετέχουν σε κοινό σωματείο με τους εργαζόμενους του ΙΜΑΝΤΑ).
Επιπλέον η εργοδοσία ενέπλεξε και το σωματείο στην επιλογή όσων θα μετακινούνταν. Εμείς σαν παράταξη διαφωνήσαμε με αυτό. Δεν είναι δουλειά του σωματείου να πει ποιος να μετακινηθεί και ποιος όχι. Εμείς θέλουμε να μην γίνουν απολύσεις και διαθεσιμότητες. Αποδείξαμε πως η εταιρία δεν έχει οικονομικό πρόβλημα με βάση τα στοιχεία του ισολογισμού του 2008. Αλλά και να είχε ήταν δουλειά της εταιρίας να βάλει το χέρι στην τσέπη και να πληρώσει. Διαφωνήσαμε όμως και για έναν επιπλέον λόγο. Μπορεί να έρθει η εργοδοσία αύριο-μεθαύριο και να πει οι μετακινήσεις δεν είχαν αποτέλεσμα άρα πρέπει τώρα να πάμε σε άλλα μέτρα, απολύσεις ή διαθεσιμότητες και να βάλει το σωματείο να διαλέξει από το δικό της μενού. Σε αυτή την εκτίμηση συμφωνεί ακόμη και ο πρόεδρος της ομοσπονδίας ο οποίος ανήκει στην ΔΑΚΕ. Αλλά η πλειοψηφία του σωματείου δυστυχώς μπήκε σε αυτή την λογική. Μακάρι να μην επαληθευτούμε.
Ποια πρέπει να είναι η στάση και οι κινήσεις του σωματείου από εδώ και πέρα σε επίπεδο προτάσεων και σε επίπεδο κινητοποιήσεων;
Μετά την άρνηση των αιτημάτων και γραπτά και προφορικά εμείς σαν παράταξη προτείναμε να προχωρήσουμε σε κινητοποιήσεις. Θα έπρεπε ήδη να έχουμε ξεκινήσει. Δυστυχώς η πρώτη 4ωρη στάση εργασίας θα γίνει αρχές Ιούλη. Και μετά θα βγουν οι συντηρητικές δυνάμεις του σωματείου να πουν τώρα είναι οι διακοπές το βλέπουμε από Σεπτέμβρη.Το σωματείο θα έπρεπε από την αρχή να δείξει στον εργοδότη ποιος έχει το πάνω χέρι, και το πάνω χέρι το έχουμε εμείς. Και το δείξαμε τώρα τελευταία.
Ο ΙΜΑΝΤΑΣ ανήκει στον πολυεθνικό όμιλο Κοντινένταλ. Πρόσφατα οι Γάλλοι και Γερμανοί εργαζόμενοι της Κοντινένταλ έχουν προχωρήσει σε πολύ δυναμικές κινητοποιήσεις. Πως το σχολιάζεις;
Στην Κομπιένη της Γαλλίας ο όμιλος έχει εργοστάσιο που κατασκευάζει λάστιχα το οποίο θεωρεί ακριβό εργοστάσιο και πρόσφατα ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να το κλείσει ως το 2010. Σαν αποτέλεσμα οι Γάλλοι εργαζόμενοι προχώρησαν πρόσφατα σε πολύ δυναμικές κινητοποιήσεις και έφτασαν στο σημείο να κρατήσουν ομήρους τους διευθυντές του εργοστασίου. Την Πρωτομαγιά μάλιστα Γερμανοί και Γάλλοι εργαζόμενοι οργάνωσαν κοινή πορεία στο Ανόβερο. Το συγκλονιστικό είναι ότι το πανό τους έγραφε τη γνωστή ρήση του Μάρξ «Προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε»! Φαίνεται ξεκάθαρα λοιπόν ότι ο Μαρξισμός ποτέ δεν πέθανε. Και αυτοί που θέλησαν, αξιοποιώντας την καρικατούρα της ΕΣΣΔ, να χτυπήσουν τις μαρξιστικές ιδέες ηττήθηκαν και αποδεικνύεται ότι όχι μόνο δεν έχει πεθάνει αλλά ότι επιστρέφει ξανά στο προσκήνιο και για αυτό θα πρέπει όλοι να ανασκουμπωθούμε. Και στην Ελλάδα θα πρέπει η αριστερά να δει αυτό το ζήτημα.
Πέρα από τον ΙΜΑΝΤΑ φαινόμενα απολύσεων, διαθεσιμοτήτων, αναγκαστικών αδειών και τρομοκρατίας έχουν καταγραφεί σε όλη την Βιομηχανική Περιοχή του Βόλου. Περιέγραψέ μας την κατάσταση.
Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Στην Green Steel, μια μικρή θυγατρική της Χαλυβουργίας, απολύθηκαν τέσσερις γιατί τόλμησαν να προχωρήσουν στην σύσταση σωματείου. Στην ΣΩΛΗΝ έχουν γίνει 10 απολύσεις και επειδή δεν υπάρχει σωματείο αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζει κανείς τίποτα. Στην ΚΟΝΤΙ έχουμε 10 απολύσεις και αναμένονται άλλες 30. Στη ΒΙΟΣΩΛ τα ίδια. Στον «Κιολεΐδης», ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια της περιοχής, δεν έχει σωματείο και όταν έγιναν προσπάθειες να στηθεί τους κυνήγησαν ανελέητα. Στο «Μπισκότα Παπαδόπουλου» για χρόνια δεν υπάρχει σωματείο.
Μια τελευταία ερώτηση. Πως βλέπεις τη δράση της αριστεράς γενικά και του ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένα;
Θα μου επιτρέψεις να κάνω μια εκτίμηση. Θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβασε τα ποσοστά του στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές (δεν ξέρω τι θα γίνει τώρα) λόγω της παρουσίας των μικρών συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και όχι λόγω των θέσεων του ΣΥΝ. Για αυτό και ο ΣΥΝ πρέπει να αντλήσει συμπεράσματα από αυτό. Το βασικό συμπέρασμα κατά τη γνώμη μου είναι ότι η αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δώσουν όραμα ξανά. Και για να το κάνουν αυτό δεν αρκεί απλά να καλούν τον κόσμο να τους ψηφίσει. Χρειάζεται να τον βγάλουν έξω και να τον κάνουν ενεργό καθημερινά.
