Άρθρο της Tanja Niemeier, SAV – γερμανικό τμήμα της CWI
"Είμαστε μάρτυρες και πρωταγωνιστές μιας νέας (και πλέον ασταμάτητης) κοινωνικής διαμαρτυρίας στη Γερμανία. Η διάθεση ανάμεσα στον πληθυσμό, και ακόμη περισσότερο στους χώρους των εργαζομένων και στα πρωτοβάθμια σωματεία έχει αλλάξει εντελώς τις τελευταίες βδομάδες".
(Από την ειδική έκδοση της εφημερίδας της ομοσπονδίας των εργαζομένων στις δημόσιες υπηρεσίες).
Σε λιγότερο από ένα μήνα μετά τη διαδήλωση των 100.000 στο Βερολίνο ενάντια στην Ατζέντα 2010 του Σρέντερ, ένα κύμα αμφισβήτησης και κινητοποιήσεων απλώνεται σε πόλεις σε ολόκληρη τη Γερμανία. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι κατεβαίνουν σε απεργίες ενώ το κίνημα αντίστασης επεκτείνεται και στα πανεπιστήμια.
Στην πρωτεύουσα της επαρχίας Hessen, 45.000 εργαζόμενοι και νεολαίοι βγήκαν στους δρόμους και 10.000 συμμετείχαν σε κινητοποίηση έξω από το συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος.
Σε πολλούς εργατικούς χώρους προετοιμάζονται συνελεύσεις για την επόμενη βδομάδα, για να συζητήσουν για τις επόμενες κινητοποιήσεις με βασικά αιτήματα τις αυξήσεις στους μισθούς και άλλες τοπικές και εθνικές συλλογικές διεκδικήσεις.
Η κυβέρνηση προσπαθεί ανάμεσα σ’ άλλα να μειώσει, ή ακόμη και να καταργήσει παλιότερες κατακτήσεις των εργαζομένων, όπως το δώρο των Χριστουγέννων, και το επίδομα άδειας. Προσπαθεί επίσης να εισάγει το θεσμό των ατομικών συμβολαίων μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου, με σαφή πρόθεση να αποδυναμώσουν τη συλλογική δράση των εργαζομένων ενάντια στις επιθέσεις των εργοδοτών.
Σαν αποτέλεσμα της επίθεσης της κυβέρνησης έχουν ήδη πραγματοποιηθεί στάσεις εργασίας και διαδηλώσεις σε εργατικούς χώρους, όπως στην Volkswagen, τη Baunatal και τη Salzgitter. Το συνδικάτο μετάλλου, σχεδιάζει περαιτέρω κινητοποιήσεις τις επόμενες μέρες και βδομάδες.
Πολύ συχνά το θέμα των μισθών συνδέεται άμεσα με την Ατζέντα 2010, η οποία προβλέπει σοβαρές περικοπές στις υπηρεσίες Υγείας, αλλά και στα δικαιώματα των ανέργων.
Οι εργαζόμενοι της Daimler/Chrysler κατέβηκαν σε διαδήλωση με πανό που έγραφε: "Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία-νικηφόρες γενικές απεργίες. Ώρα να απεργήσουμε ενάντια στον Hartz". (ο Hartz είναι ο σύμβουλος της κυβέρνησης για θέματα σχετικά με τις περικοπές των δημοσίων δαπανών.)
Η πίεση μέσα στα συνδικάτα είναι ιδιαίτερα έντονη. Αυτό έγινε ξεκάθαρο στις συνελεύσεις των σωματείων και αντανακλάται στις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Μετά την διαδήλωση των 100.000 της 1ης Νοέμβρη, τα συνδικάτα αναγκάστηκαν να ανακοινώσουν ότι προετοιμάζουν νέες, μαζικές διαδηλώσεις την επόμενη Άνοιξη, και ότι θα μπουν μπροστά σε νέες κινητοποιήσεις, ενάντια στην επίθεση της κυβέρνησης στους μισθούς.
