Ρεπορτάζ του Antinazi Zone
Το Σάββατο 21 Οκτώβρη, περίπου 60 άτομα παρακολούθησαν την εκδήλωση που οργάνωσε το Antinazi Zone, στον χώρο Ρόζα Παρκς, στο πλαίσιο της εκστρατείας για την ακύρωση της πανευρωπαϊκής συγκέντρωσης των νεοναζί στην Αθήνα την 1η Νοέμβρη, με θέμα:
«Η ιστορία της ακροδεξιάς στην Ελλάδα και πως την αντιμετωπίζουμε. Τρεις γενιές μιλάνε».
Ομιλητές ήταν ο Αντώνης Νταβανέλλος (Διεθνιστική Εργατική Αριστερά), ο Τάκης Γιαννόπουλος (Antinazi Zone), η Βαρβάρα Σβορώνου (Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας-Πειραιά) ο Αχιλλέας Λύρας (Antinazi Zone), ενώ τον συντονισμό της συζήτησης έκανε η Ελένη Μήτσου.
Για την Παλαιστίνη
Στο άνοιγμα της εκδήλωσης, η Ελένη Μήτσου αναφέρθηκε στην πανευρωπαϊκή συγκέντρωση των φασιστών την 1η Νοέμβρη στο Νέο Ηράκλειο, την οποία θα αξιοποιήσουν στην προσπάθεια να επανεμφανιστούν στον δρόμο και να κάνουν επίδειξη δύναμης. Την ίδια στιγμή τόνισε ότι είναι στο χέρι του κινήματος να τους μπλοκάρει με την αντιφασιστική συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί την ίδια μέρα.
Δεν θα μπορούσε όμως να λείπει από καμία εκδήλωση που γίνεται αυτή την περίοδο μια αναφορά στον νέο κύκλο αίματος που έχει ξεσπάσει στα Παλαιστινιακά εδάφη. Πρόκειται για μια νέα, εξαιρετικά αιματηρή και επικίνδυνη κλιμάκωση σε ένα πρόβλημα δεκαετιών, στο οποίο δεν μπορεί να υπάρξει καμία λύση με όρους πολεμικής σύγκρουσης. Μόνο μέσα από την ανάπτυξη των δυνάμεων της Αριστεράς και του κινήματος, την κοινή δράση Εβραίων και Αράβων εργαζομένων και νεολαίας που θέλουν την ειρήνη στην περιοχή, σε κοινό βηματισμό με τη διεθνή αλληλεγγύη, μπορεί να υπάρξει λύση για τους λαούς.
Χούντα και αντιδικτατορικός αγώνας
Ο Αντώνης Νταβανέλλος, μίλησε για την περίοδο της Χούντας, την περίοδο δηλαδή που η Ακροδεξιά βρισκόταν στην εξουσία.
Αρχικά αναφέρθηκε στον χαρακτήρα της Χούντας που ήταν ένα καθεστώς άγριας ανελευθερίας σε όλα τα επίπεδα. Εκτός από τις φυλακές και τα βασανιστήρια, καμία ελευθερία δεν ήταν εγγυημένη καθώς στους χώρους εκπαίδευσης κυριαρχούσε το Σπουδαστικό της ασφάλειας και στους χώρους εργασίας κυριαρχούσε το Συνδικαλιστικό της Ασφάλειας, ενώ η λογοκρισία κυριαρχούσε στον Τύπο και στις τέχνες. Στο επίπεδο της οικονομίας, η δικτατορία πάγωσε για 7 χρόνια τους μισθούς και τις συντάξεις με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα μαζικό κύμα μετανάστευσης, ενώ την ίδια στιγμή, για τους καπιταλιστές η Χούντα ήταν παράδεισος.
