Δημοσιεύουμε μετάφραση συνέντευξης που έδωσε στο Internationalist Standpoint ο Ιρλανδός ακτιβιστής Ντιαρμούιντ Φλαντ για τις πρόσφατες αντι-προσφυγικές και αντι-μεταναστευτικές διαδηλώσεις που έγιναν στην χώρα του.
Ο Ντιαρμούιντ είναι μέλος του οικο-σοσιαλιστικού κόμματος «Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» (People Before Profit), αλλά και του RISE, ενός επαναστατικού μαρξιστικού δικτύου που λειτουργεί στο εσωτερικό του. Είναι τακτικός συνεργάτης της έκδοσης του RISE που έχει τον τίτλο «Rupture» και του ομώνυμου podcast.
- Πληροφορηθήκαμε για τις αντι-μεταναστευτικές διαδηλώσεις που έγιναν στην Ιρλανδία. Μπορείς να μας δώσεις μια εικόνα για το τι συμβαίνει;
Δυστυχώς τους τελευταίους μήνες βλέπουμε να αναπτύσσεται στην Ιρλανδία ένα κίνημα κατά των προσφύγων και των μεταναστών. Η μορφή που έχει πάρει είναι η οργάνωση διαμαρτυριών έξω από Κέντρα Προσφύγων και Μεταναστών που στεγάζουν άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Τέτοιες διαδηλώσεις οργανώθηκαν σε εργατικές συνοικίες μιας σειράς πόλεων σε όλη τη χώρα, στο Δουβλίνο, στο Κορκ, στο Γουότερφορντ, στο Λίμερικ, στο Ντάουν και στο Κίλκεννι και οι αριθμοί των διαδηλωτών κυμαίνονταν από μερικές εκατοντάδες έως σχεδόν χίλιοι. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ανάμεσα τους υπήρχαν και εργαζόμενοι που είχαν συμμετάσχει στο παρελθόν σε διαδηλώσεις που καλέστηκαν από την Αριστερά ενάντια στη στεγαστική κρίση και τον πληθωρισμό. Ενώ αξιοσημείωτος είναι και ο αριθμός των γυναικών και των παιδιών που συμμετείχαν σε αυτές τις διαδηλώσεις.
Κεντρικό ρόλο στις διαμαρτυρίες έπαιξε ένα δίκτυο ακροδεξιών ομάδων που προωθεί ακραίες ρατσιστικές ιδέες σε συνδυασμό με παραπληροφόρηση. Η ακροδεξιά κατάφερε να ενισχύσει την επιρροή της κατά τη διάρκεια της πανδημίας, στοχοποιώντας πρόσφυγες και μετανάστες στους οποίους χρέωνε τις αποτυχίες της ιρλανδικής κυβέρνησης.
- Ποια είναι η πραγματική κατάσταση με τον αριθμό των μεταναστών που βρίσκονται στην Ιρλανδία αυτή τη στιγμή;
Στα τέλη του περασμένου έτους, η ιρλανδική κυβέρνηση συμφώνησε να δεχθεί 70.000 Ουκρανούς πρόσφυγες που διέφυγαν από τον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο. Αυτοί ήρθαν να προστεθούν στους αριθμούς των προσφύγων από Συρία, Γεωργία κλπ, που υποδέχεται η χώρα κάθε χρόνο.
Εξαιτίας της συνεχιζόμενης οικονομικής και στεγαστικής κρίσης, η κυβέρνηση επέλεξε να σπρώξει τους πρόσφυγες σε Κέντρα Φιλοξενίας, τα οποία δημιούργησε χρησιμοποιώντας παλιά γραφεία και αποθήκες στις εργατικές συνοικίες. Έτσι από την πρώτη στιγμή η Ακροδεξιά έβαλε αυτά τα Κέντρα στο επίκεντρο της προσοχής και της οργής.
