Πρόκειται για την πιο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση εδώ και χρόνια. Η ψήφος σ’ αυτές τις εκλογές δεν αφορά μόνο την τοπική αυτοδιοίκηση και δεν αφορά απλά το Ευρωκοινοβούλιο. Πάνω απ’ όλα αφορά τη δυνατότητα της ελληνικής κοινωνίας να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα αντίδρασης, αντίστασης και καταδίκης αυτών που μας κυβερνούν.
Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα εφησυχασμού. Δεν πρέπει να υπάρχουν χαμένες ψήφοι. Γιατί, σε περίπτωση που αυτοί που κυβερνούν μπορούν να μιλούν για νίκη μετά τις εκλογές, μας περιμένουν μαύρα χρόνια. Ήδη η ελληνική κοινωνία έχει στην πλάτη της τέσσερα χρόνια διάλυσης και καταστροφής του βιοτικού επιπέδου, του κοινωνικού κράτους, του κοινωνικού ιστού, των βασικών δικαιωμάτων, με την ανεργία να ξεπερνά το 30%, στους νέους μάλιστα να ξεπερνά το 60%. Ούτε ένας πόλεμος δεν θα προκαλούσε τέτοια κοινωνική καταστροφή!
Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να βγει ηττημένη – με ένα τρόπο καθαρό και αδιαμφισβήτητο.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται όλοι να προσέλθουν στις κάλπες και όλοι να καταδικάσουμε με την ψήφο μας τους ανθρώπους της Τρόικα, τους Σαμαράδες και τους Βενιζέλους που κυβερνούν.
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να γίνει αυτό – και αυτός είναι η ψήφος στα κόμματα της Αριστεράς. Παρά τα ελλείμματα, τις αδυναμίες και τα λάθη των κομμάτων της Αριστεράς, στα οποία το «Ξ» κάνει συστηματική και επίμονη κριτική, πρακτικά, σήμερα, μόνο η ψήφος στην Αριστερά μπορεί να σηματοδοτήσει την ήττα της συγκυβέρνησης ΝΔ–ΠΑΣΟΚ.
Στην πραγματικότητα αυτές οι εκλογές θα μπορούσαν να αποτελέσουν περίπατο για την Αριστερά. Αν ή Αριστερά ήταν διατεθειμένη να συνεργαστεί, μόνο και μόνο το απλό άθροισμα των ποσοστών της θα την καθιστούσε πρώτη δύναμη εκλογικά. Πράγμα που θα σήμαινε ότι θα περνούσαν σχεδόν όλοι οι δήμοι και όλες οι περιφέρειες στα χέρια της Αριστεράς. Πράγμα που θα σήμαινε ότι στις ευρωεκλογές η συνεργασία ΝΔ – ΠΑΣΟΚ θα πάθαινε πανωλεθρία. Στην πραγματικότητα αν η Αριστερά ήταν διατεθειμένη να συνεργαστεί, η κοινωνική δυναμική που θα αναπτυσσόταν θα ξεπερνούσε κατά πολύ το άθροισμα των εκλογικών ποσοστών όπως εμφανίζονται στις δημοσκοπήσεις.
Οι ευθύνες για το γεγονός ότι η Αριστερά δεν συνεργάζεται αφορούν το σύνολο των κομμάτων της Αριστεράς. Το ΚΚΕ κατά κύριο λόγο, αλλά σε μικρότερο βαθμό και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, χαρακτηρίζονται από ένα ακραίο απομονωτισμό / σεκταρισμό. Στο όνομα της «επαναστατικής καθαρότητας» αρνούνται τη συνεργασία με οποιονδήποτε διαφωνεί μαζί τους.
Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία του μαρξισμού και του επαναστατικού σοσιαλισμού, στο όνομα των οποίων μιλά και το Κ.Κ.Ε. και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές υπάρχουν, είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν, στο τέλος-τέλος, καλώς υπάρχουν, όμως αυτές ποτέ δεν πρέπει να εμποδίζουν τη συνεργασία της Αριστεράς για τις μεγάλες μάχες που πρέπει να δώσει το εργατικό κίνημα και η κοινωνία. Για ένα απλό λόγο: γιατί τότε ηττημένος θα είναι το κίνημα και νικητής το κεφάλαιο, η άρχουσα τάξη και η Τρόικα. Και όταν το κίνημα είναι ηττημένο, η Αριστερά πληρώνει το κόστος – όλη η Αριστερά, χωρίς εξαιρέσεις.
