Άρθρο της Σύνταξης από το νέο φύλλο του «Ξ» που κυκλοφορεί
Δεν έχει περάσει καλά-καλά ένας μήνας από τότε που οι Έλληνες και Ευρωπαίοι κυβερνώντες και ιθύνοντες διαβεβαίωναν σε όλους τους τόνους ότι το πρόβλημα της κρίσης του χρέους λύθηκε, η Ελλάδα σταθεροποιείται, το ευρώ δεν κινδυνεύει…
Στη συνέχεια ήρθαν οι προβλέψεις για την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας που δείχνουν ότι η ΕΕ θα βρίσκεται σε ύφεση στη διάρκεια του 2013 και ακόμη και αυτή η Γερμανία θα βρίσκεται σε πλήρη στασιμότητα. Πράγμα που σήμαινε, για όποιον ήθελε να δει την πραγματικότητα, ότι η ΕΕ και το ευρώ θα έμπαιναν σε νέα κρίση καθώς η ύφεση μεγαλώνει τα προβλήματα των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους. Έτσι οι στόχοι όλων των Μνημονίων που έχουν επιβληθεί στη Νότια Ευρώπη θα ανατρέπονταν, αναπαράγοντας την κρίση του ευρώ.
Και μετά βέβαια ήρθε η Κύπρος. Μικρή και ασήμαντη μεν για το μέγεθος της Ευρωζώνης (μόνο 0,2% του ΑΕΠ) αλλά είχε την τόλμη να πει όχι στη Μέρκελ, τον Σόιμπλε και στην κλίκα που διοικεί την ΕΕ στέλνοντας κρύα ρίγη στις «αγορές».
Οποιαδήποτε σύγκριση με τους εγχώριους υπάλληλους της Τρόικα δηλ τους βουλευτές ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και τους Σαμαρά-Στουρνάρα είναι αποκαλυπτική για τα «πολιτικά μεγέθη» που μας κυβερνούν. Στην Κύπρο η κυβέρνηση δεν έχει κλείσει 2 βδομάδες από την εκλογή της αλλά δεν μπόρεσε να περάσει την πολιτική της και τον εκβιασμό των τροικανών και της Μέρκελ.
Και βέβαια η βουλή της Κύπρου δεν κυριαρχείται από τίποτα αριστεριστές – επαναστάτες που είπαν ΟΧΙ από αριστερή ταξική σκοπιά. Τα «δικά μας» ανδρείκελα ούτε αυτό δεν είναι ικανοί να κάνουν. Παρά μόνο να εκλιπαρούν για ένα μπράβο του Σόιμπλε όπως δήλωσε ο –όνομα και πράγμα– Στουρνάρας.
Ένα κεντρικό συμπέρασμα
Ένα είναι το κεντρικό συμπέρασμα που πρέπει να βγει από τις εμπειρίες των τελευταίων χρόνων. Αυτή η κρίση «δεν έχει τέλος». Δεν είναι μια κρίση «κακών» πολιτικών επιλογών από τους κυβερνώντες. Δεν είναι μια κρίση που προκλήθηκε από την «τεμπελιά» και την «διαφθορά» των Ελλήνων ή κάποιων άλλων Νοτίων όπως ο ρατσιστής μισάνθρωπος με το όνομα Σόιμπλε, τόσο συχνά αρέσκεται να δηλώνει.
Είναι μια κρίση που πηγάζει μέσα από τις ίδιες της λειτουργίες του καπιταλιστικού συστήματος, μέσα από την ίδια την εσώτερη λογική του συστήματος και γι’ αυτό το σύστημα δεν έχει τρόπο να βρει διέξοδο από αυτή την κρίση, καθώς αυτή ολοένα και βαθαίνει. Για την ακρίβεια η μόνη «διέξοδος» στα πλαίσια του συστήματος είναι μια ισοπέδωση της οικονομίας παρόμοια με εμπόλεμη κατάσταση. Μετά, πάνω στις στάχτες, σχεδιάζουν να ξαναχτίσουν φούσκες.
Αυτό είναι το συμπέρασμα που αφορά κάθε εργαζόμενο. Αυτό το συμπέρασμα δεν πρόκειται ποτέ να ακουστεί από τους κυβερνώντες και από τα ΜΜΕ, καθώς όλο αυτό το εποικοδόμημα ελέγχεται από τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους και τους εργολάβους.
Η Κύπρος έφερε τα πάνω κάτω
Το «όχι» της Κύπρου έφερε τα πάνω κάτω στο διεθνές σκηνικό. Έστειλε ένα μήνυμα ότι μπορείς να πεις όχι στους μεγάλους και τους ισχυρούς. Ότι και η «σοφία» τους και το «αλάνθαστό» τους και η παντοδυναμία τους μπορούν να αμφισβητηθούν ακόμα και από μικρούς λαούς.
