Δημοσιεύουμε ανακοίνωση του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας-Πειραιά
Αυτές οι εκλογές εγκαινιάζουν μια δύσκολη πολιτική περίοδο. Στην ακροδεξιά διαχείριση που ζήσαμε μέχρι τώρα, ειδικά στα κρίσιμα θέματα της μετανάστευσης, της ασφάλειας, της ελευθερίας του τύπου και των δικαιωμάτων αλλά και στα θέματα που αφορούν το έθνος και την έμφυλη ταυτότητα, έρχεται να προστεθεί ένα ισχυρό επιχείρημα, αυτό της κοινωνικής συναίνεσης. Η ακροδεξιά τάση δηλαδή νομιμοποιείται και ενισχύεται.
Η μετατόπιση ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας σε ακροδεξιές θέσεις, είναι προϊόν μιας μακρόχρονης διαδικασίας που ξεκινάει αρκετά χρόνια πριν εμφανιστεί η ανθρώπινη σκόνη που ψήφισε ΧΑ. Την τετραετία της διακυβέρνησης ΝΔ ο εθνικιστικός, ακροδεξιός λόγος γιγαντώθηκε ως επίσημη γραμμή, τόσο με την αντιπροσφυγική πολιτική στον Έβρο και στο Αιγαίο, όπου οι μετανάστες και οι πρόσφυγες θεωρούνται εισβολείς, όσο και με την ελληνο-τουρκική κρίση που οδηγεί σε «πολεμική ετοιμότητα», σε εμπλοκή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές διαμάχες και σε μια άνευ προηγουμένου εξοπλιστική φρενίτιδα. Ένα από τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτής της πολεμοκάπηλης πολιτικής είναι και η ενδυνάμωση της άκρας δεξιάς και των φασιστών που πάντα επιδιώκουν μια πιο κατασταλτική εξουσία και στρατικοποίηση της κοινωνίας. Τόσο η Νίκη και το κόμμα του Βελόπουλου όσο και οι νεοναζί Σπαρτιάτες θα ασκούν διαρκώς πιέσεις στη ΝΔ αλλά και σε όλο το συστημικό σκηνικό το οποίο θα συνδιαλέγεται μαζί τους διολισθαίνοντας σε ακόμη πιο ακροδεξιές και σκοταδιστικές πολιτικές.
Ωστόσο χρειάζεται προσοχή, γιατί αυτό που δεν πρέπει να κάνουμε είναι να αποδώσουμε στο σύνολο της κοινωνίας την ευθύνη για αυτή την εξέλιξη. Η εκλογική νίκη Δεξιάς και Ακροδεξιάς οφείλεται και σε πολλούς άλλους παράγοντες, ενδεικτικά μπορούν να αναφερθούν η μεγάλη αποχή, η ανυποληψία και ο θυμός απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, η κρίση γενικά της Αριστεράς καθώς και η κρίση αξιοπιστίας συνολικά του πολιτικού συστήματος, μια κρίση εμπιστοσύνης, αυτό που σχηματικά περιγράφεται ως «όλοι ίδιοι είναι».
Η κοινωνία μας είναι σύνθετη. Πρόσφατη έρευνα του ΕΤΕΡΟΝ καταγράφει ότι το πολιτικό ρεύμα που εκφράζει, κυρίως την νεολαία, είναι ο δημοκρατικός σοσιαλισμός με 15%, με τον νεοφιλελευθερισμό στο 4% και τον εθνικισμό στο 5%,. Την ίδια στιγμή στις ηλικίες 18-24 ετών το ποσοστό που ψήφισε ΝΔ ανέρχεται στο 28% και Σπαρτιάτες στο 9%. Εύλογα προβληματίζει αυτή η αντίφαση, αν και επιβεβαιώνει το προφανές ότι δηλαδή στη παρούσα συνθήκη η Δεξιά και η Ακροδεξιά καταφέρνουν να συγκροτούν τους υποστηριχτές τους σε πολιτική δύναμη. Επιπλέον όλη την προηγούμενη περίοδο είδαμε σπουδαίες αντιστάσεις, κινήματα μαζικά, κατεβάσματα εκατοντάδων χιλιάδων στον δρόμο, μια αντιπολίτευση στην Δεξιά κοινωνική, πλατιά και δυναμική. Το πρόβλημα είναι ότι οι αντιστάσεις αυτές παραμένουν σε μεγάλο βαθμό περιορισμένες στο «αυθόρμητο» και δεν καταφέρνουν ποιοτικές αναβαθμίσεις, αποτέλεσμα της μη ουσιαστικής και μαζικής οργάνωσης των «από κάτω» αλλά και της έλλειψης ενός πολιτικού σχεδίου που θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για την ανατροπή. Οι κοινωνίες διέπονται πάντα από αντιφάσεις. Ας σκεφτούμε τη Γαλλία, όπου λίγο μετά το δίλημμα Μακρόν ή Λεπέν γνώρισε μια πρωτοφανή για τα δεδομένα της τελευταίας δεκαετίας εξέγερση. Οι κοινωνικές αντιφάσεις δηλαδή παίρνουν συχνά τον χαρακτήρα πόλωσης, μιας πόλωσης που δεν καταγράφηκε στις εκλογές, είναι όμως εδώ, στην καρδιά της κοινωνίας μας.
Η ανάταξη των δυνάμεων μας απέναντι στην Ακροδεξιά και τους φασίστες είναι απαραίτητος όρος την επόμενη περίοδο. Επιπλέον είναι βέβαιο ότι η δεξιά στροφή στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό θα αποτυπωθεί και στο δρόμο. Η είσοδος των Σπαρτιατών στη Βουλή είναι η πιο επικίνδυνη εξέλιξη, μια μεγάλη επιτυχία του Κασιδιάρη τόσο σε συμβολικό όσο και σε πραγματικό επίπεδο. Απελευθερώνει δυνάμεις και δημιουργεί τους όρους για την ανασυγκρότηση των φασιστών, μια ανασυγκρότηση που δεν έπαψε να επιχειρείται μετά την καταδίκη της ΧΑ, πετυχαίνει όμως τώρα μεγάλη ενίσχυση και θα κλιμακώσει την φασιστική βία.
Τις δύσκολες μέρες που έρχονται ο αντιφασιστικός αγώνας θα είναι αναγκαστική προτεραιότητα για όλες τις δυνάμεις του κινήματος. Ένας αγώνας οργανωμένος, ενωτικός αλλά και πολύμορφος, που θα στέκεται απέναντι στον φασισμό και την Ακροδεξιά σε όλες τις μορφές της. Μπορούμε; Βεβαίως και μπορούμε. Τα προηγούμενα χρόνια δώσαμε ξανά την μάχη κατά των φασιστών. Και δεν σταματήσαμε ούτε μετά την καταδίκη της ΧΑ. Γιατί, αν και το βλέμμα μας ήταν πάντα στραμμένο στη δίκη, όπως είναι και τώρα που εκτυλίσσεται σε δεύτερο βαθμό, πιστεύουμε ότι ο φασισμός δεν τελειώνει με νόμους και δικαστήρια. Ο φασισμός τσακίζεται κ στο δρόμο. Εδώ είμαστε λοιπόν σε μια μάχη που δίνουμε για όσο χρειαστεί.
