Συνέντευξη με το Διονύση Χριστόπουλο,
πρόεδρο των εργαζομένων στη Φιλαρμονική του Δήμου Αθήνας
πρόεδρο των εργαζομένων στη Φιλαρμονική του Δήμου Αθήνας
Την Κυριακή 3 Νοεμβρίου ήταν η πρώτη μέρα εφαρμογής του νόμου 4177/2013. Ο νόμος αυτός επιτρέπει στα εμπορικά καταστήματα να λειτουργούν τις Κυριακές, καταργώντας την Κυριακάτικη αργία για τους εμποροϋπάλληλους που θεσπίστηκε το 1908! Ο νόμος μιλά για λειτουργία των καταστημάτων 7 Κυριακές το χρόνο αλλά δίνει και τη δυνατότητα στους Αντιπεριφερειάρχες να πάρουν απόφαση με την οποία τα εμπορικά καταστήματα να μένουν ανοιχτά όλες τις Κυριακές του χρόνου στην εκάστοτε περιφέρεια δικαιοδοσίας τους.
Σ’ αυτές τις συνθήκες η Φιλαρμονική του Δήμου της Αθήνας κλήθηκε να παίξει την Κυριακή 3 Νοεμβρίου στα πλαίσια των «εορταστικών» εκδηλώσεων που συνδιοργάνωσε ο εμπορικός σύλλογος της Αθήνας και ο Δήμος της Αθήνας για την «τόνωση της εμπορικής κίνησης». Σ’ αυτή την εκδήλωση η Φιλαρμονική του Δήμου πήγε ωστόσο κινητοποιούμενη, με στόχο να εκφράσει την αντίθεσή της με το νόμο 4177/2013 και να δείξει αλληλεγγύη στον αγώνα των εμποροϋπαλλήλων.
Το «Ξ» μίλησε για την κινητοποίηση των μουσικών της Φιλαρμονικής με τον πρόεδρο του σωματείου τους, Διονύση Χριστόπουλο.
Ερ. Διονύση, το σωματείο της Φιλαρμονικής του Δ. Αθήνας αποφάσισε να συνοδέψει την υπαίθρια συναυλία της Κυριακής 3/11 με διαμαρτυρία. Γιατί;
Απ. Εμείς σαν σωματείο εργαζομένων δεν μπορούσαμε να συμμετέχουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα όταν καταργείται μια εργατική κατάκτηση 100 χρόνων και όταν στο δρόμο υπάρχουν απεργοί για να την υπερασπιστούν.
Ο Εμπορικός Σύλλογος και ο Δήμος της Αθήνας πήγαν να μετατρέψουν σε γιορτή την κατάργηση ενός δικαιώματος από τα πιο βασικά που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι και μετά από πολλούς και σκληρούς αγώνες. Δεν μπορούσαμε να το αφήσουμε έτσι…
Επίσης, είμαστε από τους κλάδους που με μιαν έννοια έχουν ήδη βιώσει την κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας. Γιατί παρά το ότι στη φύση της δουλειάς μας είναι να εργαζόμαστε κάθε Κυριακή (Κυριακάτικες συναυλίες, εκδηλώσεις, κοκ) η αμοιβή μας πλέον για τις Κυριακές είναι το μισό του μεροκαμάτου της καθημερινής.
Ερ. Τι μορφή είχε η διαμαρτυρία σας;
Απ. Εμείς εκτελέσαμε κανονικά την υπηρεσία που μας είχε αποσταλεί από το Δήμο αλλά παράλληλα ταχθήκαμε υπέρ των απεργών εμποροϋπαλλήλων, κρατώντας ένα πανό το οποίο έγραφε «όχι στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας», μοιράζοντας παράλληλα στον κόσμο που περνούσε μια ανακοίνωση αλληλεγγύης και στήριξης στον αγώνα των εμποροϋπαλλήλων και ξεκινήσαμε το πρόγραμμα παίζοντας συμβολικά μουσική από την ταινία «Ποτέ την Κυριακή».
Ερ. Οι αντιδράσεις του κόσμου ποιες ήταν;
Απ. Ο κόσμος αγκάλιασε την κίνησή μας. Και οι απεργοί και ο κόσμος που περνούσε από μπροστά χειροκροτούσε και έλεγε «μπράβο». Μοιράζοντας την ανακοίνωση ανοίγαμε κουβέντες και συχνά καταλήγαμε σε αυτές τις ολιγόλεπτες συζητήσεις ότι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι όλοι μαζί να παλέψουμε ενάντια σε αυτά που μας διαλύουν τη ζωή.
Ερ. Πώς είδες εσύ την «εμπορική κίνηση» και τον κόσμο εκείνη την Κυριακή;
Απ. Η κυβέρνηση προπαγανδίζει μαζί με τους μεγαλοκαταστηματάρχες ότι το μέτρο βγήκε τρομερή ανταπόκριση στον κόσμο, ωστόσο δεν παρουσίασαν κανένα συγκεκριμένο στοιχείο. Και βέβαια η κυβέρνηση δεν μας είπε τι κέρδος είχε την Κυριακή το 30% των καταστημάτων του κέντρου που έχει βάλει λουκέτο κατά τη διάρκεια του τελευταίου χρόνου εξαιτίας της «ανάπτυξης» του Σαμαρά.
Στην πραγματικότητα ο κόσμος που κατέβηκε στις 3/11 ήταν αριθμητικά περισσότερος από αυτόν που κατεβαίνει κάθε Κυριακή στην Αθήνα για βόλτα, αλλά αυτοί που μπήκαν στα καταστήματα ήταν λίγοι και αυτοί που ψώνισαν ακόμα λιγότεροι παρά το «τυράκι» των εκπτώσεων. Γιατί αυτό που λείπει απ’ τον κόσμο για να ψωνίσει είναι το χρήμα δεν είναι ο χρόνος.
Τα τελευταία 3 χρόνια κυβέρνηση και Τρόικα έχουν διαλύσει τα πάντα. Το εισόδημα μας έχει μειωθεί στο μισό, η ανεργία έχει φτάσει στο 30%, γκρεμίζουν τη μια κατάκτηση μετά την άλλη… Μας γυρνάνε εργασιακά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και ακόμα πιο πίσω! Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά, να βάλουμε φρένο και να αρχίσουμε να αντιστρέφουμε την κατάσταση είναι να αγωνιστούμε όλοι μαζί. Όχι κάθε κλάδος μόνος του, αλλά πραγματικά όλοι μαζί, συντονισμένα, συντεταγμένα, με σχέδιο και με διάρκεια.