- Μπορείς να μας δώσεις κάποιες λεπτομέρειες για την προπαγάνδα των ακροδεξιών ομάδων και πώς απαντάτε σε αυτήν;
Όπως ανάφερα, η ιρλανδική Ακροδεξιά διέδωσε την παραπληροφόρηση σχετικά με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες στις κοινότητες της εργατικής τάξης. Αυτό το κατάφερε με ψεύτικα βίντεο και μηνύματα που παρουσίαζαν τους πρόσφυγες ως «βίαιους», «ανεξέλεγκτους» άνδρες «στρατιωτικής ηλικίας» που αποτελούν απειλή για γυναίκες και παιδιά. Εμφανίστηκε μάλιστα το φαινόμενο πραγματικές ιστορίες εγκλημάτων από Ιρλανδούς να αποδίδονται σε μετανάστες ή πρόσφυγες…
Η προπαγανδιστική καταιγίδα στο τέλος είχε πραγματικό υλικό αποτέλεσμα. Σε ορισμένες περιοχές έκαναν την εμφάνιση τους ακροδεξιές «Ομάδες Επαγρύπνησης» και τον Φλεβάρη καταστράφηκε ένας καταυλισμός αστέγων από άνδρες με σκυλιά και ρόπαλα του μπέιζμπολ. Η δικαιολογία τους ήταν πως οι άστεγοι ήταν μετανάστες, όμως στην πραγματικότητα οι περισσότεροι ήταν φτωχοί φοιτητές που είχαν υποστεί έξωση. Υπήρξαν επίσης περιπτώσεις αλλοδαπών φοιτητών που δέχθηκαν ρατσιστική επίθεση από συμμορίες Ιρλανδών εφήβων κι ένα κτίριο πυρπολήθηκε λόγω ψευδούς φήμης ότι επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί ως Κέντρο Φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών.
- Πώς λειτουργούν αυτές οι ομάδες; Πώς χρησιμοποιούν το διαδίκτυο και τι παρουσία έχουν στους δρόμους;
Η Ακροδεξιά στην Ιρλανδία αποτελείται από διάφορες ετερογενείς ομάδες που κυμαίνονται ως προς τον χαρακτήρα τους, από εντελώς φασιστικές έως θρησκόληπτες υπερ-καθολικές, είτε κατά των αμβλώσεων, είτε κατά της μάσκας κλπ.
Αρχικά αυτές οι ομάδες λειτουργούσαν μετωπικά, στη συνέχεια όμως εμφανίστηκαν διαμάχες και ανταγωνισμοί ανάμεσα τους που έχουν να κάνουν με την προβολή αλλά και τον πολιτικό έλεγχο. Τώρα πια θεωρείται φυσιολογικό να διοργανώνονται διαφορετικές ανταγωνιστικές ρατσιστικές διαδηλώσεις.
Δύο είναι οι βασικές δυνάμεις αυτή τη στιγμή στην Ακροδεξιά. Η πρώτη είναι ένα δίκτυο από ομάδες γειτονιάς με ακαθόριστη μορφή και λαϊκίστικό χαρακτήρα, που συνδέεται με το «Ιρλανδικό Κόμμα Ελευθερίας» με επικεφαλής έναν παλιό σύμβουλο του Βρετανού εθνικιστή Νάιτζελ Φάρατζ. Η δεύτερη είναι το φασιστικό «Εθνικό Κόμμα», του οποίου ηγείται ένας θαυμαστής του Χίτλερ που υπήρξε μέλος σε φανατική καθολική νεολαιίστικη γκρούπα. Συνολικότερα η Ακροδεξιά μέσα από αυτές τις διαδηλώσεις έχει βρει ευνοϊκό πεδίο στρατολογήσεων και αύξησης των οργανωμένων μελών της.
Αυτές οι ομάδες ασχολούνται πολύ και με την διαδικτυακή προπαγάνδα, χρησιμοποιώντας το Telegram και το Facebook. Μάλιστα οι περισσότερες νέες ομάδες στα social media δημιουργούνται με σκοπό τη διάδοση ακροδεξιών μηνυμάτων.
