Η διοίκηση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης απέλυσε πριν μερικές εβδομάδες την επί 7 χρόνια εργαζόμενη Κατερίνα Μιχαήλ. Ο λόγος ήταν ότι η Κατερίνα έθεσε εμφατικά το ζήτημα της έλλειψης προσωπικού και ότι χωρίς τις απαραίτητες προσλήψεις «δεν έβγαινε» το πρόγραμμα. Η διοίκηση του Φεστιβάλ, αφού προχώρησε στην απαραίτητη ενίσχυση του προσωπικού (κίνηση που αποδεικνύει ότι όντως χρειαζόταν, άρα η Κατερίνα είχε δίκιο), στη συνέχεια δεν ανανέωσε τη σύμβαση της συγκεκριμένης εργαζόμενης. Όπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι, η διοίκηση του Φεστιβάλ επιλέγει να καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες με επαναλαμβανόμενες ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας – άρα η συγκεκριμένη κίνηση συνιστά επί της ουσίας απόλυση και μάλιστα εκδικητική!
Το «Ξ» μίλησε για όλα αυτά με την απολυμένη εργαζόμενη Κατερίνα Μιχαήλ. Τη συνέντευξη πήρε ο σ. Γιάννος Νικολάου.
- Κατερίνα, πρόσφατα μάθαμε μέσω της καταγγελίας σου και από τη δημοτική κίνηση «Η Πόλη Ανάποδα» για την επί της ουσίας απόλυσή σου από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, πάρα τη μακροχρόνια εργασία σου εκεί. Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια σχετικά με τις εξελίξεις;
Από το 2016 εργάζομαι σταθερά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, καλύπτοντας ανάγκες των δύο διοργανώσεων.
Την άνοιξη του 2023 μου ανατέθηκε από το Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού του Οργανισμού ο συντονισμός του προσωπικού που εργάζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του κινηματογραφικού έτους στις αίθουσες (ετήσια δραστηριότητα Φεστιβάλ). Η διάρκεια της σύμβασης μου συμφωνήθηκε προφορικά πως θα περιλάμβανε 9 μήνες (Σεπτέμβριος 2023 έως Μάιος 2024). Δεδομένης όμως της καθιερωμένης τακτικής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, εδώ και πολλά χρόνια, να καλύπτει την συντριπτική πλειοψηφία των πάγιων και διαρκών αναγκών του σε προσωπικό με συμβάσεις δίμηνης ή μηνιαίας διάρκειας, συμφωνήθηκε το «εννιάμηνο» να εξυπηρετηθεί με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας, αντί μίας ενιαίας σύμβασης.
Μετά τις έγγραφες καταγγελίες μου σχετικά με την αδιαφορία της Διοίκησης σε ζητήματα υποστελέχωσης και εργασιακών παραβάσεων εις βάρος συναδέλφων μου αλλά και την καταγγελία για τον εργασιακό εκφοβισμό που δέχτηκα ακριβώς επειδή παρουσίασα τα εν λόγω στοιχεία, η Διοίκηση του Φεστιβάλ εκδικητικά προέβη ουσιαστικά σε απόλυση μου, μη ανανεώνοντας την σύμβαση Δεκεμβρίου, αγνοώντας μάλιστα το έγγραφο αίτημα 36 συναδέλφων μου σχετικά με τη συνέχιση της σύμβασής μου. Η εκδικητική στάση της Διοίκησης του Φεστιβάλ κορυφώθηκε με την αποστολή εξώδικης δήλωσης, με την οποία με καλεί να σταματήσω τη διεκδίκησή μου και να αποσύρω τις καταγγελίες.
- Δηλαδή η «αναστάτωση» προκλήθηκε επειδή διεκδίκησες περισσότερες θέσεις εργασίας για να λειτουργήσει σωστά το Φεστιβάλ. Εκ του αποτελέσματος, αυτό το αίτημα ήταν δίκαιο, αλλά η διοίκηση του Φεστιβάλ στράφηκε εναντίον σου, σωστά;
Σωστά! Συγκεκριμένα τέλη Σεπτεμβρίου 2023 κλήθηκα σε ένα σχετικό meeting.
