Του Αλέξανδρου Πραντούνα
Οι διαρκείς ανούσιοι καβγάδες στο εσωτερικό της Αριστεράς είναι φυσιολογικό να κουράζουν τον κόσμο της Αριστεράς, τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Όμως η δημόσια αντιπαράθεση μπροστά στο κίνημα είναι απαραίτητη πολλές φορές. Ιδιαίτερα, όταν ένας πολιτικός χώρος ή μια οργάνωση, μπαίνει εμπόδιο στο προχώρημα του κινήματος, δημιουργεί εφησυχασμό ή αυταπάτες, προσπαθεί να το καπελώσει, κοκ.
Μια τέτοια περίπτωση δυστυχώς είναι το ΣΕΚ (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα – συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και το μετωπικό σχήμα που έχει δημιουργήσει γύρω από τις δυνάμεις του, η ΚΕΕΡΦΑ (Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στον Ρατσισμό και την Φασιστική Απειλή).
Ενδεικτική της στάσης του ΣΕΚ είναι πρόσφατη συνέντευξη [1] που παραχώρησε στο αγγλικό περιοδικό Socialist Review (που αποτελεί μηνιαία έκδοση του ΣΕΚ Αγγλίας, SWP) ο Πέτρος Κωνσταντίνου, στέλεχος του ΣΕΚ, δημοτικός σύμβουλος στο δήμο της Αθήνας και συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ.
Στην ερώτηση «Σε ποιά φάση βρίσκονται τα πράγματα στην Ελλάδα αυτή την στιγμή με την άνοδο της Χρυσής Αυγής και την αντίδραση του αντιφασιστικού κινήματος;» ο ΠΚ αναφέρει, μεταξύ άλλων, πως
«την μέρα του φόνου η ΚΕΕΡΦΑ διοργάνωσε τεράστιες διαδηλώσεις, ενώ μια βδομάδα μετά κινητοποιήσαμε 50.000 σε μια πορεία που κατέληξε στα κεντρικά γραφεία της ΧΑ. Ήταν η μεγαλύτερη αντιφασιστική διαδήλωση που διοργανώσαμε ποτέ στην Ελλάδα»
Ο ΠΚ παρουσιάζει έτσι μια εικόνα σύμφωνα με την οποία οι μαζικές διαδηλώσεις που διοργανώθηκαν σε όλη την χώρα την επόμενη της δολοφονίας του Π. Φύσσα ήταν διαδηλώσεις οργανωμένες από την ΚΕΕΡΦΑ! Η δε αναφορά του στην πορεία που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας-Πειραιά (στον οποίο συμμετέχουν 28 συλλογικότητες, μεταξύ των οποίων και 3 συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) προς τα γραφεία της ΧΑ στις 25/9 ξεπερνά κάθε όριο.
Ποια είναι η πραγματικότητα; Η πραγματικότητα είναι ότι ενώ η πορεία του Αντιφασιστικού Συντονισμού είχε ξεκινήσει από τα Προπύλαια, η ΚΕΕΡΦΑ με ένα μπλοκ περίπου 100 ατόμων περίμενε στο Σύνταγμα, στη συγκέντρωση που είχε καλέσει η ΓΣΕΕ, προκειμένου να μπει (με το έτσι θέλω) στην κεφαλή της πορείας για να φαίνεται σαν να είναι αυτή που την διοργανώνει! Ήταν μόνο χάρη στην ψυχραιμία των υπολοίπων που τα μέλη του ΣΕΚ δεν διώχτηκαν κακήν κακώς από την πορεία! Τελικά οι διοργανωτές αποφάσισαν να κρατήσουν ανάμεσα στο «προπορευόμενο» μπλοκ της ΚΕΕΡΦΑ και τους υπόλοιπους διαδηλωτές μια απόσταση περίπου 100 μέτρων!
Η δε συμμετοχή στην πορεία αυτή ήταν πραγματικά εξαιρετικά μαζική, η μαζικότερη σε αντιφασιστική πορεία εδώ και πολλά χρόνια, όμως σε καμία περίπτωση δεν ξεπερνούσε τις 20.000 διαδηλωτές! Ο αριθμός 50.000 υπάρχει στην φαντασία του ΠΚ και της ηγεσίας του ΣΕΚ.
