Ρεπορτάζ του «Ξ»
Την Κυριακή 28/9, οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας που απαιτούν πραγματική διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών ήταν για άλλη μια φορά μαζικές, δείχνοντας πως το έγκλημα δεν έχει ξεχαστεί, ότι τόσο οι συγγενείς των νεκρών των Τεμπών, όσο και ο υπόλοιπος κόσμος δεν εγκαταλείπει τη μάχη. Στην Αθήνα χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στο Σύνταγμα, συμπαραστεκόμενοι στον Π. Ρούτσι που έχει μετατραπεί σε κεντρική μορφή του κινήματος για την απόδοση δικαιοσύνης για τα Τέμπη και ο οποίος μια μέρα πριν τη συγκέντρωση εμφανίστηκε στο Σύνταγμα κρατώντας την παλαιστινιακή σημαία, συνδέοντας τον αγώνα του με αυτόν για την απελευθέρωση του δοκιμαζόμενου παλαιστινιακού λαού.
Μεγάλες και μαχητικές κινητοποιήσεις έγιναν και σε άλλες πόλεις.
Βόλος
Χανιά
Καβάλα
Το αίτημα τεσσάρων από τους συγγενείς των νεκρών των Τεμπών για εκταφή των σορών τους, (Π. Ρούτσι, Χ. Κωνσταντινίδης, Μ. Καρυστιανού και Π. Ασλανίδης) έχει προκαλέσει ένα μαζικό κύμα αλληλεγγύης, αλλά και οργής για την συνεχιζόμενη προσπάθεια συγκάλυψης από την πλευρά της δικαιοσύνης και της κυβέρνησης. Οι οικογένειες των νεκρών δικαιούνται νομικά να ζητήσουν την εκταφή των δικών τους ανθρώπων προκειμένου να ερευνηθούν οι συνθήκες και οι αιτίες του θανάτου τους. Ωστόσο η ελληνική δικαιοσύνη στερεί αυτό το δικαίωμα από τους γονείς και τους υπόλοιπους συγγενείς των νεκρών των Τεμπών, κάτι που παραπέμπει ακόμη πιο έντονα σε συστηματική συγκάλυψη, καθώς το πιο λογικό είναι να αναρωτηθεί κανείς τι έχουν να κρύψουν.
Η εν μέρει αποδοχή του αιτήματος του Π. Ρούτσι για εκταφή του γιου του για ταυτοποίηση, αλλά όχι για τοξικολογικές εξετάσεις, αποτελεί όπως λέει και ο ίδιος κοροϊδία και προσβολή της νοημοσύνης κάθε ανθρώπου. Παρά το γεγονός ότι όσο μεγαλύτερο διάστημα περνάει από τον θάνατο ενός ανθρώπου, τόσο δυσκολότερο γίνεται να ανιχνευθούν ουσίες σαν αυτές που εκτιμάται ότι προκάλεσαν την έκρηξη και τη φωτιά στο τρένο, οι πιθανότητες εξακολουθούν να υπάρχουν. Έτσι, το γεγονός και μόνο ότι οι δικαστικές αρχές αρνούνται τις τοξικολογικές εξετάσεις, ενισχύει την καχυποψία που δίκαια νιώθει μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας για την αξιοπιστία τους.
Ο Π. Ρούτσι δηλώνει ότι συνεχίζει την απεργία πείνας μέχρι την πλήρη αποδοχή του αιτήματός του, (την Δευτέρα 29/9 μπαίνει στην 15η ημέρα απεργίας) ενώ από την Κυριακή 28/9 ξεκίνησε απεργία πείνας και ο Χ. Κωνσταντινίδης με το ίδιο αίτημα για τη σύζυγό του Β. Χλώρου που σκοτώθηκε στα Τέμπη. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση εξακολουθεί να εμπαίζει τους συγγενείς και ολόκληρη την κοινωνία. Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αφού πρώτα πανηγύρισε για το νέο εξοπλιστικό όργιο στο οποίο επιδίδεται αυτόν τον καιρό η κυβέρνηση, έγραψε ανάμεσα σε άλλα:
«θέλω να πω ότι η πολιτεία πρέπει να στέκεται με ευαισθησία δίπλα στους ανθρώπους που πονούν, ακόμη κι όταν την αμφισβητούν. Αυτό επιτάσσει η ανθρωπιά και ο πολιτισμός μας. Σεβόμαστε τις αποφάσεις της ανεξάρτητης δικαιοσύνης, όποιες κι αν είναι αυτές, χωρίς να τις σχολιάζουμε…»
Η κυβέρνηση των σκανδάλων και των ψεμάτων προσπαθεί να μας πείσει ότι σέβεται την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη και ότι δεν επεμβαίνει από σεβασμό στους συγγενείς των θυμάτων που η ίδια με τις πολιτικές της προκάλεσε. Οι φρεγάτες και τα Rafale για τα οποία καυχιέται ο Μητσοτάκης θα κοστίσουν πάνω από 20 δις ευρώ σε διάστημα μιας δεκαετίας. Για την αποκατάσταση της βλάβης στην τηλεδιοίκηση στον σταθμό της Λάρισας, εξαιτίας της οποίας βρέθηκαν τα δύο τρένα στις ίδιες ράγες, θα απαιτούνταν μόλις 5-10.000 ευρώ. Στο μεταξύ, δυόμιση χρόνια μετά, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα για να βελτιωθεί η επικίνδυνη εικόνα που παρουσιάζει ο σιδηρόδρομος.
Για την ασφάλεια των συγκοινωνιών, για τα νοσοκομεία και τα σχολεία, για τους εργαζόμενους που δυσκολεύονται να ανταποκριθούν σε καθημερινές ανάγκες, φυσικά δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα. Τα λεφτά φυτρώνουν μόνο για νέους εξοπλισμούς, για περισσότερη αστυνομία, για δώρα στους επιχειρηματίες φίλους της κυβέρνησης. Η μάχη των συγγενών των νεκρών του εγκλήματος στα Τέμπη είναι μάχη ολόκληρης της κοινωνίας. Από τη μια μεριά για να αποδοθεί πραγματική δικαιοσύνη και από την άλλη για να εξασφαλίσουμε ότι θα παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να μην έχουμε ποτέ ξανά στο μέλλον τέτοια εγκλήματα. Ο αγώνας αυτός πρέπει να παραμείνει ζωντανός, να συνδεθεί με τα υπόλοιπα κινήματα των εργαζομένων και της νεολαίας και να απαιτήσει:
- Να γίνουν άμεσα δεκτά τα αιτήματα των συγγενών των νεκρών για εκταφή και τοξικολογικές εξετάσεις
- Να διερευνηθεί κάθε πτυχή της υπόθεσης και να τιμωρηθούν όλοι οι ένοχοι για το έγκλημα και τη συγκάλυψη
- Εθνικοποίηση του ΟΣΕ χωρίς καμία αποζημίωση
- Εργατικός και κοινωνικός έλεγχος και διαχείριση για να υπάρχει διαφάνεια· Προσλήψεις και δημόσιες επενδύσεις για ασφαλείς και φτηνές μεταφορές για όλους
