Η αποδοχή της αίτησης απελευθέρωσης του Μιχαλολιάκου από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας άνοιξε ξανά τη συζήτηση για το αν ο ποινικός κώδικας και η Δικαιοσύνη μπορούν να τιθασεύσουν το τέρας του νεοφασισμού. Από τυπική άποψη, μπορεί να πληρούνται τα κριτήρια για την απελευθέρωση του Μιχαλολιάκου, στην ουσία του θέματος όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τα δεδομένα έχουν ως εξής…
Εγκληματική δράση
Στις 7 Οκτώβρη του 2020 ο Ν. Μιχαλολιάκος καταδικάστηκε από το Εφετείο Αθήνας σε 13 χρόνια και 6 μήνες φυλάκιση σαν διευθυντικό στέλεχος εγκληματικής οργάνωσης. Παρότι η καταδίκη της ΧΑ αποτέλεσε μια μεγάλη νίκη για το αντιφασιστικό κίνημα, η ποινή ήταν χάδι για έναν αμετανόητο φασίστα που από τα 16 του χρόνια είχε για είδωλο τον Χίτλερ, τους Ναζί και τα SS. Το 1978 είχε βάλει βόμβες στους κινηματογράφους «Ελλη» και «Ρεξ» επειδή πρόβαλλαν σοβιετικές ταινίες, τραυματίζοντας δεκάδες πολίτες. Το 1976 είχε επιτεθεί και τραυματίσει δημοσιογράφους στην κηδεία του χουντικού βασανιστή Μάλλιου. Ήταν ο ιδρυτής και μόνιμος ηγέτης της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής για 40 χρόνια, μέσα στα οποία η οργάνωσή του διέπραξε επιθέσεις και πογκρόμ με εκατοντάδες τραυματίες, παραλίγο να σκοτώσει τον Δ. Κουσουρή έξω από τα δικαστήρια στην Ευελπίδων το 1998, δολοφόνησε τον Σαχζάτ Λουκμάν και τον Παύλο Φύσσα το 2013. Το πολιτικό και δικαστικό σύστημα τον ήξερε, τον εξέθρεψε και επέτρεψε στη ΧΑ να αναπτυχθεί, φτάνοντας στο σημείο να μπει στη βουλή και την Ευρωβουλή.
Παραμένει επικίνδυνος
Ο πολιτικός σεισμός και το κίνημα που ξέσπασε μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα οδήγησαν στην απόφαση του Εφετείου. Ο Μιχαλολιάκος στο μεταξύ είχε ήδη μείνει 18 μήνες προφυλακισμένος, οπότε μετά από ακόμα 3,5 χρόνια φυλάκισης είχε το δικαίωμα να καταθέσει αίτημα αποφυλάκισης με βάση τον Ποινικό Κώδικα.
Και πάλι με βάση τον Ποινικό Κώδικα όμως, οι δικαστές δεν ήταν υποχρεωμένοι να τον αφήσουν ελεύθερο. Δύο εισαγγελείς, ένας πριν και ένας μετά την απόφαση, διαφώνησαν με αυτήν, εξηγώντας ότι ο Μιχαλολιάκος παραμένει αμετανόητος και έτοιμος να κάνει τα ίδια αν βρεθεί ξανά ελεύθερος. Άλλωστε η Χρυσή Αυγή εξακολουθεί να έχει ιστοσελίδες, οργάνωση νεολαίας, γραφεία στην Θεσσαλονίκη, δημόσια δράση και συγκεντρώσεις και βέβαια συμμετοχή σε επιθέσεις και τραμπουκισμούς.
Πλέον εκκρεμεί η απόφαση για το αίτημα αναίρεσης της απόφασης που κατέθεσε ο εισαγγελέας Ν. Θεολογίτης. Ανεξάρτητα όμως από το τι τελικά θα συμβεί, η Δικαιοσύνη έδειξε για μια ακόμη φορά το πραγματικό της πρόσωπο…
Το πρόσωπο της Δικαιοσύνης…
Η ίδια Δικαιοσύνη, επέβαλε αρχικά ποινή φυλάκισης 10 χρόνων σε καθαρίστρια που είχε καταθέσει πλαστό πτυχίο Δημοτικού. Καταδίκασε μέλη του Ρουβίκωνα επειδή πέταγαν τρικάκια. Δεν βρήκε κανέναν πολιτικό υπεύθυνο για τα εγκλήματα στο Μάτι και τα Τέμπη. Κλείνει τα μάτια στις υποθέσεις που αφορούν μεγαλοεπιχειρηματίες ή καλλιτέχνες αρεστούς στην κυβέρνηση (Μαρινάκης, Φλώρος, Λιγνάδης κα).
Ό,τι κι αν γίνει τώρα με τον Μιχαλολιάκο, ο δρόμος για να αφεθούν ελεύθεροι όλοι οι καταδικασμένοι Χρυσαυγίτες έχει ανοίξει. Ήδη κατέθεσε παρόμοιο αίτημα ο Κασιδιάρης, ενώ το ίδιο αναμένεται να κάνουν και όλοι οι υπόλοιποι.
Η κυβέρνηση ανάβει το πράσινο φως
Παραμονές ευρωεκλογών και με την Ακροδεξιά να ανεβαίνει, η κυβέρνηση δεν θέλει να χάσει τις ακροδεξιές ψήφους. Έτσι, κλείνει το μάτι στον Μιχαλολιάκο γιατί ξέρει πως την επόμενη περίοδο θα χρειαστεί τους φασίστες και τα τάγματα εφόδου, αρκεί να είναι απόλυτα ελεγχόμενα από αυτή.
