Συνέντευξη με εργαζόμενη σε εταιρία διαχείρισης «κόκκινων» δανείων
Μιλήσαμε με την Μαρία Τ., εργαζόμενη σε εταιρία που διαχειρίζεται ληξιπρόθεσμες οφειλές, δηλαδή χρέη που έχουν αγοραστεί από τράπεζες. Μας αποκάλυψε πολλά για το πως λειτουργεί το σύστημα αυτό. Αξίζει να το διαβάσετε. Το πραγματικό όνομα δεν δημοσιεύεται λόγω φόβου απόλυσης
Ερ: Πες μας, τι ακριβώς κάνουν αυτές οι εταιρείες; Πώς βρέθηκαν στα χέρια τους αυτά τα χαρτοφυλάκια;
Απ: Πρόκειται για χρηματοοικονομικές εταιρίες ξένων χωρών όπως Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, που αγοράζουν μακροχρόνιες ληξιπρόθεσμες οφειλές (δηλαδή χρέη που δεν έχουν αποπληρωθεί) από τις τράπεζες, με σκοπό να εισπράξουν εκείνες τις οφειλές αυτές. Αυτό έχει ένα πέπλο νομιμότητας αφού έχει ψηφιστεί νόμος από την βουλή των Ελλήνων, που διασφαλίζει την εγκυρότητα της εκχώρησης των συμβάσεων , των υποθηκευμένων ακίνητων και κινητών περιουσιακών στοιχείων και προσωπικών δεδομένων. Οι εταιρίες αυτές με τη σειρά τους εξουσιοδοτούν εισπρακτικές εταιρίες και δικηγορικά γραφεία για να πραγματοποιήσουν τη «συγκομιδή» .
Το εξωφρενικό είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες χρηματοδοτήθηκαν με λεφτά όλων μας για να «ανακεφαλαιοποιηθούν» και να σβήσουν αυτά τα χρέη. Τα οποία όμως αυτές πουλάνε και βγάζουν επιπλέον κέρδος!
Ερ: Με ποιους τρόπους «πείθουν» τον κόσμο να πληρώσει οφειλές από τόσο παλιά; Πόσο λογικό και νόμιμο είναι να διεκδικούνται αυτά τα χρέη;
Απ : Οι εισπρακτικές εταιρίες χρησιμοποιούν ανακριτικές και προσβλητικές λεκτικά μεθόδους και σπάνια προβαίνουν σε επιδόσεις εξωδίκων και διαταγών πληρωμής. Βασίζονται στον αιφνιδιασμό και την ανασφάλεια του κόσμου. Οι δικηγορικές από την άλλη κάνουν ακριβώς το ίδιο αλλά εν ονόματι του νόμου και με μεγαλύτερη άνεση στην επίδοση εξωδίκων και διαταγών πληρωμής, αφού διαθέτουν έμμισθους δικηγόρους και τα νομικά έξοδα βαραίνουν τον οφειλέτη. Και στις δύο περιπτώσεις προσφέρονται σημαντικές μειώσεις, έως και 90% και μηνιαίες δόσεις που δελεάζουν τον κόσμο προκειμένου να απαλλαγεί.
Βέβαια, όταν έχει παρέλθει δεκαετία και το χρέος είναι κάτω των 20.000 € παραγράφεται! Επίσης, για να είναι νόμιμη η διεκδίκηση μιας οφειλής, θα πρέπει να υπάρχει η σύμβαση, κάτι που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν ισχύει, οπότε δεν υπάρχει και χρέος!
Ζητώντας ενημέρωση από τον Τειρεσία εύκολα κανείς μαθαίνει που και τι χρωστάει. Οι εταιρίες αυτές εκμεταλλεύονται την άγνοια και τον φόβο του κόσμου για αυτά τα ζητήματα ώστε να βγάλουν κέρδος.
Ερ: Πόσο μεγάλα πιστεύεις ότι είναι τα κέρδη τους από αυτά που βλέπεις;
Απ : Αν για παράδειγμα το χρέος ενός οφειλέτη ανέρχεται στις 10.000€, η χρηματοοικονομική εταιρία μπορεί να το αγοράζει από την τράπεζα με 50€! Η αναλογία είναι περίπου 1000 προς 5.
Αν το ποσό που θα εισπραχθεί όμως έστω και με τη μέγιστη «έκπτωση» που προσφέρει η εισπρακτική είναι 1000€ στο συγκεκριμένο παράδειγμα, το κέρδος της εταιρίας είναι 950 ευρώ!
Βάλτε με το νου σας το βαθμό της αισχροκέρδειας που επικρατεί και πως τα χρήματα των Ελλήνων φυγαδεύονται στο εξωτερικό ή ακόμα χειρότερα πως περνούν στα χέρια ξένων ιδρυμάτων οι περιουσίες μας.
Ερ: Ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας σας;
Απ : Βρισκόμαστε σε μία αίθουσα πολλές δεκάδες εργαζόμενοι εκ των οποίων 1 στους 3 περιφέρεται στο χώρο δίνοντας οδηγίες, προσβάλλοντας και συνεχώς ρωτώντας «πόσα έφερες μέχρι τώρα;».
Οι υπόλοιποι προσπαθούμε να επιβιώσουμε και να συνυπάρξουμε σε ένα περιβάλλον που θυμίζει Βαβέλ από τη φασαρία και την διχόνοια, καθώς υπάρχει ανταγωνισμός.
Έχουμε μισή ώρα διάλειμμα στο οχτάωρο και προς το τέλος του μήνα που πρέπει να «πιάσουμε» το στόχο δουλεύουμε extra ώρες αμισθί. Όσων η εισπρακτική πορεία δεν είναι ικανοποιητική, απολύονται και αντικαθιστούνται αμέσως με κάποιον άλλο χωρίς δεύτερη σκέψη. Είμαστε πλήρως αναλώσιμοι και δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί.
Ερ: Πως καταλήγει κάποιος να δουλεύει εκεί;
Απ : Αν ανοίξεις μια εφημερίδα με αγγελίες για εργασία θα διαπιστώσεις ότι από τις 10 οι 8 είναι εισπρακτικές και δικηγορικά γραφεία. Η ανεργία είναι τόσο μεγάλη που αναγκάζεσαι να εργαστείς όπου βρεις .
Εγώ για παράδειγμα κοντεύω τα 40 και έψαχνα 1 χρόνο για δουλειά. Από τα εκατοντάδες βιογραφικά που έστειλα σε διάφορες εταιρίες, απάντησαν μόνο δύο, με το ίδιο αντικείμενο απασχόλησης και στη μία εργάζομαι, καθώς κάπως πρέπει και εγώ να ζήσω!
Αν καταφέρουν και μας πείσουν ότι οι μισοί θα κυνηγάμε τους άλλους μισούς για να εδραιώνονται οι «βαριές» βιομηχανίες της Ευρώπης στη χώρα μας, τότε έχω σίγουρα πορεία μπροστά μου εκεί μέσα…
