Δημοσιεύουμε το τελευταίο και 4ο στη σειρά άρθρο σχετικά με το κάμπινγκ του Antinazi Zone / YRE στη Θάσο, με τις εντυπώσεις και τα σχόλια μερικών από τους παρευρισκόμενους. Παρουσιάζουμε με τη σειρά το τι μας είπαν οι:
-
Πολ Μέρφι, ευρωβουλευτής του ιρλανδικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, για δεύτερη φορά στο κάμπινγκ του Antinazi Zone,
-
Ροδόλφος Σταματίου, συνταξιούχος, παλιός συνδικαλιστής από τους αγώνες της δεκαετίας του ’70, μαζί με τη μικρή εγγονή του Ευρυδίκη
-
Εμανουέλα Δηλαβέρη, άνεργη, απολυμένη συμβασιούχος στο Δήμο του Ελληνικού στην Αθήνα
-
Τζάκο Λαμ, στέλεχος της «Σοσιαλιστικής Δράσης» μαρξιστικής οργάνωσης στο Χονγκ Κονγκ
Paul Murphy – ευρωβουλευτής, Ιρλανδία: «το παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ εμπνέει, δείχνει πως οι εργαζόμενοι δεν χρειάζονται τα αφεντικά»
Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που ήρθα στο κάμπινγκ της YRE στην Ελλάδα. Για μια ακόμη φορά όλα ήταν θαυμάσια: ο καιρός, το όμορφο νησί της Θάσου, το κάμπινγκ στον Πρίνο, δίπλα ακριβώς από τη θάλασσα, οι πολιτικές συζητήσεις καθώς και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις και διασκέδαση.
Για μένα, η πιο σημαντική ίσως συζήτηση ήταν αυτή για το κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ. Μέσα από την παρουσία των εκπροσώπων των εργαζομένων δόθηκε μια πραγματικά ζωντανή εικόνα του τι σημαίνει εργατικός έλεγχος και διαχείριση στο εργοστάσιο.
Ήταν μια συζήτηση που σε ενέπνεε, καθώς αποκάλυπτε την αποφασιστικότητα των εργατών να συνεχίσουν να αντιστέκονται αλλά και το πως οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να λειτουργούν τα εργοστάσια χωρίς τα αφεντικά, δίνοντας έτσι μια εικόνα από το μέλλον όταν ο εργατικός έλεγχος και η διαχείριση θα είναι ο κανόνας σε μια σοσιαλιστική κοινωνία.
Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο του κάμπινγκ ήταν ο διεθνής του χαρακτήρας. Την πρώτη μέρα της άφιξής μου συμμετείχα σε μια συζήτηση με συντρόφους από την Τουρκία, την Κίνα, τη Γερμανία κλπ, μαζί βέβαια με Έλληνες συντρόφους και συντρόφισσες. Η συζήτηση αυτή, για ένα πλανήτη που εξεγείρεται και επαναστατεί, έδωσε τη δυνατότητα να ενταχθούν οι συγκλονιστικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα στο πλαίσιο της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού και των διεργασιών που αναπτύσσονται, συχνά αρκετά περίπλοκων και αντιφατικών, για τον πολιτικό και ιδεολογικό επανεξοπλισμό και την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος σε παγκόσμια βάση.
Ροδόλφος Σταματίου – συνταξιούχος, Αθήνα: θυμήθηκα ξανά τις μάχες που δίναμε στα εργοστάσια στη δεκαετία του 70
Μετά από πάρα πολλά χρόνια φέτος αποφασίσαμε να κάνουμε κάμπινγκ. Από τη μια λόγω της επιθυμίας της εγγονής που ήθελε να περάσουμε μέρος των καλοκαιρινών διακοπών σε σκηνή κι από την άλλη και λόγω του πολιτικού –αντιφασιστικού δηλαδή– περιεχομένου του κάμπινγκ.