Έχοντας πει αυτά, όμως, πρέπει να τονίσουμε ότι οι βασικές ευθύνες αυτή τη στιγμή, για το αδιέξοδο και το τέλμα στο οποίο βρίσκεται η Αριστερά, είναι στον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κύριο κόμμα της Αριστεράς. Μετά την μεγάλη εκλογική επιτυχία του 27% στις εκλογές του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινείται ολοένα και περισσότερο προς τα δεξιά. Νερώνει το πρόγραμμα του, επιδιώκει όλο και περισσότερο να συμβιβαστεί με το κατεστημένο και προχωρά σε συνεργασίες ενόψει των εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση που είναι απαράδεκτες. Έτσι, η θέση για μια «κυβέρνηση της Αριστεράς» που ήταν η θέση που απογείωσε τον ΣΥΡΙΖΑ το 2012 έχει καταργηθεί και αντικατασταθεί από τη θέση για μια «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας». Αυτό μεταφράζεται σε συνεργασίες σε επίπεδο τοπικών και περιφερειακών εκλογών με όλων των ειδών τους καιροσκόπους που εγκαταλείπουν το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και τη Ν.Δ. (!) και αναζητούν σωτηρία στον ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί σαν άλλοθι την άρνηση συνεργασίας του Κ.Κ.Ε. και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να μετακινηθεί προς τα δεξιά. Και το Κ.Κ.Ε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρησιμοποιούν σαν άλλοθι τη μετακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά για να αρνηθούν τη συνεργασία.
Η αδυναμία της Αριστεράς να συνεργαστεί προκαλεί απογοήτευση στα λαϊκά στρώματα, μια απογοήτευση η οποία βαθαίνει από το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ αγκαλιασμένο με τους γραφειοκράτες του ΠΑΣΟΚ.
Όμως την ίδια στιγμή που γίνονται αυτές οι διαπιστώσεις, υπάρχουν μια σειρά από πάρα πολύ σημαντικά μηνύματα που προέρχονται από τον κόσμο και τα στελέχη της βάσης όλων των σχηματισμών της Αριστεράς. Αγνοί, ανιδιοτελείς αγωνιστές καταλαβαίνουν το μέγεθος των προβλημάτων που εμφανίζει η Αριστερά και δίνουν τη δική τους μάχη για να ξεπεραστούν. Αυτές οι διαδικασίες έχουν συμβάλει στη δημιουργία της Πρωτοβουλίας των 1000, η οποία παλεύει για τη συνεργασία της Αριστεράς στη βάση ενός προγράμματος σύγκρουσης και ρήξης με την άρχουσα τάξη και το σύστημα. Αυτή η μάχη έχει μεγάλες προοπτικές μπροστά της και είναι μια μάχη στην οποία έχει σημασία να εμπλακούν όλοι όσοι συμφωνούν με τις πιο πάνω διαπιστώσεις!
Στο μεταξύ, είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε θέση μπροστά στη μάχη των εκλογών. Πρέπει να στηρίξουμε αριστερά μαχητικά ψηφοδέλτια σε διάφορες γειτονιές και περιφέρειες.
Όπου ο ΣΥΡΙΖΑ κρατά μια σωστή στάση, μια αριστερή μαχητική πολιτική χωρίς την μαζική είσοδο των γραφειοκρατών του ΠΑΣΟΚ, αξίζει την υποστήριξη μας, πέρα από την όποια κριτική πρέπει να γίνεται. Όπου ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τραγικά ανοίγματα προς το ΠΑΣΟΚ πρέπει να στηριχτούν τα ψηφοδέλτια της υπόλοιπης Αριστεράς.
Με δεδομένη την άρνηση του ΚΚΕ για οποιαδήποτε συνεργασία με οποιονδήποτε, το «Ξ» επιλέγει να συνεργάζεται στις τοπικές εκλογές κατά κύριο λόγο με το ΣΥΡΙΖΑ αλλά σε σημαντικό αριθμό εκλογικών περιφερειών και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (δείτε σελ. 3, 4 & 5).
Στην ψήφο για τις ευρωεκλογές το «Ξ» προτείνει ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ, μαχητικά και αποφασιστικά, πέρα από την κριτική που και πάλι πρέπει να γίνεται, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ηττηθεί η συγκυβέρνηση, είναι ο μόνος τρόπος για να ανοίξει ο δρόμος για μια κυβέρνηση της Αριστεράς την επόμενη περίοδο.
