Tου Αλέξανδρου Πραντούνα
Oι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας την τελευταία περίοδο παρουσιάζουν μια σειρά από σημαντικά στοιχεία που είναι κοινά σε όλες. Όσο και αν δεν αποτελούν ακριβή απεικόνιση της πραγματικής πολιτικής κατάστασης σίγουρα εκφράζουν υπαρκτές τάσεις.
ΣΥΡΙΖΑ χωρίς δυναμική
Καταρχήν, είναι φανερό από όλες τις δημοσκοπήσεις πως παρά τις διαρκείς επιθέσεις της κυβέρνησης στους εργαζόμενους και τους φτωχούς, παρά τα εσωτερικά προβλήματα ΠΑΣΌΚ και ΝΔ, παρά το σκάνδαλο Μπαλτάκου, ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ φαίνεται να διατηρεί ένα μικρό προβάδισμα στις ευρωεκλογές (με τα γκάλοπ για τις εθνικές εκλογές να τον δείχνουν μάλιστα πίσω από τη ΝΔ) δεν δείχνει να μπορεί να δημιουργήσει ρεύμα νίκης απέναντι σε μια κυβέρνηση που προκαλεί οργή και απέχθεια στην τεράστια πλειοψηφία της κοινωνίας.
Όι λόγοι για αυτή την «δυστοκία» δεν πρέπει να αναζητηθούν πουθενά αλλού παρά στην ίδια την πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Διαρκείς δηλώσεις του οικονομικού επιτελείου του κόμματος που «κλείνουν το μάτι» στο κατεστημένο· απαράδεκτες συνεργασίες με πολλά στελέχη του μνημονιακού ΠΑΣΌΚ, ακόμη και της ΝΔ, στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση· μεγάλη ανευθυνότητα στις επιλογές των υποψηφίων από τη μειονότητα στη Δ. Θράκη· εγκατάλειψη του συνθήματος για κυβέρνηση της Αριστεράς που εκτόξευσε την προηγούμενη περίοδο τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, κοκ.
Καθόλου τυχαία, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της MARC για την Ελευθεροτυπία (μια φιλικά διακείμενη προς τον ΣΥΡΙΖΑ εφημερίδα) 68.9% των ερωτώμενων δεν πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ασκήσει διαφορετική οικονομική πολιτική.
Το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι ακόμη και ανάμεσα σε αυτούς που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ το 58.6% πιστεύει ακριβώς το ίδιο!
Στην ηλικιακή ομάδα 18-34 μάλιστα, αυτό το ποσοστό φτάνει το 74.1%!!
Το «Ποτάμι» σταθερά στην τρίτη θέση
Το «Ποτάμι», φαίνεται να κρατά την τρίτη θέση σχεδόν σε όλες τις δημοσκοπήσεις και μάλιστα με διψήφιο ποσοστό, βασικά εκμεταλλευόμενο το πολιτικό κενό που αφήνει η απαξίωση των κομμάτων του μνημονίου και η ανεπάρκεια των κομμάτων της Αριστεράς.
Από τις ποιοτικές αναλύσεις προκύπτει ότι παίρνει το μεγαλύτερο ποσοστό του από ψηφοφόρους που διαφορετικά θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ (11.6%) αλλά και σημαντικό κομμάτι της αποχής (24.2%).
Είναι φανερό πως το «Ποτάμι» έχει καταφέρει να πείσει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας πως αποτελεί κάτι «διαφορετικό» και «καινούργιο». Αυτό φυσικά δεν είναι αληθές. Το Ποτάμι δεν είναι παρά μια φούσκα που έχει δημιουργήσει το κατεστημένο και τα ΜΜΕ. Όμως για την Αριστερά, πρώτα και κύρια για τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η διαπίστωση δεν αρκεί. Το γεγονός ότι σε συνθήκες τέτοιας απαξίωσης των αστικών κόμματων και αμφισβήτησης του συστήματος συνολικά, δεν είναι η Αριστερά που φαντάζει διαφορετική, αλλά το κάθε λογής «Ποτάμι», είναι κάτι που πρέπει να προκαλέσει προβληματισμό.
Χρυσή Αυγή – κι όμως ψηλά ποσοστά
Η Χρυσή Αυγή, όπως φαίνεται από όλες τις δημοσκοπήσεις, διατηρεί ψηλά ποσοστά αγγίζοντας μάλιστα σε μια περίπτωση (MRB για το real.gr, στοιχεία από το enikos.gr, 14/4) και διψήφιο ποσοστό (10% με αναγωγή).
Είναι φανερό πως για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά δεν μπορεί να υπάρξει κανένας εφησυχασμός απέναντι στον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής. Ούτε η αποκάλυψη του εγκληματικού της χαρακτήρα, ούτε βέβαια η «δίωξη» της από μια κυβέρνηση Μπαλτάκων είναι αρκετές για να διαλύσουν ένα φαινόμενο που (με το ίδιο ή άλλο όνομα) ήρθε για να μείνει, ακριβώς επειδή είναι γέννημα-θρέμμα της οικονομικής κρίσης. Μόνο η μαζική, ενωτική κινητοποίηση της Αριστεράς, του εργατικού και του αντιφασιστικού κινήματος μπορεί να δώσει την απάντηση που χρειάζεται στους Νεοναζί.
Αναγκαιότητα: συνεργασία της Αριστεράς, σοσιαλιστικό πρόγραμμα απάντησης στην κρίση
Σε κάθε περίπτωση, η Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) με όλες τις αδυναμίες της, ακόμη και διασπασμένη, διατηρεί αθροιστικά μεγαλύτερο ποσοστό από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.
Είναι βέβαιο πως μια συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς στην βάση ενός ριζοσπαστικού, σοσιαλιστικού προγράμματος, θα δημιουργούσε μια τέτοια δυναμική που θα «σάρωνε» την κυβέρνηση και των μνημονίων και θα τσάκιζε τους νεοναζί.
Η πάλη για την υιοθέτηση από τις δυνάμεις της Αριστεράς μιας τέτοιας συνεργασίας είναι το πιο σημαντικό καθήκον για όλους όσους θέλουν να ανατρέψουν την κοινωνική καταστροφή που βιώνουμε και το σύστημα που την γεννά.