Τα μοναδικά αρχεία που διαμοιράστηκαν προς επεξεργασία αφορούσαν τη μισθοδοσία (από το Σεπτέμβριο του 2022 ως και τον Μάιο του 2023) των συναδέλφων μας που απασχολούνται καθ’ όλη τη διάρκεια του κινηματογραφικού έτους στις αίθουσες.
Στο συγκεκριμένο meeting κατέθεσα γραπτή εισήγηση, αισιοδοξώντας πως η Διεύθυνση θα μεριμνήσει για τα θιγόμενα ζητήματα. Το αποτέλεσμα ήταν να μου δοθεί ρητή εντολή να εξυπηρετήσω το πρόγραμμα εργασίας με τις υπάρχουσες συμβάσεις, ζητώντας μου εμμέσως να αδιαφορήσω για τα ρεπό που θα χαθούν και τις απλήρωτες υπερωρίες που θα προκύψουν. Την επόμενη μέρα έστειλα επιστολή στην Γενική Διευθύντρια με θέμα «Συντονισμός Οκτωβρίου – επείγον» στην όποια κατήγγειλα την αδιαφορία της Διεύθυνσης και της Υπεύθυνης Ανθρώπινου Δυναμικού στα ζητήματα υποστελέχωσης και κακοδιαχείρισης που επισήμανα στο meeting της προηγούμενης μέρας, καθώς επίσης και την επίθεση (με ειρωνείες, προσβολές, υποτίμηση, χλεύη) που δέχτηκα από την Υπεύθυνη Ανθρώπινου Δυναμικού, επειδή παρουσίασα τα εν λόγω στοιχεία, καταλήγοντας πως αν δεν πραγματοποιηθούν άμεσα οι απαραίτητες επαναπροσλήψεις των συναδέλφων μου, θα αναγκαστώ σε παραίτηση.
Το παράδοξο είναι πως παρότι η Διοίκηση ικανοποίησε και με το παραπάνω τα αιτήματά μου σχετικά με τις επαναπροσλήψεις των συναδέλφων και επομένως δεν υπέβαλα παραίτηση, εκδικητικά η ίδια Διοίκηση προχώρησε στην απόλυση μου, ενοχλημένη προφανώς από τις εργασιακές διεκδικήσεις.
- Η διοίκηση κάνει λόγο για μια «απλή» μη ανανέωση σύμβασης και όχι για απόλυση… Ποια είναι η αλήθεια και ποιο το καθεστώς εργασίας των ατόμων που εργάζονται στο φεστιβάλ, είτε εποχιακά είτε για την ετήσια λειτουργία;
Το Φεστιβάλ εδώ και 15 χρόνια να καλύπτει τη συντριπτική πλειοψηφία των πάγιων και διαρκών αναγκών του (ετήσια δραστηριότητα) με προσωπικό με συμβάσεις δίμηνης ή μηνιαίας διάρκειας. Δεκάδες εργαζόμενοι σε όλα τα νευραλγικά πόστα του φορέα (σε γραφεία και στις κινηματογραφικές αίθουσες) βρίσκονται σε αυτό το καθεστώς εργασιακής επισφάλειας. Η πρωτοφανής αυτή κατάσταση όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα από τα διοικητικά όργανα του φορέα, αλλά αντιθέτως χρησιμοποιείται ως εργαλείο για τον άμεσο ή έμμεσο εκφοβισμό οποιουδήποτε εργαζομένου τολμήσει να εκφράσει κάποιο αίτημα ή παράπονο σχετικό με τις συνθήκες εργασίας. Τα παραπάνω άλλωστε αποδεικνύονται από την απουσία Σωματείου Εργαζομένων ή οποιασδήποτε άλλης συλλογικής φωνής από την πλευρά των εργαζομένων.