Στη συνέχεια, στάθηκε στο ερώτημα αν το συγκεκριμένο καθεστώς μπορούσε να ανατραπεί. Πάνω σε αυτό υπήρξε μια μεγάλη διάσταση απόψεων στην Αριστερά της εποχής, καθώς το ΚΚΕ εσωτερικού και το ΚΚΕ (έμμεσα) είχαν βγάλει το συμπέρασμα ότι έπρεπε να προετοιμάζονται για δεκαετίες δικτατορίας, ενώ η επαναστατική Αριστερά της εποχής απαντούσε ότι η Χούντα είναι ένα ασταθές και ευάλωτο καθεστώς, το οποίο μπορούσε να ανατραπεί. Το γεγονός ότι η Επαναστατική Αριστερά της εποχής βγήκε δυναμικά με το σύνθημα «Κάτω η Χούντα» αλλά και οι ριζοσπαστικές μορφές πάλης που υιοθέτησε, ήταν αντανάκλαση αυτής της εκτίμησης.
Οι δυνάμεις της Αριστεράς διοργάνωσαν από το πρώτο διάστημα της επιβολής της Χούντας πράξεις αντίστασης, οι οποίες μπορεί να έμειναν απομονωμένες και άγνωστες, αλλά ήταν πολύ καθοριστικές για τη συνέχεια. Το 1972 η Χούντα χαλάρωσε κάπως τους σκληρούς κατασταλτικούς μηχανισμούς της, με αποτέλεσμα να προκύψουν διεργασίες διεκδίκησης μέσα στα σωματεία. Την ίδια ώρα στις σχολές καταλυτικό ρόλο έπαιξε ο νόμος που μείωνε την ηλικία στρατολόγησης.
Η απάντηση των φοιτητών ήταν η κατάληψη της Νομικής, ενώ η κορύφωση της αντίστασης ήρθε με την κατάληψη του Πολυτεχνείου, όπου το αίτημα για πτώση της Χούντας και ελευθερία είχε πλέον μαζική απήχηση. Επί της ουσίας η Χούντα ηττήθηκε το βράδυ της 17ης Νοέμβρη.
Κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης, όταν η εργατική τάξη διεκδίκησε μαχητικά και πέτυχε σημαντικές κατακτήσεις, οι φασιστικές δυνάμεις απομονώθηκαν. Οι δεξιοί και ακροδεξιοί είχαν κρυφτεί «στο υπόγειο». Αποτελούσε ντροπή να δηλώνει κανείς δεξιός.
Χρυσή Αυγή: από τα πρώτα χρόνια στη φάση της ανόδου
Στη συνέχεια, τον λόγο πήρε ο Τάκης Γιαννόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε στην κοινωνική απομόνωση της Ακροδεξιάς κατά τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ότι την επομένη των εκλογών του 1981 οι δεξιοί και οι ακροδεξιοί ήταν εξαφανισμένοι, έχοντας συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ήττας τους.
Το σύστημα όμως έκλεινε φανερά το μάτι στην Ακροδεξιά, καθώς ενώ ένα κομμάτι της ενσωματώθηκε στη ΝΔ, η οποία απέκτησε παρακρατικές ομάδες κρούσης όπως ήταν οι Ρέιντζερς και οι Κένταυροι με αρχηγούς τον Μεϊμαράκη και τον Βουλγαράκη. Ταυτόχρονα, διάφοροι ακροδεξιοί που συλλαμβάνονταν για τρομοκρατικές δράσεις έπεφταν στα μαλακά. Για παράδειγμα, ο Μιχαλολιάκος, που ήταν γνωστός για τη δράση του καθώς είχε λάβει μέρος σε μια σειρά βομβιστικών επιθέσεων, (πχ στην βόμβα που έβαλε στο σινεμά Έλλη υπήρχαν 80 τραυματίες – από καθαρή τύχη δεν υπήρχαν νεκροί) έμεινε στη φυλακή για μόλις 13 μήνες.
Κατά τη δεκαετία του ’90 το τοπίο άλλαξε σημαντικά. Από τη μια η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και η συνεπακόλουθη διάλυση/κρίση των κομμουνιστικών κομμάτων και από την άλλη η πλήρης δεξιά στροφή της Σοσιαλδημοκρατίας έπαιξαν καταλυτικό ρόλο. Αυτές οι ιστορικές αλλαγές σε συνδυασμό με τον εθνικιστικό παροξυσμό γύρω από το ζήτημα του Μακεδονικού το 1992, έδωσαν τη δυνατότητα στη Χρυσή Αυγή να κάνει τις πρώτες της δημόσιες εμφανίσεις.
