Στις 7 Ιούνη πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στην Ευρώπη του κεφαλαίου, της φτώχειας, του πολέμου, της ανεργίας.
Να πούμε ΟΧΙ σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που κυβερνούν τη χώρα επί 35 χρόνια οδηγώντας την στο σημερινό τέλμα των σκανδάλων, των τεράστιων κοινωνικών ανισοτήτων και της διαρκώς αυξανόμενης ανεργίας.
Το κουκούλωμα της υπόθεσης Παυλίδη, μετά από εκείνο του Βατοπεδίου, των ομολόγων, των κουμπάρων, του Χρηματιστηρίου και κυρίως της SIEMENS που αφορά και τα 2 μεγάλα κόμματα, έρχεται να πιστοποιήσει αυτό που όλες οι δημοσκοπήσεις διαπιστώνουν: ο κόσμος θεωρεί ότι και τα 2 μεγάλα κόμματα «τα παίρνουν» και ακριβώς γι αυτό κανένα σκάνδαλο δεν πρόκειται να φτάσει σε πραγματική διαλεύκανση και απόδοση δικαιοσύνης.
Να πούμε ΟΧΙ σε πολυεθνικές, τραπεζίτες και τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν, που μέσα στη δίνη της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης μετά το ΚΡΑΧ του 29, έχουν σαν μοναδικό τους μέλημα το να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στους μόνους που δεν ευθύνονται για αυτή: τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους φτωχούς και μικρομεσαίους αγρότες. Που θέλουν να κάνουν για μια ακόμη φορά τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.
Διέξοδος υπάρχει. Είναι στους αγώνες και τα κινήματα που σαρώνουν όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Στις τεράστιες γενικές απεργίες της Γαλλίας, Ιταλίας, Ελλάδας κλπ. Στους αγώνες των εργαζομένων στην αυτοκινητοβιομηχανία στη Γερμανία. Στα μαζικά αντικυβερνητικά κινήματα στις χώρες της Κ & Α.Ευρώπης (Ουγγαρία, Βαλτική κτλ). Στους δυναμικούς απεργιακούς αγώνες των εργαζομένων και τις καταλήψεις εργοστασίων σε Αγγλία, Σκοτία, Ιρλανδία κ.α. Στην εξέγερση της νεολαίας στην Ελλάδα το Δεκέμβρη του 2008, στο πανελλαδικό κίνημα των αγροτών του Γενάρη και στην πρόσφατη μαζική γενική απεργία στις 2 Απρίλη.
Στο εκλογικό επίπεδο, ο μόνος τρόπος για να εκφραστεί η συσσωρευμένη οργή από τις πολιτικές των κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία εφαρμόζοντας παρόμοιες πολιτικές, είναι η ψήφος στα κόμματα της αριστεράς.
Ήδη σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης (Γαλλία, Γερμανία, Πορτογαλία κ.α) νέα αριστερά κόμματα διεκδικούν την ψήφο των πολιτών και αναμένεται να σημειώσουν σημαντικές εκλογικές επιτυχίες.
Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την καλύτερη επιλογή ψήφου. Το ΞΕΚΙΝΗΜΑ σας καλεί όχι απλά να ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ αλλά να πάρετε μαζικά μέρος στις διαδικασίες του και στην εκλογική του εκστρατεία ώστε να φτάσει όσο πιο δυνατά γίνεται το μήνυμα της ανατροπής του σκηνικού στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, από τα κάτω και προς τα αριστερά.
