Του Θανάση Μαρίνη,
Αναπλ. μέλους στο ΔΣ του Συλλόγου Υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας
Σύμφωνα με το βαρύ αποδεικτικό υλικό που συγκέντρωσε η αρχή ξεπλύματος μαύρου χρήματος προέκυψε μεγάλο πάρτι διαφθοράς στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο τα προηγούμενα χρόνια, με δάνεια που δόθηκαν σε «ημέτερους» επιχειρηματίες με χαριστικούς όρους και επισφαλείς συμβάσεις.
Η «μαύρη τρύπα» και η ζημία που έχει υποστεί το τραπεζικό ίδρυμα και ως εκ τούτου το Δημόσιο υπολογίζεται σε € 500εκ. Στο πόρισμα που συνέταξε η Εισαγγελέας Διαφθοράς Πόπη Παπανδρέου το παραπάνω ποσό προκύπτει από δάνεια τα οποία δεν χρησιμοποιήθηκαν για κάλυψη επιχειρηματικής δραστηριότητας αλλά «προς δημιουργία πλούτου» και τα ίχνη τους εντοπίζονται σε offshore και σε ακίνητα του εξωτερικού.
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι στη δικογραφία που έχει σχηματιστεί αναφέρονται περιπτώσεις υπέρογκης χρηματοδότησης επιχειρηματιών με επισφαλή δάνεια από τα οποία δεν έχει επιστραφεί ούτε ένα ευρώ και χαρακτηρίζονται «ανεπίδεκτα εισπράξεως». Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι:
-
Δάνειο ύψους €19.885.000 που δόθηκε στην εταιρία- φάντασμα “C&C International” συμφερόντων των επιχειρηματιών Κυριάκου Γριβέα και Αναστασίας Βάτσικα, συνεργατών του Αντρίκου Παπανδρέου (αδερφός του ΓΑΠ) και τα οποία έκαναν φτερά!
-
«Θαλασσοδάνεια» αξίας μεγαλύτερης των €100 εκ. που δόθηκαν στον επιχειρηματία- καναλάρχη Κοντομηνά και στον επιχειρηματία-τραπεζίτη Λαυρεντιάδη και οι οποίοι τα «τσέπωσαν» χωρίς ποτέ να διερευνηθεί πότε και πως τα χρησιμοποίησαν.
Το ΤΤ λοιπόν, η πιο υγιής τράπεζα στην Ελλάδα[1] χρησιμοποιήθηκε από όλους αυτούς που κατά τα άλλα δουλεύουν για το καλό μας όχι μόνο για να χρηματοδοτήσουν δικούς τους ανθρώπους, αλλά και για να σώσουν την Eurobank που ήταν στο χείλος της κατάρρευσης…
Οι ευθύνες της Τράπεζας της Ελλάδας
Η ΤτΕ όχι μόνο δεν ασκεί τον ελεγκτικό ρόλο για τον οποίο προορίζεται αλλά αντίθετα είναι αυτή που πρωτοστατεί στην εφαρμογή του Μνημονίου, στο ξεπούλημα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της Αγροτικής Τράπεζας στο ιδιωτικό τραπεζικό κεφάλαιο και στην παροχή πλήρους κάλυψης στην ασυδοσία του σάπιου τραπεζικού συστήματος.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα δεν είναι κάποιοι «υπερβολικοί» επιχειρηματίες αλλά ότι όλο το σύστημα λειτουργεί με σάπιο τρόπο.
Οι κυβερνήσεις ως υπηρέτες του κεφαλαίου
Τα πιο πάνω από τη σκοπιά των εργαζομένων που χάνουν μισθούς και δικαιώματα, των ανέργων που βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης και των αυτοαπασχολουμένων που βλέπουν τους κόπους μιας ζωής να εξαϋλώνονται φαίνονται εξωπραγματικά και προκαλούν τεράστια οργή και αηδία.
Από τη σκοπιά των καπιταλιστών και των κυβερνήσεων τους (να μην ξεχνάμε ότι η Διοίκηση του ΤΤ διορίζεται απευθείας από την κυβέρνηση) είναι τρόπος ζωής, μια φυσιολογική καθημερινότητα. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με δημόσιο χρήμα, το κούρεμα των ομολόγων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε «φίλους» επιχειρηματίες Έλληνες και ξένους και τώρα το σκάνδαλο των θαλασσοδανείων του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου είναι οι συνέπειες της λογικής του συστήματος: το φόρτωμα της κρίσης στις πλάτες της κοινωνίας και τη μεταφορά πλούτου από την κοινωνία στις τσέπες μιας χούφτας καπιταλιστών, αυτούς που η ναζιστική Χρυσή Αυγή αποκαλεί καμάρι τους Έθνους και στυλοβάτες της Εθνικής Οικονομίας.
Πώς καταπολεμάμε τη διαφθορά;
Τα σκάνδαλα και η διαφθορά δεν είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των Ελλήνων, αλλά αναπόσπαστο στοιχείο του καπιταλισμού, που δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του κεφαλαίου. Η Ελλάδα είναι όντως από τις χώρες με τη μεγαλύτερη διαφθορά στην Ευρώπη (λόγω της καθυστερημένης ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στις βόρειες χώρες δεν υπάρχουν αντίστοιχες πρακτικές[2]
Επομένως, για να μην γινόμαστε συνεχώς μάρτυρες τέτοιων σκανδάλων πρέπει να παλέψουμε με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, της Τρόικα και του μνημονίου και την αντικατάστασή τους από μια κυβέρνησης της Αριστεράς. Μια Αριστερά, που θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα ρήξης με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και θα μεταφέρει την εξουσία από τα χέρια των καπιταλιστών σε αυτά της κοινωνίας.
Εν προκειμένω, πρέπει να προβάλλουμε καθαρά και δυνατά το αίτημα για πλήρη εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος με αποζημίωση μόνο των μικρομετόχων και των ασφαλιστικών ταμείων κάτω από καθεστώς εργατικού και κοινωνικού ελέγχου, με Διοικήσεις αιρετές και ανά πάσα στιγμή ανακλητές, υπόλογες στους κοινωνικούς φορείς, χωρίς golden boys, με κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου και των offshore και στόχο την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών.
Έτσι θα απαλλαγούμε από το παρασιτικό ρόλο του τραπεζικού κεφαλαίου και τα κεφάλαια που σήμερα καταλήγουν σε τσέπες κερδοσκόπων θα μπορούν να κατευθυνθούν σε σχεδιασμένες Δημόσιες επενδύσεις που θα δώσουν ώθηση στην οικονομία.
Τέλος, δεν αρκεί μόνο η ποινική καταδίκη των εμπλεκομένων επιχειρηματιών αλλά η άμεση δήμευση της περιουσίας τους και το πέρασμα των επιχειρήσεών τους στον έλεγχο και τη δημοκρατική διαχείριση των εργαζομένων.