Η διαβίωση στο κάμπινγκ ήταν υπέροχη. Και λόγω του χώρου και του περιβάλλοντος που ήταν πάρα πολύ όμορφα, αλλά πάνω απ’ όλα γιατί πήρα μέρος σε συζητήσεις και εκδηλώσεις με άλλους, νέους και αξιόλογους ανθρώπους, συμμετείχα σε αγωνιστικές αλλά και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις και έκανα σημαντικές γνωριμίες.
Κατά τη δεκαετία του ’70 ήμουν πρόεδρος του εργοστασιακού σωματείου στο εργοστάσιο Tiger στη Μαγούλα της Ελευσίνας. Σήμερα στα 70 μου χρόνια θυμήθηκα ξανά τις μάχες που δίναμε τότε, ένοιωσα ξανά συγκινητικές στιγμές αγώνων, ένοιωσα μια ικανοποίηση, ένα «γέμισμα» από τους αγώνες της νέας γενιάς. Γι’ αυτό και έχω σκοπό να συνεχίσω να συμμετέχω σε κάθε καινούργιο κάμπινγκ. Αν εγώ έδωσα λίγα, πήρα πάρα πολλά από τη συμμετοχή μου εδώ.
Η μικρή Ευρυδίκη, εγγονή του συντρόφου Ροδόλφου, ενθουσιασμένη με το κάμπινγκ:
Μου άρεσε πάρα πολύ…. η θάλασσα, το μπαρ, οι γνωριμίες που έκανα, η παιδική χαρά, το θεατρικό δρώμενο, η συμμετοχή μου στην ομάδα κατασκευής κεραμικών… Νοιώθω πολύ τυχερή που έζησα και ένοιωσα όλα αυτά. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία.
Εμανουέλα Δηλαβέρη – άνεργη, Αθήνα: «φοβόμασταν πως το κάμπινγκ θα ήταν κομματικά καπελωμένο αλλά επ’ ουδενί δεν ίσχυε αυτό».
Ήρθαμε μαζί με την αδελφή μου. Το είχαμε σημειώσει για πρώτη φορά πριν από 6 χρόνια, αλλά δεν έτυχε να μπορέσουμε να έρθουμε παρά μόνο τώρα. Φοβόμασταν ότι θα πηγαίναμε κάπου που θα ήταν κομματικά καπελωμένο, αλλά ανακαλύψαμε ότι επουδενί δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Μας έκανε φοβερή εντύπωση η καταπληκτική οργάνωση των πάντων και βέβαια οι συζητήσεις. Η Κίνα για παράδειγμα ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση. Μάθαμε πάρα πολλά πράγματα που δεν φανταζόμασταν. Είχαμε πάει στην Κίνα, τρία χρόνια πριν αλλά δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε τίποτε από το τι πραγματικά συνέβαινε εκεί. Ο κόσμος δεν μιλούσε, δεν απαντούσε στις ερωτήσεις μας, είτε γιατί δεν ήξερε τη γλώσσα, είτε, αυτοί που μιλούσαν αγγλικά, φοβόντουσαν να απαντήσουν στις ερωτήσεις μας. Ξαφνικά, εδώ, ανακαλύψαμε την πραγματικότητα της σημερινής Κίνας.
Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία. Το πιο καταπληκτικό στοιχείο του κάμπινγκ, για μένα και την αδελφή μου ήταν ο κόσμος που γνωρίσαμε. Υπέροχοι άνθρωποι με τους οποίους πέρασα στιγμές που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ. Είναι σίγουρο πως θα ξανάρθουμε.
Τζάκο Λαμ – Χονγκ Κονγκ: «με 250.000€ ένας πλούσιος κινέζος παίρνει άδεια παραμονής στην Ελλάδα»
Ήρθα στο κάμπινγκ κατ’ αρχήν λόγω της σημασίας που έχει η Ελλάδα διεθνώς. Η Ελλάδα είναι στο κέντρο της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού και τους αγώνες των Ελλήνων εργαζομένων τους παρακολουθούν οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου.
