Άρθρο της σύνταξης
Δεν καταλαβαίνουν τίποτα, δεν πρόκειται να σταματήσουν πουθενά! Η αναφορά βέβαια στην Τρόικα η οποία συνεχίζει τις βάρβαρες πολιτικές της. Όσο και αν κάθε λίγο και λιγάκι διάφοροι ιθύνοντες –είτε είναι το ΔΝΤ, είτε είναι η πρόσφατη επιτροπή που όρισε το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο– αναγκάζονται να παραδεχτούν πως έγιναν σοβαρά «λάθη», οι ίδιες πολιτικές συνεχίζουν να εφαρμόζονται.
Έχοντας σπείρει την καταστροφή, και διαλύσει τα πάντα οι νέες φαεινές ιδέες της Τρόικα, για να μπει η οικονομία «στον δρόμο της ανάπτυξης» είναι:
- να νοθεύουμε το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο με υποδεέστερα ελαιόλαδα για να πέσει η τιμή του,
- να αλλάξουμε τις ημερομηνίες του φρέσκου γάλακτος,
- να απελευθερωθούν οι τιμές των φαρμάκων,
- να περάσουν σταδιακά όλες τις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα σε εργολάβους,
- να απελευθερωθούν εντελώς οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, κοκ.
Οι άνθρωποι θα ήταν γελοίοι αν δεν ήταν τόσο καταστροφικοί!
Η επίθεση στο δημόσιο συνεχίζεται αμείωτη και χιλιάδες εργαζομένων που βγήκαν σε διαθεσιμότητα σήμερα απολύονται. Η ΑΔΕΔΥ όμως καλεί μία 48ωρη απεργία η οποία δεν έχει προοπτική, δεν δίνει κανένα στόχο πάλης στους εργαζόμενους, δεν είναι στοιχείο ενός ευρύτερου σχεδίου ανατροπής των κυβερνητικών πολιτικών.
Σε μερικούς μήνες έρχονται οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση και τις ευρωεκλογές. Αν η Αριστερά συνεργαζόταν θα περνούσε στα χέρια της τη συντριπτική πλειοψηφία των δήμων και θα ήταν με διαφορά πρώτη δύναμη στις ευρωεκλογές. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε την αντίστροφη μέτρηση για την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, η πτώση της θα ήταν θέμα εξαιρετικά σύντομου χρόνου.
Οι ηγεσίες της Αριστεράς όμως αρνούνται να συνεργαστούν! Επικαλούνται ως προς αυτό τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές ανάμεσα στα κόμματα της Αριστεράς. Αυτές όντως υπάρχουν – και «καλώς» υπάρχουν. Γιατί όμως συνεργασία να σημαίνει παραμερισμό των πολιτικών διαφορών; Δεν υπάρχει κανένας λόγος! Άλλο το ένα άλλο το άλλο!
Η Αριστερά μπορεί να κατέβει σε κοινά ψηφοδέλτια και το κάθε κόμμα/οργάνωση να κάνει εκστρατεία για σταυροδοσία των δικών του υποψήφιων! Έτσι τα κόμματα θα «μετρήσουν τις δυνάμεις» τους, αλλά οι δήμοι θα περάσουν στην Αριστερά συνολικά. Αυτό θα επέτρεπε από τη μια να ξεφορτωθούμε αυτούς που μας κυβερνούν, κι από την άλλη να ανοίξει μέσα στην κοινωνία μια ζωντανή συζήτηση για τον δρόμο, δηλαδή το πολιτικό πρόγραμμα, που πρέπει να ακολουθήσουμε για να βγούμε από την κρίση.
Αυτό που οι ηγεσίες της αριστεράς αρνούνται να κάνουν ή να κατανοήσουν, χιλιάδες αγωνιστές της βάσης το κατανοούν και παλεύουν γι’ αυτό. Σε όλους τους χώρους, και στον ΣΥΡΙΖΑ και στο Κ.Κ.Ε. και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στην υπόλοιπη εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, μεγάλα τμήματα της βάσης αναζητούν τρόπους συνεργασίας. Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να συναντηθούν! Πρέπει να συντονίσουν τον βηματισμό τους! Η δύναμή τους είναι πολύ πιο μεγάλη από ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως!
Το «Ξ» παλεύει για αυτή την προοπτική και το κάνει μέσα από την «Πρωτοβουλία των 1000» η οποία αποτελεί ακριβώς μια τέτοια συσπείρωση αγωνιστών από πολλούς διαφορετικούς χώρους. Γι’ αυτή την προσπάθεια καλούμε κάθε αγωνιστή να έρθει σε επαφή, να συσπειρωθεί και να παλέψει.