Ταυτόχρονα βέβαια οργανωνόταν και το αντιφασιστικό κίνημα, με εκστρατείες ενημέρωσης απέναντι στη δολοφονική δράση που άρχισε να αναπτύσσει η Χρυσή Αυγή με επιθέσεις κατά μεταναστών, αντιφασιστών κτλ.
Κάποιες από τις πιο σημαντικές νίκες που σημείωσε το αντιφασιστικό κίνημα τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η ακύρωση της εθνικιστικής πρωτομαγιάς το 1997 και η ακύρωση του πανευρωπαϊκού φεστιβάλ μίσους (Hatewave) που επιχείρησε να οργανώσει η Χρυσή Αυγή το 2005.
Στη συνέχεια βέβαια ήρθε η μεγάλη άνοδος της Χρυσής Αυγής, η είσοδός της στη βουλή και η κορύφωση της εγκληματικής της δράσης με επιθέσεις και δολοφονίες όπως αυτή τη Παύλου Φύσσα, αλλά και η τεράστια νίκη του αντιφασιστικού κινήματος που έστειλε την ηγεσία της στη φυλακή το 2020.
Η εικόνα του Εφετείου της 7ης Οκτώβρη του 2020 δείχνει ποιος είναι ο πραγματικός τρόπος να αντιμετωπίσουμε την ακροδεξιά και τους φασίστες: με πολιτικές απαντήσεις, με μαζικές κι ενωτικές δράσεις και όχι με πόλεμο συμμοριών όπως προτείνει ένα κομμάτι του αναρχικού χώρου.
Από τον Άγιο Παντελεήμονα στην καταδίκη της ΧΑ και τη σημερινή προσπάθεια επανεμφάνισης
Η Βαρβάρα Σβορώνου, ξεκίνησε αναφέροντας ότι η Χρυσή Αυγή από το 2008 άρχισε να σημειώνει μια ανοδική πορεία η οποία πήγαινε παράλληλα με την οικονομική κρίση. Η δράση της Χρυσής Αυγής το 2009 στον Αγ. Παντελεήμονα είχε σαν κεντρική ιδέα τη μετατόπιση των ευθυνών για την κρίση στους μετανάστες, ενώ την ίδια στιγμή έχτιζε τις δυνάμεις της πάνω στον φόβο που είχε αναπτυχθεί στους κατοίκους της περιοχής.
Όταν η Χρυσή Αυγή μπήκε στη βουλή το 2012, ήταν φανερό ότι πολλοί από τους υποστηρικτές της δεν είχαν γνώση του προγράμματος της. Κυριαρχούσε η εικόνα μιας νέας, δυναμικής ομάδας που δεν μασάει τα λόγια της, που τα βάζει με τους πάντες και τα πάντα. Για κάποια κομμάτια της κοινωνίας η εικόνα αυτή ήταν ελκυστική. Αυτό που περίμεναν πολλοί ήταν ότι μέσα από τον τσαμπουκά και τα σκληρά λόγια μέσα στη βουλή, η Χρυσή Αυγή θα χτυπούσε συνολικά το πολιτικό σύστημα. Η ίδια η φασιστική συμμορία από την πλευρά της, έχοντας εξασφαλίσει μια κοινωνική νομιμοποίηση συνέχισε τις φασιστικές επιθέσεις. Αποκορύφωμα αυτών των επιθέσεων ήταν η δολοφονία του Σαχτζάντ Λουκμάν, η επίθεση κατά των μελών του ΠΑΜΕ και η δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις το αντιφασιστικό κίνημα βγήκε δυναμικά στον δρόμο απαιτώντας να μπουν οι νεοναζί στη φυλακή. Η καταδικαστική απόφαση στις 7 Οκτώβρη του 2020 ήταν μια ιστορική μέρα και έδωσε τεράστια ανάσα στο κίνημα, που είχε παλέψει για χρόνια προκειμένου να την πετύχει, ασκώντας πολιτική πίεση. Όμως, ταυτόχρονα, η καταδίκη της Χρυσής Αυγής δημιούργησε έναν εφησυχασμό στο κίνημα ότι ξεμπερδέψαμε με το φασισμό. Η πραγματικότητα είναι πως το σύστημα δεν θα διστάσει να βγάλει ξανά στον δρόμο τους φασίστες όταν τους χρειαστεί για να επιτεθεί στους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας.