Αυτή η αναφορά έχει την σημασία της, γιατί η πρακτική του «φουσκώματος» των αριθμών δεν προσφέρει καλές υπηρεσίες στο κίνημα – αντίθετα προκαλεί εφησυχασμό. Όπως θα δούμε παρακάτω αυτή η πρακτική δεν είναι για το ΣΕΚ καθόλου ξένη…
Λίγο παρακάτω, και σε ερώτηση σχετικά με τις προτεραιότητες του αντιφασιστικού κινήματος, ο ΠΚ αναφέρει:
«Πρόσφατα η ΧΑ επιχείρησε να οργανώσει μια πανεθνική διαδήλωση στην Αθήνα για να απαιτήσει την «απελευθέρωση» των φυλακισμένων ηγετών της. Μόνο 400 υποστηρικτές της συμμετείχαν στην συγκέντρωση, που ήταν ένα φιάσκο για αυτούς. Την ίδια μέρα διοργανώσαμε μια αντι-διαδήλωση περίπου 2.000 ανθρώπων και παρά την μαζική παρουσία της αστυνομίας καταφέραμε να τους απομονώσουμε»
Ποια όμως είναι η πραγματικότητα; Ο ΠΚ αναφέρεται στα γεγονότα που έλαβαν χώρα στις 26/10. Για άλλη μια φορά οι αριθμοί που αναφέρονται απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Τόσο οι Ναζί, όσο και οι αντιφασίστες, ήταν περίπου από 600- 700 άτομα. Γιατί έχει σημασία αυτή η διευκρίνιση; Γιατί, έτσι, μια κινητοποίηση που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πετυχημένη και που θα έπρεπε να προβληματίσει το αντιφασιστικό κίνημα παρουσιάζεται σαν μια μεγάλη επιτυχία. Η ηγεσία του ΣΕΚ μπορεί να νομίζει ότι κάτι τέτοιο «τονώνει την αυτοπεποίθηση του κινήματος», όμως η αυτοπεποίθηση του κινήματος πρέπει να βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα – έτσι μόνο θα έχει αξία και διάρκεια. Αντίθετα, η αδυναμία, το λάθος, ή η ήττα όταν αυτή συμβαίνει, πρέπει να λέγεται με το όνομα της. Μόνο έτσι υπάρχει η δυνατότητα να βγουν συμπεράσματα και να προχωρήσει το κίνημα μπροστά.
Επιπλέον στην συγκεκριμένη κινητοποίηση το ΚΕΕΡΦΑ με 80 άτομα μπλοκ επιχείρησε ξανά με το έτσι θέλω να τεθεί στην κεφαλή της πορείας που είχε καλέσει ο Αντιφασιστικός Συντονισμός από την Πλατεία Βικτωρίας, στα μπλοκ του οποίου συμμετείχαν 500 άτομα και όλη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πλην του ΣΕΚ…
Σε ερώτηση σχετικά με το πόση υποστήριξη έχουν στην Ελλάδα οι Ναζί, ο ΠΚ απαντά μεταξύ άλλων:
«Μετά τις εκλογές του περασμένου Ιούνη υπήρξε μια εξάπλωση των τοπικών μαχητικών αντιφασιστικών διαδηλώσεων – στις οποίες συνολικά συμμετείχαν περίπου 100.000 άτομα.»
Η εξάπλωση των αντιφασιστικών επιτροπών και πρωτοβουλιών σε όλη την επικράτεια αποτελεί μια πολύ σημαντική εξέλιξη. Σε μια σειρά περιπτώσεις (Θάσος, Τσαριτσάνη, Χανιά) δόθηκαν δυναμικές απαντήσεις στους φασίστες. Όμως το να λεει κανείς ότι στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα μετά τις εκλογές του Ιούνη του ’12 συμμετείχαν 100.000 άτομα αποτελεί φαντασιοπληξία! Φαντασιοπληξία που επιδιώκει να φτιάξει ένα πλαστό κλίμα ευφορίας! Όμως η μάχη που έχουμε να δώσουμε είναι πολύ σοβαρή και τέτοια «τρικ» δεν βοηθάνε.
Συμπερασματικά
Όσο και αν το ΣΕΚ και η ΚΕΕΡΦΑ διατείνονται πως παλεύουν για το χτίσιμο ενός μαζικού, μαχητικού και ενωτικού αντιφασιστικού κινήματος, η πραγματικότητα είναι πως με τις πρακτικές τους δεν το βοηθούν καθόλου. Τα «καπελώματα», το «ντοπάρισμα» και οι κούφιες θριαμβολογίες δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα – στην πραγματικότητα αποτελούν εμπόδιο στην ανάπτυξη του κινήματος. Αυτό δυστυχώς η ηγεσία του ΣΕΚ έχει αποδείξει διαχρονικά πως δεν είναι σε θέση να το καταλάβει. Με αυτή την τακτική όμως, ούτε συμμαχίες χτίζονται, ούτε πολύ περισσότερο μαζικό αντιφασιστικό κίνημα. Ας ελπίσουμε πως αυτό το απλό συμπέρασμα θα καταφέρει να το βγάλει κάποια στιγμή και η ηγεσία του ΣΕΚ, παρότι δεν μπορούμε να πούμε πως είμαστε αισιόδοξοι για κάτι τέτοιο.