Η διαδήλωση της 1ης Νοέμβρη οργανώθηκε από τα κάτω, και παρά τη θέληση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που ανησυχούσε για τις μαζικές διαστάσεις που πήρε. Αυτή τη στιγμή καλούν οι ίδιοι σε κινητοποιήσεις, προσπαθώντας να κρατήσουν το κίνημα υπό έλεγχο, με σκοπό να προκαλέσουν στην κυβέρνηση τα μικρότερα δυνατά προβλήματα.
Το κλίμα αυτό μεταφέρεται και στο χώρο των φοιτητών. Ένα κύμα καταλήψεων σε πανεπιστήμια, έχει εμφανιστεί σε 4 επαρχίες. Οι φοιτητές παλεύουν ενάντια στις περικοπές των δαπανών για τα πανεπιστήμια και την απειλή για επιβολή διδάκτρων, ή την αύξησή τους όπου υπάρχουν. 20.000 φοιτητές διαδήλωσαν στο Βερολίνο στις 27 Νοέμβρη και 10.000 το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.
Διάχυτο είναι επίσης το κλίμα ενότητας φοιτητών-εργαζομένων. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της γενικής συνέλευσης στο πανεπιστήμιο του Kassel, στην οποία μέλη του SAV (τμήμα της CWI) πρότειναν κοινή δράση και συντονισμό του αγώνα με τους εργαζόμενους. 1.000 φοιτητές ψήφισαν υπέρ της πρότασης, και μόλις 20 την καταψήφισαν.
Η μεγάλη επιτυχία της 1ης Νοέμβρη, επιτάχυνε την ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης και των ταξικών αγώνων. Υπάρχει η αίσθηση του "επείγοντος" από την μεριά των εργαζομένων, και μια διάθεση άμεσων κινητοποιήσεων, αφού όλα τα νομοσχέδια που σχετίζονται με την Ατζέντα 2010, πρόκειται να ψηφιστούν στις 19 Δεκεμβρίου.
Σε συνέλευση ακτιβιστών του κινήματος, που έγινε στις 30 Νοεμβρίου, το SAV πρότεινε άμεση κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων. Η πλειοψηφία όμως των συμμετεχόντων δεν συμφώνησε, θέτοντας ως προτεραιότητα τη δημιουργία του Γερμανικού Κοινωνικού Φορουμ. Με τέτοιες αντιλήψεις όμως, το Γ.Κ.Φ. είναι πολύ πιθανό να καταλήξει να είναι απλά ένας συζητητικός όμιλος.
Στις 17-18 Γενάρη, θα πραγματοποιηθεί παν-γερμανική συνάντηση ακτιβιστών με κύρια θέματα το πρόγραμμα και τη στρατηγική των επόμενων κινητοποιήσεων. Την πρωτοβουλία γι’ αυτό πήραν συνδικαλιστές της βάσης, οργανώσεις ανέργων, η ΑΤΤΑΚ, και αριστερές οργανώσεις. Στην οργανωτική επιτροπή έχει εκλεγεί κι ένα μέλος της SAV.
Είναι πάντα δύσκολη η πρόβλεψη του μεγέθους και της έκτασης των κινητοποιήσεων, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι μια νέα φάση της ταξικής πάλης έχει ανοίξει στη Γερμανία.
Στο εσωτερικό των συνδικάτων και των εργατικών χώρων, υπάρχει διάχυτη η αίσθηση, ότι η γενική απεργία είναι το επόμενο βήμα της μάχης ενάντια στην Ατζέντα 2010. είναι επίσης εμφανής η διάθεση της συνδικαλιστικής ηγεσίας να κάνει τα πάντα για να το αποτρέψει.
Το κάλεσμα σε δράση η εξήγηση της αναγκαιότητας της γενικής απεργίας, και η σωστή της προετοιμασία, πέφτει πάνω στην αριστερή πτέρυγα των συνδικάτων, και στην αριστερά γενικότερα.
Μια 24ωρη γενική απεργία, θα έβαζε φρένο στα σχέδια της κυβέρνησης, θα έδινε αυτοπεποίθηση στους εργαζόμενους στη Γερμανία, και θα ενέπνεε την εργατική τάξη διεθνώς. Γι’ αυτό το λόγο το SAV έχει βάλει το σύνθημα της 24ωρης απεργίας ψηλά στις προτεραιότητές του και κεντρικό σύνθημα της πάλης του αυτή την περίοδο.
