Ανακοίνωση του «Ξ»
Λίγες μόλις μέρες μετά την επίθεση με δολοφονικά εργαλεία εναντίον συνδικαλιστών και μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα, οι Ναζί της Χρυσής Αυγής χτύπησαν ξανά, σε μια άλλη εργατογειτονιά του Πειραιά, αυτή την φορά προκαλώντας τον θάνατο του Παύλου Φύσσα – παιδιού της εργατικής τάξης, καλλιτέχνη και γνωστού για την αντιφασιστική και αντικαπιταλιστική του στάση και δράση, τόσο στην γειτονιά του Κερατσινίου, όσο και στους κύκλους του hip hop κινήματος.
Την επόμενη μέρα, χτες, χιλιάδες αντιφασίστες πλημμύρισαν τους δρόμους του Κερατσινίου – αλλά και δεκάδων πόλεων πανελλαδικά, στέλνοντας μια πρώτη απάντηση στους θρασύδειλους δολοφόνους. Στα οργισμένα βλέμματα των διαδηλωτών έβλεπε κανείς μαζί με την θλίψη και το πείσμα, την αγωνία για το πώς θα μπορέσουμε να φράξουμε τον δρόμο στους Ναζί, για το τι χρειάζεται να κάνουμε για να μην θρηνήσουμε και άλλα θύματα.
Στην πραγματικότητα, ήταν απλά θέμα χρόνου να συμβεί κάτι τέτοιο. Οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής, αποθρασυμένοι από τα εκλογικά ποσοστά τους και την ανοχή (και σε πολλές περιπτώσεις τη συνεργασία) της Αστυνομίας και αφού πρώτα «προπονήθηκαν» προχωρώντας σε δολοφονίες μεταναστών, στρέφουν σταδιακά την δράση τους σε Έλληνες αγωνιστές του κινήματος και της Αριστεράς. Εκπληρώνουν έτσι τον πραγματικό τους ρόλο: την τρομοκράτηση όσων αγωνίζονται, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.
Οι ναζί επιχείρησαν να φτιάξουν την «ραγισμένη» εικόνα τους
Η πραγματικότητα είναι πως η Αριστερά και το εργατικό κίνημα – για την ακρίβεια, οι ηγεσίες τους – είχαν διαχρονικά υποτιμήσει τον κίνδυνο των νεοναζί. Ήταν αυτή η υποτίμηση που άφησε χώρο στους φασιστές να βάλουν ρίζες σε κάποιες γειτονιές και στην συνέχεια εκμεταλλευόμενοι την οικονομική κρίση και την «αβάντα» πολλών ΜΜΕ, να μπορέσουν να σπάσουν το φράγμα του περιθωρίου και να μπουν στο κοινοβούλιο.
Η είσοδος των Ναζί στην Βουλή όμως, μετά το αρχικό σοκ που προκάλεσε στις τάξεις του κινήματος, οδήγησε στο χτίσιμο δεκάδων αντιφασιστικών επιτροπών και κινήσεων πανελλαδικά που σε πολλές περιπτώσεις (Θάσος, Τσαριτσάνη, Χανιά, Πάτρα κ.α.) αντέδρασαν δυναμικά στην παρουσία των νεοναζί διαλύοντας την εικόνα του «αήττητου» που είχαν καλλιεργήσει (με την αγαστή στήριξη των μεγάλων ΜΜΕ).
Οι «σφαλιάρες» που δέχτηκαν οι φασίστες, σε συνδυασμό με το γεγονός πως παρά την περαιτέρω δημοσκοπική τους άνοδο μετά τις εκλογές και παρά το γεγονός πως μισθοδοτούν δεκάδες αν όχι εκατοντάδες τραμπούκους πανελλαδικά (όπως φαίνεται πως είναι και ο δολοφόνος του Π. Φύσσα, Γ. Ρουπακιάς) τόσο οι συγκεντρώσεις τους, όσο και η οργανωμένη τους δράση είναι αναντίστοιχη με τα ποσοστά που τους δίνουν οι δημοσκοπήσεις.