Κατακερματισμός της Αριστεράς
Στην Ελλάδα υπάρχει η ιδιομορφία του κατακερματισμού των δυνάμεων της αριστεράς. Συνολικά υπάρχουν γύρω στις 40 διαφορετικές αριστερές οργανώσεις και κόμματα. Μόνο στις ευρωεκλογές του Ιούνη κατεβαίνουν μέχρι στιγμής, πέρα από το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, τους Οικολόγους-Πράσινους, άλλοι 3 τουλάχιστον σχηματισμοί της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ( ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΜΛ-ΚΚΕ, ΕΕΚ)
Αυτή η πολυδιάσπαση το μόνο που καταφέρνει είναι να ρίχνει νερό στο μύλο του δικομματισμού. Ειδικά στις Ευρωεκλογές μια συνεργασία ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να ξεπεράσει το 20% και να δημιουργήσει μια νέα δυναμική στις εξελίξεις καθώς πολύ πιθανά θα συμπαρέσυρε μαζικά απογοητευμένα τμήματα ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τους Οικολόγους (που ελκύουν ριζοσπαστικοποιημένα στρώματα της κοινωνίας αλλά, όπως δηλώνουν, δεν αποκλείουν συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ ή και τη ΝΔ!!).
Η βασική ευθύνη για την έλλειψη συνεργασίας βαρύνει για μια ακόμη φορά την ηγεσία του ΚΚΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επανειλημμένα προτείνει συνεργασία στο ΚΚΕ στη βάση ενός συγκεκριμένου προγράμματος πάλης. Και σε όλα τα επίπεδα έχει εισπράξει όχι απλά την άρνηση αλλά τη λοιδωρία της ηγεσίας του ΚΚΕ, με αποκορύφωμα τα γεγονότα του Δεκέμβρη όπου η ηγεσία του ΚΚΕ στοιχήθηκε αποσπώντας και τα ανάλογα συγχαρητήρια από ΝΔ, ΛΑΟΣ, Κακλαμάνη με το κατεστημένο, κατηγορώντας συλλήβδην το ΣΥΡΙΖΑ ότι «χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων» ή αποκαλώντας «ποντίκια» τα στελέχη που έφυγαν το 91 από το ΚΚΕ.
Από την άλλη ένας μεγάλος αριθμός οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς επιδίδονται σε ένα σχιζοφρενικό μεταξύ τους ανταγωνισμό κούφιας επαναστατικής ρητορείας, με επιδιώξεις που προσεγγίζουν στην καλύτερη των περιπτώσεων ποσοστά του 0,1% – 0,3%, που για την κοινωνία δεν προσφέρουν κάποια σοβαρή προοπτική στη μάχη για τα προβλήματά τους και ενάντια στο δικομματισμό.
ΣΥΡΙΖΑ: Η μαχητική, ριζοσπαστική, ενωτική επιλογή
Με αυτά τα δεδομένα ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την καλύτερη δυνατή επιλογή.
Γιατί είναι το πιο πλατύ και ενωτικό εγχείρημα της αριστεράς, αφού συσπειρώνει 11 διαφορετικές οργανώσεις-κόμματα και χιλιάδες ανένταχτους αγωνιστές-στριες. Και γιατί στο πρόγραμμα του περιλαμβάνεται η πάλη για:
– δραστικές αυξήσεις σε μισθούς-συντάξεις
– δημόσια δωρεάν παιδεία-υγεία
– επανεθνικοποίηση ιδιωτικοποιημένων τραπεζών, πρώην ΔΕΚΟ, της ακτοπλοοίας κ.α.
– εργατικό-κοινωνικό έλεγχο στις δημόσιες επιχειρήσεις
– αύξηση της φορολογίας στο μεγάλο κεφάλαιο
– μοίρασμα της μεγάλης ακίνητης εκκλησιαστικής περιουσίας σε ακτήμονες ή σε δημόσια χρήση
– κατάργηση των αντιδραστικών συνθηκών της ΕΕ από το Μάαστριχ ως τη Λισσαβόνα
– για το σοσιαλισμό στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.