Το κάμπινγκ αυτό ήταν για μένα μια πολύ σημαντική εμπειρία. Δεν υπάρχει τέτοια παράδοση στο Χονγκ Κονγκ κι έτσι όλα όσα είδα ήταν σε μεγάλο βαθμό κάτι καινούργιο. Κατ’ αρχήν οι συζητήσεις ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρουσες και πλούσιες, εξαιρετικά ενημερωτικές και διαφωτιστικές αλλά επίσης συνολικά η οργάνωση του κάμπινγκ, από το φαγητό μέχρι τη διασκέδαση, τις συναυλίες και τα πάρτι, τη μέριμνα για τα παιδάκια κοκ, ήταν εξαιρετική.
Ένας άλλο στοιχείο το οποίο παρακολουθούμε από το Χονγκ Κονγκ είναι οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στην Κίνα και την Ελλάδα.
Η Κίνα γίνεται όλο και πιο σημαντική στη διεθνή οικονομία και διεθνή σκηνή και επιδιώκει να αναπτύξει ιδιαίτερα στενές σχέσεις με την Ελλάδα η οποία αποτελεί γι’ αυτήν πύλη εισόδου στην ΕΕ. «Επενδύει» μαζικά, αξιοποιώντας την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης Σαμαρά, όπως για παράδειγμα στο λιμάνι του Πειραιά. Το τελευταίο που έχω μάθει είναι ότι αν κάποιος πλούσιος Κινέζος «επενδύσει» 250 χιλιάδες ευρώ και πάνω το ελληνικό κράτος του παρέχει αυτόματα «πράσινη κάρτα» – δικαίωμα διαμονής και κατοικίας εδώ.
Είμαι εδώ σαν εκπρόσωπος της «Σοσιαλιστικής Δράσης» μια μαρξιστικής επαναστατικής οργάνωσης που δουλεύει ανοικτά στο Χονγκ Κονγκ και αναπτύσσει παράνομη δράση στην Κίνα. «Τολμώ» να πω το τελευταίο ανοικτά γιατί το καθεστώς κατάφερε να εντοπίσει τη δράση μας και μάλιστα να συλλάβει κάποιους από τους σ. μας στο εσωτερικό της Κίνας. Πάντως τα κινήματα αντίστασης αναπτύσσονται και στην Κίνα και στο Χονγκ Κονγκ.
Το Χονγκ Κονγκ αρχίζει να αποκτά το όνομα «η πόλη των διαμαρτυριών». Υπάρχει μεγάλη οργή ενάντια στην κυβέρνηση και δεν υπάρχει βδομάδα χωρίς κάποια κινητοποίηση. Από το 2006 και μετά έχουμε την εμφάνιση μιας σειράς ριζοσπαστικών κινημάτων. Είναι βέβαια κατακερματισμένα και χωρίς τον απαραίτητο συντονισμό μεταξύ τους, ελπίζουμε όμως αυτό να κατακτηθεί με τον χρόνο. Σ’ αυτό προσπαθούμε να συμβάλουμε σαν Οργάνωση.
Από την άλλη υπάρχει βέβαια μεγάλη σύγχυση καθώς έννοιες όπως «σοσιαλισμός» είναι εντελώς φθαρμένες στο Χονγκ Κονγκ καθώς τις χρησιμοποιεί το κινέζικο καθεστώς.
Οι συνθήκες ζωής και εργασίας καθώς και η καταστολή στην Κίνα πολύ δύσκολα περιγράφονται με λέξεις. Πρόσφατα καταφέραμε να φυγαδεύσουμε από την Κίνα ένα βασικό μας σύντροφο ο οποίος είχε εντοπιστεί από τις αρχές. Ήταν κάτι το εξαιρετικά δύσκολο.
Οι διαμαρτυρίες στην Κίνα, απεργιακές και άλλες, είναι αμέτρητες. Για όλους αυτούς τους αγωνιστές που παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα, το Χονγκ Κονγκ είναι όπως ένα παράθυρο στον υπόλοιπο κόσμο. Μπορούν, μέσω του Χ. Κονγκ να μαθαίνουν τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο αλλά και να στέλνουν πληροφόρηση. Η «Σοσιαλιστική Δράση» μέσα από το site της το www.chinaworker.com συμβάλει αποφασιστικά σ’ αυτή την προσπάθεια.