Η αντιφασιστική συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 1 Νοέμβρη στο Νέο Ηράκλειο προκειμένου να ακυρωθεί η πανευρωπαϊκή φασιστική φιέστα είναι απαραίτητο να είναι μαζική και επιτυχημένη. Την ίδια ώρα χρειάζεται να βρισκόμαστε σε εγρήγορση για να απομονώσουμε τους φασίστες πριν ξαναδούμε τάγματα εφόδου στον δρόμο.
Το πρόγραμμα και η δράση των φασιστών σήμερα – ανάγκη να τους απομονώσουμε ξανά
Τελευταίος ομιλητής ήταν ο Αχιλλέας Λύρας, ο οποίος στάθηκε αρχικά στις πιο πρόσφατες δράσεις των ακροδεξιών και των φασιστών. Από τη μια οι επιθέσεις που σημειώθηκαν τα τελευταία χρόνια, όπως αυτές στην Σταυρούπολη, τον Εύοσμο και αλλού και από την άλλη η είσοδος των τριών ακροδεξιών κομμάτων στη βουλή (Σπαρτιάτες, ΝΙΚΗ, Ελληνική Λύση) τους δίνει την ευκαιρία να αναπτύξουν την επιρροή τους. Παράλληλα, η είσοδος των ακροδεξιών κομμάτων στη βουλή μετατοπίζει το πολιτικό σκηνικό προς τα δεξιά, ενώ η στάση της κυβέρνησης στο προσφυγικό, οι φράχτες και η στρατιωτικοποίηση των συνόρων, κανονικοποιεί τον ακροδεξιό λόγο και δίνει ώθηση στην ακροδεξιά ατζέντα.
Την ίδια ώρα η Ακροδεξιά εξελίσσεται και αρχίζει να ξεφεύγει από την παραδοσιακή της θεματολογία (εθνικά θέματα, μεταναστευτικό, κλπ) και να πιάνει θέματα όπως τα γυναικεία δικαιώματα, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η παιδεία, η θρησκεία, κ.α.
Η Χρυσή Αυγή για παράδειγμα, τάσσεται ενάντια στο δικαίωμα στην άμβλωση. Σε σχέση με τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ ατόμων, οι ακροδεξιοί παραποιούν έρευνες προκειμένου να παρουσιάσουν τα συμπεράσματα που τους βολεύουν και που εξυπηρετούν το δικό τους αφήγημα. Στον τομέα της Παιδείας ζητούν την επαναφορά της σωματικής τιμωρίας και είναι ενάντια στο μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης.
Η κυβέρνηση κάνει μονίμως πλάτες στους ακροδεξιούς. Αυτοί ήταν που άφησαν τον Κασιδιάρη να κάνει προεκλογική καμπάνια μέσα από τη φυλακή, έδωσαν άδεια να κατέβει στις εκλογές το κόμμα των Σπαρτιατών και του επέτρεψαν να βάλει υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές. Το αντιφασιστικό κίνημα δεν πρέπει να έχει καμία αυταπάτη ότι το σύστημα θα τους χτυπήσει αποτελεσματικά. Η μάχη ενάντια στον φασισμό πρέπει να πηγαίνει παράλληλα με τη μάχη ενάντια στο σύστημα που τον γεννά.
Ακυρώνουμε τη φασιστική συγκέντρωση της 1ης Νοέμβρη!
Στο τέλος της εκδήλωσης ανανεώσαμε το αντιφασιστικό μας ραντεβού, πρώτα για το Σάββατο 28 Οκτώβρη στην αντιφασιστική συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στο θεατράκι ΗΣΑΠ Νέου Ηρακλείου στις 7:00 μ.μ. και στη συνέχεια για την αντιφασιστική συγκέντρωση την Τετάρτη 1 Νοέμβρη στη Λ. Ηρακλείου 420, στις 4:00 μ.μ. Να μην επιτρέψουμε στους φασίστες να ξαναβγούν στους δρόμους, να βάλουμε μαζικά και ενωτικά φρένο στα σχέδιά τους!