Ασφαλώς η εικόνα στο εσωτερικό αλλά και η δημόσια εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ δεν στερείται προβλημάτων. Είναι ξεκάθαρο ότι ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, συσπειρωμένο κύρια γύρω από την Ανανεωτική Τάση του ΣΥΝ ούτε τον σοσιαλισμό επιζητεί, ούτε τη δυναμική εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ στα μαχητικά ριζοσπαστικά κινήματα της εποχής που διανύουμε. Ένα κομμάτι του ΣΥΝ έχει σαν στόχο την κεντροαριστερά, τη συγκυβέρνηση δηλαδή με το ΠΑΣΟΚ στη βάση ενός προγράμματος που κάθε άλλο παρά επιδιώκει τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές ανατροπές.
Πρόκειται για μια πάλη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Το «Ξ» ξεκάθαρα επιζητεί και παλεύει για το βάθεμα της αριστερής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, για ένα πρόγραμμα που να ξεκινά από τα καθημερινά προβλήματα και να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, για δυναμική εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ στα καθημερινά προβλήματα και τους αγώνες, χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς παραχωρήσεις στα κόμματα του κεφαλαίου και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό. Σ αυτή την προσπάθεια το «Ξ» στηρίζεται στα λαϊκά στρώματα που συσπειρώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ και επιδιώκει την όλο και πιο μαζική εμπλοκή των εργαζομένων και της νεολαίας στις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να διασφαλίσουν την αριστερή πορεία και τη σοσιαλιστική προοπτική του πιο σημαντικού ενωτικού εγχειρήματος στην πρόσφατη ιστορία της ελληνικής αριστεράς.
Πάλη για μια Σοσιαλιστική Ενωμένη Ευρώπη
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις σπεύδουν ασμένως να χρηματοδοτήσουν τράπεζες, αυτοκινητοβιομηχανίες, αεροπορικές εταιρείες κ.α παρά τον πακτωλό κερδών που εμφανίζουν όλοι αυτοί. Και αυτό από χρήματα των κρατικών προϋπολογισμών δηλαδή των φορολογούμενων πολιτών των ευρωπαϊκών λαών. Σαν αποτέλεσμα ζητούν από τους λαούς νέες θυσίες και νέα λιτότητα.
Με την αριστερά μπροστά, τα εργατικά και νεολαιίστικα κινήματα στην Ελλάδα και την Ευρώπη μπορούν να μπουν σε αντεπίθεση. Στην τεράστια κρίση που ανατρέπει τις ζωές των εργαζομένων η δική μας πρόταση είναι η πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του, είναι η πάλη που ξεκινώντας από τα καθημερινά προβλήματα θέτει τις βάσεις για μια εναλλακτική κοινωνία, σοσιαλιστική.
Πάλη για σοσιαλιστική Ευρώπη στα βασικά της σημεία σημαίνει:
– Εθνικοποίηση (χωρίς αποζημίωση των μεγαλομετόχων), κάτω από το δημοκρατικό έλεγχο της κοινωνίας και των εργαζομένων των μεγαλύτερων πολυεθνικών επιχειρήσεων, του τραπεζικού συστήματος και της βιομηχανίας, που ελέγχουν την συντριπτική πλειοψηφία της οικονομίας των κρατών της ΕΕ
– Κατάργηση όλων των συνθηκών της ΕΕ από το Μάαστριχτ μέχρι τη Λισσαβώνα και το Σύμφωνο Σταθερότητας που αποτελούν το στυλοβάτη των αντιλαικών πολιτικών και της καπιταλιστικής Ευρώπης
– Βαριά φορολογία στο κεφάλαιο, την εκκλησιαστική περιουσία και δραστική μείωση των πολεμικών δαπανών για να βρεθούν οι αναγκαίοι πόροι για αυξήσεις στους μισθούς και στις κοινωνικές δαπάνες(παιδεία, υγεία, συντάξεις)
– Όχι στο ρατσισμό και στην Ευρώπη «φρούριο».
– Ανατροπή των ιμπεριαλιστικών πολιτικών της ΕΕ και όλων των κυβερνήσεων που την στηρίζουν.