Η μη ανανέωση σύμβασης αποτελεί εκδικητική απόλυση και συνδέεται αποκλειστικά με τις παραπάνω διεκδικήσεις και την όλη στάση μου. Προφανώς δεν είμαι ούτε η πρώτη και δυστυχώς ούτε η τελευταία εργαζόμενη που απολύεται από το Φεστιβάλ με αυτή την μέθοδο.
Το Φεστιβάλ επιχειρεί να «οχυρωθεί» πίσω από αυτή την καταχρηστική πρακτική για να ισχυρίζεται εντελώς αβάσιμα και προσβλητικά πως εν προκειμένω «δεν υπάρχει καμία απόλυση». Είναι φανερό και δεδομένο ότι ένας οργανισμός που κατά πάγια συνήθεια αντιμετωπίζει τις πάγιες ανάγκες του με δίμηνες συμβάσεις, εντείνοντας ένα διαρκές κλίμα εργασιακής επισφάλειας και εκφοβισμού, αναγκάζοντας έτσι εργαζομένους σε απλήρωτες υπερωρίες ή χαμένα ρεπό, δεν μπορεί να «κομπάζει» για το «διαρκές ενδιαφέρον και την προσήλωση του στην προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων του».
- Τι κινήσεις και δράσεις έχουν γίνει μέχρι σήμερα και τι είναι αυτό που εσύ διεκδικείς;
Αμέσως μετά τις έγγραφες καταγγελίες και την έμμεση προαναγγελία της απόλυσης μου, 36 συνάδελφοι απέστειλαν εγγράφως επιστολές στο ΔΣ, επαληθεύοντας τα όσα κατήγγειλα, επισημαίνοντας τις εργασιακές δυσκολίες που και οι ίδιοι έχουν αντιμετωπίσει και υποστηρίζοντας τη συνέχιση της σύμβασης μου. Αντίστοιχη υποστήριξη έχουν εκφράσει δεκάδες εργατικά σωματεία, καταγγέλλοντας τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στο Φεστιβάλ και την εκδικητική απόλυση μου, λόγω εργασιακών διεκδικήσεων. Παράλληλα, μέχρι στιγμής έχουν πραγματοποιηθεί και δύο παραστάσεις διαμαρτυρίας στο «Ολύμπιον» με πρωτοβουλία της Πόλης Ανάποδα και συνεχίζουμε. Διεκδικώ μία δίκαιη απόφαση από τη Διοίκηση του Φεστιβάλ. Να σπάσει η λογική που επικρατεί στο Φεστιβάλ τόσα χρόνια πως κεφάλι που σηκώνεται, θα κόβεται.
Εκ του αποτελέσματος είναι αυταπόδεικτο πως τα αιτήματά μου όσο αφορά τις επαναπροσλήψεις των συναδέλφων ήταν και δίκαια και αναγκαία και για αυτό άλλωστε η Διοίκηση υποχρεώθηκε -μετά τις έγγραφες καταγγελίες- να τα υλοποιήσει.
Είναι ξεκάθαρο επίσης πως η μη ανανέωση της σύμβασης μου αποτελεί εκδικητική απόλυση και υλοποιήθηκε τιμωρητικά επειδή «τόλμησα» να παρουσιάσω τα εν λόγω στοιχεία και να καταγγείλω εργασιακές παραβάσεις. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου αποτελεί τον κορυφαίο πολιτιστικό θεσμό της Θεσσαλονίκης και επιπρόσθετα εποπτεύεται από το Υπουργείο Πολιτισμού, συνεπώς είναι ανεπίτρεπτο να λειτουργεί βασισμένο σε επισφαλείς εργασιακές σχέσεις και στον εργασιακό εκφοβισμό.
- Σ’ ευχαριστούμε Κατερίνα για τη συνέντευξη – στεκόμαστε με αλληλεγγύη στον αγώνα σου!