Ήταν αυτό το «ραγισμένο» προφίλ του αήττητου, που ήθελε να ξαναφτιάξει η Χρυσή Αυγή. Η επίθεση μάλιστα κατά των μελών του ΚΚΕ είχε κατ’ εξοχήν ένα τέτοιο στοχευμένο χαρακτήρα. Το μήνυμα που οι Ναζί ήθελαν να περάσουν ήταν: «Εμείς μπορούμε να τσακίσουμε ακόμα και την πιο οργανωμένη δύναμη της Αριστεράς, κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει»!
Στην πραγματικότητα, οι φασίστες ξέρουν πολύ καλά, πως οι δυνάμεις τους θα φανούν εξαιρετικά ανεπαρκείς αν η Αριστερά, το εργατικό και το αντιφασιστικό κίνημα, δράσουν ενιαία και με σχέδιο απέναντι τους. Σε μια τέτοια περίπτωση, ούτε οι φίλοι τους στις τάξεις της Αστυνομίας, θα μπορέσουν να τους σώσουν.
Η ανεπάρκεια της Αριστεράς αποθρασύνει τους Ναζί
Στην πραγματικότητα, οι Νεοναζί μπορούν να προχωρούν σε τέτοιες επιθέσεις εξαιτίας της τραγικής ανεπάρκειας των ηγεσιών του κινήματος και της Αριστεράς.
Ειδικά το ΚΚΕ, έχει διαχρονικά επιδείξει απίστευτη υποτίμηση απέναντι στον κίνδυνο των Νεοναζί και χλεύαζε, χρόνια τώρα, όλους όσους – όπως το «Ξ» – έριχναν δυνάμεις στην πάλη ενάντια στην Χρυσή Αυγή, θεωρώντας, λίγο-πολύ, ότι πρόκειται μια γραφική ομαδούλα «την οποία ενδυναμώνεις όσο ασχολείσαι μαζί της». Δεν έχει περάσει άλλωστε, παρά μόνο 1,5 χρόνος απ’ όταν ο Γ. Σιφωνιός, στέλεχος του ΚΚΕ και πρόεδρος του σωματείου των απεργών χαλυβουργών παραχωρούσε το μικρόφωνο του σωματείου στον Κασιδιάρη για να απευθύνει χαιρετισμό στους απεργούς! Ήταν μόλις μετά την είσοδο της Χρυσής Αυγής στην βουλή τον Μάιο του 2012, που το ΚΚΕ άρχισε να μιλάει για τον κίνδυνο των Νεοναζί, ενώ ακόμη και μέχρι σήμερα (!!!) δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα στην κατεύθυνση του χτισίματος ενός αντιφασιστικού μετώπου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, κρατά μεν καλύτερη στάση, εξακολουθεί όμως να υποτιμά και αυτός με την σειρά του τον κίνδυνο. Την ίδια ώρα που εκατοντάδες μέλη του, πολύ σωστά, συμμετέχουν ή και μπαίνουν μπροστά στο χτίσιμο αντιφασιστικών επιτροπών, αυτό γίνεται χωρίς σχέδιο και χωρίς κανένα συντονισμό από την ηγεσία του κόμματος. Ακόμη χειρότερα, μια σειρά στελέχη του, στέλνουν τελείως λάθος μηνύματα μέσω των ΜΜΕ, είτε παραπέμποντας την λύση του προβλήματος στην εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, είτε ακόμη και ζητώντας συνεργασία του «συνταγματικού τόξου» (δηλαδή της Αριστεράς μαζί με τα κόμματα που εφαρμόζουν τις πολιτικές που ανοίγουν τον δρόμο στους Ναζί) προς αντιμετώπιση του φαινομένου.
Άμοιρα ευθυνών δεν είναι ούτε μικρότερα τμήματα της Αριστεράς όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΚΕΕΡΦΑ («Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στον Ρατσισμό και την Φασιστική Απειλή» που εντάσσεται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να δρουν σε πολλές περιπτώσεις διασπαστικά και «καπελωτικά», ενώ περιορίζουν τις προτάσεις δράσης τους στην διοργάνωση πορειών (που είναι βέβαια σημαντικές, αλλά όπως έχει αποδείξει η πείρα δεν αρκούν).