– Πάλη για κυβερνήσεις της αριστεράς με σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Για ένα σοσιαλιστικό ευρωσύνταγμα και σχεδιασμό της οικονομίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, με βάση τις ανάγκες των λαών και όχι τα κέρδη των πολυεθνικών.
– Όλα αυτά απαιτούν συντονισμό της πάλης των εργατικών και κοινωνικών κινημάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, συντονισμό της αριστεράς πανευρωπαϊκά σε μια βάση αντικαπιταλιστική, με ένα κοινό σοσιαλιστικό πρόγραμμα.
Η αποχή δεν είναι λύση
Η αποχή όπως και τα λευκά – άκυρα δεν αποτελούν λύση, παρότι είναι απόλυτα κατανοητά εξαιτίας της σήψης του πολιτικού συστήματος.
Στις ευρωεκλογές του 2004 η αποχή έφτασε το 36.8% με 1.300.000 ψηφοφόρους να απέχουν, όμως αυτό αφενός σε τίποτα δεν άλλαξε τα πράγματα και αφετέρου ευνόησε τη ΝΔ που εμφάνισε ποσοστό 43% ενώ είχε πάρει 440.000 λιγότερες ψήφους από τις βουλευτικές 3 μήνες νωρίτερα.
Σε τελική ανάλυση ευνοούν τα μεγάλα κόμματα γιατί τους επιτρέπει να εμφανίζουν μεγαλύτερα ποσοστά από ότι πραγματικά έχουν και έτσι να παίρνουν περισσότερες έδρες από όσες τους αναλογούν.
Επιπλέον στερώντας ψήφους από την αριστερά επιτρέπουν σε ακροδεξιούς λαϊκιστικούς σχηματισμούς τύπου ΛΑΟΣ ή τους νεοφασίστες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ να εμφανίζουν επίσης αυξημένα ποσοστά.
Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν αποτελούν θετική πρόταση διεξόδου από την κρίση παρά μόνο άρνηση που τελικά όπως δείχνουν πολλά χρόνια τώρα οι εκλογές στις ΗΠΑ δεν εμποδίζουν το σύστημα να δουλέψει.
__________________________
Από το Νοέμβριο του 2008 έως και σήμερα χάθηκαν 18.599 θέσεις εργασίας και πραγματοποιήθηκαν 2.617 διαθεσιμότητες. ΙΝΕ ΓΣΕΕ 29.4.09
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει για την Ελλάδα τα εξής:
– Συρρίκνωση της οικονομικής ανάπτυξης -με ρυθμό -0,9% του ΑΕΠ-, έναντι αύξησης 2,9% του ΑΕΠ το 2008. Για το 2010 προβλέπεται οριακή αύξηση της οικονομικής ανάπτυξης κατά 0,1% του ΑΕΠ. (Ο ECONOMIST προβλέπει μείωση κατά 3.6%)
– Το δημοσιονομικό έλλειμμα από 5% του ΑΕΠ το 2008 θα ανέλθει στο 5,7% του ΑΕΠ το 2010.
– Το δημόσιο χρέος από 97,6% του ΑΕΠ το 2008 θα διαμορφωθεί στο 108% του ΑΕΠ το 2010.
– Η (επίσημη) ανεργία από τα επίπεδα του 7,7% πέρυσι αναμένεται να κινηθεί στο 9,7% του ΑΕΠ το 2010.
__________________________
Την απώλεια 8,5 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας τη διετία 2009 2010 στην Ευρωπαϊκή Ένωση εξαιτίας της οικονομικής κρίσης προβλέπει η Κομισιόν.
Η ανεργία στην ευρωζώνη εκτιμάται ότι θα φτάσει το 11,5%.
Η ύφεση έχει πάρει γενικό χαρακτήρα σε όλες τις χώρες της Ένωσης, πλην της Κύπρου, και η οικονομική ανάπτυξη για φέτος θα είναι στο -4%.