Όλοι όμως καταλαβαίνουν ότι ένα «όχι» από μόνο του δεν φτάνει. Η Κύπρος σήμερα βρίσκεται σε μια κατάσταση μπροστά γκρεμός και πίσω ρέμα. Γιατί, έχοντας πει «όχι» στην πολιτική του Γερμανικού νέο-αποικισμού, το ερώτημα είναι πώς προχωράμε στη συνέχεια. Ήδη η Γερμανική άρχουσα τάξη και οι παρατρεχάμενοί της στην ΕΕ επαναφέρουν το γνωστό εκβιασμό: είτε αποδέχεστε τους όρους μας, είτε σταματάμε κάθε χρηματοδότηση πράγμα που σας οδηγεί σε χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ.
Ποια εναλλακτική πολιτική;
Χρειάζεται μια εναλλακτική πολιτική η οποία δεν μπορεί να είναι καμία άλλη από την άρνηση αποπληρωμής του χρέους στους δανειστές, την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, το σχεδιασμό της οικονομίας για τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου κάτω από συνθήκες κοινωνικού και εργατικού ελέγχου και διαχείρισης.
Αυτοί είναι οι βασικοί πυλώνες πάνω στους οποίους μπορεί να χτιστεί ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο, που να αφαιρεί την εξουσία από το μεγάλο κεφάλαιο και να τη μεταφέρει στην κοινωνία και σε δημόσιους φορείς που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα ελέγχουν και διαχειρίζονται.
Μ’ αυτό τον τρόπο, ταυτόχρονα, τίθενται οι βάσεις για μια εναλλακτική σοσιαλιστική κοινωνία. Έτσι, ο σοσιαλισμός δεν είναι κάτι μακρινό κι αφηρημένο, δένεται άρρηκτα και οργανικά με τα πιο άμεσα και πρακτικά καθήκοντα του σήμερα.
Διεθνισμός
Τα μέτρα αυτά αποτελούν τη μόνη βάση πάνω στην οποία και η κυπριακή και η ελληνική οικονομία μπορούν να ξεφύγουν από τον φαύλο κύκλο της καταστροφικής κρίσης στην οποία βρίσκονται. Κι αυτό ισχύει και για την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ιρλανδία κοκ. Για όλο το Νότο, κι όχι μόνο.
Αυτή είναι η βάση πάνω στην οποία μπορεί να αναπτυχθεί η διεθνιστική πάλη των εργαζομένων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτή είναι η βάση πάνω στην οποία μπορεί να δοθεί η μάχη για μια Ευρώπη των εργαζομένων και του Σοσιαλισμού, όπως την είχαν οραματιστεί οι μεγάλοι Ευρωπαίοι επαναστάτες του περασμένου αιώνα (Λένιν, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Τρότσκι, κλπ).
Ποια Αριστερά;
Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται πολιτικούς φορείς που να τεθούν μπροστά, να συντονίσουν, να οργανώσουν και να δώσουν πολιτική κατεύθυνση και στόχους στα εργατικά και κοινωνικά κινήματα της Ευρώπης.
Αυτός είναι ο ρόλος της Αριστεράς! Ή τουλάχιστον, αυτός θα έπρεπε να είναι ο ρόλος της Αριστεράς! Η σημερινή μαζική Αριστερά δυστυχώς δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτό το καθήκον. Γι’ αυτό η πάλη για να χτιστεί η Αριστερά που απαιτούν οι καιροί, συνεχίζεται: πάλη για μια Αριστερά που να υιοθετεί ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα όπως το πιο πάνω, ενωτική στους αγώνες, διεθνιστική, που να παλεύει για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό στην Κύπρο, την Ελλάδα, όλο το Νότο, όλη την Ευρώπη.
Αυτή η Αριστερά δεν υπάρχει σε μαζικό επίπεδο! Αυτήν όμως χρειαζόμαστε και αυτήν πρέπει να χτίσουμε!
Για το χτίσιμο αυτής της Αριστεράς το «Ξ» παλεύει μαζί με άλλους αγωνιστές, οργανώσεις και τάσεις στις γραμμές της Αριστεράς. Σ’ αυτή την πάλη καλούμε τους ανιδιοτελείς αγωνιστές της βάσης της κοινωνίας και των κινημάτων να εμπλακούν και να συμμετέχουν ενεργά.
Δείτε επίσης εδώ: Κύπρος: κυνική ληστεία – για να σώσουν τους τραπεζίτες!
https://xekinima.org/arthra/view/article/kypros-kyniki-listeia-gia-na-sosoyn-stoys-trapezite/