Κούρσα με τον χρόνο
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αν οι δυνάμεις της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος δρούσαν ενιαία και με σχέδιο απέναντι στους Ναζί η εξαφάνιση τους θα ήταν θέμα χρόνου. Ιδιαίτερα καθώς, αν οι μαζικές δυνάμεις του κινήματος κινηθούν προς την κατεύθυνση του χτισίματος ενός τέτοιου αντιφασιστικού μετώπου θα «παρασύρουν» μαζί τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που έχουν την διάθεση να παλέψουν ενάντια στους Ναζί, αλλά αυτή την στιγμή αισθάνονται μόνοι και φοβισμένοι.
Είναι βέβαια δεδομένο ότι ένα τέτοιο μέτωπο της Αριστεράς πρέπει να συμπληρώνεται από μια ολοκληρωμένη απάντηση στην κρίση, στην Τρόικα και στην κυβερνητική εξουσία. Η Αριστερά οφείλει να διεκδικήσει την εξουσία, να το κάνει αυτό στη βάση ενός προγράμματος που να αφαιρεί την εξουσία από το κεφάλαιο και τις πολυεθνικές και να ανοίγει το δρόμο στη σοσιαλιστική προοπτική και την οικονομική ανάπτυξη προς όφελος της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Διαφορετικά, η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, αυτή που ζούμε σήμερα, θα αναπαράγει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη φασιστική απειλή.
Αυτή την στιγμή έχουμε ακόμη χρόνο. Αλλά αυτός ο χρόνος δεν θα κρατήσει για πάντα! Είτε η Αριστερά και το κίνημα θα βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα από τα λάθη αλλά και τις επιτυχίες, είτε θα πληρώσουμε ένα πολύ βαρύ κόστος – και σαν Αριστερά και σαν κοινωνία.
Χρειάζεται
-
Οι αντιφασιστικές επιτροπές που έχουν ήδη φτιαχτεί πρέπει να ενισχυθούν και να διευρυνθούν. Πρέπει επίσης να αποκτήσουν καλύτερο συντονισμό μεταξύ τους. Στην Αθήνα, έχουν ήδη γίνει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση[1]. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να ενταθεί. Χρειάζεται να παρθούν αντίστοιχες πρωτοβουλίες συντονισμού των αντιφασιστικών δυνάμεων σε πανελλαδικό επίπεδο
-
Τα εργατικά συνδικάτα οφείλουν να εμπλακούν ενεργά σε αυτή την διαδικασία. Οι αγωνιστές της βάσης πρέπει να θέσουν αυτά τα ζητήματα στις γενικές συνελεύσεις για να πιεστούν οι ηγεσίες
-
Τα κόμματα της Αριστεράς οφείλουν να υιοθετήσουν ενωτική προσέγγιση, για κοινή δράση και κοινό μέτωπο ενάντια στο φασισμό. Όποια κομμάτια της Αριστεράς αρνούνται, ή καπελώνουν τα κινήματα, στο όνομα της «επαναστατικής» τους δήθεν καθαρότητας, έχουν τεράστιες ευθύνες για την ενίσχυση των φασιστών
-
Στις περιοχές που οι Νεοναζί, πατώντας πάνω σε πραγματικά προβλήματα, έχουν καταφέρει να βρουν κάποιο έρεισμα, χρειάζονται μαζικές εκστρατείες πόρτα-πόρτα προκειμένου να σπάσει η τρομοκρατία
-
Οι αντιφασιστικές επιτροπές δεν αρκεί να περιοριστούν στην αντιφασιστική προπαγάνδα, αλλά πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση του χτισίματος δικτύων αλληλεγγύης προς τα θύματα της κρίσης – ένα ζήτημα πάνω στο οποίο κάνουν μεγάλη σπέκουλα οι Ναζί – καθώς και μαζικών επιτροπών αυτοάμυνας που θα κάνουν ξεκάθαρο στους μπράβους της Χρυσής Αυγής ότι οι δρόμοι ανήκουν στο κίνημα και όχι στους τραμπούκους-δολοφόνους
-
Πάνω απ’ όλα, η μάχη ενάντια στον φασισμό πρέπει να συνδεθεί με την πάλη για την ανατροπή του συστήματος που τον γεννά – και που τελικά τον χρειάζεται. Όσο οι πολιτικές κυβέρνησης-ΔΝΤ-ΕΕ θα εξαθλιώνουν την κοινωνία δεν θα ξεμπερδέψουμε με το τέρας του ναζισμού