- Ποια ήταν η ανταπόκριση του κινήματος και της Αριστεράς και ποιες είναι οι προτάσεις του RISE για την αντιμετώπιση της ανόδου της Ακροδεξιάς;
Οι ακτιβιστές του People Before Profit, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του δικτύου Rise, προσπαθούμε να οικοδομήσουμε ένα ενιαίο μέτωπο καλώντας αντιδιαδηλώσεις και συγκεντρώσεις αλληλεγγύης μέσα στις ίδιες εργατικές συνοικίες. Πρόσφατα, στις 4 Μαρτίου, οι συναγωνιστές μας στο Κορκ συμμετείχαν σε μια επιτυχημένη μαζική αντιδιαδήλωση που ήταν τέσσερεις φορές μαζικότερη από τους ακροδεξιούς διαδηλωτές.
Κάναμε εντατική εκστρατεία και για την αντιρατσιστική διαδήλωση «Ιρλανδία για όλους», που έγινε στο Δουβλίνο στις 18 Φλεβάρη και κατέβασε 30.000 άτομα στο δρόμο. Ο αντίκτυπος της ήταν ένα χτύπημα στο ηθικό της Ακροδεξιάς που σήμερα προσπαθεί να επανέλθει σε τακτικές διαδηλώσεις έξω από τα Κέντρα προσφύγων και μεταναστών.
Μέρος της δουλειάς μας είναι επίσης η έκδοση υλικού ενάντια στην προπαγάνδα της Ακροδεξιάς και η πλατιά διακίνηση του στο διαδίκτυο και στις γειτονιές. Η κεντρική ιδέα είναι πως αυτό που απειλεί τις γειτονιές και τα δικαιώματα μας, δεν είναι οι πρόσφυγες, αλλά η κυβέρνηση και το σύστημα που υπηρετεί.
Την ίδια ώρα υποστηρίζουμε πως η Αριστερά πρέπει να αναλάβει μια σειρά από πρωτοβουλίες (σ.σ. περιγράφηκαν από τον σύντροφο μας βουλευτή Πωλ Μέρφυ σε ένα άρθρο του στο Rupture τον Γενάρη του 23). Ανάμεσα στα άλλα προτείνουμε:
Μεγάλες εθνικές κινητοποιήσεις ενάντια στις ακροδεξιές και ρατσιστικές ιδέες. Εκτός από μια μεγάλη εθνική διαμαρτυρία το συντομότερο δυνατό, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να συγκεντρώσουμε προσωπικότητες από τον χώρο του πολιτισμού και της μουσικής για να συμμετάσχουν σε μια εκδήλωση τύπου «Ροκ ενάντια στον Ρατσισμό» (Rock Against Racism) που να κινητοποιήσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Δημιουργία αντιφασιστικών επιτροπών γειτονιάς σε όλη τη χώρα, που να εμπλέκουν όλες τις προοδευτικές και τις αντικυβερνητικές δυνάμεις, αποκλείοντας ρητά τα κυβερνητικά κόμματα. Είναι σημαντικό αυτές οι επιτροπές να ριζώσουν στις εργατικές συνοικίες και να ακυρώσουν κάθε διαδήλωση ή δράση της Ακροδεξιάς.
Να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε τη στήριξη και την ενεργή συμμετοχή των εργατικών σωματείων στον αγώνα ενάντια στις ρατσιστικές και τις ακροδεξιές ιδέες. Για να μην περάσει ο διχασμός και η διάσπαση των εργαζομένων και των καταπιεσμένων απέναντι στον κοινό εχθρό. Θα πρέπει να επιδιώκουν να κινητοποιήσουν τα μέλη τους ενάντια στις προσπάθειες διχασμού των ανθρώπων της εργατικής τάξης.
Συνέχιση της έκδοσης υλικού ενάντια στην προπαγάνδα της Ακροδεξιάς. Χωρίς να υπονοούμε ότι οι εργατικές συνοικίες είναι ρατσιστικές, αλλά και χωρίς να διστάζουμε να αντιμετωπίσουμε κάθε μικρό ή μεγάλο ρατσιστικό ψέμα που διαδίδεται.
Αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς παντού, όπου επιδιώκει να οργανωθεί ή να στρατολογήσει. Δεν μπορούμε να παραχωρήσουμε τους δρόμους στην Ακροδεξιά.
Πολλά από τα παραπάνω τα κάνουμε ήδη και έχουν αναχαιτίσει ως ένα βαθμό τη διάδοση των ιδεών της Ακροδεξιάς. Ωστόσο, ο αγώνας συνεχίζεται!