Έχει ήδη ενσωματωμένη στις γραμμές της μια ολόκληρη στρατιά πατενταρισμένων πρωτοκλασάτων ακροδεξιών με γραβάτα (Γεωργιάδης, Πλεύρης, Βορίδης, Σαμαράς, κα) ενώ κατεβάζει ως υποψήφιο ευρωβουλευτή τον Φ. Μπελέρη γνωστό ακροδεξιό και μέλος του Μετώπου Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου (ΜΑΒΗ) δηλαδή μιας ένοπλης παρακρατικής ομάδας με επιθέσεις σε στρατιωτικά φυλάκια και Αλβανούς στρατιώτες στα μέσα της δεκαετίας του 90.
Ενόψει των ευρωεκλογών της 9ης Ιούνη, η Δικαιοσύνη από τη μια μεριά έβαλε φρένο στους Σπαρτιάτες, που εξόφθαλμα αποτελούν μαγαζί του Κασιδιάρη, αλλά επιτρέπει σε 12 ακροδεξιά κόμματα (από τα 31 συνολικά) να συμμετάσχουν.
Τα πιο ισχυρά από αυτά μπορεί να αποδειχτούν χρήσιμα πολιτικά συμπληρώματα στο μέλλον. Άλλωστε, συνεργασίες δεξιών, σοσιαλδημοκρατικών και ακροδεξιών κομμάτων υπάρχουν ήδη σε μια σειρά χώρες, ενώ και στην Ελλάδα στο πρόσφατο παρελθόν κόμματα όπως το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη και οι ΑΝΕΛ του Π. Καμμένου συμμετείχαν σε κυβερνητικά σχήματα.
Κόμματα όπως η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, η ΝΙΚΗ ή οι Πατριώτες του βιομήχανου Εμφιετζόγλου (που έχει και τη στήριξη του Κασιδιάρη) μπορούν να παίξουν στο μέλλον αυτό τον ρόλο.
Η Ακροδεξιά είναι κομμάτι του συστήματος
Η μέχρι στιγμής εμπειρία της διακυβέρνησης Μελόνι στην Ιταλία, δείχνει ότι ακόμα και αν η Ακροδεξιά φτάσει στην εξουσία με δικό της σχήμα, μπορεί να στηρίζει το ΝΑΤΟ, να εξυπηρετεί τα σχέδια του κεφαλαίου, να εφαρμόζει τις ίδιες αντιλαϊκές πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Πάντα βέβαια υπάρχει η προοπτική πολιτικών τύπου Τραμπ, Μπολσονάρου, ή Μιλέι, που είναι πιο ανεξέλεγκτοι και πιο επιθετικοί απέναντι στα κινήματα, ή ακόμα και εθνικιστών που είναι έτοιμοι να προκαλέσουν πολεμικές συρράξεις.
Κενό στα αριστερά…
Ο λόγος για τον οποίο συμβαίνουν όλα αυτά, είναι βασικά το τεράστιο πολιτικό κενό και η έλλειψη πειστικής εναλλακτικής λύσης από τη μεριά της Αριστεράς. Τα κοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς που βρέθηκαν σε κυβερνήσεις συμβιβάστηκαν, ενσωματώθηκαν στο σύστημα και τελικά εκφυλίστηκαν, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρόσφατη εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, η εκτός κοινοβουλίου, κατακερματισμένη, αντικαπιταλιστική Αριστερά, δεν έχει καταφέρει να δώσει ορατή και κυρίως μαζική εναλλακτική πολιτική λύση.
Αυτή η κατάσταση μπερδεύει και απογοητεύει το εργατικό και λαϊκό κίνημα, επιτρέποντας σε φασίστες και ακροδεξιούς να παριστάνουν τους δήθεν αντισυστημικούς και τη νέα ή φρέσκια εναλλακτική, ψαρεύοντας στα θολά νερά μιας κοινωνίας που είναι οργισμένη, αλλά δεν έχει που να στραφεί πολιτικά.
Σε όλες τις πρόσφατες έρευνες του «Σημείου για την μελέτη και την αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς» και του «ΕΤΕΡΟΝ», φαίνεται ότι ένα ποσοστό 15%, που δυνητικά μπορεί να φτάσει μέχρι και το 25%, υποστηρίζει ή έλκεται από κάποιες ιδέες της Ακροδεξιάς και των φασιστών.
Συγκεκριμένα, ένα 14,8% θεωρεί ότι «ορισμένες φορές η δικτατορία είναι προτιμότερη από τη δημοκρατία». Στο ερώτημα αν «συμφωνείτε με την άποψη ότι η Χρυσή Αυγή θα ήταν χρήσιμο κόμμα στην περίπτωση που δεν έκανε εγκληματικές ενέργειες», στο σύνολο του δείγματος θετικά απαντάει το 19,5%, ενώ ένα 2,8% τη χαρακτηρίζει πατριωτικό κόμμα με σημαντική προσφορά
Η πάλη ενάντια στην Ακροδεξιά και τους φασίστες παραμένει ένα από τα πιο σημαντικά πολιτικά καθήκοντα, όχι μόνο για την επαναστατική Αριστερά, αλλά για τον καθένα και την καθεμία που καταλαβαίνει τον κίνδυνο που αποτελεί ο νεοφασισμός για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων μας.
Τον Μιχαλολιάκο, τον Κασιδιάρη και τον Βελόπουλο, δεν θα τους σταματήσουν τα δικαστήρια και η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μπορεί να τους σταματήσει μόνο το ενωμένο αντιφασιστικό και ευρύτερο λαϊκό κίνημα και μια νέα, μαζική και κυρίως ασυμβίβαστη Αριστερά.
